Bad Boy Brothers

ตอนนี้พี่เขื่อนกลับมาอยู่บ้านได้สองอาทิืตย์แล้วแหละ ฉันก็พยายามทำตัวให้ปกติที่สุดหลังจากที่ได้รู้ความจริงวันนั้น!
"พี่!เร็วๆสิ"ฉันขึ้นมาเร่งพี่เขื่อนบนห้องเพราะวันนี้เป็นวันสอบวันแรก
"จะรีบไปไหนเนี่ย!"พี่เขื่อนยังคงอ้อยอิ้งติดกระดุมเสื้อ
"ฉันจะสายแล้วนะ!พี่นี้ชักช้าจัง"ฉันเดินหงุดหงิดไปช่วยพี่เขื่อนติดกระดุมเสื้อ
"แต่ฉันยังเหลืออีกตั้งสองชั่วโมงนะ"
"งั้นเฟย์ไปเองก็ได้ ชิ!"ฉันติดกระดุมเม็ดสุดท้ายเสร็จก็เดินออกไปทันที
"เดี๋ยวสิ!ฉันแต่งตัวเสร็จแล้วไปพร้อมกันก็ได้"พี่เขื่อนหยิบกระเป๋าแล้วเดินนำออกไป
.................................................................................................................................
~หน้าตึกคณะ~
"ฉันสอบเสร็จเที่ยงแล้วพี่ละ?"ฉันหันไปถามเมื่อรถจอดสนิท
"ประมาณบ่ายสอง เธอจะรอฉันหรือให้ไอ้เคนมารับละ"น้ำเสียงฟังดูประชดนะ
"งั้นฉันไปนั่งรอพี่ที่หอสมุดนะ"
"ฉันจะรีบทำให้เร็วที่สุดละกันเธอจะได้ไม่รอนาน"
"พี่ไม่ต้องห่วงฉันหรอกนะ!ใช้เวลาให้คุ้มดีกว่า ถ้าไม่อยากเสียฉันไป"ประโยคหลังฉันพูดเบาๆแต่คงดังพอให้คนข้างๆได้ยิน
"ฉันจะทำให้เต็มที่ที่สุด!โอกาสครั้งเดียวที่ฉันมีมันจะหลุดลอยไปไม่ได้"พี่เขื่อนพูดด้วยสายตามุ่งมั่น
"อ่ะ!อยู่ไหนเนี่ย?"ฉันหาของในกระเป๋าจำได้ว่าใส่มาสองอันนี้หน่าแล้วมันหายไปไหนอันนึงอ่ะ
"อะไรของเธอ?"
"ฉันลืมเอาเครื่องรางมา"
"เครื่องราง?"
"ใช่!ฉันทำเครื่องรางให้พี่กับฉันนะ แต่ว่า...ฉันเอามาแค่อันเดียวเอง"ฉันพูดเศร้าๆอุตส่าห์ทำมาแล้วแท้ๆ
"งั้นพี่เอาไปเหอะ"ฉันยัดใส่มือพี่เขื่อน
"ไม่ต้องหรอกเธอเอาไปนั้นแหละ"พี่เขื่อนยัดกลับใส่มือฉัน
"ฉันนะความรู้เยอะแล้วไม่ต้องพึ่งโชคหรอก"ฉันยัดใส่มือพี่เขื่อน
"เธอเอาไปเหอะ...ฉันมีเธอเป็นเครื่องรางแล้ว"ประโยคหลังเค้าพูดเบาๆ
"อะไรนะ?"ฉันแกล้งถาม
"ไม่พูดแล้ว!พูดได้ครั้งเดียวเว้ย-///-"พี่เขื่อนหน้าขึ้นสี
"พี่ไปจำมาจากไหนเนี่ยเลี่ยนจัง"
"เธอได้ยินนี้!"
"555 ฉันไปแล้วนะ"ฉันกำลังจะเปิดประตูแต่พี่เขื่อนดึงไว้
"ขอกำลังใจหน่อยนะ...จุ๊บO/////O"พี่เขื่อนหอมแก้มช้านนนนนนนน
"มีพลังขึ้นมาเลย^-^"
"บ้า!!พี่ชอบฉวยโอกาสตลอดเลยนะ>///<"
"กับเธอคนเดียวนั้นแหละ"
"ไปแล้ว!สายแล้ว>///<"ฉันรีบเปิดประตูออกไป รู้สึกว่าหน้าร้อนมากเลยอ่ะ!!
.................................................................................................................................
~ห้องพี่เขื่อน(ตอนกลางคืน)~
"ทำมั้ยฉันต้องไปผับในสภาพนี้ด้วยเนี่ย!"พี่เขื่อนบ่นขนาดที่ฉันกำลังเซ็ตผมให้เค้าอยู่ ที่พี่เขื่อนบ่นก็เพราะว่าเฝือกที่คอนะยังไม่ได้เอาออกเลย...พี่เขื่อนนะชอบขยับไปขยับมาทำให้กระดูกยังไม่เข้าที่สนิท
"ก็พวกเราอยากไปเที่ยวนี้"พวกเราก็หมายถึงพี่เคนตะ พี่ป๊อบปี้ พี่โทโมะและฉันเอง ความจริงแล้ววันนี้พี่เคนตะจะไปแก้แค้นนะ
"เราพึ่งสอบวันแรกเองนะเสียเวลาอ่านหนังสือหมด"
"อ๊ะ!พี่มีความคิดแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย?"ฉันพูดติดตลก
"ก็ตั้งแต่รู้ว่าจะเสียเธอไปนั้นแหละ"
"เอาน่าๆพรุ่งนี้ก็ไม่มีสอบเวลาอ่านหนังสือมีอีกเยอะ"
"เสร็จแล้วววววววววว"ฉันบอกด้วยความภาคภูมิใจ ฉันนะเก่งกว่าโทมัส ทอร์ อีกนะไม่อยากจะคุย 
"คนอะไรหล่อจริงๆ"พี่เขื่อนพูดพร้อมส้่องกระจก
"หลงตัวเอง!ถ้าไม่ได้ช่างผมระดับเทพแบบเฟย์เย่คนนี้จัดทรงให้นะไม่หล่อหรอก"
"เธอก็หลงตัวเองเหมือนกันนั้นแหละ!"
"เฮ้ยๆ!จะไปมั้ยว่ะ?"พี่ป๊อบปี้เข้ามาตาม
"เสร็จแล้วค่ะ"
"5555555 แฟชั่นใหม่หรอว่ะไอ้เขื่อนใส่ปลอกคอด้วย"
"พี่!!"
"เฮ้ยๆ!อย่าขยับมากนะเว้ยหมอบอกกระดูกยังอ่อนอยู่เดี๋ยวคอจะหักอีกรอบ 555"
"จะไปได้ยังละ!!"เมื่อเถียงไม่ได้พี่เขื่อนเลยเปลี่ยนเรื่องแทน 555
"ก็มาตามอยู่นี้ไงว่ะ!ไปดิ"
.................................................................................................................................
~ผับ~
เสียงเพลงจังหวะแดนซ์ๆดังกระหัมจนหูจะแตก ผู้คนก็มากมายจนดูอึดอัดทั้งหญิงและชาย กลิ่นแอลกอฮอล์คลุ้งไปทั่ว นี้หรอผับที่เคยเห็นในทีวีอ่ะ!เหมือนกันเป๊ะเลย!! แฮะๆ...ฉันไม่เคยมาเที่ยวผับหรอกนี้ครั้งแรกเลยนะเนี่ย ตื่นเต้นๆ ฉันรู้สึกว่าตอนนี้มีแต่คนมองมาทางเราเต็มไปหมด!มองแบบเหลียวหลังเลยนะสงสัยเพราะฉันสวย อิอิ เอ๊ะ!หรือเพราะว่ามีหนุ่มๆเดินประกบฉันอยู่ตั้งสี่คนกันแน่นะเพราะแต่ละคนนี้หน้าตาขั้นเทพทั้งนั้นเลย พี่เขื่อนกับพี่เคนตะประกบข้างแถมจับมือฉันไว้ด้วยส่วนพี่ป๊อบปี้กับพี่โทโมะเดินตามหลัง กรี๊ดดดด...ฉันดูเหมือนกึมจันดีในF4เลยอ่ะมีผู้ชายหล่อ รวย รายล้อมรอบตัว>///<
"เฟย์!เฟย์!ยัยเฟย์!!"
"อ๊ะ!"ฉันสะดุ้งกับเสียงเรียกของพี่เขื่อน
"เป็นบ้าอะไรของเธอเนี่ยยืนยิ้มอยู่คนเดียว-_-;;"
"เปล่าๆแค่ตื่นเต้น"
"ฉันว่าเราไปนั่งข้างบนกันดีกว่าว่ะแถวนี้คนเยอะ"พี่โทโมะเสนอ
"ก็ดีนะพี่!ผมอายว่่ะคนมองผมอย่างกับตัวประหลาด"พี่เขื่อนเสริม
"เค้าคงชอบแฟชั่นปลอกคอของแกมั้ง!555"พี่ป๊อบปี้แซวและเดินนำไป เราขึ้นมานั่งชั้นบนมุมในสุดสั่งเครื่องดื่มและอาหารมากินกัน พวกผู้ชายก็ดื่มเหล้าส่วนฉันก็นั่งดื่มน้ำโค้ก...เพราะพี่เขื่อนไม่ให้ดื่มแอลกอฮอล์อ่ะ!!บอกว่ามันไม่ดี ถ้ามันไม่ดีแล้วพวกพี่ดื่มกันทำมั้ยเนี่ย!ฉันเกลียดการเป็นผู้หญิงที่สุดเลยทำอะไรก็ไม่ได้
"เฮ้ย!แกยังไม่ตายอีกหรอว่ะ!?!"เสียงผู้ชายดูโหดๆดังขึ้นทำให้พวกเราหันไปมอง
"แก!คนที่พวกฉันมีเรื่องเมื่อเดือนทีแล้วนี้หว่า ยังไม่เข็ดใช่มั้ย!"พี่ป๊อบปี้พูดพร้อมหักนิ้วดังกร๊อบ
"ฉันไม่ได้พูดกับแกอย่าสะเออะ!!"มันชี้หน้าพี่ป๊อบปี้
"เฮ้ย!!พูดแบบนี้มันหาเรื่องกันนี้หว่า!!"พี่โทโมะลุกขึ้น
"ใจเย็นๆพี่"พี่เคนตะห้ามไว้
"พวกมึงมันก็เก่งแต่หมาหมู่!เวลาอยู่คนเดียวมึงก็ไม่ต่างกับหมาหรอกว่ะ 5555"มันหัวเราะลั่นแต่ก็ไม่มีใครสนใจเพราะเราอยู่ในมุมมืด
"แกพูดแบบนี้หมายความว่าไงว่ะ!?!"พี่ป๊อบปี้ขมวดคิ้ว
"มึงรู้เอาไว้ด้วยนะ!!ที่น้องชายมึงต้องเข้าโรงพยาบาลก็เพราะพวกกูนี้แหละ!!5555"อะไรนะ!ไอ้พวกนี้มันมาแก้แค้นพี่เขื่อนจริงๆด้วย
"ก็แค่มีเรื่องกันตอนเมามึงทำกับน้องกูขนาดนี้เลยหรอว่ะ!!!"พี่โทโมะเดือด
"ถ้าน้องมึงไม่ยิงน้องกูก็คงไม่มีปัญหาหรอก!!"
"กูบอกอะไรให้นะเว้ย!!ถึงตระกูลมึงจะใหญ่แค่ไหนแต่ลูกๆแม่งไม่ได้เรื่องว่ะ!!5555"
"ไอ้เวร!!"อยู่ดีๆพี่เคนตะก็พุ่งตรงเข้าไปปลอยหมัดใส่หน้ามันเต็มๆ
"เฮ้ย!!จัดการ!"ไอ้หัวหน้าหันไปสั่งลูกน้องก่อนที่พวกมันจะล้อมพี่เคนตะไว้
"เฮ้ย!!"พี่ป๊อบ พี่โทโมะ พี่เขื่อนจะเข้าไปช่วยแต่พี่เคนตะห้ามไว้ เค้าบอกวว่าเค้าจะสู้เองเพื่อพิสูจน์ให้ใครบ้างคนรู้ว่าเค้าทำได้!!นี้เองสาเหตุที่พี่เคนตะชวนพวกเรามาเที่ยว พี่เคนตะทั้งเตะ ต่อย ถีบ กระทืบ!!จนพวกมันล้มไปทีละคนทีละคน 
"คนสุดท้ายแล้วนะ!!มึงทำอะไรเพื่อนกูไว้บ้างกูขอเอาคืนละกัน"พี่เคนตะพูดกับหัวหน้ามันและวิ่งเข้าไป
~ปัง!!!~
เสียงปืนดังสนั่นก่อนที่มันจะล้มลงไป
"ไปเร็ว!!"พี่เคนตะบอกแล้วรีบวิ่งออกไป พี่ป๊อบปี้วางเงินแล้วก็รีบตามออกไปเช่นเดียวกับพี่โทโมะ
"ไปสิยัยบ้า!!ยืนรอให้ตำรวจมาจับหรือไง!"พี่เขื่อนเข้ามาลากฉันไป ตอนนี้เรานั่งอยู่บนรถโดยมีพี่โทโมะเป็นคนขับ
"ไอ้พวกนั้นใช่มั้ยที่มันรุมแกจนมีสภาพแบบนี้อ่ะ?"พี่ป๊อบปี้ถามขึ้น
"ใช่!!"
"งั้นก็สมควรแล้วแหละที่มันจะโดนแบบนั้น!ว่าแต่แกไปเอาปืนมาจากไหนว่ะไอ้เคน?"พี่ป๊อบปี้หันไปถามพี่เคนตะ
"ของผมเองครับ!ผมซื้อมาไว้ป้องกันตัวนะ"พี่เคนตะตอบ
"แกนี้เก่งว่ะสิบรุมหนึ่งยังจัดการเรียบ"พี่โทโมะเอ่ยขึ้น
"ผมอยากลบคำสบประหม่าของใครบ้างคนนะครับ"พี่เคนตะหันมามองพี่เขื่อน
.................................................................................................................................
~วันประกาศผมสอบ~
"ทำมั้ยแกต้องให้ฉันมาดูเกรดเองด้วยว่ะ!ในเว็บมันก็มีบอกอ่ะ"พี่เขื่อนบ่นอุบเพราะคนที่มหาลัยวันนี้เยอะมากเลย
"มันต่างกันนะเว้ย!ถ้าดูในเว็บแกแค่พิมพ์รหัสนักศึกษามันก็ขึ้นมาแหละแต่ถ้าแกมาดูที่นี้แกจะต้องไล่หาชื่อตัวเองลุ้นจะตายไป"
"อะไรของแกว่ะ?"
"เออน่า!ไปดูได้แล้วไป"พี่เคนตะผลักเราสองคนเข้าไป
"เฮ้ย!คนที่ดูแล้วอ่ะก็ออกไปดิว่ะจะยืนให้พ่อมาตามไง!!"พี่เขื่อนตะโกนเสียงดังจนคนกระจายหายไปเกือบหมด
"พี่นี้เอาแต่ใจจริงเลย!"ฉันต่อว่า
"ไปดูเร็วๆไป"พี่เขื่อนดันฉันไปทางบอร์ดปีสามส่วนเค้าก็เดินไปดูบอร์ดปีสี่
"ว่าไงเฟย์!ได้เท่าไร?"พี่เคนตะถามเมื่อเราเดินออกมา
"ได้แค่..."ฉันทำหน้าเศร้า
"ได้น้อยกว่าเดิมหรอ?"พี่เขื่อนถาม
"แค่ 3.78 เองอ่ะ!!เย้ๆๆๆๆ"ฉันกระโดดตัวลอย
"เก่งจริงๆเลย"พี่เคนตะขยี้หัวฉันเล่น
"แล้วแกละว่ะ?"พี่เคนตะหันไปถามพี่เขื่อน
"ฉันได้...2.99"พี่เขื่อนบอกเสียงเศร้า
"แสดงว่าแกแพ้!เฟย์เป็นของฉัน"พี่เคนตะดึงฉันเข้าไปใกล้ตัว
"ได้ไงว่ะ!!ฉันไม่ยอมหรอก!"พี่เขื่อนเดินเข้ามาหาเรา
"แพ้แล้วก็ยอมรับความจริงหน่อยสิว่ะ!"พี่เคนตะผลักออก
"ไม่เว้ย!!ยังไงเฟย์ก็ต้องเป็นของฉัน!!"พี่เขื่อนเข้ามากระชากฉัน
"แพ้แล้วอย่าพาลสิว่ะ!!"
"ฉันไม่สน!!หัวใจยัยนี้ไม่ใช่สิ่งของจะเอามาเป็นเดิมพันแบบนี้ไม่ได้!!"
"งั้นเฟย์เลือกมาเลยดีกว่าว่าจะอยู่กับใคร?"พี่เคนตะถามฉัน พอพี่เคนตะพูดขึ้นประโยคสนทนาที่ฉันเคยได้ยินของพี่น้องตระกูลมาเฟียก็ดังก้องอยู่ในหู ฉันเป็นแค่เครื่องมือให้เค้าเอาไปหลอกพ่องั้นหรอ!งั้นฉันควรจะเลือกสิที่ดีที่สุดใช่มั้ย?ฉันแกะมือพี่เขื่อนออกและค่อยๆเดินไปหาพี่เคนตะ
"เฟย์..."พี่เขื่อนพูดเสียงเบา
"เฟย์เลือกฉันไปนะ!"เราหันหลังเดินออกไป
"ไม่เว้ย!!ฉันไม่ให้ใครหน้าไหนเอาแฟนฉันไปทั้งนั้น!!!"พี่เขื่อนวิ่งเข้ามาถีบพี่เคนตะจนล้ม
"ไอ้เขื่อน!!มึงอยากมีเรื่องใช่มั้ย!!"พี่เคนตะลุกขึ้นมาชี้หน้า
"เออ!!เฟย์คือคนที่กูรัก!!ยังไงกูก็ไม่ยอมเสียเฟย์ไปเด็ดขาด!!"พี่เขื่อนเข้ามาต่อยพี่เคนตะ
"แต่เฟย์เลือกกู!!จำไว้!!"พี่เคนตะสวนกลับ
"กูไม่สน!!มึงอยากเอาชนะกูใช่มั้ยมึงถึงได้ทำแบบนี้!!!มึงล้มพวกมันได้และมึงยังเอาแฟนกูไปอีก!!ไอ้เพื่อนเวร!!"พี่เขื่อนต่อยไปอีกหมัด
"ก็ไม่ต่างกับเพื่อนทรยศแบบมึงหรอกเว้ย!!!"พี่เคนตะต่อยพี่เขื่อนจนล้มหัวกระแทกพื้นทำให้เฝือกคอหลุดออก
"หลุดออกสักที!!มันจะได้ถนัดหน่อย!ทีเนี่ยมึงตายแน่ไอ้เคน!!!"พี่เขื่อนพุ่งตรงเข้ามาหวังจะต่อยพี่เคนตะิอีกหมัดแต่ฉันเข้ามาบังไว้
"เฟย์!!เฟย์ปกป้องมันทำมั้ย!?!"
"พี่ดูนี้ซะก่อนที่จะไปว่าพี่เคนเค้านะ"ฉันเดินไปหยิบเฝือกมาให้เค้าอ่าน
"ข้อความที่พี่เคนตะเขียนให้พี่นะ!!แล้วพี่ยังบอกว่าเค้าเลวอีกหรอ!!"
"แล้วไงว่ะ!!ยังไงฉันก็ไม่ยอมให้เธอไปกับมันแน่!!"
"ฉันทนไม่ไหวกับนิสัยของพี่แล้วนะ!!"ฉันตวาดอย่างเหลืออด
"พี่จำเอาไว้เลยว่าพี่จะไม่ได้เห็นหน้าฉันอีก!!"
"เธอหมายความว่ายังไง?!"
"ฉันจะไปเรียนต่อที่ลอนดอนกับพี่เคนตะ!"
"เธอคิดเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อไร?"
"ตอนนี้แหละ!!ฉันทนเห็นหน้าคนแบบพี่ไม่ได้แล้ว!!คนที่ไม่เคยแคร์ใครแบบพี่นะฉันเกลียดที่สุด!!!"ฉันตะโกนใส่หน้าพี่เขื่อนก่อนจะเดินไปหาพี่เคนตะและเราก็หันหลังเดินออกมาอีกครั้ง
"หยุด!!ฉันบอกให้หยุดไงเฟย์!!"เสียงพี่เขื่อนดังขึ้นแต่ฉันก็ไม่สนใจ
"ใจเย็นๆนะคุณ!นั้นมันมีดนะ"ฉันได้ยินเสียงคนพูดขึ้นเลยหันกลับไปดู พี่เขื่อน!!พี่เขื่อนกำลังถือมีดคัตเตอร์
"พี่ทำบ้าอะไรนะ!!"ฉันวิ่งเข้าไปห้าม
"ถ้าเธอไป..."
"ทำมั้ย!!พี่จะฆ่าฉันหรอ!!เอาเลยสิ!!แทงมาเลย!!"ฉันทำใจดีสู้เสือทั้งที่จริงกลัวจะตายอยู่แล้ว
~แควก!~
พี่เขื่อนเอาคัตเตอร์กรีดเสื้อนักศึกษาของเค้าจนขาดเผยให้เห็นรอยสักบนอกแกร่ง
"เธออ่านออกมั้ย?"พี่เขื่อนถาม
"อะไร?"
"ชื่อเธอไง...ฉันสักชื่อเธอไว้บนอกข้างซ้ายตรงกับตำแหน่งของหัวใจ"อยู่ดีๆน้ำตาลูกผู้ชายก็ไหล่ออกมา
"ถ้าเธอจะไป...ลบมันออกไปที"พี่เขื่อนยัดคัตเตอร์ใส่มือฉัน
"เธอช่วยลบมันออกไปที...ช่วยลบเธอออกไปจากใจฉัน...ไม่งั้นมันก็จะติดตัวฉันไปตลอด"พี่เขื่อนจับมือฉันบังคับให้กรีดคัตเตอร์ลงไป
"ไม่!!...ฉันทำไม่ได้ ฮึก ไม่นะ ฮือๆๆๆ"ฉันร้องไห้ออกมา
"เอาเลยสิเฟย์!!ลบมันออกไปสิ!!"
"ไม่!ไม่!ไม่ๆๆๆ ฮึก ฮือๆๆๆ"พี่เขื่อนค่อยๆปล่อยมือฉันออก
"ถ้าเธอเลือกแล้ว....ถ้าเลือกแล้วก็รีบไปซะเหอะ"พี่เขื่อนผลักฉันออก พี่เคนตะเดินมารับฉันและเราก็เดินจากมา ฉันเห็นพี่เขื่อนทรุดลงร้องไห้ไกลออกไปๆจนหายจากสายตา....
................................................................................................................................
(Kone Talk)
วันนี้พ่อผมกลับมาแล้วแหละครับ พี่ๆผมก็มีแฟนกันหมดแล้วถึงพวกมันจะทะเลาะกับแฟนก็เหอะเมื่อกี้พึงกลับจากโรงพยาบาลเพราะไอ้พี่โทโมะตัวดีมันตกบันไดให้แฟนง้อ!แม่งลงทุนชิบ
"ไอ้เขื่อน!แล้วแฟนแกละ?"เสียงพ่อดังขึ้น
"อย่าบอกนะว่าแกไม่มีแฟนอ่ะ!เฮ้ย!!ตอบดิว่ะ!"
"ใครทำลูกฉันเป็นใบ้ว่ะเนี่ยเมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย"
"น้องฉันเป็นใบ้หรอว่ะเนี่ย?"เสียงไอ้พี่โทโมะดังขึ้นแต่ผมก็ไม่ได้สนใจ
"เฮ้ย!!ใครทำอะไรแกว่ะลูก?"
"มันเป็นแบบนี้มาอาทิตย์กว่าแล้วพ่อ"พี่ป๊อบปี้บอก
"ใช่ๆ!สงสัยอกหักจากสาวข้างบ้าน"ไอ้พี่โทโมะเสริม
"สาวข้างบ้าน?"
"ก็น้องเฟย์ไงพ่อ!สงสัยจะโดนหักอก"
"แต่เฟย์เค้าเป็นแฟนกับเคนตะไม่ให้หรอว่ะ?"
"พ่อ!"ผมพูดเสียงสั่น
"แกพูดได้แล้วหรอว่ะ?"
"เขื่อนอยากย้อนเวลาพ่อ เขื่อนอยากย้อนเวลา ฮึก"ผมคลานเข้าไปกอดขาพ่อร้องไห้!ผมไม่อายใครหน้าไหนทั้งนั้นแหละ ผมเสียใจ!เสียใจจนทนไม่ไว้แล้วนะ
"เขื่อนอยากย้อนเวลา เขื่อนไม่อยากเป็นแบบนี้ ฮึก พ่อมีเครื่องย้อนเวลามั้ย"
"เฮ้ย!!ไอ้ลูกบ้า!ปล่อยฉันนะเว้ย"พ่อพยายามสลัดผมออกแต่ผมกลับกอดแน่น
"เขื่อนไม่อยากได้มรดกแล้วพ่อ เขื่อนอยากย้อนเวลา"
"อ๊ากกก...ใครก็ได้เอามันออกไปจากตูที"พ่อพูด
"มันน่าสงสารนะพ่อ"พี่ป๊อบปี้พูดขึ้น
"นั้นสิ!ปล่อยมันเหอะพ่อผมเห็นแล้วจะร้องไห้ตามว่ะ"พี่โทโมะเสริม
"ฉันให้แกเอามันออกไปไม่ใช่ให้มาสงสารมันนะเว้ย!"ผมค่อยๆลุกออกมา ไม่ต้องให้ใครมาลากผมหรอกผมออกมาเองก็ได้ ผมเดินร้องไห้ออกมาจนถึงหน้าบ้าน
"พี่เขื่อน!!"ยัยเฟย์!!
"หลับตาซะ!!"ผมสั่ง
"อะไรนะ?"
"บอกให้หลับตาไงเล่า!!"เฟย์ทำตาม ผมรีบปาดน้ำตาออก!จะให้ยัยนี้เห็นผมสภาพนี้ไม่ได้
"ลืมตาได้!"ผมบอก
"ฉันกลับมาแล้ว^-^"
"ทำมั้ยเธอไปไวมาไวแบบนี้ละ?"
"จะบ้าหรอ!!ฉันไม่ได้ไปไหนสักหน่อย"
"ไหนเธอบอกว่าจะไปเรียนต่อไง?"
"ไปได้ที่ไหนเล่า!"
"ทำมั้ยอ่ะ?วีซ่าไม่ผ่านหรอ"
"จะบ้าหรอ!!ก็หัวใจฉันอยู่ตรงนี้แล้วจะให้ไปไหนได้ละ>///<"ยัยเฟย์หน้าแดงจิ้มๆมาที่ผม
"ฉันว่าเราเข้าไปข้างในกันเหอะ"เฟย์บอก
"ไปทำมั้ย?"
"ก็เข้าไปแสดงตัวไง!เดี๋ยวพี่ก็ไม่ได้มรดกหรอก"
"ฉันไม่เอาหรอกมรดกนั้นอ่ะ"
"แต่ฉันอยากได้ส่วนของพี่นะ"
"-_-;;"
"ล้อเล่นๆ!ฉันอยากให้พ่อพี่รู้ต่างหากละว่าพี่นะดีที่สุดแล้ว^-^"
"นี้หรอแฟนแกอ๊ะ?"เสียงพ่อดังขึ้น
"ใช่ค่ะ!เฟย์เป็นแฟนพี่เขื่อนเอง"เฟย์ตอบแทน
"แน่ใจนะว่าไม่ได้โดนจ้างมาหลอกฉันนะ"พ่อมองอย่างจับผิด
"แน่นอนค่ะ!เฟย์มีหลักฐานด้วยนะค่ะ"
"หลักฐาน?"ผมทำหน้างงเช่นเดียวกับทุกคน
"เฟย์ไปสักมา!ที่เดียวกับของพี่เลยนะ"ไปสักมา!ที่เดียวกับของผม?....อกข้างซ้าย!!
"เฮ้ย!!"ผมรีบคว้าตัวยัยเฟย์มากอดก่อนที่ยัยเด็กนี้จะปลดกระดุมเม็ดที่สอง
"เสียดาย"ไอ้พี่โทโมะกับป๊อบปี้พูดขึ้น
"พี่!มาบังทำมั้ยละฉันจะโชว์หลักฐานนะ"เฟย์บอก!ยังมาทำหน้าตาแอ๊บแบ๊วอีกนะ
"เธอจะบ้าหรือไง!ไปเปิดให้ใครดูได้ไงเล่า!ฉันดูได้คนเดียวเว้ย!!"
"เดี๋ยวพ่อพี่ก็ไม่เชื่อหรอก!"
"ไม่เชื่อก็ไม่ต้องเชื่อดิ!ไม่เอาก็ได้มรดกนะแต่เธอห้ามเปิดเด็ดขาดเลยนะ"
"เออๆๆๆ...ฉันเชื่อแล้วเว้ย!ฉันก็แค่จะลองใจแกเล่นเท่านั้นแหละ ที่เนี่ยพวกแกก็มีแฟนกันหมดแล้วนะเว้ย!ไอ้ป๊อบ!!แกนะรีบไปง้อแฟนก่อนที่ฉันจะตัดแกออกจากกองมรดก"
"รู้แล้วน่าพ่อ"พี่ป๊อบปี้พูดเสียงเซ็งๆ
"มานี้เลย!"ผมลากยัยเฟย์มาที่ห้องดนตรี
.................................................................................................................................
~ห้องดนตรี~
"พี่พาฉันมาห้องนี้ทำมั้ยเนี่ย?"ฉันถาม
"ขอดูรอยสักหน่อยสิ"
"ห๊ะ!!แต่่ว่า..."พี่เขื่อนไม่ฟังผลักฉันลงกับโซฟาก่อนจะตามมาทับฉันไว้
"พะ...พี่จะทำอะไรนะ?"ฉันถามเสียงสั่นรู้สึกขนลุกไปทั้งตัวเพราะมือพี่เขื่อนที่อยู่ไม่สุก
"ก็จะดูรอยสักไง"พี่เขื่อนค่อยๆเลื่อนมือมาปลดกระดุมเธอฉันทีละเม็ดๆเผยให้เห็น
"ไหนอ่ะรอยสักเธอ?"
"เออออออ"
"เธอโกหกหรอ?"
"ก็ฉันกลัวพ่อพี่ไม่เชื่อนี้!งั้นปล่อยได้แล้วนะ"ฉันบอกยิ้มๆ
"เธอกล้าโกหกฉันหรอยัยงั้ง!"
"เค้าขอโตดดดดด"
"ยังงี้ต้องลงโทษให้เข็ด!"พี่เขื่อนยิ้มเจ้าเล่ห์
"พี่จะทำอะไร อื้อออ"เสียงฉันถูกกลืนหายไปด้วยจูบที่นุ่มนวลแต่ชั่งเร้าร้อน
..................................................The End..................................................................