Bad Boy Brothers

~ก๊อก ก๊อก ก๊อก~
"ฟางครับ!เสร็จหรือยังครับ"
"ค่ะๆ"ฉันรีบจัดการตัวเองและออกจากห้องน้ำ
.............................................................................................................................
~ห้องอาหาร~
"เมื่อคืนกลับมากี่โมงครับฟาง?"พี่จองเบถามขึ้น ถ้าบอกว่ากลับมาตีสาม(ประมาณนั้นมั้ง)ฉันจะโดนสอนกี่ชั่วโมงอ่ะ
"ประมาณเที่ยงคืนอ่ะค่ะ"
"กลับดึกจังครับ"
"ก็มันเพลินๆนะค่ะ"
"เอ๊ะ!แหวนใครนะครับ?"ซวยแล้วววววววววววววววววววววว
"สวยดีนะ!ฟางซื้อเมื่อไรพี่ไม่เคยเห็นเลย?"
"ซื้อ....ซื้อเมื่อวานนะค่ะในงานมีขาย"
"แล้วตัว P หมายความว่าไงครับฟาง?"
"ตัว P...อ๋อ!มันสวยดีนะค่ะไม่มีความหมายอะไรหรอก"แล้วตัว P นี้มันคืออะไรว่ะ? P...Pop...Pop...Poppy!!ไม่จริงม้างงงงง...คงไม่บังเอิญขนาดนั้นหรอก แต่ถ้าใช่ละ!!ไม่จริงหรอกน่า ฉันจะเมาขนาดนั้นเลยหรอ!!ไม่จริงหรอกกกกก...โอ๊ยยยย!!!ปวดหัวกว่าเก่า
"เธอนี้น่ารำคาญจริงๆ"เสียงเซ็งที่คุ้นหูดังขึ้นฉันหันไปมองทางต้นเสียง นายป๊อบปี้กำลังบ่นยัยหน้าอกบวมที่เกาะแขนเค้ายังกับตุ๊กแก!!บ้านไม่มีใครให้เกาะหรือไงย่ะ!!มาเกาะแฟนคนอื่นอยู่ได้ ฮึ้ย!!อ๊ัะ!!ต่างหูนั้นมันคุ้นๆนะ ฉันยกมือขึ้นจับหูตัวเองเล่นพบว่า...ม่ายยยยยยยยยยยย!!ต่างหูรูปดาวของฉันหายไป!!แล้วมันก็ไปเหมือนกับข้างที่อยู่บนหูของนายป๊อบปี้ 
"เดี๋ยวฟางมานะค่ะ!"ฉันบอกพี่จองเบก่อนจะเดินตรงมาหาสองคนนั้น
"นาย!มานี้หน่อยสิ"ฉันลากนายป๊อบปี้เดินเลี่ยงมาและยัยหน้าอกบวมนั้นก็ตะโกนเสียงสิบแปดหลอดตามมาด้วย
"อะไรของเธอเนี่ย!ไหนบอกต่างคนต่างอยู่ไงลากฉันมาทำมั้ย!หรือว่าคิดถึงกันจ๊ะ!"
"จะบ้าหรอ!!คือถามไรหน่อยสิ?"
"อะไรละ?"
"เมื่อคืนนายคงไม่ได้ออกไปงานฟูลมูนปาร์ตี้หรอกนะ?"
"ฉันไป!"
"นายคงไม่ได้บังเอิญไปจูบสาวที่ไหนใช่มั้ย?"
"ไม่รู้สิจำไม่ค่อยได้"
"แหวนนายคงไม่หายใช่ป่ะ?"
"เธอรู้ได้ไงว่าแหวนฉันหาย?"
"มันไม่ใช่รูปตัว P ใช่มั้ย?"
"ใช่!ตัว P ก็ Poppy ไง"
"คงไม่ใช่วงนี้นะ?"ฉันยกมือขึ้น
"ใช่!เธอเอาแหวนฉันไปได้ไงห๊ะ!!"นายป๊อบปี้จับมือฉันไว้
"เออออออ"จะบอกยังไงดีเนี่ย
"อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนเธอก็ไปงานปาร์ตี้อ่ะ"
"ใช่!"
"แล้วเธอก็เดินควงผู้ชายคนหนึ่งทั้งงาน"
"คงงั้น"
"แล้วต่างหูนี้ก็คงเป็นของเธอ"เค้าชี้ไปที่ต่างหู
"ถูก!"
"ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี้...เธอทำเหมือนไม่เคยจูบฉันไปได้"
"นี้นาย!พูดได้ไม่อายปากเลยนะ"
"ก็มันเรื่องจริงจะอายทำมั้ย!เธออ่ะเอาแหวนฉันคืนมาได้แล้ว"
"นายก็เอาต่างหูฉันคืนมาสิ"
"แลกกัน"นายป๊อบปี้ถอดต่างหูออก ฉันพยายามดึงแหวนออกแต่มันไม่ออกอ่ะ
"เร็วๆสิ"นายนั้นเร่ง
"เดี๋ยวสิ!มันถอดไม่ออก"
"อย่ามาลีลาได้มั้ย"
"ไม่ได้ลีลาแต่มันถอดไม่ออกจริงๆ...นายเอาต่างหูฉันคืนมาก่อนสิ"ฉันเอื้อมมือไปหยิบแต่เค้าชักมือกลับ
"นี้นาย!!"
"ถ้าเธอไม่คืนแหวนฉันก็ไม่ต้องเอาต่างหูคืน"
"บอกแล้วไงว่ามันถอดไม่ออกอ่ะ!"
"ถอดไม่ออกก็ไม่ต้องถอด!เอาไว้ถอดได้เมื่อไรเธอก็มาเอาต่างหูคืนละกัน"นายป๊อบปี้ใส่ต่างหูฉันก่อนจะเดินไป
.................................................................................................................................
~ชายหาด~
"พี่จองเบค่ะพวกนั้นกวักมือเรียกให้ไปเล่นวอลเล่นะค่ะ"ตอนนี้ฉันกับพี่จองเบมานั่งให้ลมพัดเล่นอยู่ที่ชายหาด ไม่ใช่สิ!ฉันมานั่งเล่นส่วนพี่จองเบเปลื่ยนบรรยากาศในการอ่านหนังสือ ใช่!!ทุกคนฟังไม่ผิดหรอก ขนาดลงมาข้างล่างพี่แกยังแบกหนังสือลงมาด้วยเลยเซ็งชะมัด
"ฟางไปเหอะครับพี่ไม่อยากเล่นนะ"อีกแหละ!!โน่นก็ไม่เอานี่ก็ไม่เอาน่าเบื่อจริง!!นี้ฉันเบื่อแฟนตัวเองได้ไงเนี่ย!บ้าไปแล้วววววว แต่มันน่าเบื่อจริงๆนะ!ฉันลุกไป
"เฮ้ป๊อบปี้!!มาเล่นด้วยกันสิทีมเราขาดอีกหนึ่งคน"เอ็มเรียกป๊อบปี้
"เอามาทำมั้ย!"ฉันพูดเบาๆ
"ทำมั้ยละฟาง?เมื่อคืนเธอกับเค้าออกจะ..."
"หยุดพูดเลยนะเอม!แฟนฉันนั่งอยู่นู้นนะ"ฉันพูดขึ้นก่อนที่เอมจะพูดจบ
"โทษที!อะไรก็เกิดขึ้นได้ในงานฟูลมูนปาร์ตี้ใช่มั้ยจ๊ะ"
"ประมาณนั้น"
"นี้สาวๆ...จะคุยกันอีกนานมั้ยครับ"เสียงเอ็มแทรกขึ้น
"โอเคพร้อมแล้ว"เอมบอกก่อนที่พวกเราจะไปประจำตำแหน่ง
~พลั่ก!!~
"ทำมั้ยเธอไม่รับละ!!"นายป๊อบปี้ว่าฉัน
"ก็ลูกมันไปข้างหลังนายก็รับสิ!!"
~พลั่ก!!~
"นี้เธอ!ถอยมาทำมั้ยเนี่ย!!"
"อะไรอีกละ!!ฉันไม่วิ่งก็ว่าฉันวิ่งก็ว่านายจะเอาไงแน่เนี่ย!"
"ก็ลูกนี้มันมาข้างหลังเธอก็ปล่อยสิ!"
"เอาๆๆๆ...อย่าพึ่งทะเลาะกันสิ"เอ็มเข้ามาห้าม
"เอางี้!เธอถนัดตั้งหรือตบ"
"ตบ!"
"ขาสั้นแบบเธอกระโดดถึงหรอ"
"นี้นาย!!เนสไม่ได้สูงขนาดนั้นนะ"ฉันหันไปค้อน
"โอเคๆ...เธอตบนะฉันตั้งเอง"นายป๊อบปี้บอก
~พลั่ก!!~
ฉันตบอัดยัยฝรั่งที่หัวเราะพวกเราเมื่อกี้ ตบแบบตายไปข้างเลย!!
~พลั่ก!!~
ลูกสุดท้ายลงตรงเส้นฝ่ายตรงข้ามพอดี พวกเราชนะ เย้!!!ฉันอยากหันไปกระโดดกอดนายป๊อบปี้แต่ก็อยู่นิ่งๆดีกว่า เอ็มกับเอมกอดกันกลม
"ป๊อบเก่งที่สุดเลยค่ะ"ยัยหน้าอกบวมวิ่งเค้ามาซับเหงื่อให้ป๊อบปี้เห็นแล้วหมั่นไส้!!ฉันเดินกลับมานั่งที่
"เล่นเสร็จแล้วหรอครับ?"พี่จองเบถาม
"ค่ะ"ฉันตอบและพี่เค้าก็อ่านหนังสือต่อ
"ป๊อบไปเล่นเจ็ตกีกันนะค่ะ"ยัยหน้าอกบวมเดินเกาะป๊อบปี้ไปริมหาด
"พี่จองเบค่ะไปเล่นเจ็ตกีสิ!พวกหนุ่มๆเค้าแข่งกันนะค่ะ"
"ไม่เอาหรอครับฟางมันอันตรายนะ"ฉันหันไปดึงหนังสือพี่เค้าออก
"ฟาง!นั้นมันหนังสือรุ่นพี่พี่นะครับ"
"ถ้าพี่ไม่ไปเล่นฟางจะเอามันไปโยนทิ้ง!!"ฉันหมดความอดทนแล้วนะ
"เล่นอย่างอื่นไม่ได้หรอครับ"
"ไม่ได้ค่ะ!!"
"ฟางไม่น่ารักเลยนะ"ฉันทำท่าจะโยนทิ้ง
"โอเครับโอเค!อย่าทำอะไรหนังสือพี่นะ"พี่จองเบลุกไปหาพวกหนุ่มๆ
~ปรื้นนนนนนนนนนนน~
เสียงเจ็ตกีที่เร่งเครื่องของหนุ่มๆดังขึ้นก่อนที่จะออกตัวไป 
"ป๊อบ!สู้ๆนะค่ะ"ยัยหน้าอกบวมพูด
"พี่จองเบสู้เค้าน่าคร้าาาาา"ฉันตะโกนบ้าง
"ป๊อบขาอย่าแพ้เค้านะ"
"พี่จองเบเก่งที่สุดเลยค่ะ"
"พี่จองเบห่วยมากกกกก"
"นายป๊อบปี้!!ตกน้ำไปเลยไป๊!!"
"พี่จองเบตายแน่!!"
"ไอ้ป๊อบปี้!!ไอ้ลูกหมาาาาาาาา"แล้วนี้ฉันจะไปแข่งกับยัยหน้าอกบวมทำมั้ยเนี่ย
~ปรื้นนนนนนนนนนนนนน~
ฉันหันกลับไปสนใจการแข่งต่อ พี่จองเบนำด้วยแหละ>///<
~ปรื้นนนนนนนนนนน~
นายป๊อบปี้เร่งเครื่องนำแล้วอ่ะพี่จองเบไม่ยอมแพ้เร่งเครื่องตามมัน จะเร็วเกินไปแล้วนะ เฮ้ยๆๆๆๆ!!จะชนกันแล้วนะ
~ตุ้ม!!!~
"พี่จองเบ!!"
"ป๊อบปี้!!!"
.................................................................................................................................
~โรงพยาบาล~
ฉันเดินมาห้องนายป๊อบปี้หลังจากที่ดูแลพี่จองเบเรียบร้อยแล้ว ในห้องผ้าม่านรูดปิดอยู่สงสัยเช็คตัวอยู่มั้ง
"เบาๆสิค่ะคุณป๊อบปี้"
"คุณพยาบาลขยับหน่อยสิผมไม่ถนัดเลย"ทำอะไรกัน!!
"เร็วหน่อยสิคุณพยาบาล"
"ป๊อบปี้!!!"ฉันเดินไปเปิดม่านออก ยัยพยาบาลกำลังติดกระดุมเสื้อเม็ดสุดท้ายส่วนนายป๊อบปี้เสื้อผ้าก็หลุดลุ่ย ส่วนล่างไม่รู้ใส่กางเกงหรือเปล่าเพราะเค้าเอาผ้าห่มปิดอยู่
"ทำอะไรกันอ่ะ!!"
"แล้วคุณเป็นใครค่ะ?"ยัยพยาบาลถาม
"ฉันก็เป็นเมียเค้านะสิ!!ตกลงทำอะไรกันห๊ะ!!"ฉันตวาดลั่น
"ชะ...เช็คตัวค่ะ!!"
"หน้าด้านจริง!!!ออกไปเลยนะ!!!"
"ค่ะๆ"ยัยพยาบาลวิ่งหน้าตื่นออกไป
"ทำบ้าอะไรห๊ะ!!"ฉันหันไปตวาดนายป๊อบปี้
"ก็บอกแล้วไงว่าเช็คตัวอ่ะ"
"อย่าคิดว่าฉันโง่นะ!!"
"ก็ไม่ได้ทำอะไร...อย่างน้อยก็ยังไม่ได้ทำ"
"นายนี้มันไม่เลือกจริงๆเลยนะ!!ขนาดโรงพยาบาลยังไม่เว้นเลย!!"
"วู้!!เธอนี้ขี้หึงจัง"
"อะไร!!ใครหึง"
"ก็เธอไง!!มาถึงก็แว๊ดๆ"
"ว่าแต่นายเป็นไงมั้งอ่ะ?"ฉันเปลี่ยนเรื่อง
"ก็สบายดี!มีช้ำนิดหน่อย"
"งั้นฉันไปนะ"
"เดี๋ยวก่อนสิ!"นายป๊อบปี้ดึงฉันไว้
"อยู่กับฉันก่อนสิ"
"ฉันต้องไปดูแลพี่จองเบ"
"เป็นห่วงมันมากเลยหรือไง!"
"ก็ต้องห่วงสิเค้าเป็นพะ...เป็นแฟนฉันนะ!"นี้ฉันจะหลุดปากบอกว่าพี่จองเบเป็นพี่ชายหรอเนี่ย
"ถ้าฉันเป็นคนเกือบตายเธอจะห่วงฉันแบบนี้มั้ย"
"นายมีคนห่วงเยอะแยะไป"
"ไม่หรอก"ป๊อบปี้พูดเบาๆ
"อะไรนะ?"
"ไม่มีใครห่วงฉันหรอก"
"บ้าหรอ!นายอย่าคิดแบบนั้นสิยังไงก็มีคนห่วงนายนะ" 
"บังเอิญคนนั้นฉันอยากให้เป็นเธอ"
"นายเป็นอะไรมากป่ะเนี่ย"
"ฉันแค่อยากเปลี่ยนอะไรบ้างอย่าง"
"อะไรอ่ะ?"
"เดี๋ยวเธอก็รู้!ไปได้แล้วไป"นายป๊อบปี้ปล่อยมือฉันและหลับตาลง อะไรของเค้านะ?สงสัยหมอฉีดยาให้ผิด