Chum เสี่ยวดีนักมารักกันมั๊ย

8.5

เขียนโดย tietang

วันที่ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554 เวลา 17.02 น.

  11 chapter
  271 วิจารณ์
  20.38K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
เย็นนั้นโทโมะก็พาแก้วไปทำลูกเพิ่มจริงๆ
แก้ว  :  โทโมะแก้วอยากได้ตัวนั้นอ่า
โทโมะ  :  ไหนเหรอ
ชี้ไปที่ลูกสุนัขสีขาวตัวเล็กที่นอนหลับอยู่ในกรง
แก้ว  :  ดูสินอนทั้งวันน่ารักเชี่ยวแก้วชอบ อยากได้ตัวนั้นอ่า
โทโมะ  :  พี่ครับเอาตัวนั้นครับ
คนขายคิดเงินและส่งสุนัขมาให้
แก้ว  :  ไหนดูสิ ม๊วฟฟฟน่ารักจัง
เล่นกับสุนัขที่หน้าตาง่วงๆอย่างหมั่นเขี้ยว
โทโมะ  :  แล้วแก้วเอาไปเลี้ยงเจ้าดอล์ลาไม่น้อยใจเหรอค๊าบ
แก้ว  :  อืมใช่ดอล์ล่าต้องน้อยใจแก้วแน่เลยอ่า
พูดถึงสุนัขแสนรู้ตัวโปรดของเธอที่ชายหนุ่มเป็นคนซื้อให้
โทโมะ  :  งั้นโมะเลี้ยงให้ก็ได้นะ
แก้ว  :  แล้วฮันนี่หล่ะ
โทโมะ  :  ให้ฮันนี่มาอยู่กับม๊าดีไม๊น้า จะได้เล่นกับดอล์ล่าด้วยไง
แก้ว  :  อืมๆได้แก้วเลี้ยงฮันนี่ด้วยก็ได้ ว่าแต่เจ้าตัวเล็กนี่ชื่ออะไรดีน้า
เอาจมูกไปชนกับจมูกสุนัขตัวเล็ก
โทโมะ  :  แก้วตั้งให้หน่อยสิ
แก้ว :  โมะต้องตั้งสิเพราะโมะเป็นคนซื้อ
โทโมะ  :  งั้นเหรออืม....Kumaแล้วกันเนอะ
แก้ว  :  น่ารักดีเนอะKuma
โทโมะ  :  อยากรู้ไหมว่าแปลว่าอะไร
แก้ว  :  ไม่อยากอ่า กลัวความหมายมันเสี่ยว อิอิ
เดินคุยหยอกล้อกันไป
+
+
+
 
หมับ~
เขื่อน  :  เฟย์ค๊าบบบ
ขว้าข้อมือหญิงสาวไว้ได้ทันพอดี หากช้ากว่านี้ต้องพลาดแน่ๆ
เฟย์  :  ฮึก ปล่อย...
เขื่อน  :  จะปล่อยได้ไงเฟย์ไม่เอาไม่ร้องนะคนสวย
เฟย์  :  ฮะฮึก ปล่อยเฟย์
เขื่อน  :  เฟย์...
ทำไมนะแค่คำพูดแค่คำเดียวแท้ๆ
เฟย์  : ไป ไปเลยไม่ต้องมาง้อเฟย์มันบ่าเบื่อ
ขวับ~
เขื่อน  :  เฟย์...เขื่อนขอโทษค๊าบ ลงโทษนะลงโทษเขื่อน
ขว้าร่างบางเข้ามากอดแน่น
เฟย์  :  เลิกกันเถอะ
เขื่อน  :  ไม่เอานะไม่เลิกเฟย์อย่าพูดอย่างนี้เขื่อนใจไม่ดีนะ
เฟย์  :  ถ้าเบื่อมากนักก็เลิกกันไปเลยไง เลิกๆๆๆ
เขื่อน  :  เขื่อนไม่เลิกหรอก ขอโทษแล้วไงค๊าบคนสวย
เฟย์  :  ไม่เอาเฟย์จะเลิก!!
เขื่อน  :  เฟย์...เขื่อนรักเฟย์ไปแล้วนะถ้าจะเลิกกันฆ่าเขื่อนเลยง่ายกว่า
เฟย์  :  เลิกๆเฟย์ไม่สนจะเลิกจะเลิก
เขื่อน  :  ยืนยันว่าจะเลิกใช่ไหมได้เลิกก็ได้
เดินดุ้มๆออกไปยังหน้าถนนพอเห็นรถผ่านมาด้วยความเร็วก็วิ่งเข้าไปทันที
เฟย์  :  เขื่อน!!!
โครม!!
เฟย์  :  โอ้ยยยย...เจ็บจัง
เขื่อน  :  วิ่มเข้ามาทำไม
เขื่อนจงใจวิ่งไปให้รถชนแต่ดีที่เฟย์พลักไปจนพ้นทางซะก่อนจนล้มกลิ้งไปด้วยกัน
เฟย์  :  แล้วเขื่อนหล่ะบ้ารึไงมาวิ่งตัดหน้ารถ
เขื่อน  :  บอกแล้วถ้าจะเลิกเขื่อนตายดีกว่า
เฟย์  :  เฟย์แค่พูดเล่นเอาจริงทำไมห๊ะเกิดเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง
เขื่อน  :  เฟย์!!ล้อเล่น โห้...
เฟย์  :  ทำไมล้อลเนไม่ได้เหรอไงห๊า
เขื่อน  :  ล้อเล่นแบบนี้เขื่อนตายทำยังไง
เฟย์  :  ตายก็เผาไง
เขื่อน  :  -*-
เฟย์  :  โอ๋ๆกบน้อยเฟยืไม่ปล่อยให้ที่ร๊ากตายหรอกนะ
เขื่อน  : เรียกว่าอะไรนะขออีกรอบสินานๆจะได้ยิน
เฟย์  :  ที่รัก ชิส์
พูดแล้วจิ๊ปากเบ๊ไปทางอื่นประมาณว่าอะไรกันเธอออกจะพูดบ่อย
เขื่อน  :  โทษฐานที่เฟย์เย่ทำเขื่อนใจหายต้องมาให้ลงโทษ
เฟย์  :  ลงโทษยังไง
เขื่อน  :  มาจุ๊บทีนึ่ง
เฟย์  :  อ๊ากไม่อ้าว~นี้มันข้างถนนนะไม่อ้าววว
เขื่อน  :  จะอ้าวววอะมาให้ลงโทษเดี๋ยวนี้นะ
เฟย์ไม่ยอมลุกขึ้นได้ก็วิ่งหนีทันที
เฟย์  :  โอ๊ย
เขื่อน  :  เฟย์เป็นอะไร
รีบลุกขึ้นมาประคองไว้ เห็นที่ขามีเลือดไหลซึมออกมาท่วมขา
เฟย์  :  อู๊ย~เจ็บอ่ากบพาไปทำแผลที
เขื่อน  :  เห็นไหมถ้าไม่เล่นอะแผลงๆก้ไม่เจ็บตัวหรอก
เฟย์  :  ว่าอีกล่ะ จะงอนแล้ว
เขื่อน  :  ไม่งอนน้าเดี๋ยวเสาร์นี้จะนัดเพื่อนให้เราไปเที่ยวทะเลกันดีไหม
เฟย์  :  ไปซีไป อยากไปพอดีเลย
เขื่อน  :  โอเคเลยแต่...
จุ๊บ~
จุ๊บไปที่ปากเฟย์เบาแล้วช้อนร่างเฟย์ไปทำแผลและตามด้วยการพาไปส่งที่บ้าน โธ่...ที่แท้เฟย์ก็แค่แกล้งงอนเฮือก~
เช้าวันเสาร์
แก้ว  :  ฮัลโหล...ยัยเฟย์แกอยู่ไหนเนี่ย
(ฉันมาเที่ยวทะเล วูร์ๆ~)
แก้ว  :  อารมณ์ดี หายโกรธเขื่อนแล้วเหรอ
(อืม  กบพามาเที่ยว)
แก้ว  :  ยัยเพื่อนบ้าทำไมหายโกรธง่ายจังนะ
(ฉันก็แค่แกล้วกบเฉยๆไม่ได้โกรธสักนิด55)
แก้ว  :  ห๊าแกล้งร้องไห้เนี่ยนะ55 แล้วอยู่ทะเลที่ไหนอ่าไปไม่ชวนเลยนะ
(อยู่บางแสนหน่ะใกล้ๆเอง มาไหมเดี๋ยวให้โทโมะไปรับเอาไหม)
แก้ว  :  โมะอยู่ที่นั่นด้วยเหรอ
(อยู่สิ)
แก้ว  :  ฝากไปบอกด้วยไปไม่ช่วนฉันจะงอน)
(จ้า แล้วฉันจะบอกให้นะ  เก็บเสื้อผ้ารอสิเดี๋ยวฉันให้โมะไปรับ)
แก้ว  :  ไม่ต้องมารับฉันไปเองก็ได้บางแสนอยู่ใกล้แค่นี้เชอะ
วางสายเพื่อนสาวแล้วรีบเก็บของลงกระเป๋าเดินทาง เอ...แต่เดินทางคนเดียงคงเหงาน่าดู
แก้ว  :  ดอล์ล่าอยู่ไหนลูกมาหาม๊าเร็วไปเที่ยวทะเลกัน
ร้องเรียกลูกตัวโปรดแต่เรียกตั้งนานไม่มาซักที
แก้ว  :  ไปไหนนะฮันนี่อยู่ไหนมาหาม๊าเร็ว
เรียกหาทั้งสองตัวแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะมาเดินหารอบบ้านก็ไม่เจอรึว่า...
แก้ว  :  โทโมะ
เป็นอย่างนี้ประจำเวลาโทโมะไปเที่ยวไหนก็มักจะพาลูกๆไปด้วย มาเอาไปทีไรไม่เคยบอกแก้วเลยทำให้หญิงสาวตกใจอยู่เรื่อย
+
+
+
บางแสน
แก้วมาถึงบางแสนก็ปาเข้าไป5โมงเย็นแล้ว
แก้ว  :  ที่นี่บรรยากาศดีจัง
เดินเล่นเรียบชายหาดไปเรื่อย
เขื่อน  :  แก้ว แก้ว...
มองหาเสียงที่เรีกเธอ นั่นไงนั่งล้อมวงกันอยู่ตรงนั่นแก้วเดินตรงไปก็พบว่ามีคนมาเยอะเหมือนกันนะเนี่ย ดูซิไอ้บ้าโทโมะไม่ช่วนเธอสักคำชิส์ แล้วมองไปเรื่อยๆO_O
‘เบลล์’
เบลล์นั่งอยู่ข้างๆโทโมะ
แก้ว  :  เฮือก~ว่าจะไม่คิดแล้วนะเรา แต่ก็คิดจนได้
‘ปากบอกว่าเพื่อนชิส์’
ใช่ว่าเธอไม่รู้ว่าเบลล์คือใคร สำคัญกับโทโมะแค่ไหนเธอเป็นเพื่อนสนิทกับโทโมะมาตั้งนานทำไมจะไม่รู้เรื่องแค่นี้ ความจริงรู้แต่ไม่พูดมากกว่า....
โทโมะ  :  ว่าไงครับที่ร๊ากกกกก
พูดทักทายแก้วแหวกกลุ่มเพื่อนๆ
แก้ว  :  ว่าไงหล่ะงอนแล้วนะมาก็ไม่ชวน
โทโมะ  :  ก็กะจะไปรับแต่แก้วใจจ๋าบอกว่าอยากมาเองนิน่า~
มามุกเดิมอีกแล้วทำไมผู้ชายถึงได้อ่อนเก่งจังนะ
เขื่อน  :  เอาอีกแล้วครับเพื่อนๆสองคนนี่จะเสี่ยวกันอีกแล้ว
แก้ว  :  ใครเสี่ยวไม่เสี่ยววันนี้ไร้อารมณ์
โทโมะ  :  โธ่...แก้วจ๋างั้นโมะพาไปสร้างอารมณ์บนเตียงเอาไหมค๊าบบบบ
แก้ว  :  เอะอะก็จะพาขึ้นเตียงอย่างเดียวเลยน้า วันนี้พาใครมาด้วยอ่านั้นไม่ใช่เพื่อนในห้องนิ
มองเบลล์ที่นั่งอยู่ข้างๆ
โทโมะ  :  เบลล? เค้าขอมาด้วยค๊าบ  หึงเหรอ~
แก้ว  : เออ!!หึงสิ แล้วเอาลูกแก้วมาใช่ไหม
โทโมะ  : ค๊าบเอามาครบเลบ
แก้ว  :  เอามาไม่บอกแก้วเลยตกใจนะ
โทโมะ  : มะมาเดี๋ยวโมะเรียกขวัญให้นะ มาใกล้ๆสิค๊าบ
ขวักมือเรียกแก้วมานั่งที่ตัก แก้วไม่ยอมไปเลยต้องลุกมาลากไป
เขื่อน  :  เดี๋ยวนี้ยังเจ่อเล่นตัวเหรอไงนะ
แก้ว  :  กบ!!อยากเจอบทลงโทษไหมห๊ะ
ตอกกลับจนเขื่อนหน้าหงาย
เฟย์  :  กบ!!เฟย์อยากกินบาบีคิวอ่า
เขื่อน  : ค๊าบไปเอาให้เดี๋ยวนี้เลย
เดินไปเอาบาบีคิวที่เตา
พิม  :  นี่ๆยัยแก้วถามจริงเธอกับโมะยังไงกัน
แก้ว  :  ไม่รู้สิ
แก้วตอบอย่างหมดอารมณ์จริง โทโมะเลยเอาหน้ามาคลอกเคลียที่ตักนุ่มที่นั่งอยู่บนตัวเอง
โทโมะ  :  บอกไม่รู้ได้ไงอ่า บอกพิมไปเลยว่าเราหน่ะถึงขั้นไหนกันแล้ว
ต่อให้แก้วไม่ต่อมุกด้วยโทโมะก็ยังคงเสี่ยวไปได้เรื่อยๆและในที่สุดแก้วก็แพ้ต่อคำพูดโทโมะจนได้
แก้ว  :  แล้วไอ้ขั้นไหนอะมันขั้นไหนแล้วเหรอคะที่รัก
โทโมะ  :  อ๊ากกแก้วใจหายอารมณ์เสียแล้ว
ฟอด~
หอมแก้มแก้วอีกแล้ว
เขื่อน :  ทำอย่างงี้ลากขึ้นห้องไปเลยไหม
โทโมะ  :  ที่รักอยากไหมครับ เราขึ้นห้องกันดีกว่า
แก้ว  :  อยากอะไรไม่เห็นเข้าใจเลยนะ
แกล้งทำเป็นไขสือ แก้วกับโทโมะชอบทำอะไรให้เพื่อนๆในห้องได้ลุ้นได้ตื่นเต้นกันอยู่เรื่อยเลยพูดอะไรกันออกมาที่เพื่อนเข้าใจไปไหนยังไหนแล้วครั้งนี้ก็เช่นกันเพื่อนๆในห้องที่มาด้วยตาก็มองตาค้างกันอีกตามเคย
โทโมะ/แก้ว  :  555+
แก้ว  :  ตกลงทำไมยังไง??
มองไปที่ยังเบลล์ที่นั่งเหมออยู่
โทโมะ  :  โธ่ที่รักค๊าบบบไม่มีอะไรนะ ไม่หึงนะคนดี
แก้ว  :  ดีไม่หึงงั้นแก้วไปนั่งตักเคนตะดีไหมหล่ะ
ทำท่าจะลุกไปจริงแต่โดนขว้าไว้ก่อน
โทโมะ  :  ไม่เอาน้า~อยากรู้อะไรเดี๋ยวเล่าให้ฟังที่เตียงนะค๊าบเล่าหมดเปลือกเลย
แก้ว : ไม่เอาคืนนี้แก้วจะนอนคนเดียว
เขื่อน  :  เฟย์ครับง่วงนอนรึยัง
เฟย์  :  ยังเลยอะ แก้วคืนนี้นอนกับเฟย์นะ
แก้ว  :  อืม ดีเลยจะได้ไม่เหงา
โทโมะ :  ได้ไงอ่าต้องมานอนกับโมะสิ ไอ้กบแกไปนอนเป็นเพื่อนยัยหัวหอมเลย
พิม  :  O_Oพวกนายจะนอนกับผู้หญิงจริงๆเหรอ
โทโมะ/เขื่อน  :  อืม
โทโมะ  :  ทำไมหล่ะ เห็นกันหมดแล้วทุกซอกทุกมุม จริงไหมค๊าบแก้วใจ
แก้ว  :  พูดอย่างนี้เพื่อนก็เข้าใจผิดกันหมดหน่ะสิ
เฟย์  :  พึ่งรู้เหรอไง เค้าเข้าใจผิดกันมานานแล้วยัยแก้ว
จินนี่  :  แล้วลูกของแก้วตกลงคือดอล์ล่าใช่ไหม
แก้ว  :  อืมก็ใช่สิดอล์ล่า ฮั่นนี่เป็นลูกแก้วกับโทโมะไงอ่อลืมไปมีKumaมาใหม่อีกด้วย
เพื่อน  : เฮ้ย~โล่งไป
เพื่อนๆต่างโล่งใจที่ได้รู้ว่าลูกๆที่พูดถึงกันวันนั้นก็แค่สุนัขเท่านั้น
จินนี่  :  จินนี่ว่าเราขึ้นนอนกันเถอะพรุ่งนี้จะได้รีบตื่นมาเล่นน้ำกันต่อ
เอ่ยช่วนเพื่อนๆห้องนี้ชอบนัดกันมาเที่ยวทุกๆวันหยุดเป็นประจำเลย คราวนี้ค้าง1คืนเพราะว่าหยุดแค่2วันคือเสาร์และอาทิตย์พรุ่งนี้อยู่เที่ยวอีกวันก่อนจะต้องกลับไปเรียนกันต่อ เพื่อนๆที่มาต่างก็เช่าห้องพักด้วยกันทั้งนั้นแก้วที่มาที่หลังไม่ได้จองไว้ห้องเลยเต็มเดือดร้อนต้องนอนกับโทโมะจริงๆเพราะแต่ละคนเค้าก็มีคู่นอนกันหมดแล้วเหลือก็แต่โทโมะที่มีเจ้าลูกๆนอนด้วย
โทโมะ  :  ปะแก้วใจได้เวลาของเราแล้ว
แก้ว  :  รีบเหรอคะโมะ
โทโมะ  :  รีบสิค๊าบใจจะขาดอยู่แล้วอยากกินแก้วใจ
เขื่อน  :  น้อยๆหน่อยไอ้โมะเลิกเสี่ยวสักห้านาทีได้ไหม๊ห๊า
โทโมะ  : คงจะยากเพราะถ้าเลิกคงขาดใจตายอะ
เฟย์  :  ดีตายๆไปเลยยัยแก้วจะได้เลิกเสี่ยวไปด้วย
แก้ว  : แล้วเบลล์ลาลี่ไปไหนแล้วหล่ะ
โทโมะ  :  ถามทำไมค๊าบเราไปต่อเรื่องของเราดีกว่าเนอะ
พิม  :  แก้วมานอนห้องพวกฉันไหมเบียดๆได้นะ
โทโมะ  :  ขอบคุณนะพิมแต่ว่าไม่ใช่คืนนี้ เพราะคืนนี้แก้วใจจะต้องมาเล่นขย่มบนเตียงกับโมะก่อน
พิม  :  O_Oโอ้ววงั้นไม่กวนดีกว่าฉันไปนะ
แก้ว  :  จ๊า
เฟย์  :  แกจะให้เล่นอะไรกันนักฮ๊ะเนี่ย
โทโมะ  :  ใครว่าเล่นเอจริงต่างหาก ไปแก้วใจจ๋า
แก้ว  : ไปกันคะที่ร๊ากกกก ไปหาสวรรค์กันดีกว่า
โทโมะ/แก้ว  :  555+
เดินไปหัวเราะไป แม่แต่เพื่อนสนิททั้งคู่ก็ยังแกล้ง
ปัง แกร่ก~
แก้ว  :  ล๊อกประตูทำไมอ่าโมะ
โทโมะ  :  นอนไม่ล๊อกได้ไงอ่าเดี๋ยวโจรมาก็แย่สิค๊าบ
แก้ว  :  อ๋อโอเค
โทโมะ  : โอ๋ๆไหนมาหาป๊าสิค๊าบบลูกๆ
เรียกลูกๆมาแล้วอุ้มดอล์ล่าขึ้นมาเล่นก่อน
แพล๊บ แพล๊บ~
เลียใบหน้าหล่อเหล่าของโทโมะ
โทโมะ  :  ดอล์ล่าใครสอบให้เล่นแบบนี้ไม่เอานะสกปรก ม๊าสอนใช่ไม๊
ดุเจ้าสุนัขแสนรู้ก่อนจะมองไปที่แก้วแล้วเดินไปหาแล้วรั้งเอวมากอดไว้
แก้ว  :  ปล่อยเลยนะถ้าคืนนี้โมะทำอะไรแก้วจะกัดลิ้นตายจริงๆด้วย
โทโมะ  :  55ก็แค่จะบอกว่าอย่าสอนลูกให้เลียสิเชื่อโรคมันเยอะเดี๋ยวป่วย
แก้ว  :  สอนแล้วแต่ดอล์ล่าไม่ฟังอ่า~
ฟอด~
แก้ว  :  โมะ!!
โทโมะ  : สั่งสอนแม่ของดอล์ล่าไง อิอิ
มือที่วางจากการอุ้มดอล์ล่าอีกข้างดันหัวแก้วเข้ามาใกล้ๆ
แพล๊บ แพล๊บ~
แก้ว  :  555ดีมากดอล์ล่าลูกรักเราไปนอนกอดกันดีกว่านะ
อีกนิดเดียวโทโมะก็จะไดจุ๊บแล้วแต่ดอล์ล่าดันมาเลียแก้มโทโมะจนบรรยากาศโรแมนติดจบลงจนได้
โทโมะ  :  แก้วไม่เอานอนทั้งอย่างงั้นได้ไงไปอาบน้ำก่อน
เดินมาฉุดมือหญิงสาวให้ไปอาบน้ำ
 
...........................................................................................
อัพแล้วนะคะถ้าอยากอ่านต่อก็เม้นๆโหวดค๊าแล้วไรเตอร์จะฝ่าดงข้อสอบมาอัพอีก~
 
รักลีดเดอร์จ๊วฟม๊วฟฟฟ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา