รักได้ไหม..ร้ายซะขนาดนี้

ในขณะที่แก้วกำลังโกกรธคริสอย่างแรงเฟย์กับฟางก็วิ่งมาดูอาการของแก้ว

เฟย์:เห๊ยแก้วเป็นไรอ่ะ

แก้ว:ป่าว...

ฟาง:ก็เห็นอยู่ว่าร้องไห้มาป่าวได้ไงT^T

เฟย์:แก้วเป็นไรอ่ะT^T

แก้ว:ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย...

ฟาง:แววตาแกมันฟ้องนะแก้ว

แก้ว:ป่าว

ผลึก!!โอ๊ย!!

ในขณะนั้นที่คริสผลักแก้วให้ตกเก้าอี้ไปเพราะโทโมะแก้วก็หัวแตกโดยไม่รู้ตัว

โทโมะ:แก้ว!!

คริส:เอ่อเป็นอะไรไหมจ๊ะแก้ว^^!

แก้ว:ไม่ฉันไม่เป็นอะไรฉันเดินเองได้!!

คริส:เหอะ!!-^-

โทโมะ:แก้วเด๊วฉันช่วยนะ

เพี๊ยะ!!

แก้ว:ไม่ต้องเลยฉันลุเองได้

เมื่อแก้วจะลุกขึ้นแต่ขาดันแผลงอีกเลยล้มอีก

ปึก!!

แก้ว:โอ๊ย!!

โทโมะ:ขาแผลงหัวก็แตกยัยบ๊องเอ๊ยฉันบอกแล้วไงว่าจะช่วยอย่าหยิ่งมากเลยมาเอ้า

โทโมะพูดแล้วอุ้มแก้วมไปส่งที่ห้องพยาบาลคริสมองแก้วตามหลังมาด้วยสายตาไม่พอใจสุดๆ

คริส:เอ่อคุณโทโมะขาเด๊วคริสไปส่งแก้วเองดีกว่าT^Tนะคะๆ

โทโมะ:ไม่เป็นไรครับผมส่งแก้วเองดีกว่า

แก้ว:ไม่ต้องไปส่งทั้งคู่แหละไม่ต้องมาห่วงฉัน

แก้วผลักอกโทโมะก่อนจะเรียกให้เฟย์ฟางมาช่วยพยุงเพราะไม่สามารจะขยับได้เลยโทโมะมองหลังแก้วด้วยความ

ไม่เข้าใจแต่คริสก็มีความสุขเมื่อเห็นแก้วออกไปไม่มีก้างมาขว้างคอ