รักวุ่นวาย..ของนักแต่งเพลง

ทีมงาน - เอาล่ะค่ะ ตอนนี้จะได้เวลาขึ้นแสดงคอนเสริ์ตแล้วน่ะค่ะหนุ่มๆ พร้อมไหมค่ะ ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมแล้วล่ะค่ะ เอาเป็นว่า อีกห้านาทีพร้อมหน้าเวทีเลยน่ะค่ะ น้องฟางช่วยดูหน้าตานักร้องอีกนิดเพื่อความชัวร์น่ะค่ะ น้องเฟย์เรียบร้อยแล้วพักกันได้เลยน่ะค่ะ เอิ่ม......คือว่า.....
ทีมงานฝ่ายเวทีและเสียง - บอกไปสิ น้องแก้วอยู่ไหนครับพอดีพวกพี่อยากพาไปเช็คเวทีรอบสุดท้ายก่อนแสดงจริง อ่ะครับ
เฟย์ - แก้วเดินไปหน้าเวทีได้สักพักใหญ่ๆแล้วค่ะ ด้านหน้าเวทีแล้วพี่
จากนั้นทีมงานก็รีบตามหาแก้วเพื่อตรวจความพร้อม แก้วก็เอ่ยว่าทุกอย่างเป็นไปตามความต้องการของทุกฝ่ายแล้วไม่มีปัญหาอะไร จึงไม่ต้องปรับเปลี่ยนอะไรแล้ว 
ฟาง - เอาล่ะทุกคนค่ะ ฟางเชรตหน้าให้แล้วมีใครอยากเติมแป้งไหมค่ะ เดี๋ยวฟางเติมให้ก่อนขึ้นเวที
ปีอปปี้ - ไม่เป็นไรแล้วครับน้องฟางทำให้พวกพี่หล่อขนาดนี้แล้ว
เขื่อน - แหวะชมกันออกนอกหน้าแบบนี้เลยหรือไงว่ะเฮ้ยเพื่อน ชักยังไงๆๆล่ะคู่นี้
ฟาง - พี่เขื่อนพูดมากไปแล้วน่ะ ไปได้แล้วๆคอนเสริตเริ่มแล้ว
ช่วงเวลาการแสดงคอนเสริตนั้นทั้งห้าหนุ่ม ทั้งร้องทั้งเต้น โชว์เต็มที่เพื่อแฟนเพลงของพวกเขา ส่วนแฟนคลับเองก็ไม่แพ้กัน ร้องเล่นร่วมกับนักร้องของตนเองอยากเต็มเหนี่ยวไม่มีใครยอมแพ้ ส่วนเขื่อนเองก็ตัวนำทีมสร้างความสนุกของวงสร้างสีสันได้ตามฉบับของเขาตามเคย โทโมะเองเมื่ออยู่บนเวทีเขาก็มองหาแก้ว หญิงสาวที่เขาตามหาเพราะในช่วงเวลาพักเธอเองกลับไม่ไปอยู่กับพวกเขาในห้องพัก เธอแอบไปเดินเล่นและพูดคุยกับทีมจนเขาเองเดินตามหาก็ไม่พบจนมาสะดุด ตามสวยที่ยืนตรงมุมติดเสา ที่ยืนมองพวกเขาเอง เมื่อเขาดูดีจึงพบว่าเป็นแก้ว เขายิ้มแก้มปริทันที และเหมือนมีพลังชีวิตยังไงยังงั้น สร้างความสนุกสนานของโชว์นี้ได้ดีกว่าก่อนหน้านี้หลายเท่า
......... - แก้ว แก้วๆใช่ไหมจำเราได้ป่าว ไม่เจอกันตั้งนาน 
แ้ก้ว - อืม......หน้าคุ้นๆน่ะเดี๋ยวขอแก้วคิดก่อน อ๋อ นึกออกแล้วไอ้นัม แฟนยัยขิม น้องสาวไอ่เป้งหรือง่ายๆ
นัท - น้องเขยไอ่เป้งเพื่อนพวกเรา แหม๋ยัยแก้ว ฉันกลับมาจากอังกฤษก่อนแก แกยังคอนเซปเดิมเลยน่ะเพื่อนเ่อ่อแล้วนี่พวกแกกลับมาฝึกงานที่เมืองไทยนี่น่ะพอกันทั้งคู่เรียนที่ลอนดอนกลับมาฝึกงานที่กรุงเทพ ไม่ฝึึกงานเหรอคร้าบถึงได้แล้นมาดูคอนเสริ์ตที่พัทยาอ่ะคร้าบบบ
แก้ว - แหม๋ไอ่นัทได้ทีบ่นเลยน่ะแก ถ้าไม่ติดตามมาง้อยัยขิม ตามคำประกาศิตไอ่เป้ง แกจะได้กลับมาก่อนเหรอห๊ะ ฉันก็มาืทำงานนี่ไง ฉันฝึกงา่นกับพี่เอก แล้วพี่เอกส่งฉันมาดูแลคอนเสริ์ตของวงนี้อ่ะ ว่าแต่ฉันแกไม่ฝึกงานเหรอหรือว่าไม่เรียนล่ะ
นัท - เฮ้ยเรียนสิว่ะแต่ฝึกงานเสร็จไปแล้วรอทำวิทยานิพนธ์แล้ว งานที่ห้างจัดคอนเสริตอ่ะโปรเจคฉันทำฉันก็ต้องมาดูแลสิว่ะแกลืมไงว่าห้างนี้ของบ้านฉัน
แก้ว - เอ่อ ว่ะ ฉันก็ว่าชื่อคุ้นๆ ว่าแต่แกว่างๆไปกรุงเทพ เมื่อไหร่บอกน่ะจะได้กกินข้าวด้วยกันสี่คน อ่อฉันมีเพื่อนหญิงอีกสองคนจะแนะนำให้รู้จักด้วยแต่ไม่อยู่อ่ะสงสัยอยู่กะพวกพี่ๆทีมงานตรงหลังเวทีโน้น
นัท - เคๆได้ คอนเสริตเสร็จพอดี ไงเจอกันน่ะเพื่อนเ่อ่อแก้วขอเบอร์แกหน่อยดิจะได้โทรหาง่ายๆ
  จากเหตุการณ์นี้เองทำให้คนที่แอบมองจากเวที นั้นไม่พอใจขึ้นมาทันที เพราะเขาเห็นเหตุการณ์และคิดไปว่าชายหนุ่มดังกล่าวมาจีบแก้วแล้วขอเบอร์โทรกับ เขาได้แต่สถบในใจว่า เขามาก่อนคนอื่นแต่กลับโดนคนอื่นแย่งไปเขาได้แต่กลุ้มใจเพราะไม่สามารถเอ่ยถามและบังคับให้หญิงสาวห้ามคุยผู้ชายคนอื่นได้เพราะเขายังไม่มีีสิทธิ์เมื่อการแสดงเสร็จหนุ่มๆได้กล่าวลาแฟนคลับแล้วรีบกลับไปพักผ่อน นั้นโทโมะรีบลงเวทีไปยังห้องพักคนแรก เมื่อเขากลับมาในห้องเขาก็เห็นแก้ว ยืนกับผู้ชายคนดังกล่าวพร้อมทั้งเฟย์และฟาง แก้วนั้นยิ้มและหัวเราะกับผู้ชายคนนั้นจนเขาอดหึงหวงไม่ได้เพราะเขายังไม่อยากให้ใครไ้ด้รับรอยยิ้มนั้นจากแก้วอีกนอกจากเขาคนเดียว ใช่เขาต้องเป้นคนเดียวที่ได้
แก้ว -มากันเหนื่อยๆพักก่อนน่ะค่ะ วันนี้เยี่ยมมากเลย เก่งมากๆแก้วดูไกลยังเห็นสปิริตเยี่ยมยอดๆ
เขื่อน - โอ๊ะมองเห็นอยู่เหรอแต่พี่เห็นช่วงท้ายๆแก้วคุยกับผู้ชายคนข้างๆแก้วจนลืมพวกพี่สะอีก (เขื่อนพูดกับแก้วแต่แอบเสมองโทโมะ)
แก้ว - จริงๆแก้วดูสิ อ๊ะแก้วลืมแนะนำ นี่นัท ค่ะทุกคน นัท นี่พี่วงเคโอติก มีพี่ป๊อปปี้ พี่เคนตะ พี่เขื่อน พี่จงเบและพี่โทโมะ แล้วนี่ก็เฟย์ฟางเพื่อนแก้ว
นัท - สวัสดีครับทุกคน
แก้ว - นัทเขาเป็นเจ้าของงานในวันนี้แล้วก็เป็นเพื่อนของแก้วตอนที่เราเรียนกันที่ลอนดอนค่ะ
โทโมะ ได้แต่คิดในใจว่าเพื่อนแค่เพื่อนทำไมดี๊ด้าขนาดนี้ คิดได้ก้ได้แต่หึงและอิจฉาผู้ชายคนนี้
เขื่อน - เพื่อนจริงอ๊ะเปล่าคร๊าบน้องแก้ว ทำไมสนิทเกินเพื่อนเลย
แก้ว - เพื่อนจริงๆ พี่อย่าพูดดังไป เดี๋ยวหัวมันจะแบะเพราะปากพี่ นัทน่ะมันเป็นแฟนกะน้องของเป้ง เพื่อนสนิทของแก้วอีกคน 
ป๊อปปี้ - จริงเหรอครับน้องนัทไม่ใช่สร้างภาพเด้อ นักธุระกิจมักเหมือนดาราทำตัวปริศนา
เคนตะ - ถูกต้อง...........
แก้ว - พอเลย สงสัยแก้วมาก พวกพี่หันสงสัยตัวเองบ้างดีไหมว่าจะมีแฟนตอนไหน แล้วบอกยังไงกับแฟนคลับดีกว่า นัทเขาจะมาขอบคุณพวกพี่ไม่ใช่มา่ให้พวกพี่นิ ไอ่นัทเว้ยฉันว่าแกกลับบ้านไปนอนกอดยัยขิมดีกว่าว่ะ อยู่แถวนี้มีมลพิษ เยอะ 
เขื่อน - เจ๊ยน้องแก้ว ทำไมว่าพวกพี่แบบนี้อ่ะครับ พี่ขอโทษษษษษษษษ
แก้ว - ป่าวพี่เขื่อนแก้วจะให้นัทกลับแล้ว พวกพี่จะได้พักกันไง โชคดีเว้ยนัทแล้วเจอกันที่กรุงเพื่อน ว่างๆแวะไปหาเด้อ
จงเบ - แก้วพูดเพราะดีเนอะกับเพื่อนผู้ชาย ............. แล้วใครจะกล้าจีบนี่(ว่าแล้วแลโทโมะทันที)
ฟาง - แก้วๆหล่อดีอ่ะ มีแฟนแล้วจริงๆเหรอแก 
แก้ว - มีแล้วคบกันจะ ห้าปีแล้ว นัทมันบอกว่าอีกสามเดือนจบจะหมั้นเลย เสียใจด้วยน่ะฟางจ้าาา
ฟาง - ถามเฉยๆมาเสียจงเสียใจไรกับฉันเล่า เอ๊ยยัยเฟย์จะกินขนมอีกนานไหม ไปๆดึกแล้ว ฟางว่าเราแยกย้ายกันไปพักกว่าไหมค่ะ พรุ่งนี้จะได้สดชื่นและกลับกรุงเทพกัน
จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายไปพักผ่อนและในห้องของหนุ่มๆนั้นเองพวกเขาก็มานั่งร่วมตัวกันทันที
เขื่อน - พี่จงเบ พวกเราคุยกันแล้ว พวกเราลงคะแนน เสียงสามเสียงยกให้พี่ไปถามแก้ว
จงเบ - เฮ้ยทำไมต้องพี่ล่ะ ป๊อปไม่ถามล่ะ
ป๊อปปี้ - ไม่ๆๆๆ พี่นั้นแหละเหมาะที่สุดแล้วเพราะพี่สนิทกับแก้วกว่าพวกเรา ขอบคุณค๊าบบ รีบๆถามน่ะพี่พวกเราจะได้หาทางช่วยไอ่โมะกัน
จงเบ - เฮ่ออออออ........... ก็ได้พี่จะลองฟาจังหวะถามมาล่ะกัน โทโมะ ว่าแต่นายล่ะคิดได้ยัง ว่าไงโทโมะๆ
โทโมะ - หือว่าไงน่ะพี่จงเบ โทษทีคิดไรเพลินไปหน่อย วันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน นอนก่อนน่ะฝันดีทุกคน
 
 
....................................
ตะเอ๋ เค้ามาให้ทุกคนทายกันสิว่า จงเบจะได้คำตอบที่พวกเขางงงวยกันไหม
ค้างกันไหมค่ะ ตัวละครเริ่มเยอะขึ้นๆทุกคนอย่าพึ่งเบื่อกันน่ะค่ะ มาโดนไรเตอร์หลอกให้อ่านกันต่อไป
สำหรับคืนนี้ ฝันดีค๊าาาาาาาาาา >x<