Chum เสี่ยวดีนักมารักกันมั๊ย

เย็นนั้นโทโมะก็พาแก้วไปทำลูกเพิ่มจริงๆ

แก้ว  :  โทโมะแก้วอยากได้ตัวนั้นอ่า

โทโมะ  :  ไหนเหรอ

ชี้ไปที่ลูกสุนัขสีขาวตัวเล็กที่นอนหลับอยู่ในกรง

แก้ว  :  ดูสินอนทั้งวันน่ารักเชี่ยวแก้วชอบ อยากได้ตัวนั้นอ่า

โทโมะ  :  พี่ครับเอาตัวนั้นครับ

คนขายคิดเงินและส่งสุนัขมาให้

แก้ว  :  ไหนดูสิ ม๊วฟฟฟน่ารักจัง

เล่นกับสุนัขที่หน้าตาง่วงๆอย่างหมั่นเขี้ยว

โทโมะ  :  แล้วแก้วเอาไปเลี้ยงเจ้าดอล์ลาไม่น้อยใจเหรอค๊าบ

แก้ว  :  อืมใช่ดอล์ล่าต้องน้อยใจแก้วแน่เลยอ่า

พูดถึงสุนัขแสนรู้ตัวโปรดของเธอที่ชายหนุ่มเป็นคนซื้อให้

โทโมะ  :  งั้นโมะเลี้ยงให้ก็ได้นะ

แก้ว  :  แล้วฮันนี่หล่ะ

โทโมะ  :  ให้ฮันนี่มาอยู่กับม๊าดีไม๊น้า จะได้เล่นกับดอล์ล่าด้วยไง

แก้ว  :  อืมๆได้แก้วเลี้ยงฮันนี่ด้วยก็ได้ ว่าแต่เจ้าตัวเล็กนี่ชื่ออะไรดีน้า

เอาจมูกไปชนกับจมูกสุนัขตัวเล็ก

โทโมะ  :  แก้วตั้งให้หน่อยสิ

แก้ว :  โมะต้องตั้งสิเพราะโมะเป็นคนซื้อ

โทโมะ  :  งั้นเหรออืม....Kumaแล้วกันเนอะ

แก้ว  :  น่ารักดีเนอะKuma

โทโมะ  :  อยากรู้ไหมว่าแปลว่าอะไร

แก้ว  :  ไม่อยากอ่า กลัวความหมายมันเสี่ยว อิอิ

เดินคุยหยอกล้อกันไป

+

+

+

 

หมับ~

เขื่อน  :  เฟย์ค๊าบบบ

ขว้าข้อมือหญิงสาวไว้ได้ทันพอดี หากช้ากว่านี้ต้องพลาดแน่ๆ

เฟย์  :  ฮึก ปล่อย...

เขื่อน  :  จะปล่อยได้ไงเฟย์ไม่เอาไม่ร้องนะคนสวย

เฟย์  :  ฮะฮึก ปล่อยเฟย์

เขื่อน  :  เฟย์...

ทำไมนะแค่คำพูดแค่คำเดียวแท้ๆ

เฟย์  : ไป ไปเลยไม่ต้องมาง้อเฟย์มันบ่าเบื่อ

ขวับ~

เขื่อน  :  เฟย์...เขื่อนขอโทษค๊าบ ลงโทษนะลงโทษเขื่อน

ขว้าร่างบางเข้ามากอดแน่น

เฟย์  :  เลิกกันเถอะ

เขื่อน  :  ไม่เอานะไม่เลิกเฟย์อย่าพูดอย่างนี้เขื่อนใจไม่ดีนะ

เฟย์  :  ถ้าเบื่อมากนักก็เลิกกันไปเลยไง เลิกๆๆๆ

เขื่อน  :  เขื่อนไม่เลิกหรอก ขอโทษแล้วไงค๊าบคนสวย

เฟย์  :  ไม่เอาเฟย์จะเลิก!!

เขื่อน  :  เฟย์...เขื่อนรักเฟย์ไปแล้วนะถ้าจะเลิกกันฆ่าเขื่อนเลยง่ายกว่า

เฟย์  :  เลิกๆเฟย์ไม่สนจะเลิกจะเลิก

เขื่อน  :  ยืนยันว่าจะเลิกใช่ไหมได้เลิกก็ได้

เดินดุ้มๆออกไปยังหน้าถนนพอเห็นรถผ่านมาด้วยความเร็วก็วิ่งเข้าไปทันที

เฟย์  :  เขื่อน!!!

โครม!!

เฟย์  :  โอ้ยยยย...เจ็บจัง

เขื่อน  :  วิ่มเข้ามาทำไม

เขื่อนจงใจวิ่งไปให้รถชนแต่ดีที่เฟย์พลักไปจนพ้นทางซะก่อนจนล้มกลิ้งไปด้วยกัน

เฟย์  :  แล้วเขื่อนหล่ะบ้ารึไงมาวิ่งตัดหน้ารถ

เขื่อน  :  บอกแล้วถ้าจะเลิกเขื่อนตายดีกว่า

เฟย์  :  เฟย์แค่พูดเล่นเอาจริงทำไมห๊ะเกิดเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง

เขื่อน  :  เฟย์!!ล้อเล่น โห้...

เฟย์  :  ทำไมล้อลเนไม่ได้เหรอไงห๊า

เขื่อน  :  ล้อเล่นแบบนี้เขื่อนตายทำยังไง

เฟย์  :  ตายก็เผาไง

เขื่อน  :  -*-

เฟย์  :  โอ๋ๆกบน้อยเฟยืไม่ปล่อยให้ที่ร๊ากตายหรอกนะ

เขื่อน  : เรียกว่าอะไรนะขออีกรอบสินานๆจะได้ยิน

เฟย์  :  ที่รัก ชิส์

พูดแล้วจิ๊ปากเบ๊ไปทางอื่นประมาณว่าอะไรกันเธอออกจะพูดบ่อย

เขื่อน  :  โทษฐานที่เฟย์เย่ทำเขื่อนใจหายต้องมาให้ลงโทษ

เฟย์  :  ลงโทษยังไง

เขื่อน  :  มาจุ๊บทีนึ่ง

เฟย์  :  อ๊ากไม่อ้าว~นี้มันข้างถนนนะไม่อ้าววว

เขื่อน  :  จะอ้าวววอะมาให้ลงโทษเดี๋ยวนี้นะ

เฟย์ไม่ยอมลุกขึ้นได้ก็วิ่งหนีทันที

เฟย์  :  โอ๊ย

เขื่อน  :  เฟย์เป็นอะไร

รีบลุกขึ้นมาประคองไว้ เห็นที่ขามีเลือดไหลซึมออกมาท่วมขา

เฟย์  :  อู๊ย~เจ็บอ่ากบพาไปทำแผลที

เขื่อน  :  เห็นไหมถ้าไม่เล่นอะแผลงๆก้ไม่เจ็บตัวหรอก

เฟย์  :  ว่าอีกล่ะ จะงอนแล้ว

เขื่อน  :  ไม่งอนน้าเดี๋ยวเสาร์นี้จะนัดเพื่อนให้เราไปเที่ยวทะเลกันดีไหม

เฟย์  :  ไปซีไป อยากไปพอดีเลย

เขื่อน  :  โอเคเลยแต่...

จุ๊บ~

จุ๊บไปที่ปากเฟย์เบาแล้วช้อนร่างเฟย์ไปทำแผลและตามด้วยการพาไปส่งที่บ้าน โธ่...ที่แท้เฟย์ก็แค่แกล้งงอนเฮือก~

เช้าวันเสาร์

แก้ว  :  ฮัลโหล...ยัยเฟย์แกอยู่ไหนเนี่ย

(ฉันมาเที่ยวทะเล วูร์ๆ~)

แก้ว  :  อารมณ์ดี หายโกรธเขื่อนแล้วเหรอ

(อืม  กบพามาเที่ยว)

แก้ว  :  ยัยเพื่อนบ้าทำไมหายโกรธง่ายจังนะ

(ฉันก็แค่แกล้วกบเฉยๆไม่ได้โกรธสักนิด55)

แก้ว  :  ห๊าแกล้งร้องไห้เนี่ยนะ55 แล้วอยู่ทะเลที่ไหนอ่าไปไม่ชวนเลยนะ

(อยู่บางแสนหน่ะใกล้ๆเอง มาไหมเดี๋ยวให้โทโมะไปรับเอาไหม)

แก้ว  :  โมะอยู่ที่นั่นด้วยเหรอ

(อยู่สิ)

แก้ว  :  ฝากไปบอกด้วยไปไม่ช่วนฉันจะงอน)

(จ้า แล้วฉันจะบอกให้นะ  เก็บเสื้อผ้ารอสิเดี๋ยวฉันให้โมะไปรับ)

แก้ว  :  ไม่ต้องมารับฉันไปเองก็ได้บางแสนอยู่ใกล้แค่นี้เชอะ

วางสายเพื่อนสาวแล้วรีบเก็บของลงกระเป๋าเดินทาง เอ...แต่เดินทางคนเดียงคงเหงาน่าดู

แก้ว  :  ดอล์ล่าอยู่ไหนลูกมาหาม๊าเร็วไปเที่ยวทะเลกัน

ร้องเรียกลูกตัวโปรดแต่เรียกตั้งนานไม่มาซักที

แก้ว  :  ไปไหนนะฮันนี่อยู่ไหนมาหาม๊าเร็ว

เรียกหาทั้งสองตัวแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะมาเดินหารอบบ้านก็ไม่เจอรึว่า...

แก้ว  :  โทโมะ

เป็นอย่างนี้ประจำเวลาโทโมะไปเที่ยวไหนก็มักจะพาลูกๆไปด้วย มาเอาไปทีไรไม่เคยบอกแก้วเลยทำให้หญิงสาวตกใจอยู่เรื่อย

+

+

+

บางแสน

แก้วมาถึงบางแสนก็ปาเข้าไป5โมงเย็นแล้ว

แก้ว  :  ที่นี่บรรยากาศดีจัง

เดินเล่นเรียบชายหาดไปเรื่อย

เขื่อน  :  แก้ว แก้ว...

มองหาเสียงที่เรีกเธอ นั่นไงนั่งล้อมวงกันอยู่ตรงนั่นแก้วเดินตรงไปก็พบว่ามีคนมาเยอะเหมือนกันนะเนี่ย ดูซิไอ้บ้าโทโมะไม่ช่วนเธอสักคำชิส์ แล้วมองไปเรื่อยๆO_O

‘เบลล์’

เบลล์นั่งอยู่ข้างๆโทโมะ

แก้ว  :  เฮือก~ว่าจะไม่คิดแล้วนะเรา แต่ก็คิดจนได้

‘ปากบอกว่าเพื่อนชิส์’

ใช่ว่าเธอไม่รู้ว่าเบลล์คือใคร สำคัญกับโทโมะแค่ไหนเธอเป็นเพื่อนสนิทกับโทโมะมาตั้งนานทำไมจะไม่รู้เรื่องแค่นี้ ความจริงรู้แต่ไม่พูดมากกว่า....

โทโมะ  :  ว่าไงครับที่ร๊ากกกกก

พูดทักทายแก้วแหวกกลุ่มเพื่อนๆ

แก้ว  :  ว่าไงหล่ะงอนแล้วนะมาก็ไม่ชวน

โทโมะ  :  ก็กะจะไปรับแต่แก้วใจจ๋าบอกว่าอยากมาเองนิน่า~

มามุกเดิมอีกแล้วทำไมผู้ชายถึงได้อ่อนเก่งจังนะ

เขื่อน  :  เอาอีกแล้วครับเพื่อนๆสองคนนี่จะเสี่ยวกันอีกแล้ว

แก้ว  :  ใครเสี่ยวไม่เสี่ยววันนี้ไร้อารมณ์

โทโมะ  :  โธ่...แก้วจ๋างั้นโมะพาไปสร้างอารมณ์บนเตียงเอาไหมค๊าบบบบ

แก้ว  :  เอะอะก็จะพาขึ้นเตียงอย่างเดียวเลยน้า วันนี้พาใครมาด้วยอ่านั้นไม่ใช่เพื่อนในห้องนิ

มองเบลล์ที่นั่งอยู่ข้างๆ

โทโมะ  :  เบลล? เค้าขอมาด้วยค๊าบ  หึงเหรอ~

แก้ว  : เออ!!หึงสิ แล้วเอาลูกแก้วมาใช่ไหม

โทโมะ  : ค๊าบเอามาครบเลบ

แก้ว  :  เอามาไม่บอกแก้วเลยตกใจนะ

โทโมะ  : มะมาเดี๋ยวโมะเรียกขวัญให้นะ มาใกล้ๆสิค๊าบ

ขวักมือเรียกแก้วมานั่งที่ตัก แก้วไม่ยอมไปเลยต้องลุกมาลากไป

เขื่อน  :  เดี๋ยวนี้ยังเจ่อเล่นตัวเหรอไงนะ

แก้ว  :  กบ!!อยากเจอบทลงโทษไหมห๊ะ

ตอกกลับจนเขื่อนหน้าหงาย

เฟย์  :  กบ!!เฟย์อยากกินบาบีคิวอ่า

เขื่อน  : ค๊าบไปเอาให้เดี๋ยวนี้เลย

เดินไปเอาบาบีคิวที่เตา

พิม  :  นี่ๆยัยแก้วถามจริงเธอกับโมะยังไงกัน

แก้ว  :  ไม่รู้สิ

แก้วตอบอย่างหมดอารมณ์จริง โทโมะเลยเอาหน้ามาคลอกเคลียที่ตักนุ่มที่นั่งอยู่บนตัวเอง

โทโมะ  :  บอกไม่รู้ได้ไงอ่า บอกพิมไปเลยว่าเราหน่ะถึงขั้นไหนกันแล้ว

ต่อให้แก้วไม่ต่อมุกด้วยโทโมะก็ยังคงเสี่ยวไปได้เรื่อยๆและในที่สุดแก้วก็แพ้ต่อคำพูดโทโมะจนได้

แก้ว  :  แล้วไอ้ขั้นไหนอะมันขั้นไหนแล้วเหรอคะที่รัก

โทโมะ  :  อ๊ากกแก้วใจหายอารมณ์เสียแล้ว

ฟอด~

หอมแก้มแก้วอีกแล้ว

เขื่อน :  ทำอย่างงี้ลากขึ้นห้องไปเลยไหม

โทโมะ  :  ที่รักอยากไหมครับ เราขึ้นห้องกันดีกว่า

แก้ว  :  อยากอะไรไม่เห็นเข้าใจเลยนะ

แกล้งทำเป็นไขสือ แก้วกับโทโมะชอบทำอะไรให้เพื่อนๆในห้องได้ลุ้นได้ตื่นเต้นกันอยู่เรื่อยเลยพูดอะไรกันออกมาที่เพื่อนเข้าใจไปไหนยังไหนแล้วครั้งนี้ก็เช่นกันเพื่อนๆในห้องที่มาด้วยตาก็มองตาค้างกันอีกตามเคย

โทโมะ/แก้ว  :  555+

แก้ว  :  ตกลงทำไมยังไง??

มองไปที่ยังเบลล์ที่นั่งเหมออยู่

โทโมะ  :  โธ่ที่รักค๊าบบบไม่มีอะไรนะ ไม่หึงนะคนดี

แก้ว  :  ดีไม่หึงงั้นแก้วไปนั่งตักเคนตะดีไหมหล่ะ

ทำท่าจะลุกไปจริงแต่โดนขว้าไว้ก่อน

โทโมะ  :  ไม่เอาน้า~อยากรู้อะไรเดี๋ยวเล่าให้ฟังที่เตียงนะค๊าบเล่าหมดเปลือกเลย

แก้ว : ไม่เอาคืนนี้แก้วจะนอนคนเดียว

เขื่อน  :  เฟย์ครับง่วงนอนรึยัง

เฟย์  :  ยังเลยอะ แก้วคืนนี้นอนกับเฟย์นะ

แก้ว  :  อืม ดีเลยจะได้ไม่เหงา

โทโมะ :  ได้ไงอ่าต้องมานอนกับโมะสิ ไอ้กบแกไปนอนเป็นเพื่อนยัยหัวหอมเลย

พิม  :  O_Oพวกนายจะนอนกับผู้หญิงจริงๆเหรอ

โทโมะ/เขื่อน  :  อืม

โทโมะ  :  ทำไมหล่ะ เห็นกันหมดแล้วทุกซอกทุกมุม จริงไหมค๊าบแก้วใจ

แก้ว  :  พูดอย่างนี้เพื่อนก็เข้าใจผิดกันหมดหน่ะสิ

เฟย์  :  พึ่งรู้เหรอไง เค้าเข้าใจผิดกันมานานแล้วยัยแก้ว

จินนี่  :  แล้วลูกของแก้วตกลงคือดอล์ล่าใช่ไหม

แก้ว  :  อืมก็ใช่สิดอล์ล่า ฮั่นนี่เป็นลูกแก้วกับโทโมะไงอ่อลืมไปมีKumaมาใหม่อีกด้วย

เพื่อน  : เฮ้ย~โล่งไป

เพื่อนๆต่างโล่งใจที่ได้รู้ว่าลูกๆที่พูดถึงกันวันนั้นก็แค่สุนัขเท่านั้น

จินนี่  :  จินนี่ว่าเราขึ้นนอนกันเถอะพรุ่งนี้จะได้รีบตื่นมาเล่นน้ำกันต่อ

เอ่ยช่วนเพื่อนๆห้องนี้ชอบนัดกันมาเที่ยวทุกๆวันหยุดเป็นประจำเลย คราวนี้ค้าง1คืนเพราะว่าหยุดแค่2วันคือเสาร์และอาทิตย์พรุ่งนี้อยู่เที่ยวอีกวันก่อนจะต้องกลับไปเรียนกันต่อ เพื่อนๆที่มาต่างก็เช่าห้องพักด้วยกันทั้งนั้นแก้วที่มาที่หลังไม่ได้จองไว้ห้องเลยเต็มเดือดร้อนต้องนอนกับโทโมะจริงๆเพราะแต่ละคนเค้าก็มีคู่นอนกันหมดแล้วเหลือก็แต่โทโมะที่มีเจ้าลูกๆนอนด้วย

โทโมะ  :  ปะแก้วใจได้เวลาของเราแล้ว

แก้ว  :  รีบเหรอคะโมะ

โทโมะ  :  รีบสิค๊าบใจจะขาดอยู่แล้วอยากกินแก้วใจ

เขื่อน  :  น้อยๆหน่อยไอ้โมะเลิกเสี่ยวสักห้านาทีได้ไหม๊ห๊า

โทโมะ  : คงจะยากเพราะถ้าเลิกคงขาดใจตายอะ

เฟย์  :  ดีตายๆไปเลยยัยแก้วจะได้เลิกเสี่ยวไปด้วย

แก้ว  : แล้วเบลล์ลาลี่ไปไหนแล้วหล่ะ

โทโมะ  :  ถามทำไมค๊าบเราไปต่อเรื่องของเราดีกว่าเนอะ

พิม  :  แก้วมานอนห้องพวกฉันไหมเบียดๆได้นะ

โทโมะ  :  ขอบคุณนะพิมแต่ว่าไม่ใช่คืนนี้ เพราะคืนนี้แก้วใจจะต้องมาเล่นขย่มบนเตียงกับโมะก่อน

พิม  :  O_Oโอ้ววงั้นไม่กวนดีกว่าฉันไปนะ

แก้ว  :  จ๊า

เฟย์  :  แกจะให้เล่นอะไรกันนักฮ๊ะเนี่ย

โทโมะ  :  ใครว่าเล่นเอจริงต่างหาก ไปแก้วใจจ๋า

แก้ว  : ไปกันคะที่ร๊ากกกก ไปหาสวรรค์กันดีกว่า

โทโมะ/แก้ว  :  555+

เดินไปหัวเราะไป แม่แต่เพื่อนสนิททั้งคู่ก็ยังแกล้ง

ปัง แกร่ก~

แก้ว  :  ล๊อกประตูทำไมอ่าโมะ

โทโมะ  :  นอนไม่ล๊อกได้ไงอ่าเดี๋ยวโจรมาก็แย่สิค๊าบ

แก้ว  :  อ๋อโอเค

โทโมะ  : โอ๋ๆไหนมาหาป๊าสิค๊าบบลูกๆ

เรียกลูกๆมาแล้วอุ้มดอล์ล่าขึ้นมาเล่นก่อน

แพล๊บ แพล๊บ~

เลียใบหน้าหล่อเหล่าของโทโมะ

โทโมะ  :  ดอล์ล่าใครสอบให้เล่นแบบนี้ไม่เอานะสกปรก ม๊าสอนใช่ไม๊

ดุเจ้าสุนัขแสนรู้ก่อนจะมองไปที่แก้วแล้วเดินไปหาแล้วรั้งเอวมากอดไว้

แก้ว  :  ปล่อยเลยนะถ้าคืนนี้โมะทำอะไรแก้วจะกัดลิ้นตายจริงๆด้วย

โทโมะ  :  55ก็แค่จะบอกว่าอย่าสอนลูกให้เลียสิเชื่อโรคมันเยอะเดี๋ยวป่วย

แก้ว  :  สอนแล้วแต่ดอล์ล่าไม่ฟังอ่า~

ฟอด~

แก้ว  :  โมะ!!

โทโมะ  : สั่งสอนแม่ของดอล์ล่าไง อิอิ

มือที่วางจากการอุ้มดอล์ล่าอีกข้างดันหัวแก้วเข้ามาใกล้ๆ

แพล๊บ แพล๊บ~

แก้ว  :  555ดีมากดอล์ล่าลูกรักเราไปนอนกอดกันดีกว่านะ

อีกนิดเดียวโทโมะก็จะไดจุ๊บแล้วแต่ดอล์ล่าดันมาเลียแก้มโทโมะจนบรรยากาศโรแมนติดจบลงจนได้

โทโมะ  :  แก้วไม่เอานอนทั้งอย่างงั้นได้ไงไปอาบน้ำก่อน

เดินมาฉุดมือหญิงสาวให้ไปอาบน้ำ

 

...........................................................................................

อัพแล้วนะคะถ้าอยากอ่านต่อก็เม้นๆโหวดค๊าแล้วไรเตอร์จะฝ่าดงข้อสอบมาอัพอีก~

 

รักลีดเดอร์จ๊วฟม๊วฟฟฟ