วุ่นรักยัยตัวแสบ

"ยัยแก้วกลับมาแล้วหะ...หรอ"เขื่อนเปิดประตูเข้ามาก็ต้องชะงักเมื่อเห็นโทโมะกับแก้วนอนหลับอยู่ แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือ ไอ้เพื่อนเวรโทโมะมันนอนหนุนตักน้องสาวผมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
"ไอ้โมะ!ตื่นเดี๋ยวนี้นะเว้ย!ไอ้โมะ!!"เขื่อนตีแรงๆที่แขนแต่ก็ไม่มีท่าทีว่าหนุ่มลูกครึ่งจะตื่นขึ้นมา
"อ้าวฮีย!มีอะไรอ่ะ?"แก้วที่ตื่นมางัวเงียถาม
"แกให้มันนอนหนุนตักได้ไงว่ะ!!"เขื่อนโวยวาย
"ไอ้เถื่อน!!เบาๆดิว่ะคนจะหลับจะนอน!!"โทโมะโวยวายแล้วพลิกหน้าไปซุกกับท้องของแก้ว
"อ๊ากกกกก...ตายซะแก!!"เขื่อนกระชากแรงๆให้โทโมะตกลงสู่พื้น
"โอ๊ย!!ใครถีบว่ะ!"โทโมะลุกมาโวยวาย
"ไม่ได้ถีบแค่กระชาก"เขื่อนตอบหน้าตาย
"แล้วแกมากระชากฉันทำมั้ยว่ะกำลังหลับสบายเลย"
"แล้วใครใช้ให้แกไปนอนหนุนตักน้องสาวฉันว่ะ!"
"เรื่องแค่เนี่ยทำเป็นบ่น เวลาทำงานมากกว่านี้ไม่เห็นบ่นเลย"
"แต่นั้นมันการแสดงนะเว้ย นี้อ่ะความจริง!!"
"แล้วมันต่างกันตรงไหนว่ะ!การแสดงก็ทำแบบนี้เหมือนกันอ่ะ มากกว่าด้วยซ้ำ"
"หยุดทะเลาะกันได้ยัง-_-;;"แก้วแทรกขึ้นเซ็งๆกับความหวงน้องสาวจนเกินไปของพี่ชาย
"หยุดก็ได้ว่ะ!ไปยัยแก้ว"เขื่อนลากแก้วออกมาด้วย
~ห้องนั่งเล่น~
"เออ!วันนี้เฮียไปไหนมาอ่ะกลับมาแล้วไม่เห็น?"แก้วถามขึ้น
"ไปเที่ยวมา"
"เที่ยวกับใคร?"
"เฟย์เย่ที่รัก"
"ห๊ะ!นี้อย่าบอกนะว่าเป็นแฟนกันแล้วอ่ะ"
"ป่าวหรอก!แค่ดูๆกันอยู่อ่ะ เฟย์ขอเวลาหน่อย"
"โล่งอก"แก้วถอนหายใจเฮือกใหญ่
"โล่งอกอะไรว่ะ?"เขื่อนถามกลับ
"ก็โล่งที่ยัยเฟย์ยังไม่คิดสั้นคบกับเฮียไง"
"ไอ้แก้ว!!แกตายยยยย"เขื่อนกระโดดไปนั่งเขย่าตัวแก้ว
"หยุดๆๆๆ...เลิกทะเลาะกันได้แล้วพี่น้องคู่นี้ เบาๆสิเขื่อนเดี๋ยวน้องก็เจ็บหรอก"แม่มลห้าม
"ม๊าเข้าข้างยัยแก้วอีกแล้วอ่ะ"เขื่อนโวยวาย
"ช่วยไม่ได้!เป็นน้องม๊ารักมากกว่า"แก้วไปหลบหลังแม่มลแล้วแลบลิ้นล้อเลียน
"ม๊าอ่ะ!น้องเขื่อนงอนจริงๆนะ"
"โตแล้วนะเขื่อน"พ่อกิจพูดขึ้น
"ทุกคนไม่รักเขื่อน!น้องวินครับไม่มีใครรักลุงเขื่อนเลย"เขื่อนหันไปหาวินเทอร์
"ป๊าค่ะ!วินว่าเราไปหาพ่อ แม่ที่บ้านป๊าดีกว่าค่ะ"เด็กน้อยเมินใส่หันไปคุยกับโทโมะ
"ไปสิครับ!"
"งั้นวินไปก่อนนะค่ะคุณตา คุณยายเดี๋ยวจะกลับมา"เด็กน้อยบอกแล้วจูงมือโทโมะเดินไป
"ไม่มีใครสนใจเขื่อนเลย!"
"55555"ทุกคนหัวเราะ
~บริษัท RS @ ห้องประชุมเล็ก~
"ที่เฮียเรียกพวกเรามาในวันนี้ก็จะมาคุยเรื่องละครนั้นแหละ ตอนนี้แก้วก็ถ่ายละครเสร็จแล้วนะ เฮียเลยจะเริ่มถ่ายละครเรื่องนี้สักที" 
"จะเริ่มวันไหนครับ?"ป๊อบปี้ถาม
"คงเป็นอาทิตย์หน้า เฮียจัดตารางคิวให้ทุกคนเรียบร้อยแล้วนะ ช่วงนี้ก็เรียนการแสดงกันเยอะๆ"
"แล้วถ่ายที่ไหน กี่โมงค่ะเฮีย?"ฟางถาม
"ฉากเปิดจะเป็นบริษัทย๊าคนี้แหละ"
"โอเคกันนะ จำบทกันมาให้ดีๆละ วันนี้ปิดประชุมได้"
~เวลา 20.00 น. @ สุวรรณภูมิ~
วันนี้ลุงกับป้าของโทโมะต้องกลับอเมริกาแล้ววินเทอร์เลยต้องไปด้วย ทุกคนมาส่งทั้ง 3 ที่สนามบิน
"น้องวินดูแลตัวเองดีๆนะลูก ที่อเมริกาอากาศหนาวใส่เสื้อผ้าหนาๆนะลูกนะ"แม่มลบอก
"อย่าลืมคิดถึงพวกเรานะลูก"แม่มิโกะบอก
"น้องวินไม่อยู่แล้วพวกป้าคงเหงาแย่เลย"ฟางบอก
"น้องวินค่ะ!อย่าดื้อนะรู็มั้ย ดูแลตัวเองดีๆด้วย ม๊ารักหนูนะ"แก้วคุกเข่าลงไปกอดเด็กน้อย
"วินก็รักม๊าค่ะ"เด็กน้อยหอมแก้มไป 1 ที
"ป๊าก็รักน้องวินนะครับ"โทโมะเข้าไปลูบหัว
"วินก็รักป๊ษค่ะTT^TT"เด็กน้อยร้องไห้ โทโมะนั่งลงไปกอดไว้
"อย่าร้องสิครับคนเก่งเดี๋ยวไปสวยนะ"โทโมะค่อยๆเช็คนำตา
"ไปค่ะน้องวินเดี๋ยวตกเครื่อง"ป้าของโทโมะบอก
"ดูแลตัวเองดีๆนะค่ะ"แก้วก้มลงไปหอมแก้ม
"เป็นเด็กดีนะครับตัวเล็ก"โทโมะหอมด้วย
"บ๊ายบายค่ะทุกคน^^"พอทั้ง 3 คนเข้าไปในผู้โดยสานขาออกทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ป๊อบปี้อาสาไปส่งเฟย์ ฟาง โทโมะกลับไปบ้านแก้วเพื่อไปเอาเสื้อผ้า ตลอดทางแก้วนั่งร้องไห้มาตลอด โทโมะค่อยๆดึงแก้วเข้ามาซบที่อกแกร่ง เขื่อน!ถึงอยากจะแยกทั้งคู่ออกแต่ก็ทำได้แค่มองเป็นระยะๆเพราะน้องสาวก็เศร้าอยู่และเขายังขับรถอีกด้วย ถ้ามัวแต่โวยวายรับรองไปเฝ้ายมบาลทั้งคันแน่
"อย่าเศร้าไปเลยน่า...เดี๋ยวก็ได้เจอกันอีก"โทโมะพูดขึ้น
"แต่มันเหงานี้"
"เมื่อก่อนไม่มีน้องวินก็อยู่ได้ไม่เห็นเธอจะเป็นอะไรเลย"
"มันไม่เหมือนกันอ่ะ"
"ไม่เหมือนกันยังไง"
"นี่นาย!คนกำลังเศร้าจะมาชวนทะเลาะทำมั้ยเนี่ย"
"โอเคครับไม่พูดแล้ว ร้องออกมาให้หมดนะ"ประโยคหลังฟังเหมือนถ้อยคำที่อ่อนโยน