รักได้ไหม..ร้ายซะขนาดนี้

ในขณะที่แก้วกำลังโกกรธคริสอย่างแรงเฟย์กับฟางก็วิ่งมาดูอาการของแก้ว
เฟย์:เห๊ยแก้วเป็นไรอ่ะ
แก้ว:ป่าว...
ฟาง:ก็เห็นอยู่ว่าร้องไห้มาป่าวได้ไงT^T
เฟย์:แก้วเป็นไรอ่ะT^T
แก้ว:ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย...
ฟาง:แววตาแกมันฟ้องนะแก้ว
แก้ว:ป่าว
ผลึก!!โอ๊ย!!
ในขณะนั้นที่คริสผลักแก้วให้ตกเก้าอี้ไปเพราะโทโมะแก้วก็หัวแตกโดยไม่รู้ตัว
โทโมะ:แก้ว!!
คริส:เอ่อเป็นอะไรไหมจ๊ะแก้ว^^!
แก้ว:ไม่ฉันไม่เป็นอะไรฉันเดินเองได้!!
คริส:เหอะ!!-^-
โทโมะ:แก้วเด๊วฉันช่วยนะ
เพี๊ยะ!!
แก้ว:ไม่ต้องเลยฉันลุเองได้
เมื่อแก้วจะลุกขึ้นแต่ขาดันแผลงอีกเลยล้มอีก
ปึก!!
แก้ว:โอ๊ย!!
โทโมะ:ขาแผลงหัวก็แตกยัยบ๊องเอ๊ยฉันบอกแล้วไงว่าจะช่วยอย่าหยิ่งมากเลยมาเอ้า
โทโมะพูดแล้วอุ้มแก้วมไปส่งที่ห้องพยาบาลคริสมองแก้วตามหลังมาด้วยสายตาไม่พอใจสุดๆ
คริส:เอ่อคุณโทโมะขาเด๊วคริสไปส่งแก้วเองดีกว่าT^Tนะคะๆ
โทโมะ:ไม่เป็นไรครับผมส่งแก้วเองดีกว่า
แก้ว:ไม่ต้องไปส่งทั้งคู่แหละไม่ต้องมาห่วงฉัน
แก้วผลักอกโทโมะก่อนจะเรียกให้เฟย์ฟางมาช่วยพยุงเพราะไม่สามารจะขยับได้เลยโทโมะมองหลังแก้วด้วยความ
ไม่เข้าใจแต่คริสก็มีความสุขเมื่อเห็นแก้วออกไปไม่มีก้างมาขว้างคอ