Game...ล่ารักฝ่าหัวใจคุณหมอเพลย์บอย
9.2
tietang
แชร์นิยายฟิคชั่น
18)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“แล้วพี่จะได้รู้ว่าพี่คิดผิดถนัด”
สะโพกงามที่กดแช่ไว้เริ่มมีการเคลื่อนไหวฝ่ามือเรียวเล็กกดบ่าแข็งแรงของคนตรงหน้าไว้ก่อนจะใช่มันเป็นหลัก
เพื่อยันตัวเองขึ้นมาจากความเป็นชายของเค้าแล้วกดลงแรงๆกลายเป็นจังหวะรักที่เร้าร้อยจนคนใต้ล่างอดที่จะร้อง
โอดโอยไม่ได้มือหนาโอบรอบแผ่นหลังเนียนเอาไว้พร้อมกับกระกองกอดแน่นๆเพื่อเร่งจัวหวะ เล็บคนจิกลงที่ไหล่
จนเกิดเป็นรอย
“ฮื่ออ ไปเรียนมาจากไหนนะ”
เสียงแหบพร่าถามออก ในขณะที่หญิงสาวก็ยังคงกระทำความเสี่ยวซ่านอยู่ ร่างบางเริ่มจะหมดแรงเพราะตัวเล็กแต่
เหมือนว่าความแผ่วลงของจังหวะรักจะไม้ทำให้ชายหนุ่มไม่พอใจ เค้ากลับเลื่อนมือจากแผ่นหลังเนียมาที่สะโพก
แล้งยกมันขึ้นเพื่อช่วยหญิงสาวมือหนาจับสะโพกเล็กใยกขึ้นรับกับแรงที่เข้าเป็นคนส่งจากด้านล่าง
“อืมมม พะพอก่อนนะ”
“ไหนว่าเก่งไงครับหืมมม”
“กะแก้วฮึก...เหนี่อยืออ”
“โอ๋...งั้นไม่เป็นไรนะเดี๋ยวพี่ทำต่อเองน้องแก้วนอนนิ่งๆแล้วกันนะคนดี”
ไม่รู้ว่าเป็นไปเพราะฤทธิ์ของอารมณ์รึเปฃล่าทำให้หญิงสาวคิดว่ารอยยิ้มที่ส่งมาให้เมื่อครู่ช่างแปลกตาจริงๆ ปกติ
เธอเคยเห็นรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์เพย์ทุบายจ้องแต่จะเอาชนะ แต่วันนี้มันคล้ายกับว่ารอยยิ้มนั่นเต็มไปด้วยความอบอุ่น
และเสน่หา แต่ยังไง...............
................................................................................................
ขอโทษค๊าบบบที่มันน้อยไปจริง555ตอนหน้าจะไม่น้อยอย่างงี้แล้วค๊าบ~(ถ้าเม้นเยอะโหวดเยอะจะมาอีกรอบน้า555)
รักลีดเดอรืจ๊วฟฟม๊วฟฟฟฟ
สะโพกงามที่กดแช่ไว้เริ่มมีการเคลื่อนไหวฝ่ามือเรียวเล็กกดบ่าแข็งแรงของคนตรงหน้าไว้ก่อนจะใช่มันเป็นหลัก
เพื่อยันตัวเองขึ้นมาจากความเป็นชายของเค้าแล้วกดลงแรงๆกลายเป็นจังหวะรักที่เร้าร้อยจนคนใต้ล่างอดที่จะร้อง
โอดโอยไม่ได้มือหนาโอบรอบแผ่นหลังเนียนเอาไว้พร้อมกับกระกองกอดแน่นๆเพื่อเร่งจัวหวะ เล็บคนจิกลงที่ไหล่
จนเกิดเป็นรอย
“ฮื่ออ ไปเรียนมาจากไหนนะ”
เสียงแหบพร่าถามออก ในขณะที่หญิงสาวก็ยังคงกระทำความเสี่ยวซ่านอยู่ ร่างบางเริ่มจะหมดแรงเพราะตัวเล็กแต่
เหมือนว่าความแผ่วลงของจังหวะรักจะไม้ทำให้ชายหนุ่มไม่พอใจ เค้ากลับเลื่อนมือจากแผ่นหลังเนียมาที่สะโพก
แล้งยกมันขึ้นเพื่อช่วยหญิงสาวมือหนาจับสะโพกเล็กใยกขึ้นรับกับแรงที่เข้าเป็นคนส่งจากด้านล่าง
“อืมมม พะพอก่อนนะ”
“ไหนว่าเก่งไงครับหืมมม”
“กะแก้วฮึก...เหนี่อยืออ”
“โอ๋...งั้นไม่เป็นไรนะเดี๋ยวพี่ทำต่อเองน้องแก้วนอนนิ่งๆแล้วกันนะคนดี”
ไม่รู้ว่าเป็นไปเพราะฤทธิ์ของอารมณ์รึเปฃล่าทำให้หญิงสาวคิดว่ารอยยิ้มที่ส่งมาให้เมื่อครู่ช่างแปลกตาจริงๆ ปกติ
เธอเคยเห็นรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์เพย์ทุบายจ้องแต่จะเอาชนะ แต่วันนี้มันคล้ายกับว่ารอยยิ้มนั่นเต็มไปด้วยความอบอุ่น
และเสน่หา แต่ยังไง...............
................................................................................................
ขอโทษค๊าบบบที่มันน้อยไปจริง555ตอนหน้าจะไม่น้อยอย่างงี้แล้วค๊าบ~(ถ้าเม้นเยอะโหวดเยอะจะมาอีกรอบน้า555)
รักลีดเดอรืจ๊วฟฟม๊วฟฟฟฟ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
