secret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์

9.2

เขียนโดย ruktomokaew

วันที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 22.56 น.

  34 ตอน
  351 วิจารณ์
  52.30K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 10.09 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

11)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เรื่องsecret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์

 

 

 

 

 

 

 

    

 

 

 

 

 

 

    ประมาณ10นาทีผ่านไปก็มีเสียงโทรศัพท์เข้ามาทำให้ฉันสะดุ้ดรีบลุกขึ้นมารับโทรศัพท์ทันที และเมื่อเห็นว่าปลายสายเป็นใครฉันก็คลี่ยอ้มออกมาโดยไร้สาเหตุทันที ช่างเหอะอาจจะเป็นเพราะว่าโทโมะบอกว่าจะโทร.มามั้งฉันเลยรู้สึกดีที่โทโมะยังคงรักษาคำพุด อย่างไงก็...รีบกดรับก่อนดีกว่า^^

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ฮัลโหล" ฉันกรอกเสียงลงไป

 

 

 

(เป็นไงบ้างนอนรึยัง) เสียงโทโมะ

 

 

 

"ก็กำลังจะหลับแล้วแหละแต่พอดีมีใครก็ไม่รู้โทร.มา"

 

 

 

(หรอๆงั้นเดี๋ยวโมะวางเลยก็ได้นะแก้วจะได้นอนต่อ) เห้ย!!

 

 

 

"ไม่ๆแก้วล้อเล่น" ฉันรีบรน กลัวไปหมดว่าโทโมะจะวางไปจริงๆ

 

 

 

(อ้าวก็แก้วจะนอนแล้วไม่ใช่หรอ)

 

 

 

"เปล่าๆแก้วหายง่วงแล้ว" ฉันรีบตอบทันที

 

 

 

(อืมๆ)

 

 

 

"แล้วโมะล่ะถึงบ้านนานรึยัง"

 

 

 

(ก็สักแปปเองมาถึงโมะก็รีบอาบน้ำเร็วๆเพื่อที่จะได้คุยโทรศัพท์กับแก้วไง)

 

 

 

"อ๋อไม่ต้องรีบก็ได้ว่างเมื่อไรค่อยโทร.หาแก้วก็ได้"

 

 

 

(ไม่ได้หรอกนี่ขนาดรีบแล้วนะเนี๊ยยังเกือบไม่ทันแก้วเลย)

 

 

 

"555+ไม่เป็นไรหรอกตอนไหนแก้วก็ว่างทั้งนั้นแหละ"

 

 

 

(ไม่ได้หรอกแก้วต้องมาก่อนทุกอย่างอยู่แล้ว)

 

 

 

"โอ๊ย!ชักจะอิจฉาคนที่ได้เป็นโมะจริงๆแล้วสิ"

 

 

 

(งั้นแก้วก็มาเป็นแฟนกันจริงๆสิ)

 

 

 

"อะ...อะไรนะ"

 

 

 

(อ๋อเปล่าหรอก)

 

 

 

"อืมๆ"

 

 

 

(แล้วพรุ่งนี้แก้วมีงานที่ไหนรึเปล่า)

 

 

 

"ก็มีซ้อมเต้นนิดหน่อยอ่ะทำไมหรอ"

 

 

 

(งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้โมะไปรับดีกว่า)

 

 

 

"ก็ได้เพราะว่าพรุ่งนี้โมะก็ต้องไปบริษัทไม่ใช่หรอ"

 

 

 

(ใช่ๆ...9โมงแล้วกันนะเจอกันที่บ้านเลย)

 

 

 

"ตามสบายเหอะเพราว่าแก้วคงขัดอะไรไม่ได้"

 

 

 

(งั้นแก้วไปนอนดีกว่าครับเดี๋ยวพรุ่งนี้โทรมโมะไม่รู้ด้วยน๊า)

 

 

 

"จริงด้วย!"

 

 

 

(ฝันดีครับ) โทโมะบอกแล้ววางสายไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   หลังจากที่วางสายจากโทโมะไปฉันก็รีบนอนทันทีเนื่องจากกลัวว่าพรุ่งนี้ใบหน้าของฉันอาจจะโทรมได้แต่ภายในหัวสมองของฉันตอนนี้มีแต่เรื่องของโทโมะกับฉันเต็มไปทุกที่เลยอ่ะ นี่ฉันเป็นบ้าอะไรเนี๊ย  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เลิกคิดฟุ้งซ่านได้แล้วยัยแก้ว!!" ฉันบ่นกับตัวเองแล้วคลุมโปงหลับตาปี๋นอนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

    ฉันพยายามข่มตานอนมากว่า1ชั่วโมงแต่ฉันก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหลับได้ลงเลย แล้วนี่ฉันจะต้องทำอย่างไงดีล่ะถ้าพรุ่งนี้ฉันตื่นสายขึ้นมาจะทำอย่างไง ฮึย! ทำไมไม่หลับซะทีว่ะ ชักจะหงุดหงิดแล้วนะ เอาล่ะฉันควรทำใจให้สงบแล้วค่อยปล่อยวางทุกสิ่งทุกอย่างออกไปจากหัวสมองฉันตอนนี้ แล้วค่อยหลับตาลงอีกครั้ง...

 

 

 

 

 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

 

 

 

 

 

เช้าวันต่อมา

 

 

 

 

 

 

 

"แก้ว...ตื่นได้แล้วครับ" เสียงกระซิบอันแผ่วเบาปลุกให้ฉันลืมตาขึ้นมาเองอย่างบอกไม่ถูก

 

 

"โทโมะทำไมมาแต่เช้าเลยอ่ะ" พอฉันลืมตาก็เห็นโทโมะยืนอยู่ข้างเตียง

 

 

"นี่มันก็สายแล้วนะแก้ว" ฉันหันไปดูนาฬิกามันเป็นเวลา9โมงกว่าๆ

 

 

"งั้นโมะออกไปก่อนแก้วขอเวลาครึ่งชั่วโมงแล้วเดี๋ยวแก้วจะตามลงไป" โทโมะยอมเดินออกไปพร้อมกับล็อคห้องให้ฉันด้วยซึ่งฉันก็งงกับการกระทำของเขา

 

 

"เผื่อมีคนแอบเข้ามาตอนที่แก้วโป๊อยู่555+" ฉันแทบจะปาหมอนใส่โทโมะทันทีตอนแรกฟังดูแล้วเหมือนจะดูดีแต่ประโยคหลังนี่สิปัญหา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   ผ่านไปไม่นานนักฉันก็อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบภายในเวลาที่กำหนดเป๊ะ ฉันเลือกใส่เสื้อยืดสบายๆสีขาวลายการ์ตูนคู่หญิงชายกับกางเกงเดฟสีเทาซีดตัวโปรดของฉันเองส่วนรองเท้าก็ต้องเป็นรองเท้าผ้าใบสีดำลายขาวดีกว่าเท่ดี

 

 

 

 

 

 

 

   จากนั้นฉันกับโทโมะก็เดินทางมุ่งหน้าสู่ค่ายเพลงทันที ระหว่างทางโ?โมะก็บ่นฉันเรื่องการแต่งตัวนิดๆหน่อยว่าทำไมไม่แต่งแบบที่ผู้หญิงคนอื่นเค้าแต่งกันบ้างอะไรทำนองนี้แหละแต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรมากหรอกเพียงแค่ตอบไปว่าฉันก็เป็นของฉันแบบนี้แหละ หลังจากนั้้นเราก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกันอีกเลยแม้แต่เสียงเพลงก็ยังไม่มี

 

 

 

 

 

 

 

 

"เป็นอะไรเห็นเงียบมาตลอดทางเลยอ่ะโกรธโมะหรอ" โทโฒะถามฉันที่รีบเดินหนีเค้าทันทัที่ถึงค่ายเพลง

 

 

"แก้วจะโกรธโมะเรื่องอะไรล่ะ" ฉันพูดทั้งๆที่ยังไม่ยอมมองหน้าโทโมะ

 

 

"ก็เรื่องที่โมะว่าการแต่งตัวของแก้วไง" โทโมะพูด

 

 

"นั้นมันเรื่องของแก้ว...แก้วจะแต่งตัวอย่างไงมันก็เรื่องของแก้ว"

 

 

"แก้ว...โมะขอโทษที่ว่าแก้วไปอย่างนั้นแต่ที่โมะพูดไปแบบนั้นก็เพราะว่าโมะเป็ฯห่วงแก้วนะครับ" นี่ใครก็ได้ช่วยบอกฉันทีว่าโทโมะกำลังง้อฉันอยูใช่มั้ย

 

 

"แก้วบอกแล้วไงว่าไม่ได้โกรธ" ฉันหันไปโวยใส่โทโมะเบาๆ

 

 

"งั้น...แก้วพูดเองนะ" ว่าแล้วโทโมะก็ฉวยโอกาสจับมือฉันแล้วพาเดินเข้าไปในห้องซ้อมเต้นทันที

 

 

 

 

 

 

   อย่างที่บอกนะว่าพวกฉันเพิ่งจะได้มาเป็ฯศิลปินหน้ใหม่ดังนั้นพวกฉันเลยมีโปรเคที่ต้องทำร่วมกันอีกมากมายทางค่ายเพลงก็เลยให้พวกฉันซ้อมเต้นอยู่ห้องเดียวกันไปก่อน แล้วค่อยแยกห้องเมื่อทุกอย่างผ่านไป วันนี้ก็เหมือนเคยแต่ที่ไม่เหมือนเคยก็คือกวินที่วันนี้มาอยู่ในห้องของพวกฉันอีกด้วยส่วนพวกคนอื่นก็ยังไม่มีใครมาสักคนเห็นจะมีแต่ฉันกับโทโมะและกวินที่มาถึงก่อนใคร...

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ...ทำไมวันนี้กวินมาเร็วจังแล้วยังมาอยู่ที่ห้องนี้ด้วย" ฉันพูดเพื่อทำลายความเงียบ

 

 

 

"อ๋อเราแค่ไม่มีเพื่อนคุยน่ะก็เลยมาหาแก้ว" กวินตอบพร้อมกับนยิ้มหวานมาให้ฉันเลยยิ้มตอบไป แต่พอฉันหันไปเห็นโทโมะที่นั่งทำหน้าขรึมก็หุบยิ้มทันที

 

 

 

"โทโมะพวกป็อปถึงไหนแล้วล่ะ" ฉันหันไปพูดกับโทโมะบ้าง

 

 

 

"ไม่รู้" แต่โทโมะกลับส่งความเฉยชามาใส่ฉัน

 

 

 

 

 

 

 

   ฉันไม่รู้จะทำอย่างไงเลยต้องขยับไปนั่งใกล้ๆโทโมะจากเดิมที่ฉันนั่งเก้าอี้ตรงกลาง ภายในห้องมีเก้าอี้อยู่ทั้งหมด11ตัว กวินนั่งตัวแรกส่วนโทโมะนั่งตัวสุดท้ายแล้วฉันนั่งตัวที่6จากนั้นฉันเลยต้องย้ายไปนั่งตัวที่10แทนพูดง่ายๆก็คือเขยิบเข้าไปใกล้โทโมะมากกว่าเดิมนั้นแหละ จากการกระทำของฉันมันก็ทำให้โทโมะระบายออกมาฉันก็ไม่รู้ว่เค้ารู้ตัวรึเปล่าแต่ฉันรู้สึกเขินอย่างไงก็ไม่รู้เหมือนกับว่าฉันแคร์โทโมะมากอย่างนั้นแหละ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

...ruktomokaew...

 

 

 

 

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------เราต้องขอฝากฟิคเรื่องนี้ด้วยนะคะ

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา