BECAUSE OF YOU.เพราะเธอคือลมหายใจ...

9.8

เขียนโดย OUM_PF

วันที่ 9 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 19.35 น.

  18 ตอน
  305 วิจารณ์
  54.06K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 11.07 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

12)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

BECAUES OF YOU เพราะเธอคือลมหายใจ (NC) ตอนที่12

 

 

 

 

               “อย่า! อย่าทำฟาง ฮือๆ ฟางกลัวแล้ว ปล่อย...”

 

              “ฟาง!”

 

เสียงเข้มเรียกชื่อภรรยาสาวอย่างตกใจ เมื่อหญิงสาวสลบไปหลังจากเธอร้องขอความเห็นใจจากเขาทั้งน้ำตา เขา

 

ได้แต่ย้อนเวลานึกถึงความหลังในห้องห้องนี้ ครั้งนั้นที่กักขังเธอไว้ในอ้อมกอดที่ทำให้เธอบอบช้ำ ย่ำยีเธอด้วย

 

การกระทำแสนหยาบคาย...เธอคงจะจำได้แล้ว

 

 

 

         “พี่ขอโทษ”เขาถอนหายใจ น้ำตาลูกผู้ชายรื้นในดวงตาจากความรู้สึกผิด ที่เธอต้องเจ็บปวดทรมานอยู่ทุก

 

วันนี้ก็เพราะเขา และที่เขาต้องคอยหวาดระแวงอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะเขาเอง เขากรีดไล้น้ำตาออกจากใบหน้าแสน

 

หวาน จัดการเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทาง ก่อนจะอุ้มร่างเล็กไปวางไว้บนโซฟาตัวยาว เขาย่อตัวลงใช้นิ้วเกลี่ยปอยผมที่

 

ปรกใบหน้าของคนตัวเล็กออก ดวงตากลมโตเบิกโพลง ก่อนจะหยัดตัวลุกขึ้นหนีมือหนาของชายหนุ่มตรงหน้า

 

ภาพเหตุการณ์ที่ผุดขึ้นมาในสมองแม้จะชั่ววินาทีและเลือนรางเต็มที แต่มันก็น่ากลัวไม่น้อย เธอไม่รู้ว่ามันจะใช่

 

ความจริงหรือเปล่า แต่เธอภาวนาขอให้มันเป็นแค่ความฝัน เธอไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตเธอ ในแต่ละวันเธอจะ

 

ตื่นขึ้นมาพร้อมกับภาพเหตุการณ์ระหว่างเขาและเธอ มันเหมือนจริง...เหมือนเสียจนเธอเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่ามันเป็น

 

เพียงความฝันและไม่เคยเกิดขึ้นจริง เธอทอดสายตามองสามีหนุ่มที่สีหน้าไม่สู้ดีนัก ดวงตาคู่นั้นมันเต็มไปด้วย

 

ความหวาดกลัว หวาดระแวงและวิตกกังวล

 

 

 

             “พี่ป๊อป” หญิงสาวโผเข้ากอดชายหนุ่มที่ยังคงตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่หาย ลมหายใจถูกผ่อน

 

ออกมาเบาๆอย่างโล่งอก มือหนาเอื้อมไปลูบแผ่นหลังบอบบางที่สั่นระริกของฟาง

 

 

 

            “ฟางไม่สบายใจเลย พักนี้ฟางฝันแปลกๆ พี่ป๊อปพาฟางไปหาหมอได้ไหมคะ”

 

 

 

            “ไม่!”เขากระแอมติดกันหลายๆรอบ ก่อนจะเอ่ยกับคนตัวเล็กในอ้อมกอดที่ดูเหมือนจะตกใจกับอารมณ์

 

ของเขาไม่น้อย

 

 

 

              “คือ...ฟางไม่กลัวหมอแล้วหรอ พี่แค่แปลกใจ”

 

 

             “ก็กลัว แต่ในฝันมันน่ากลัวกว่าตั้งเยอะ ฟางไม่อยากฝันแบบนี้อีกแล้ว”น้ำเสียงสั่นเครือเอ่ยอู้อี้กับอก

 

ของเขา น้ำเสียงของเธอเจือความกังวล ซึ่งทำให้เขานึกโทษตัวเองอีกหน เธอจะรู้รึเปล่าว่าภาพเหตุการณ์นั้นไม่ใช่

 

ความฝันแต่อย่างใด แต่มันคือเรื่องราวที่ผ่านมาของเขาและเธอต่างหาก

 

 

          “ไม่ต้องไปหาหมอหรอก”

 

 

 

          “ทำไมล่ะคะ”

 

 

          “ฟางไม่ได้ฝันร้ายหรอก... ทั้งหมดคือเรื่องจริง”เขากลืนน้ำลายอึกใหญ่ ก่อนจะกระชับกอดให้แน่นกว่า

 

เก่า กลัวเหลือเกินว่าเธอจะรังเกียจอ้อมกอดของเขาและหนีจากไปเมื่อเธอรู้ความจริงที่ผ่านมา

 

 

 

           “พี่ป๊อปพูดอะไรฟางไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย”

 

 

 

        “...ฟางความจำเสื่อม”เขากลั้นใจบอกความจริง ดวงตากลมโตเบิกกว้าง น้ำตาไหลรินลงมาราวกับเขื่อนแตก

 

 

        “ไม่จริง พี่ป๊อปอย่ามา ฮือ ล้อฟางเล่นนะ ฮึก ฮือๆ”ใบหน้าสวยหวานส่ายไป-มาอย่างไม่อยากรับรู้ นี่มันชีวิต

 

จริง ไม่ใช่ละครน้ำเน่า มันจะเกิดเรื่องแบบนี้กับเธอได้อย่างไร แปลว่าที่ผ่านมาเรื่องที่เธอฝันมันคือความจริงอย่าง

 

นั้นหรือ ผู้ชายใจร้ายคนนั้นคือเขาจริงๆ

 

 

 

            “พี่มันเลว ถ้าฟางจะไม่ยกโทษให้พี่ก็ไม่เป็นไร”

 

 

 

           “พี่ป๊อปไม่ได้รักฟาง...ใช่ไหม”เธอเงยหน้าขึ้นสบตาดวงตาสีนิลของเขา ในดวงตาคู่นั้นช่างลึกลับและ

 

ซับซ้อน อ่านยาก...จนเธอไม่สามารถรู้เลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

 

 

 

            “พี่รักฟางคนดี...แต่ฟางไม่ได้รักพี่แล้ว”

 

 

 

            “มะ...” ริมฝีปากหยักลึกฉกลงมาปิดริมฝีปากอิ่มบดคลึงจูบอย่างอ่อนโยน นิ้วแกร่งไล้ปาดน้ำตาออกจาก

 

ใบหน้าสวยหวานออก ก่อนจะถอนจูบออก สายตาคมทอดมองดวงหน้าหวานที่ต่อไปนี้เขาไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะมอง

 

ในที่สุดบทสรุปของเขาก็มาถึง...คนอย่างเขาไม่สมควรได้รับความรักจากใครทั้งนั้น

 

แค่ที่เขาเจอตอนนี้ยังน้อยไป... เขายังเจ็บปวดไม่ได้แม้ครึ่งหนึ่งของผู้หญิงตัวเล็กๆในอ้อมกอดเลย...

 

เขาจะรั้งให้เธออยู่กับผู้ชายเลวๆคนนี้ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว...เธอสมควรจะได้พบกับคนดีๆ คนที่เหมาะสมกับเธอ

 

คนที่ไม่ทำให้เธอเสียน้ำตา คนที่ทำให้เธอมีความสุข คนที่ไม่ใช่ผู้ชายเลวๆอย่างเขา...

 

 

 

           “อย่าร้องไห้อีกนะ พี่ไม่อยากเห็นฟางร้องไห้อีก”รอยยิ้มขื่นๆถูกแต้มลงบนเรียวปากของชายหนุ่ม

 

ลำแขนแกร่งค่อยๆคลายออกจากเอวบางของหญิงสาว ร่างสูงหมุนตัวหันหลังให้กับหัวใจของตัวเอง

 

แม้ต่อไปนี้เขาจะต้องเจ็บปวดมากแค่ไหน เขาก็พร้อมจะเดินจากเธอ ดีกว่าต้องให้เธอมาทนอยู่กับผู้ชายที่เธอไม่

 

ได้รักอย่างเขา เขามันไม่คู่ควรกับผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น โดยเฉพาะผู้หญิงที่มีความรักแสนบริสุทธิ์ให้เขามาเนิ่นนาน

 

นับเก้าปี แต่คนโง่อย่างเขาก็เผลอทำลายมันลงไปอย่างไม่ยั้งคิด และสุดท้ายก็ต้องเป็นเขาที่ต้องเจ็บปวดไม่ใช่เธอ

 

 

 

         “พี่ขอให้ฟางได้เจอกับคนที่รักฟางจริงๆ ส่วนพี่ก็คงจะไม่มาให้ฟางเห็นหน้าอีก ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเป็น

 

อย่างไรขอให้ฟางรู้...ว่าพี่รักฟางเสมอ”

 

 

 

        เท้าแกร่งก้าวออกจากห้องทำงาน เขาเพียงแต่หวังว่าต่อไปนี้เขาจะได้เห็นเธอมีความสุขอีกครั้ง

 

ส่วนตัวเขาเองก็จะไม่ขอรักใครอีก...

 

เพราะบนโลกใบนี้...

 

ฟางเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เขาจะรัก...

 

 

 

 

 

 

 

"""""""""""""""""""""""""""""""""""จบ"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

ล้อเล่นนนนน ฮ่าๆ จะจบได้ไง เรื่องนี้มีประมาณ17ตอน ยังฝากติดตามด้วยนะจ้ะ จะจบแล้ว ถ้าจบปุ๊บก็น่าจะลง

 

เรื่องให่เลย ภูมิใจเสนอมากกกกก เพราะเราแต่งไปด้วยร้องไห้ไปด้วย อยากทรมานนักอ่านเต็มทีแล้ว

 

ถ้าอยากอ่านเรื่องต่อไปขอเม้น+โหวตงามๆนะจ้ะ อิอิ

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา