My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ

9.6

เขียนโดย ruktomokaew

วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.08 น.

  25 บท
  209 วิจารณ์
  43.26K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2556 14.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

16)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เรื่อง My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ

 

 

 

 

 

 

     "แก้วไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกค่ะ...เรารีบไปกันเหอะ" ฉันค่อยพยุงตัวเองขึ้นแล้วเดินไปรถโดยมีพี่เขื่อนคอยเปิดประตูให้

 

 

     "น้องแก้วไม่ได้เป็นอะไรแน่นะครับ..."

 

 

     "ค่ะ..."

 

 

     "แล้วไอ้โมะ...มันได้ทำอะไรเรารึเปล่า..." คำถามนี้ทำฉันอึ้งทันที จะตอบว่าอย่างไงดีล่ะ จะบอกความจริงรึว่าจะโกหก

 

 

     "ปะ...เปล่าค่ะ พี่เขื่อนคะ...ถ้าแก้วไม่ได้เป็นแบบเมื่อก่อน...พี่ยังจะรอแก้วมั้ยคะ"

 

 

     "หึ!...ไม่ว่าแก้วจะเป็นอย่างไงพี่ก็รัก^^" พี่เขื่อนบอกแล้วโยกหัวฉันน้อยๆ

 

 

     "งั้น...แก้วก็ให้โอกาศพี่ค่ะ^^"

 

 

 

 

 

-----------------------------------------------------------------------------------

 

 

 

 

 

     "จริงๆนะครับ!...พี่ดีใจที่สุดเลย" พี่เขื่อนบอกแล้วหันกลับไปขับรถต่อ

 

 

     เมื่อถึงบ้านฉันก็รีบเข้าบ้านแล้วประตู หน้าต่างให้สนิท แล้วรีบอาบน้ำเข้านอนทันทีแต่เสียงโทรศัพท์ก้ดังขึ้นมาขัดจังหวะการนอนของฉันซะก่อน ใครกันนะจะโทร.มามืดค่ำขนาดนี้เป็นเบอร์แปลกซะด้วย...

 

 

     "สวัสดีค่ะ..." ฉันกรอกเสียงลงไป

 

 

     (ไง...มีความสุขดีมั้ยที่อยู่กับ'แฟน'คนอื่นเค้าน่ะ) ปลายสายตอบกลับมายิ่งทำให้ฉันงงเข้าไปใหญ่

 

 

     "คุณหมายความว่าอย่างไง..."

 

 

     (ฉันก็หมายความตามที่พูดนั่นแหละอย่าโง่ไปหน่อยเลย)

 

 

     "นี่คุณมันจะมากไปแล้วนะ!"

 

 

     (มันไม่มากไปหรอกสำหรับคนหน้าด้านอย่างแก...อย่าคิดนะว่าฉันจะยอมแพ้!! ฝันไปเหอะ)

 

 

     "นี่คุณเป็นใคร..." ฉันมีความรู้สึกว่าคุ้นกับเจ้าของเสียงนี่มากแต่นึกอย่างไงก็นึกไม่ออก

 

 

     (ไม่ต้องอยากรู้จักฉันหรอก...รู้แค่ว่าฉันกำลังจะ'ทวง'ของฉันคืน! ตู๊ดดดดดด~~) ปลายสายตัดสายฉันไปแล้ว นี่มันอะไรกันเนี่ยทำไมชีวิตฉันถึงต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยนะ!!

 

 

ติ๊ด~ติ๊ด~~

 

 

     "อะไรของแกห๊ะ!" ฉันรีบกดรับสายทั้งๆที่ยังไม่ได้ดูเบอร์ที่โทร.เข้ามา

 

 

     (แกเป็นอะไรรึเปล่ายัยแก้ว!)

 

 

     "พะ...พี่กิ่งหรอคะ"

 

 

     (ก็ใช่น่ะสิ...แกคิดว่าใครห๊ะ)

 

 

     "ไม่มีอะไรหรอกค่ะ..."

 

 

     (แน่ใจนะ...แล้วนี่ไอ้โทโมะมันดูแลแกดีรึเปล่า) พี่กิ่งเอ่ยถามถึงบุคคลที่ฉันเกลียดมากที่สุด ณ ตอนนี้แล้วจะให้ฉันตอบว่าอะไร

 

 

     "ไม่รู้สิค่ะ...เค้าไม่ได้อยู่กับแก้ว..."

 

 

     (แกมีอะไรในใจรึเปล่า...บอกฉันได้นะ)

 

 

     "คือ...แก้วให้โอกาสพี่เขื่อนไปแล้วค่ะ"

 

 

     (แกว่าอะไรนะ!! ไหนแกบอกว่าไอ้เขื่อนมันมีแฟนแล้วไง แถมมันยังรักแฟนมันมากด้วยไม่ใช่หรอ แล้วทำไมแกถึง...) พี่กิ่งพูดด้วยน้ำเสียงที่ตกใจปนตื่นเต้นอย่างมากที่ฉันพูดออกไปแบบนั้น

 

 

     "ก็...อย่างไงซะแก้วก็ต้องหมั้นกับพี่เขื่อนอยู่แล้วนี่ก็เป็นโอกาสที่ดีไม่ใช่หรอคะที่เราจะลองเปิดใจคบกันดู" ฉันพูดออกไปแต่ภายในใจกลับนึกถึงอีกคน

 

 

     (ถ้าแกจะเปิดใจจนิงๆทำไมแกไม่ลองให้โอกาสเพื่อนพี่บ้างล่ะ ไอ้โมะมันจีบแกก่อนนะโว๊ย)

 

 

     "สำหรับเค้า...โอกาสมันหมดไปนานแล้วล่ะค่ะ"

 

 

     (มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่...)

 

 

     "เค้าเป็นคนทำลายโอกาสนั้นด้วยมือของเค้าเอง...ฮึกๆ แค่นี้ก่อนนะคะพี่กิ่งแก้วง่วง" ฉันตัดสายพี่สาวตัวเองแล้วล้มตัวลงนอนร้องไห้ทันที

 

 

 

+

 

+

 

+

 

 

 

     "นี่เราทำเกินไปรึเปล่า..." โทโมะที่นั่งทำแผลอยู่เอ่ยขึ้น

 

 

     "เหอะ! น้อยไปด้วยซ้ำ ฉันล่ะไม่เข้าใจนายเลยจริงๆว่าทำไมต้องแกล้งสลบด้วย" เฟย์บ่นอิบอุบแล้วเดินไปนั่งโซฟาตรงข้ามกับโทโมะ

 

 

     "ฉันก็แค่อยากพิสูจน์อะไรบาง..."

 

 

     "พิสูจน์ว่าหัวตัวเองแข็งรึเปล่าหรอ แล้วนี่ที่นายมีอะไรกับยัยแก้วนั่นนาย...ได้ป้องกันรึเปล่า"

 

 

     "เปล่าฉันไม่ได้คิดจะทำอยู่แล้ว..." โทโมะตอบด้วยใบหน้าที่นิ่งมาก

 

 

     "ก็ดี...ฉันล่ะอยากจะรู้นักว่าถ้ามัน'ป่อง'ก่อนแต่งเนี่ยจะทำอย่างไง" เฟย์แสระยิ้มอย่างสะใจก่อนเดินฮัมเพลงออกไป

 

 

     "ครั้งเดียว...มันจะท้องได้จริงๆหรอยัยบ้า!" โทโมะบ่นเบาๆไล่หลังเฟย์ออกไป

 

 

ติ๊ด~ ติ๊ด~~

 

 

     "ว่าไงกิ่ง"

 

 

     (นี่แกทำอะไรน้องสาวฉัน...)

 

 

     "เอ่อ...กิ่งฉัน...ฉันไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย" โทโมะเลือกที่จะโกหกคำโตออกไป

 

 

     (แกไม่ต้องมาโกหกฉันแกรู้อะไรมั้ย! ตอนนี้ยัยแก้วมันจะไปคบกลับไอ้เขื่อนแล้ว!!)

 

 

     "แกว่าไงนะ!" โทโมะแทบไม่เชื่อหูตัวเองจึงถามย้ำอีกรอบ

 

 

     (เหอะ! ยัยแก้วมันให้โอกาสไอ้เขื่อนไปแล้ว ส่วนโอกาสแกน่ะหรอยัยแก้วมันบอกว่าแกเป็นคนทำลายเองกับมือ!!)

 

 

     "ฉันจะไปทวงโอกาสของฉันคืน!" โทโมะพูดอย่างเคลียดแค้น

 

 

     (ไม่มีประโยชน์แล้วโทโมะ แกก็รู้ว่าแก้วมันใจแข็งขนาดไหนอีกอย่างงานหมั้นก็ใกล้จะถึงแล้วด้วยอย่างไงซะฉันว่าไอ้เขื่อนมันคงไม่ยอมปล่อยแก้วแน่ๆ)

 

 

     "แต่ฉันเป็น...!!" โทโมะเกือบหลุดปากบอกเพื่อนตัวดีของตนเองว่าตัวเองเป็นอะไรกับแก้ว

 

 

     (เป็นอะไรแกเป็นอะไรมิทราบ...)

 

 

     "เปล่าๆแต่ไอ้เขื่อนมันยังไม่ได้เลิกกับเฟย์เลยนะโว๊ย แล้วมันจะคบกับแก้วได้ไง"

 

 

     (ให้ตายสิ! ฉันล่ะสงสารยัยแก้วจริงๆมันไม่น่ากลับมาประเทศไทยเลย แกๆงั้นแค่นี้ก่อนนะฉันง่วงแล้ว) กิ่งบอกแล้ววางสายไปทิ้งให้โทโมะยืนโกรธอยู่คนเดียว

 

 

     "ฉันไม่ยอมแน่ๆ!!" โทโมะรีบสาวเท้าออกจากห้องของตัวเองทันทีจุดหมายเดียวนั่นคือ...บ้านของแก้ว!!

 

 

 

+

 

+

 

+

 

 

 

เพล้ง!!

 

 

     "ว๊าย!!" แก้วรีบถดกายหนีเมื่อได้ยินเสียงจกแตกซึ่งมันไม่ใช่ที่ไหนแต่เป็นบานหน้าต่างข้างๆห้องเธอเอง!

 

 

     "ไง...หนีสามีมาทำไมห๊ะ!" โทโมะรีบพุ่งเข้ามาหาร่างบางที่นั่งร้องไห้อยู่บนเตียงทันที

 

 

     "ปล่อยฉันนะไอ้บ้า!" แก้วทั้งถีบทั้งทุบสเปะสปะไปทั่วหวังเพื่อที่จะให้โทโมะนั่นปล่อยตัวเธอ

 

 

     "ปล่อยก็โง่น่ะสิ...ผ่านไปยังไม่ถึงวันลืมแล้วหรอว่าฉันเป็นอะไรกับเธอ!" แก้วหลับตาปี๋ฟังที่โทโมะตะคอกใส่เธอ ตอนนี้นับว่าโทโมะดูน่ากลัวมมากถ้าเธอทำอะไรโดยไม่คิดเธออาจจะเจ็บตัวอีกก็ได้

 

 

     "อย่านะ...โทโมะ...ฉันกลัวแล้วฮึกๆ" แก้วรีบพนมมือไหว้โทโมะทันทีที่เห็นว่าเค้าเริ่มมาลวนลามร่างกายเธอ

 

 

     "เงียบน่า..." โทโมะบอกแล้วก้มลงไปจูบปากแก้วแล้วค่อยๆดันตัวแก้วให้นอนลง

 

 

     "ไม่...ไม่นะโทโมะ...ฉันยังไม่พร้อมฮึกๆ" แก้วผลักอกแกร่งของโทโมะแล้วรีบถดกายหนีแต่ด้วยความเร็วกว่าของโทโมะเค้ารีบดึงข้อเท้าแก้วเข้าหาตัวเองทันที

 

 

     "ฉันให้เธอเลือกนะระหว่างจะยอมฉันหรือว่าจะให้ฉันข่มขืนเธอแล้วส่งคลิปไปให้คนอื่นดู!"

 

 

     "ฉันไม่เลือกอะไรทั้งนั้นแหละ! ออกไป!!ออกไป!!!!" แก้วส่ายหน้าอย่างรวดเร็วพร้อมกับปัดมือของโทโมะที่กำลังไล่ถอดเสื้อผ้าเธอยู่

 

 

     "อยู่นิ่งๆแล้วเธอจะไม่เจ็บตัว...!!" พูดจบโทโมะก็โถมร่างกายเข้าหาร่างบางทันทีและดูเหมือนว่าค่ำคืนนี้จะยังอีกยาวไกลเหลือเกิน...

 

 

 

+

 

+

 

+

 

 

 

     "จะไปแล้วหรอคะเขื่อน" เสียงใสๆของเฟย์เอ่ยถามคนที่กำลังใส่เสื้อผ้าหลังจากที่เค้าและเธอเพิ่งจะมีความสุขกันไป

 

 

     "อืม..."

 

 

     "ทำไมเขื่อนไม่เห็นจะสนใจเฟย์เหมือนเมื่อก่อนเลยล่ะคะ เฟย์ก็น้อยใจเป็นเหมือนกันนะ" เฟย์รีบเข้าไปออดอ้อนเขื่อน

 

 

     "อย่าทำตัวน่ารำคาญน่าเฟย์...เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย" คำพูดของเขื่อนแทบทำให้เฟย์ยืนไม่อยู่...

 

 

     "เราเป็น'แฟน'กันไง นี่เขื่อนจำไม่ได้หรอ..." เฟย์เอ่ยออกมาทั้งน้ำตาแต่นั่นก็ใช่ว่าเขื่อนจะสน

 

 

     "งั้นเราก็'เลิก'กันซะเหอะเฟย์"  เขื่อนพูดจบก็เดินออกไปทิ้งให้เฟย์ทรุดตัวร้องไห้พร้อมกับกำมือแน่นในหัวมีเพียงเรื่องเดียวเท่านั้นนั่นคือ...แก้แค้น

 

 

     "ถ้าฉันไม่ความสุข พวกแกก็ต้องไม่มีความสุข!!"

 

 

 

 

 

 

...ruktomokaew...

 

 

------------------------------------------------------------------------------------------------ตอนนี้มาบอกตรงๆว่า งง มาก555 อยากอัพแต่ไม่รู้จะอัพอะไรก็เลยออกมาเป็นแบบนี้แหละ อย่างไงก็ฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา