Lovemission ภารกิจรัก สยบร้าย นายคาสโนว่า

9.5

เขียนโดย savefee

วันที่ 13 มีนาคม พ.ศ. 2555 เวลา 18.24 น.

  9 บท
  68 วิจารณ์
  20.70K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3) โมโหหิว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

พักเที่ยง

ฟาง              - แก้ว เราไปต่อแถวซื้อก๋วยเตี๋ยวกันเถอะ

แก้ว              - ได้เลย

โทโมะ          - มีอะไรกินบ้างวะเนี่ย

เคนตะ           - วันนี้มีแต่ของทอดเฮีย

โทโมะ          - อะไรว่ะ!!! เป็นถึงลูกผู้บริหารโรงเรียน ได้กินของแค่เนี้ยะหรอวะ!!!

ทุกคนหันมามองในสายตาเดียวกัน จดจ้องมาที่กลุ่มแก๊งของโทโมะ

เขื่อน            - เฮียๆ คนอื่นมอง

โทโมะ          - ใครมองนะ เดี๋ยวจะตามเก็บเม่งทุกคนเลย

ทุกคนหลบหน้าไปทางอื่น

โทโมะ          - ไม่มีอะไรจริงหรอวะ

เคนตะ           - มีอย่างนึงที่ดีนะเฮีย มีแต่ก๋วยเตี๋ยวน่ะ

โทโมะ          - เออ ดีๆ เอาก๋วยเตี๋ยวนี่แหละ ป่ะ ไปร้านกัน

ณ.แผนกก๋วยเตี๋ยว โทโมะมุ่งแทรกทุกคนไปสั่งคนแรก คนอื่นที่ต่อแถวยาวเหยียดเป็นทางรถไฟจ้องเขม็งเป็นตาเดียวกันแต่ก็ไม่กล้าทำอะไรเฮียโมะคนนี้ได้สักคน

ป้า                - สวัสดีค่ะเฮีย วันนี้เอาแบบไหนดีคะ

โทโมะ          - เอาแบบพิเศษ ใส่ทุกอย่างเยอะที่สุด หิวว่ะ

ป้า                - ได้ค่ะ

แก้ว              - เฮ้ย นายอ่ะ แทรกแถวได้ไง คนอื่นเค้าต่อกันยาวเลยนะ

โทโมะ          - เธออีกแล้วหรอยัยทอมเด็กใหม่

แก้ว              - เออดิ แล้วไง

โทโมะ          - อยากเจอเหมือนคาบว่างรึไง ยังจะมาลองดีอีก

แก้ว              - เจอก็ไม่กลัว ในเมื่อเราทุกคนมาต่อก่อน ทำไมนายไม่คิดถึงใจคนอื่นบ้างเลยห๊ะ เนี่ยหรอที่คนทั้งโรงเรียนเค้าเรียกว่าเฮีย นายมีดีตรงไหนเนี่ย เรียกตัวเหี้ยไม่ดีกว่าหรอ

โทโมะ          - เฮ้ย!!! ชั้นไม่อยากมีเรื่องตอนหิวนะเว้ย ถ้าไม่อยากตายแบบไม่รู้ตัวก็อย่ามาก่อกวนชั้นตอนหิว รู้มั๊ยมันจะเป็นยังไง

แก้ว              - ถึงจะหาเรื่องนายตอนเป็นบ้าขั้นวิปริตชั้นก็ไม่กลัวหรอก เพราะนายมันก็คนเหมือนกันนั่นแหละ คนสู้คนมันก็ได้คนเหมือนเดิมนั่นแหละน่า

โทโมะ          - แต่เธออาจจะกลายเป็นผีเมื่อสู้กับชั้นก้ได้ ยัยตัวดี

แก้ว              - ใครจะเป็นผีกันแน่ ไอ้ขี้ขลาด แบร้ๆๆๆ

โทโมะ          - เห้ย!!! ไอ้เคน ไอ้เขื่อน ฝากจองที่ที ชั้นจะไปสั่งสอนยัยนี่ซะหน่อย จะเอาให้เข็ดเหมือนยัยพิมเลยคอยดู!!!

โทโมะเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อแก้วออกมาจากโรงอาหาร แล้วพาไปห้องน้ำข้างล่าง

แก้ว              - นายพาชั้นมาที่นี่ทำไม

โทโมะ          - ชั้นคงไม่ได้พาเธอมาร่วมกินขี้หรอก

แก้ว              - ตอบมาเร็วๆนายพามาทำไมในห้องน้ำ

โทโมะล็อคประตูเอาไว้แล้วยืนมองหน้าหาเรื่องแก้วอย่างไม่เป็นท่า

โทโมะ          - นี่เธอต้องการอะไรกันแน่ ที่มาหาเรื่องชั้นวันนี้ เธอกำลังคิดอะไรอยู่

แก้ว              - ทำไมนายไม่โมโหเหมือนเมื่อกี้ล่ะ ทำไมนายถึงมาพูดดีกับชั้นล่ะ

โทโมะ          - พูดมาก !!! ตอบมา ว่าทำไมถึงมายั่วโมโหชั้นได้ตลอด

แก้ว              - ก็....ก็นายชอบเอาเปรียบคนอื่นนี่ ชั้นก็เลยสั่งสอนนายให้รู้จักการมีมารยาทบ้าง

โทโมะ          - แล้วถ้าชั้นไม่อนุญาตให้เธอมาสอดล่ะ

แก้ว              - นิสัยชั้นชอบสอดแทรกคนอื่นอยู่แล้ว ไม่มีใครห้ามได้

โทโมะ          - แต่เธอรู้มั๊ย ว่าชั้นนี่แหละจะห้ามเธอคนแรก

แก้ว              - คิดว่าเจ๋งนักรึไง ไอ้คนอย่างนายมันก็คิดได้แค่นี้แหละ

โทโมะ          - คนอย่างเธอมันก็คิดได้แค่นี้เหมือนกัน!!!! อย่ามายุ่งเรื่องคนอื่นได้มั๊ย แล้วจะหาว่าไม่เตือน

แก้ว              - คนอย่างนายสอนเท่าไหร่มันก็ไม่รู้จักจำ นี่คนรึเปล่าเนี่ย ไอ้โรคจิตเอ้ย

โทโมะบีบคอแก้วติดผนัง จนแก้วหายใจไม่ออก

แก้ว              - อ้อคคคค >< ไอ้....แอ้ก ...แค่กๆๆ ไอ้ บ้า ....... ปล่อ....ปล่อย....นะ.....

โทโมะ          - ก็บอกแล้วไง ว่าใครที่มายุ่งกับชั้นมันจะเป็นยังไง เธออยากเอาตัวเข้าแลกเองนะ ชั้นไม่สนแล้ว

แก้ว              - ปล่อ....ปล่อย นะ

โทโมะปล่อยแก้วแล้วจับแก้วกดน้ำที่อยู่ในถัง

โทโมะ          - ยัยบ้า ชั้นจะทำให้เธอไม่ต้องมายุ่งกับชั้นอีก

แก้ว              - .....

แก้วก้มหน้าอยู่ในถังน้ำนานมากจนโทโมะตกใจ

โทโมะ          - เห้ย ยัยทอม เป็นไรไปน่ะ เห้ย!!! ตอบมาดิวะ

โทโมะดึงคอเสื้อแก้วขึ้นมา แก้วหลับตาอยู่

โทโมะ          - เห้ย !!! อย่ามาแกล้งตายนะเว้ย ชั้นไม่ได้ตั้งใจ เห้ย!!!

.... ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา

โทโมะ          - ยัยทอม .... คือ. ..... ชั้น ..... ชั้นไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เธอตายนะ ฟื้นสิ ฟื้นสิ

........... ยังเงียบอยู่

โทโมะ          - เอาวะ ลองวิธีนี้ละกัน

โทโมะก้มลงไปผายปอดแก้ว แก้วที่แกล้งตายก็สะดุ้งตาโพลนในทันใด สองมือที่ยังว่างรวมแรงตั้งแต่ที่เกิดมาทุบตีหลังโทโมะอย่างแรง จนโทโมะตกใจ

โทโมะ          - โอ้ย!!! เจ็บ

แก้ว              - แหวะ นายมาผายปอดชั้นทำไม ชั้นยังไม่ตายซะหน่อย แหวะ ><

โทโมะ          - อ้าว ใครจะไปรู้ นึกว่าตาย

แก้ว              - นายมาจูบชั้นทำไมเนี่ย แหวะ >< ชั้นเกลียดนายที่สุดเลย

โทโมะ          - อ้าว ไรวะ ใครจะไปรู้ ชั้นก็เสียจูบไปเพราะเธอเหมือนกัน โธ่เว้ย

แก้ว              - ชั้นจะออกไปแล้ว!!! หลีกไป!!!

โทโมะ          - ชั้นไม่ให้เธอออก จนกว่าจะเคลียร์เรื่องนี้จบ

แก้ว              - นายนั่นแหละต้องชดใช้

โทโมะ          - ก็ชั้นไม่ได้ตั้งใจนี่

แก้ว              - ถึงไม่ได้ตั้งใจนายก็ผิด ชั้นนี่แหละจะเสียหาย

โทโมะ          - จะเอาเท่าไหร่ว่ามา

แก้ว              - อย่าเอาเงินมาฟาดหัวชั้นนะไอ้มักง่าย คิดว่ารวยแล้วเจ๋งรึไง

โทโมะ          - แล้วจะให้ทำอะไรล่ะ

แก้ว              - ถ้าชั้นพูดแล้วนายจะทำได้หรอ

โทโมะ          - ได้ดิ

แก้ว              - ไอ้คนป๊อดๆอย่างนายเนี่ยนะ

โทโมะ          - นี่ยัยทอม รีบๆพูดมา

แก้ว              - บอกป๊อปปี้เพื่อนนายให้ไปขอโทษพิม แล้วนายก็ขอโทษชั้นด้วย

โทโมะ          - คิดว่าชั้นจะทำหรอยัยทอม ฝันกลางวันเหอะ

แก้ว              - งั้นแสดงว่านายป๊อด ไม่เป็นลูกผู้ชาย ไอ้ขี้ขลาด กากสุดๆ แบร้ๆๆๆๆ

โทโมะ          - เห้ย!!! แรงไปป๊ะ

แก้ว              - งั้นนายก็ทำสิ ไม่งั้นชั้นจะประกาศว่านายมันคนป๊อด

โทโมะ          - งั้นต้องมีของแลกเปลี่ยนสิ

แก้ว              - อะไร ?

โทโมะ          - เย็นนี้เจอกันที่หลังโรงเรียน

แก้ว              - ทำไม

โทโมะ          - ไปเหอะ ไม่งั้นชั้นไม่ทำนะ

แก้ว              - ไปก็ได้ รอดูชั้นละกัน

แก้วเดินเปิดประตูออกไปจากห้องน้ำ แล้วไปหาฟางที่โรงอาหาร

ฟาง              - แก้ว ทำไมเปียกโชกอย่างนี้ล่ะ

แก้ว              - ปล่าว ไม่มีอะไร

ฟาง              - โทโมะทำอะไรแก้วหรอ บอกฟางเหอะนะ

แก้ว              - ก็แค่สาดน้ำใส่แค่เนี้ย ช่างเหอะ แหะๆ ไม่มีอะไรหรอก

ฟาง              - หรอ งั้นไปกินข้าวเถอะ ฟางหิวแล้ว

แก้ว              - ก็ได้ๆ

ณ.โต๊ะอาหาร

เฟย์              - พี่ฟาง พี่แก้ว!!!

ฟาง              - อ้าวเฟย์ มาตอนไหนเนี้ย

เฟย์              - เมื่อกี้เอง อ้าว ทำไมพี่แก้วเปียกอย่างนี้อ่ะคะ

แก้ว              - อ๋อ คือ พี่เดินตกสระน้ำข้างโรงอาหารเองแหละ แหะๆ พี่ไม่ระวังเอง

เฟย์              - โธ่ สงสารจัง ไปเปลี่ยนชุดก่อนมั๊ยคะ

แก้ว              - ช่างเถอะ เดี๋ยวก็แห้งแล้ว

ฟาง              - แก้ว แล้วนายนั่นจะกลับมาทำอะไรรึเปล่า

แก้ว              - เย็นนี้มันบอกให้เจอที่หลังโรงเรียนน่ะ

เฟย์              - อะไรคะ

ฟาง              - อ๋อ ไม่มีอะไรหรอก เพื่อนพี่นัดกันไปทำรายงานภาคดึกน่ะ

ขณะนี้เวลา 18.50 น. ณ.หลังโรงเรียน หลังจากที่ฟางส่งเฟย์กลับบ้านไปแล้ว ก็พาแก้วมาหาโทโมะที่หลังโรงเรียนตามที่นัดกันไว้

ฟาง              - เดี๋ยวฟางไปด้วยนะ

แก้ว              - ไม่เปนไรฟาง รออยู่นี่แหละ ถ้ารอไม่ไหวกลับไปก่อนก็ได้นะ

ฟาง              - ไม่เปนไรจ้ะ ดึกแค่ไหนฟางจะรอแก้ว ถ้าโทโมะทำอะไรแก้วฟางจะรอช่วยเอง

แก้ว              - ขอบใจนะ แต่ทำไมไอ้บ้านั่นยังไม่มาซะที

 

***อ่านแล้วเม้นท์ด้วย

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา