จ้างให้มา..รักกัน(แม่ของลูก)

เช้าวันรุ่งขึ้น
       
         ฉันตื่นนอนมาในตอนเช้าของอีกวัน ฉันไม่รู้หรอกว่าเมื่อคืนเขาได้เข้ามานอนในห้องรึเปล่า เพราะฉันเข้ามาในห้องแล้วก็ล้มตัวลงกับหมอนแล้วร้องไห้ทันที แถมฉันยังไม่รู้ตัวอีกต่างหากว่าฉันหลับไปตอนไหน ขนาดฉันหลับฉันยังไม่รู้ตัวแล้วนับประสาอะไรที่ฉันจะรู้ว่าเขาเข้ามาตอนในห้องมั้ย
        ฉันเดินออกมาที่ครัวเพื่อหาอะไรทาน ฉันเจอกับข้าวต้มร้อนๆวางอยู่บนโต๊ะพร้อมกับโน้ตแผ่นเล็กๆวางอยู่
 
 
 
ทานข้าวเสร็จแล้วทานนมด้วย ฝีมือการทำอาหารของเธอเมื่อวานก็อร่อยดี J
 
 
“หืม..ฝีมือการทำอาหารเมื่อวาน?...” หมายถึงอะไร ฝีมือการทำอาหารเมื่อวาน หรือว่าจะเป็นอาหารกลางวันที่ฉันทำไปให้เขาที่บริษัท แล้วเขารู้ได้ไงว่ามันอร่อย? ในเมื่อฉันเห็นว่าเขาเอากล่องอาหารนั้นไปให้ยัยเลขาหน้าหวานของเขากับตา เชอะ! อย่ามาพูดเพื่อให้ฉันรู้สึกดีใจเลยดีกว่า เหอะ!
 
“หอมจังเลยย” ฉันเลิกสนใจโน้ตแผ่นนั้นแล้วสนใจกับข้าวต้มตรงหน้าแทน หอมดึงดูดใจชะมัดเลย~ พึ่งจะรู้ว่ามันเป็นข้าวต้มกุ้งก็ตอนที่ฉันเอาช้อนตักข้าวต้มขึ้นมาเนี่ยแหละ กุ้งอัดเต็มอยู่ในชามเต็มเลย
 
       ไม่นานฉันก็จัดการกับข้าวต้มตรงหน้าเรียบร้อย ข้าวต้มกุ้งชามนี้ทำให้ฉันนึกถึงวันที่ฉันไม่สบายแล้วเขาก็ทำข้าวต้มกุ้งแบบนี้ รสชาติแบบนี้ให้ฉันกิน พอนึกได้ฉันก็ยิ้มออกมาเสมอ ฉันยกชามนั้นไปที่อ่างล้างจานเพื่อจะเอาไปล้าง
 
“กล่องข้าวอะไรอยู่ในอ่างน้ำ?” ฉันจำได้ว่าเมื่อคืนฉันล้างจาน ล้างทุกอย่างหมดแล้ว แล้วอะไรมาอยู่ในอ่างล้างจานแบบนี้
 
“นี่มัน..” นี่มันเป็นกล่องข้าวที่เมื่อวานฉันใส่ข้าวไปให้คุณโทโมะที่บริษัทนี่น้า มาอยู่นี่ได้ไง ทั้งๆที่มันควรจะอยู่กับเลขานั้นด้วยซ้ำ มันมาอยู่ในอ่างล้างจานแบบนี้ก็แสดงว่าเขาไม่ได้ให้กล่องอาหารที่ฉันทำกับใคร แล้วก็อาจจะเป็นเขาก็ได้ที่ทานอาหารในกล่องนี้จนหมด เขาถึงได้เขียนในโน้ตแผ่นนั้นได้ว่าฝีมือการทำอาหารของฉันก็อร่อยดี ><
 
 
ติ๊ด ติ๊ด~
“ฮัลโหลว่าไงค่ะคุณโทโมะ” เขาโทรหาฉัน
(วันนี้เธอออกไปไหนรึเปล่า?)
“เห?..เปล่าค่ะ ฉันก็อยู่ที่ห้องไง”
(งั้นแต่งตัวรอฉัน ฉันจะเข้าไปรับเธอ)
“รับไปไหนค่ะ? คุณจะพาฉันไปไหนเนี่ย?”
(วันนี้ฉันจะสอนเธอทำอาหาร แค่นี้แหละ อีก 15 นาทีถึง ตู๊ด ตู๊ด~)
 
 
 
5 นาทีผ่านไป
 
แอ๊ด~
        เมื่อผมมาถึงห้องก็เปิดประตูห้องแล้วตรงไปที่ห้องนอนทันที เพื่อดูว่าคนที่ผมจะมารับนั้นแต่งตัวเสร็จรึยัง
 
“เสร็จรึยัง?”
 
“อ๊ายยย! คุณออกไปก่อนน ฮือ~” เมื่อฉันรู้ว่าคนที่มาเยือนใหม่เป็นใครฉันก็แทบลมจับ เขาเล่นเปิดประตูเข้ามาโดยไม่สักที อยู่ๆก็เปิดพรวดเข้มา ฉันจะไม่โวยวายเลยถ้าตอนที่เขาเปิดมาฉันไม่ได้กำลังโป๊อยู่ มีแค่ผ้าเช็ดตัวที่คลุมร่างอยู่แค่ผืนเดียวเท่านั้น
 
“ไม่ออก เธอก็แต่งตัวไปสิ” เขาไม่ยอมออกไปข้างนอกแถมยังนั่งรอที่เตียงแล้วมองฉันตาเป็นมันอีกต่างหาก
 
“ไหนบอกว่า15นาทีถึงไง นี่มันยังไม่ถึง10นาทีด้วยซ้ำ” ฉันหันหลังถามเขาในขณะที่ฉันกำลังวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่อไปแต่งตัว
 
“ก็..อยากเห็นคนแก้ผ้าโชว์เลยรีบมา” เขาพูดแล้วยิ้มอย่างอารมณ์ดี แต่มันผิดกับฉันยิ่งนัก TT
 
“คนบ้า!” ฉันหันมาว่าเขาหนึ่งคำแล้วรีบเข้าไปแต่งตัวในห้องน้ำทันที
 
“ฮะๆ” เมื่อโทโมะเห็นท่าทางที่น่าขำของแก้วนั้น เขาก็ขำออกมาอย่างมีความสุข เป็นแบบนี้ กวนประสาทแก้วแบบนี้ เขายังไม่ความสุขกว่าการที่เขาทะเลาะกับแก้วอีก
 
-----------------------------------------
 
ห้างสรรพสินค้า
 
“คุณจะสอนฉันทำอาหารหรอ?” ฉันถามในขณะที่ฉันเดินตามเขาที่เข็นรถเข็นต้อยๆ
 
“อื้ม” เขาตอบฉันแค่นั้นแล้วก็หยิบพริกแดงขึ้นมาดู ฉันก็ได้แต่เงียบแล้วก็ดูสิ่งที่เขาหยิบแล้วก็เดินตาม ดูสิ่งที่เขาหยิบ แล้วก็เดินตาม มีแค่2อย่างจริงๆ
 
 
2 ชั่วโมงผ่านไป
 
“ซื้อครบแล้ว งั้นกลับบ้านกันเถอะ” เขาพูดแล้วกำลังจะเข็นรถไปคิดเงิน
        อะไรกันนะ นี่ฉันมาห้างเพื่อมาเดินตามเค้าต้อยๆเนี่ยนะ ใช่เรื่องมั้ยนั้น
 
        เราสองคนกำลังเดินออกจากห้างสรรพสินค้าเพื่อเดินไปที่ลานจอดรถ เขาถือถุงของที่ซื้อมาเต็มมือ ไม่ใช้แค่มือเดียว แต่ทั้งสองมือเลยเยอะแยะเต็มไปหมด แล้วตอนนี้ฉันก็ยังไม่หมดหน้าที่ในการ..เดินตามเขานั้นเอง เฮ้อ~ นี่ฉันมาเพื่อเดินตามเขาสินะ
 
“เดินช้าๆหน่อยได้มั้ย ฉันตามไม่ทัน TT” ด้วยความที่ความยาวของช่วงขาของเราทั้งสองคนมันยาวต่างกัน นั้นเลยเป็นเหตุผลที่ทำให้ฉันเดินตามเขาไม่ทัน เราสองคนเดินห่างกันมากเลย TT
 
        เขาหันมามองฉันแล้วเดินกลับมาตรงที่ฉันหยุดยืน จากนั้นเขาก็เอาถุงของเยอะแยะนั้นย้ายมาอยู่ในมือแค่ข้างเดียว ส่วนมือข้างที่เหลือเขาก็..
 
“O_O!!” เขาเอามือข้างที่เหลือมาจับมือฉันเอาไว้แล้วพาฉันเดิน ฉันรู้สึกได้ว่าเขานั้นเดินช้าลงตามที่ฉันขอจริงๆ
 
“.....” หลังจากนั้นเขาก็เงียบไม่ได้ตอบอะไรต่อ แต่ฉันแอบเห็นเขายิ้มมุมปากนิดๆด้วยนะ J
 
“ฉันช่วยถือของนะ เดี๋ยวคุณจะหนัก” ฉันมองไปเห็นถุงที่เขาถือก็เกิดความรู้สึกว่าอยากจะช่วยเขาถือขึ้นมา แน่สิของเยอะขนาดนั้นถือด้วยมือแค่ข้างเดียว เดี๋ยวแขนก็หลุดออกจากไหล่หรอก ว่าแล้วฉันก็กำลังเอี้ยวตัวเพื่อไปดึงถุงมาถือ
 
“ไม่ต้องหน่า กำลังท้องกำลังไส้ถือของหนักๆมันไม่ดีหน้าที่เธอวันนี้เดินตามฉันอย่างเดียวก็พอ” เขาพูดแล้วดึงมือออกห่างจากมือฉัน เป็นเชิงว่าไม่ต้องถือ
 
----------------------------------------------------------------------------------
หายไปนานมากมายย ขอโทษนะทุกคน เม้น+โหวตหน่อยนะค่า(มีใครอ่านบ้างมั้ยนัี้น) ขอบคุณทุกคนนะัค่ะ