จ้างให้มา..รักกัน(แม่ของลูก)

9.1

เขียนโดย toey

วันที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 เวลา 18.36 น.

  48 chapter
  2734 วิจารณ์
  155.41K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

44) แกล้งให้ตกใจ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
“นี่แหน่ะ!” ฉันรีบเอามือจ้วงน้ำแล้วสาดใส่เขาทันทีเป็นการแก้แค้น
 
“แกล้งฉันหรอห๊ะ? ได้ๆ” เขาหันมาพูดแล้วก็สาดน้ำใส่หน้าฉัน น้ำมันเข้าปากเข้าจมูกฉันหมดแล้ว
 
        เวลาเกือบ 20 นาทีหลังจากที่เราลงน้ำมา เราทั้งสองคนก็ยังไม่ได้ว่ายน้ำเลย เราสองคนได้แต่เล่นน้ำ สาด
 
น้ำใส่กันเสียมากกว่า
 
“พอแล้ว มาว่ายน้ำกันได้แล้ว” เขาพูดแล้วหยุดสาดน้ำแล้วเขาก็เอามือยกขึ้นมาลูบหน้าตัวเอง เท่อ่ะ >O<
 
        เขาดึงตัวฉันเข้ามาให้ใกล้ตัวเขา พร้อมบอกให้ว่ายน้ำแตะขาไปอีกฝั่งหนึ่ง
 
“ว่ายไปตรงนู้นแล้วว่ายกลับมาหาฉันสิ” เขาพูด
 
“ตะ..แต่ตรงนั้นมันลึกนะ” ฉันแย้งไปเพราะรู้ว่าตัวเองว่ายน้ำไม่แข็งนัก
 
“นี่เธอว่ายน้ำเป็นใช่มั้ย?”
 
“เป็น แต่ฉันว่ายไม่แข็งอ่า”
 
“งั้นมานี่” เขาพูดแล้วจับฉันมายืนด้านหลังของเขาแล้วเขาก็เอามือฉันไปจับไหล่เขา
 
“ทำอะไรอ่า??”
 
“เตะขาสิ” เขาพูดฉันก็ทำตาม พอฉันเตะขาเขาก็เดินไปข้างหน้าเรื่อยๆ เอาง่ายๆคือเขาให้ฉันเตะขาอย่างเดียวโดย
 
ที่ให้ฉันเกาะเขา
 
“อ่ะๆ จมๆ!” ฉันโวยวายลั่นสระเมื่อขาเดินมาถึงบริเวณสระที่ลึกมิดหัว ตัวของโทโมะเหมือนจมลงไป ฉันที่เกาะเขา
 
อยู่ก็จมตามเขาแต่ฉันก็รีบปล่อยมือออกจากไหล่เขาแล้วเตะขาให้ตัวเองโผล่พ้นน้ำทันที
 
        O_O!! คุณโทโมะหายไป~
 
        ตอนนี้ฉันลอยอยู่กลางสระน้ำคนเดียว สภาพฉันตอนนี้ทำได้แค่เตะขาให้ตัวเองลอยขึ้นเหนือน้ำเท่านั้น
 
ความสามารถฉันมืไม่ถึงที่จะดำหาเขา ฉันรีบเตะขาว่ายเข้าขอบสระแล้วเกาะไว้ทันที
 
“คุณโทโมะ ฉันไม่เล่นนะ!” ฉันตะโกนลั่นสระเพราะเขาต้องแกล้งฉันแน่ๆ
 
“....” ไม่มีเสียงตอบรับ
 
“อย่าเล่นแบบนี้ ฉันกลัว ฮึก..” ตอนนี้ฉันกลัวมากจนน้ำตาคลอเบ้า ถ้าอีกห้านาทีเขาไม่โผล่ขึ้นมาฉันจะร้องไห้แล้ว
 
นะ TOT
 
        มันนานไปแล้วนะ เขาก็ยังไม่ขึ้นมาสักที
 
“ฮึก..ฮือออ” ฉันเม้มปากร้องไห้อยู่ที่ขอบสระ
 
“แบร่!!” จู่ๆคุณโทโมะก็โผล่ขึ้นมาจากน้ำ โผล่มาอยู่ข้างๆฉันแล้วแบร่ใส่จนฉันตกใจ ฉันปล่อยมือออกจากขอบสระ
 
ด้วยความตกใจ ทำให้ร่างของฉันจมลงไป แต่ดีที่คุณโทโมะคว้าฉันไว้ได้ทันก่อนที่ฉันจะดิ่งลงพื้นสระ
 
“ดูหน้าเธอสิ ฮ่าๆ กลัวหรอ?” เขายังยิ้มหน้าทะเล้นได้
 
“เล่นแบบนี้ทำไมอ่า! ฉันตกใจ ฮืออ..” ฉันร้องไห้ออกมาอีกรอบก่อนจะโผล่เข้ากอดคอเขาทันที นึกว่าเขาจะตาย
 
ไปแล้วซะอีก ฮึก..
 
“โอ๋ๆ แกล้งเล่นเฉยๆเอง” เขาพูดแล้วลูบหัวฉัน
 
        หลังจากนั้นเขาก็ว่ายน้ำเล่นของเขาไปเพราะฉันขอพักเพราะเหนื่อยมาก ตอนนี้ฉันเลยนั่งอยู่บนสระดูเขา
 
ว่ายน้ำ
 
-----------------------------------
 
“หลับซะแล้ว” โทโมะเดินขึ้นมาบนบกหลังจากที่ว่ายน้ำอย่างสมใจแล้ว เขาคิดไวว่าจะพาเธอลงไปว่ายอีกสักรอบ
 
แล้วจะพากลับห้องพักแล้ว แต่เขาว่าเขาคงไม่ต้องให้เธอว่ายแล้วล่ะ ก็ในเมื่อเธอหลับไปแล้ว
 
“ถ้าไม่สบายจะทำยังไงเนี่ย” เขาส่ายหัวกับร่างตรงหน้าที่หลับไปทั้งๆที่ชุดก็ยังเปียกอยู่ เขาช้อนตัวเธอขึ้นแล้วพา
 
เดินกลับห้องพักทันที
 
----------------------------------------------------------------------------------------------
มาแบบสั้นๆ มีอะไรจะมาบอกกกกกก ตอนนี้คือไรเตอร์ขึ้น ม.4 เรียนเยอะมาก สอบเยอะมาก เดือนหน้ากสอบเก็บคะแนนอีกแล้ว เมื่ออาทิตย์ที่แล้วก็พึ่งสอบกลางภาคไป เหนื่อยมากๆเลย วันเสาร์ก็ต้องเรียนที่โรงเรียนอีก วันอาทิตย์ก็มีเรียนพิเศษ เวลาทำงานยังไม่ค่อยมี อ่านหนังสือไม่ค่อยทัน คะแนนสอบออกมาก็แย่อ่ะ เฟลสุดๆเลย ที่จะบอกคือไรเตอร์ไม่รู้ว่าจะแต่งไปได้นานเท่าไร ตอนนี้ก็ไม่ค่อยมีเวลาจะมาอัพเลย ถ้ามันนานเกินไป ไรเตอร์อัพช้ามาก อยากจะบอกว่าไม่ต้องรอไรเตอร์ก็ได้ บางทีไรเตอร์อาจจะไม่ได้มาอัพอีกเลยเพราะตอนนี้เป้าหมายคืออยากติด สอวน. 5555555555 ถ้ามันนานก็ไม่ต้องรอก็ได้นะค่ะ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะค่ะ บางทีตอนนี้อาจจะเป็นตอนสุดท้ายก็ได้ ^^

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา