Game...ล่ารักฝ่าหัวใจคุณหมอเพลย์บอย

9.2

เขียนโดย tietang

วันที่ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 15.42 น.

  45 ตอน
  2181 วิจารณ์
  121.53K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

9)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
นามาโกะ  :  ว่าไง
 
 
“ว่าไง”
 
 
พอเริ่มโดนเร่งเข้าอีกครั้งหญิงสาวก็แทบคลั่งเธอจะตอบว่าอะไรดี ตอนนี้มันตื้อไปหมด
 
 
“คือว่าแก้ว...”
 
“เอาอย่างนี้ไหมฉันว่าถ้ารอหนูคิดคงไม่ได้คำตอบแน่ๆงั้นน้าถามแล้วกัน”
 
 
คราวนี้ยิ่งไปกันใหญ่เลยแค่บรรยายเองยังไปไม่เป็นเลย ถ้าจะถามแล้วถ้าเกิดตอบผิดขึ้นมาหล่ะไม่ยิ่งเลวร้ายไปอีก
 
เหรอเนี่ย
 
 
“คุณน้าไม่ต้องถามหรอกคะแก้วเล่าทีเดียวเลยดีกว่าคะ พี่โทโมะเป็นผู้ชายอบอุ่น
 
 
ใครมองภายนอกก็อาจจะคิดว่าพี่เค้าจะดูขรึมๆหน่อย แต่ความจริงแล้วพี่เค้าน่ารักมากกว่าคะ ส่วนใหญ่เวลาเราไป
 
ทานข้าวก็จะนัดกันไปทำอาหารกันทานเองมากกว่าพอดีพี่เค้าชอบทำอาหารทานเองหน่ะคะ พี่เค้าจะติดนิสัยอย่าง
 
นึ่งคือจะชอบอมลูกอม หรือไม่ก็เป็นของหวานที่เด็กๆชอบกิน ยิ่งเวลานอนนี้จะดูเด็กไปเลยเพราะจะนอนตะแคง
 
อยู่ท่าเดียวดูๆไปแล้วผิดกับตอนที่ใส่ชุดคุณหมอเลยหล่ะคะ”
 
หญิงสาวพูดอะไรออกไปบ้างก็ไม่รู้ถูกบ้างผิดบ้างแต่ก็ยิ้มไว้ก่อนหล่ะงานนี้
 
 
“แล้วที่ว่าคบมานานแล้วหน่ะเมื่อไหร่กัน”
 
“อันที่จริงแล้วแก้วกับพี่โทโมะเรารู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเรียนแล้วคะแต่พึ่งจะมาคบกันจริงๆจังๆก็ตอนที่พี่เรียนจบ
 
ตรีแล้ว รวมๆก็ประมาณหนึ่งปีคงจะได้คะ”
 
“แล้วคิดว่าจะคบกันไปอีกนานไหม”
 
 
ถามอย่างนี้หญิงสาวจะไปรู้ได้อย่างไรว่าจะต้องอยู่ในสถานะแฟนของเค้าไปอีกถึงเมื่อไหร่ เพราะในเมื่อเธอกับเค้า
 
ก็ไม่ได้คบกันจริงๆซักหน่อย อยากจะตอบไปใจแทบขาดว่าถ้าคบกันคงไม่เกิน7วันหญิงสาวก็คงจะทนกับผู้ชาย
 
หื่นจับจิตคนนี้ไม่ได้แน่ๆ แต่ว่ามันพูดไม่ได้หล่ะซิ
 
 
“แก้วก็ไม่ทราบเหมือนกันคะว่าอนาคตระหว่างแก้วกับพี่เค้าจะเป็นอย่างไร เราก็ยังคงต้องศึกษากันไปเรื่อยๆ
 
ก่อนหน่ะ”
 
“แล้วหนูจะคบลูกชายฉันทำไมกัน ในเมื่อหนูไม่เคยคิดถึงอนาคตร่วมกับตาโมะเลย”
 
 
บรรยากาศเริ่มดูบึ้งตึงมากขึ้นทุกที่ น้ำเสียงที่ถามออกมาทำให้หญิงสาวเกิดอาการประหม่าและหวั่นกลัวเล็กๆ แต่
 
ด้วยนิสัยของทนายสาวก็ไม่ยอมที่จะจนมุมง่ายๆเช่นกันหญิงสาวตอบคำถามนั่นกลับไปด้วยท่าทีมั่นคง
 
 
“อย่างที่แก้วบอกเราไม่สามารถทราบได้ว่าอนาคตแก้วกับพี่โมะจะรักกันเหมือนวันนี้ไหม แต่มันสำคัญตรง
 
ปัจจุบันที่เราทำอยู่ตอนนี้คือเรามีความสุขที่ได้ยืนอยู่ข้างๆกันคอยเป็นกำลังใจให้กันมันก็ถือว่าดีที่สุดสำหรับแก้ว
 
แล้ว เผื่อในวันข้างหน้าทั้งพี่โมะและแก้วอาจจะเจอคนที่เหมาะสมกับเรามากกว่า ถึงตอนนั้นอาจต้องแยกทาง แต่
 
อย่าน้อยเราก็มีช่วงเวลาดีๆที่เราได้เคยยืนเคียงข้างกันเก็บไว้ในความทรงจำ เพราะฉะนั้นเรื่องของอนาคตเราเลย
 
เลือกที่จะให้เวลาเป็นตัวตัดสินแต่แก้วก็แอบหวังว่าจะได้อยู่รักกับพี่เค้าตลอดไป”
 
 
 
หญิงสาวแอบลอบถอนหายใจทิ้งเมื่อพูดจบ เป็นความโชคดีที่จู่ๆเธอก็พูดเรื่องพร่ำเพ้อพรรณายืดยาวแบบนั้น
 
ออกมา นามาโกะนั่งนิ่งอยู่เป็นพักนึ่ง
 
 
“น้าดีใจที่ตาโมะเลือกคนไม่ผิด ยังไงก็อยากให้อดทนกับเค้ามากๆหน่อยเพราะเค้าออกจะไม่เหมือนใครเอาแต่ใจก็
 
เยอะ เอาไว้เดี๋ยวฉันจะไปขอถอนหมั้นอีกฝ่ายหนึ่งให้แล้วกัน”
 
 
 
แม้สีหน้าจะดูเอ็นดูเธอขึ้นมาบ้างแต่ว่าหญิงสาวก็ยังสัมผัสได้ว่าบททดสอบการเป็นลูกสะใภ้ของบ้านนี้มันยังไม่
 
จบแค่เพียงการตอบคำถามไม่กี่นาที มันคงไม่แปลกหรอกที่บ้านนี้จะเลือกลูกสะใภ้มากเป็นพิเศษก็ลูกชายทั้งเป็น
 
ถึงหมอแล้วไหนจะยังมรดกอีกไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ แต่ของแค่นี้ไม่ได้ทำให้หญิงสาวตื่นเต้นดีใจเลยเพราะเธอเองก็มี...
 
เธอเองยังต้องนั่งคุยโน้นคุยนี้ไปเรื่อยๆในระหว่างรอชายหนุ่มที่พาอดีตคู่หมั้นไปเดินดูรอบๆบ้าน
 
 
 
‘ป่านนี้ไม่พาเค้าขึ้นห้องไปแล้วเหรอไงนะ’
 
 
รอไปก็กร่นด่าไปในใจ ยังไม่ทันจะได้ด่าอะไรต่อร่างของชายหนุ่มก็เดินเข้ามาพร้อมกับผู้หญิงที่ชื่อน้องจินนี่นั่น
 
 
 
“เป็นไงครับคุณแม่แฟนผม”
 
“แม่ชอบ แล้วตกลงจะถอนหมั้นหนูจินนี่ใช่ไหมลูก”
 
 
คำพูดที่ตรงไปตรงมาทำให้ผู้หญิงตัวเล็กถึงกับสะอึกไปเลย หมดหวังจริงๆที่จะได้เป็นภรรยาของคุณหมอ
 
 
“งั้นจินนี่ขอตัวนะคะ”
 
 
ไม่รอฟังคำตอบให้อายไปมากกว่านี้ ลุกขึ้นขอตัวกลับบ้าน
 
 
“พี่ไปส่งนะครับ”
 
“ไม่เป็นไรหรอกคะเดี๋ยวแฟนพี่เข้าใจผิด”
 
“ไม่เป็นไรคะให้พี่โมะไปส่งจะได้ปลอดภัยไงคะ”
 
 
เธอก็รู้สึกสงสารไม่น้อยมีอย่างที่ไหนไปขอหมั้นเค้าแล้วไปถอนหมั้น นี่ถ้าเป็นเธอนะจะด่าให้เปิ่งไปเลย
 
 
“น้องแก้วก็ไปกับพร้อมพี่เลยดีกว่าครับพี่จะได้เลยไปเข้าเวรที่โรงพยาบาลไม่ต้องย้อนกับมารับอีกรอบ”
 
“งั้นจินนี่ไม่กวนดีกว่าคะเดี๋ยวโทรให้คนที่บ้านมารับก็ได้พี่โทโมะไปทำงานเถอะคะ”
 
“เอางั้นเหรอครับ”
 
“  คะ”
 
“งั้นก็โชคดีนะครับ แม่ครับผมกับน้องแก้วไปก่อนนะครับ”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
.................................................................................................................................
 
 
ขอโทษอีกครั้งคะที่หายไปนาน วันนี้มาเลยอัพยาวเลยคะ มันกร่อยมันไม่สนุกยังไงก็อย่าว่านะคะพอดีว่าข้อสอบ
 
 
ทำพิษชั่วคราวคะแฮ่ๆ^^มีใครอยากรู้ไหมว่าถ้าป๊ารู้ป๊าจะทำยังไงกับม๊า แล้วอยากรู้ไหมว่าม๊าจะสู้ป๊าได้รึเปล่า??
 
 
อยากอ่านต่ออีกก็เม้นๆโหวดๆนะคะแล้วจะมาอัพต่อคะ
 
 
รักลีดเดอร์จ๊วฟฟม๊วฟฟ
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา