Chum เสี่ยวดีนักมารักกันมั๊ย

8.5

เขียนโดย tietang

วันที่ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554 เวลา 17.02 น.

  11 chapter
  271 วิจารณ์
  20.38K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

7)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

แพล๊บ แพล๊บ~

 

แก้ว  :  555ดีมากดอล์ล่าลูกรักเราไปนอนกอดกันดีกว่านะ

 

อีกนิดเดียวโทโมะก็จะไดจุ๊บแล้วแต่ดอล์ล่าดันมาเลียแก้มโทโมะจนบรรยากาศโรแมนติดจบลงจนได้

 

โทโมะ  :  แก้วไม่เอานอนทั้งอย่างงั้นได้ไงไปอาบน้ำก่อน

 

เดินมาฉุดมือหญิงสาวให้ไปอาบน้ำ

 

ปัง!!

 

แก้วปิดประตูอย่างรวดเร็วเพื่อกันไม่ให้โทโมะเข้ามาในห้องน้ำ

 

โทโมะ  :  แก้วโมะอาบด้วยคนซี

 

แก้ว  :  ไม่อ้าว~อาบใครอาบมันซิ

 

แก้วตะโกนลอดผ่านช่องประตูออกมา

 

อาบเสร็จออกมาก็เห็นโทโมะหลับกับลูกๆอยู่บนเตียง

 

แก้ว  :  ฮ่าฮ่าหลับแล้วเหมือนเด็กเลยนะนายนี่

 

เกลี่ยผมเล่น

 

หมับ~

 

แก้ว  :  เฮ้ย!!

 

โทโมะ  :  ตกใจอะไรอ่า ที่มามองโมะตั้งนานยังไม่ว่าเลยนะ

 

แก้ว  :  มารู้ได้ไงว่าแก้วมอง

 

โทโมะ  :  จะไม่รู้ได้ไงหล่ะก็กลิ่นตัวแก้วมันอยู่ใกล้จมูกโมะแค่เนี่ย แค่เนี่ย~

 

พูดย้ำๆแล้วบีบจมูกแก้วเล่น

 

แก้ว  :  ชิส์ ไปอาบน้ำไป๊เน่าแล้ว

 

โทโมะ  : โมะไม่เหม็นนะนอนทั้งอย่างงี้ยังได้เลย

 

แก้ว  :  ดีงั้นลงไปนอนกับดอล์ล่า ฮั่นนี่ที่โซฟาโน่นเลย

 

โทโมะ  :  ไม่อ้าวอ่านอนกะแก้วไม่ได้เหรอค๊าบบ

 

แก้ว  :  ไม่ได้

 

โทโมะ  :  ได้ ไม่ได้ไม่สน ฮ่าฮ่าเดี๋ยวไปอาบน้ำแป๊ปนะ

 

ไม่สนใจว่าแก้วจะพูดอะไรต่อวิ่งเข้าห้องน้ำไปแล้ว

 

+

 

+

 

+

 

โทโมะ  :  อ่า...สดชื่นที่สุด

 

มองไปเห็นแก้วแกล้งหลับไปแล้ว

 

โทโมะ  :  หลับแล้วเหรอค๊าบ~

 

เข้าไปพูดใกล้ๆแก้วพยายามเนียนเต็มทีแต่โทโมะก็รู้ว่าเธอแกล้งหลับ

 

โทโมะ  :  หลับแล้วก็ดีเหมือนกันจะได้กอดง่ายหน่อย

 

ล้มตัวแล้วมุดเข้าใต้ผ้าห่มผื่นเดียวกัน

 

แก้ว  :  ฮึ้ย~ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ

 

 

โทโมะ  :  ยาก

 

แก้ว  :  ไปเลยนะไปโซฟา

 

โทโมะ  :  ก็ถ้าบอกว่าไม่ไปหล่ะค๊าบ

 

แก้ว  :  ไม่ไปใช่ไหม

โทโมะ:  อือฮึ ไม่ไปค๊าบ~

 

โครม~

 

โทโมะ  :  โอ๊ย...แก้วใจจ๋าอ่าถีบโมะทำไมเจ็บนะ

 

แก้ว  :  ก็บอกดีๆแล้วไม่ลงเองก็ต้องเจอแบบนี้หล่ะ55

 

โทโมะ  :  ดูซิแขนโมะเขียวเลย แงๆ><

 

ยกแขนโชว์รอยเขียวช้ำที่ข้อศอก แก้วเห็นก็ตกใจรีบลงมาดู

 

แก้ว  :  ไหนๆเป็นไงบ้างแก้วขอโทษไม่ได้ตั้งใจนะ

 

หมับ(กอด) วืด(อุ้มไปที่เตียง) พลึบ(เหวียงลงบนเตียง) ฟับฟับ(หมอนข้าง)

 

แก้ว  :  อ๊ากกกกโมะหยุดแกล้งเดี๋ยวนี้นะ

 

โทโมะ :  ไม่หยุดไม่หยุด

 

ฟับ ฟับ ฟับ

 

 

รั่งฟาดหมอนข้างใส่แก้วไม่ยั้ง

 

แก้ว  :  อ่า...เจ็บแล้วพอแล้วเลิกเล่นเดี๋ยวนี้เลยน้าโอ้ยๆๆเจ็บ

+

 

+

 

+

 

ด้านนอกของห้อง

 

เพื่อนๆต่างมารอฟังเสียงอยู่หน้าห้อง

 

 

พิม  :  กรี๊ด!!เจ็บอะไรกันอ่ะ

 

 

จินนี่  :  ชู่ว์ เงียบๆซีเดี๋ยวเค้าก็รู้หรอกว่าเราแอบฟัง

 

พิม  :  เออ...ขอโทษ

 

+

 

+

 

+

 

แก้ว  :  เดี๋ยวๆโมะหยุดก่อน

 

โทโมะ  :  ไม่ๆ

 

ฟับ ฟับ

 

แก้ว  : บอกให้หยุดไง มีคนอยู่หน้าห้องเรา

 

เรียกให้โทโมะเงียบเพราะได้ยินเสียงพิมกรี๊ด

 

โทโมะ :  บ้าน่าใครจะมาอยู่

 

แก้ว  :  แก้วได้ยินเสียงพิม

 

โทโมะ :  เหรอๆ555เรามาเล่นอะไรสนุกๆกันดีกว่าไหมค๊าบที่ร๊ากกก

 

ยิ้มกว้างพยักหน้าให้กัน

 

แก้ว  :  อืมห์...โมะขาเบาหน่อยสิคะแก้วเจ็บนะ

 

โทโมะ  :  ค๊าบ~ที่ร๊ากเบาๆครับ

 

แก้ว  :  อ่าห์...อย่าบีบสิเจ็บนะ

 

โทโมะ  :  นุ่มจังเลยไหนมาจุ๊บหน่อยม๊วฟฟฟ

 

+

 

+

 

+

 

พิม  :  อ๊าย~สองคนนั้น.........

 

 

จินนี่  :  กรี๊ด!!ไม่ไหวแล้วฉันข่นลุกใครฟังก็ฟังไปเหอะฉันไปแล้ว~

 

จินนี่พูดแล้วรีบเดินไปที่ห้องตัวเองอย่างไว

 

+

 

+

 

+

 

โทโมะ/แก้ว  :  555+

 

ได้ยินเสียงเพื่อนที่คุยกันอยู่ข้างนอกว่าขนลุกก็ระเบอิดเสียงหัวเราะออกมา

 

โทโมะ  :  คงไปกันหมดแล้วมั๋ง

 

แก้ว  :  อือๆเสียงเงียบไปแล้วงั้นนอนเหอะง่วงแล้ว

 

โทโมะ  : มาๆนอนกอดกันสบายกว่า

 

แก้ว  :  เดี๋ยวใครจะนอนกอดกัน

 

โทโมะ  :  เราสองคนไง

 

แก้ว  :  ไม่ๆโมะโซฟาส่วนแก้วบนเตียงต่างหากหล่ะ

 

แก้วรีบวิ่งขึ้นเตียงไปก่อนส่วนโทโมะจะขึ้นไปบ้างแต่เจอทั้งหมอนทั้งผ้าเขวียงลงมาเต็มไปหมด

 

แก้ว  :  ไม่ๆไม่เอาไปนอนข้างล่างเลยไป๊

 

โทโมะไม่สนใจข้าวของที่แก้วปาลงมาเดินขึ้นนั่งบนเตียงแล้วจับขาของแก้วที่ยืนอยู่บนเตียงให้นั่งลง

 

โทโมะ  :  เราเป็ฯแฟนกันไม่ใช่เหรอ

 

แก้ว  :  ใครเป็นแฟนกันอย่ามั่ว

 

นั่งลงคุยกันอยู่บนเตียง

 

โทโมะ  :  อย่าเฉไฉซิ

 

แก้ว  :  แก้วแค่บอกว่าให้โมะจีบได้แต่ไม่ได้บอกว่าจะยอมเป็นแฟน

 

โทโมะ  :  งั้นก็ยอมซิค๊าบ

 

แก้ว  :  ไม่ยอม

 

โทโมะ  :  ไม่ยอมแล้วมาให้เค้ากอดเค้าจูบทำไมน้า~

 

แก้ว  :  แก้วไม่ได้ยอมแต่โมะต่างหากที่ฉวยโอกาส

 

ต่อว่าโทโมะแต่ยังไม่ทันขาดคำโทโมะก็ขว้าให้ร่างบางของแก้วขึ้นมาอยู่บนตัก

 

แก้ว  :  ฮึ้ยๆปล่อยนะโมะ

 

โทโมะ :  ไม่ปล่อย

 

แก้ว  :  ผู้ชายนิสัยไม่ดีถ้าคืนนี้โมะไม่นอนโซฟาแก้วนอนโซฟาเองก็ได้

 

โทโมะ  :  ก็นอนด้วยกันบนเตียงนี่หล่ะ

 

กดร่างแก้วให้นอนราบกับเตียงแล้วกอดไว้

 

โทโมะ  :  สัญญาว่าจะไม่ทำอะไร

 

แก้ว  :  แน่นะ

 

โทโมะ  :  ไม่แน่

 

แก้วดันหน้าตัวเองออกห่งทันที

 

โทโมะ  :  โห้ๆพูดเล่นน่าไม่ทำอะไรหรอกดึกแล้วนอนกัน

 

ดึงแก้วเข้ามากอดแน่นแล้วหลับตาลง แก้วจังจ้องอยู่นานกลัวโทโมะจะหลับไม่จริงสุดท้ายตัวเองก็เผลอหลับไปจน

 

ได้ และคืนนี้ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นนอกจากทั้งคู่นอนกอดกัน

 

 

 

 

 

 

.............................................................................................................................

 

 

อัพแล้วนะคะของขวัญวันคริสมาส:D

 

สนุกไหมคะถ้าอยากให้อัพก็เม้นๆๆๆๆๆโหวดๆๆๆๆ

 

แล้วจะมาอัพอีกคะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา