secret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์
9.2
เขียนโดย 
ruktomokaew
วันที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 22.56 น.
34 ตอน
351 วิจารณ์
52.74K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 10.09 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
31)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่อง secret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์
"รอนานมั้ยพี่..." เสียงนุ่มๆอันแสนคุ้นเคยดังขึ้นมาจากข้างหลังฉันทำให้ฉันรีบกระชากผ้าปิดตาออกอย่างไม่ใยดีแล้วรีบหันกลับไปมองหน้าคนข้างหลังทันทีหวังว่าคงไม่ใช่...
"โทโมะ!!!" ฉันตกใจเมื่อสิ่งที่ฉันคิดมันถูกต้องทุกอย่าง!! นี่มันเรื่องอะไรกัน
"เป็นไงบ้างคนสวยของโมะเจ็บมั้ย...ทำไมพี่มัดแก้วแรงจัง" นอกจากโทโมะจะไม่สนใจฉันแล้วยังมองข้ามฉันไปคุยกับไอ้โจร ไอ้โจรหรอจริงสิ!!
"โทษทีว่ะไอ้น้องพอดีว่าคนสวยของแกแรงเยอะไปหน่อย" พี่?ไอ้น้อง?ฉันงงไปหมดแล้ว0()0
"ไม่ต้องงหรอกนะแก้วนี่...พี่เคนจิพี่ชายแท้ๆของโมะเองหรือว่าที่พี่สามีแก้วนั่นแหละ555" ฉันถึงกับบางอ้อเมื่อโทโมะแนะนำไอ้โจร20เมื่อสักครู่ รู้สึกหน้าแตกอย่างไงก็ไม่รู้แห๊ะ!!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"เอ่อ...สวัสดีค่ะพี่เคนจิ^^;" ยังมั้ยเอ่ยที่ฉันจะสวัสดีพี่เคยจิอ่ะนะ
"ยินดีที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการนะ555" พี่เคนจิยืนจ้องหน้าฉันตลอดเวลาแล้วใครมันจะกล้าคุยด้วยกันฟ่ะ!!
"เอ่อ...เรื่องเมื่อกี้นี้แก้วต้องขอ"
"ช่างมันเหอะ...พี่ไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อย" ถึงพี่เคนจิจะพูดอย่างนั้นแต่เมื่อกี้นี้ฉันก็อารวะพี่เค้าไปแล้วอยู่ดี หึ!!ต้องโทษไอ้ตัวการนั่นแหละ
"ทำไมมองหน้าโมะอย่างนั้นอ่ะครับ" โทโมะคว้าเอวฉันมาแนบกับตัวเองแล้วออกแรงเขย่าด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม!!
"ไม่ต้องมายิ้มเลยนะ!!แล้วเกิดเป็นอะไรถึงได้คิดแผนพิเรนทร์ๆแบบนี้!!" ฉันชี้หน้าแล้วร่ายยาวพี่เคนจิได้แต่ยืนหัวเราะส่วนตัวการน่ะหรอยืนหน้าสลดอยู่ไงล่ะ!
"พี่ไปดีกว่ายังมีเรื่องให้ต้องจัดการอีกเยอะใช่มั้ยไอ้น้อง" พี่เคนจิยักคิ้วให้โทโมะ1ทีเป็นเครื่องหมายว่ารู้กันโดยที่...ฉันไม่รู้ด้วยเลยสักอย่าง!T^T
"เรื่องอะไรโมะ" ฉันหันไปถามโทโมะหลังจากที่พี่เคนจิเดินออกไปไกลแล้ว
"ช่างมันเหอะ...มานี่ดีกว่าโมะมีอะไรจะเซอร์ไพร์ด้วย" ฉันตาโตทันทีที่โทโมะพามาถึงบนยอดสุดของเรือ
ฉันยิ้มไม่หยุดคนอะไรบทจะหวานก็หว๊ายหวานแต่บทจะนิ่งก็นิ่งซะ แต่ช่างมันเหอะอย่างไงซะฉันก็รักเค้าอยู่ดีนั้นแหละน๊า>< อ่าลมเย็นจัง อยากจะบอกว่าตอนนี้ฉันกำลังยืนรับลมอยุ่ที่ริมระเบียงข้างโต๊ะอาหารมื้อเย็นสุดหรูบนเรือลำใหญ่ขอบอกว่าไม่ใช่ลำเมื่อที่เห็นตอนเย็นนะลำนี้ใหญ่กว่าด้วยอิๆเขินจัง-////- ส่วนโทโมะน่ะหรอยืนกอดเอวฉันจากทางด้านหลังอยู๋น่ะสิทำตัวเป็นลูกแหง่ไปได้!
"นิ!ห่างๆกันหน่อยก็ได้หรอกแก้วอึดอัดนะ" ฉันแกล้วโวยวายใส่คนที่เอาแต่กอดฉันจนจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว
"ไม่เอาอ่ะ...โมะจะอยู่กับแก้ว" ว่าแล้วก็รัดตัวฉันให้แน่นไปอีก...หายใจไม่อกกแล้ววววววววว
"ก็รู้แล้วแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าตัวจะต้องติดกันตลอดซะหน่อย" ฉันเลื่อนมือไปจับมือของโทโมะที่เอวฉันเบาๆ
"ก็โมะห่วงอ่ะ...แก้วน่ารักจะแถมวันนี้ยังแต่งตัวน่ารักอีก" โทโมะเบะปากเบาๆ
"แล้วใครกันล่ะที่บังคับให้ใส่น่ะ" ฉันหันไปบีบจมูกโทโมะเบาๆ
และแล้วก็ได้เวลากลับบ้านหลังจากที่กลับมาจากเซอร์ไพร์ของโทโมะแล้ววันต่อมาพวกฉันก็ทำงานกันอย่างเอาเป็นเอาตาย! พอกลับมาบ้านปุ๊ปฉันก็หลับเป็นตายโดยไม่สนว่าโลกภายนอกจะเป็นอย่างไงบ้าง ฉันรู้แต่ว่า2วันนี้นี้ฉันไม่มีงานนั่นก็หมายความว่ามันเป็นวันหยุดพักผ่อนของฉัน!
แต่จะว่าไปมันก็มีเรื่องที่ฉันแปลกใจอยู่นะ...เรื่องของคุณฟ้าที่อยู่ดีๆเธอก็หายไปไม่มายุ่งกับฉันอีกเลย ส่วนพวกยัยเฟ์ยกับยัยฟางดูเหมือนว่าจะเริ่มเปิดใจให้กับนายเขื่อนกับนายป็อปปี้แล้วด้วย>< และสุดท้ายคู่ฉันน่ะหรอก็แฮ็ปปี้สุดๆเลยล่ะ...แต่ตอนนี้ฉันไม่มีแรงจะคุยกับโทโมะหรือใครทั้งนั้นแหละ....รอไปก่อนนะขอพักสักหน่อย....
"ตื่นได้แล้วนะสายแล้ว...จุ๊ฟ~" ฉันรู้สึกเหมือนกำลังโดนลวนลามอยู่บริเวณริมฝีปากเลยT^T
"อืมๆ...อย่ามายุ่ง!" ฉันปัดอากาศที่มันมารบกวนการนอนของฉัน!!
"5555รักแก้วจัง"
ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรมาแทบชิดกับหลังฉันเลยเหมือน...ถูกกอดแต่ช่างมันเหอะพอดีว่าฉันกำลังอยู่อ่ะนะได้อะไรอุ่นๆก็ดีเหมือนกัน5555หลับสบายกว่าเดิมเยอะ อ่า...สบายที่สุด ว่าแต่เสียงเมื่อกี้นี้เป็นใครกันนะช่างเหอะกำลังสบายยยยยยยยยยยย....^^
...ruktomokaew...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------เรื่องนี้ค้างไว้นานถึงนานมากกกกกกกกกก5555มีใครยังจำเรื่องนี้ได้บ้างมั้ย(เงียบกริบ) เรื่องนี้ใกล้ถึงตอนจบเข้าไปทุกทีๆแล้วน๊าาาฝากเม้นด้วยเด้ออออ
"รอนานมั้ยพี่..." เสียงนุ่มๆอันแสนคุ้นเคยดังขึ้นมาจากข้างหลังฉันทำให้ฉันรีบกระชากผ้าปิดตาออกอย่างไม่ใยดีแล้วรีบหันกลับไปมองหน้าคนข้างหลังทันทีหวังว่าคงไม่ใช่...
"โทโมะ!!!" ฉันตกใจเมื่อสิ่งที่ฉันคิดมันถูกต้องทุกอย่าง!! นี่มันเรื่องอะไรกัน
"เป็นไงบ้างคนสวยของโมะเจ็บมั้ย...ทำไมพี่มัดแก้วแรงจัง" นอกจากโทโมะจะไม่สนใจฉันแล้วยังมองข้ามฉันไปคุยกับไอ้โจร ไอ้โจรหรอจริงสิ!!
"โทษทีว่ะไอ้น้องพอดีว่าคนสวยของแกแรงเยอะไปหน่อย" พี่?ไอ้น้อง?ฉันงงไปหมดแล้ว0()0
"ไม่ต้องงหรอกนะแก้วนี่...พี่เคนจิพี่ชายแท้ๆของโมะเองหรือว่าที่พี่สามีแก้วนั่นแหละ555" ฉันถึงกับบางอ้อเมื่อโทโมะแนะนำไอ้โจร20เมื่อสักครู่ รู้สึกหน้าแตกอย่างไงก็ไม่รู้แห๊ะ!!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"เอ่อ...สวัสดีค่ะพี่เคนจิ^^;" ยังมั้ยเอ่ยที่ฉันจะสวัสดีพี่เคยจิอ่ะนะ
"ยินดีที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการนะ555" พี่เคนจิยืนจ้องหน้าฉันตลอดเวลาแล้วใครมันจะกล้าคุยด้วยกันฟ่ะ!!
"เอ่อ...เรื่องเมื่อกี้นี้แก้วต้องขอ"
"ช่างมันเหอะ...พี่ไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อย" ถึงพี่เคนจิจะพูดอย่างนั้นแต่เมื่อกี้นี้ฉันก็อารวะพี่เค้าไปแล้วอยู่ดี หึ!!ต้องโทษไอ้ตัวการนั่นแหละ
"ทำไมมองหน้าโมะอย่างนั้นอ่ะครับ" โทโมะคว้าเอวฉันมาแนบกับตัวเองแล้วออกแรงเขย่าด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม!!
"ไม่ต้องมายิ้มเลยนะ!!แล้วเกิดเป็นอะไรถึงได้คิดแผนพิเรนทร์ๆแบบนี้!!" ฉันชี้หน้าแล้วร่ายยาวพี่เคนจิได้แต่ยืนหัวเราะส่วนตัวการน่ะหรอยืนหน้าสลดอยู่ไงล่ะ!
"พี่ไปดีกว่ายังมีเรื่องให้ต้องจัดการอีกเยอะใช่มั้ยไอ้น้อง" พี่เคนจิยักคิ้วให้โทโมะ1ทีเป็นเครื่องหมายว่ารู้กันโดยที่...ฉันไม่รู้ด้วยเลยสักอย่าง!T^T
"เรื่องอะไรโมะ" ฉันหันไปถามโทโมะหลังจากที่พี่เคนจิเดินออกไปไกลแล้ว
"ช่างมันเหอะ...มานี่ดีกว่าโมะมีอะไรจะเซอร์ไพร์ด้วย" ฉันตาโตทันทีที่โทโมะพามาถึงบนยอดสุดของเรือ
ฉันยิ้มไม่หยุดคนอะไรบทจะหวานก็หว๊ายหวานแต่บทจะนิ่งก็นิ่งซะ แต่ช่างมันเหอะอย่างไงซะฉันก็รักเค้าอยู่ดีนั้นแหละน๊า>< อ่าลมเย็นจัง อยากจะบอกว่าตอนนี้ฉันกำลังยืนรับลมอยุ่ที่ริมระเบียงข้างโต๊ะอาหารมื้อเย็นสุดหรูบนเรือลำใหญ่ขอบอกว่าไม่ใช่ลำเมื่อที่เห็นตอนเย็นนะลำนี้ใหญ่กว่าด้วยอิๆเขินจัง-////- ส่วนโทโมะน่ะหรอยืนกอดเอวฉันจากทางด้านหลังอยู๋น่ะสิทำตัวเป็นลูกแหง่ไปได้!
"นิ!ห่างๆกันหน่อยก็ได้หรอกแก้วอึดอัดนะ" ฉันแกล้วโวยวายใส่คนที่เอาแต่กอดฉันจนจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว
"ไม่เอาอ่ะ...โมะจะอยู่กับแก้ว" ว่าแล้วก็รัดตัวฉันให้แน่นไปอีก...หายใจไม่อกกแล้ววววววววว
"ก็รู้แล้วแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าตัวจะต้องติดกันตลอดซะหน่อย" ฉันเลื่อนมือไปจับมือของโทโมะที่เอวฉันเบาๆ
"ก็โมะห่วงอ่ะ...แก้วน่ารักจะแถมวันนี้ยังแต่งตัวน่ารักอีก" โทโมะเบะปากเบาๆ
"แล้วใครกันล่ะที่บังคับให้ใส่น่ะ" ฉันหันไปบีบจมูกโทโมะเบาๆ
และแล้วก็ได้เวลากลับบ้านหลังจากที่กลับมาจากเซอร์ไพร์ของโทโมะแล้ววันต่อมาพวกฉันก็ทำงานกันอย่างเอาเป็นเอาตาย! พอกลับมาบ้านปุ๊ปฉันก็หลับเป็นตายโดยไม่สนว่าโลกภายนอกจะเป็นอย่างไงบ้าง ฉันรู้แต่ว่า2วันนี้นี้ฉันไม่มีงานนั่นก็หมายความว่ามันเป็นวันหยุดพักผ่อนของฉัน!
แต่จะว่าไปมันก็มีเรื่องที่ฉันแปลกใจอยู่นะ...เรื่องของคุณฟ้าที่อยู่ดีๆเธอก็หายไปไม่มายุ่งกับฉันอีกเลย ส่วนพวกยัยเฟ์ยกับยัยฟางดูเหมือนว่าจะเริ่มเปิดใจให้กับนายเขื่อนกับนายป็อปปี้แล้วด้วย>< และสุดท้ายคู่ฉันน่ะหรอก็แฮ็ปปี้สุดๆเลยล่ะ...แต่ตอนนี้ฉันไม่มีแรงจะคุยกับโทโมะหรือใครทั้งนั้นแหละ....รอไปก่อนนะขอพักสักหน่อย....
"ตื่นได้แล้วนะสายแล้ว...จุ๊ฟ~" ฉันรู้สึกเหมือนกำลังโดนลวนลามอยู่บริเวณริมฝีปากเลยT^T
"อืมๆ...อย่ามายุ่ง!" ฉันปัดอากาศที่มันมารบกวนการนอนของฉัน!!
"5555รักแก้วจัง"
ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรมาแทบชิดกับหลังฉันเลยเหมือน...ถูกกอดแต่ช่างมันเหอะพอดีว่าฉันกำลังอยู่อ่ะนะได้อะไรอุ่นๆก็ดีเหมือนกัน5555หลับสบายกว่าเดิมเยอะ อ่า...สบายที่สุด ว่าแต่เสียงเมื่อกี้นี้เป็นใครกันนะช่างเหอะกำลังสบายยยยยยยยยยยย....^^
...ruktomokaew...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------เรื่องนี้ค้างไว้นานถึงนานมากกกกกกกกกก5555มีใครยังจำเรื่องนี้ได้บ้างมั้ย(เงียบกริบ) เรื่องนี้ใกล้ถึงตอนจบเข้าไปทุกทีๆแล้วน๊าาาฝากเม้นด้วยเด้ออออ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
