รักบนเส้นขนาน

 
 
 
 
ฟางพาร่างไม่ได้สติของชายหนุ่มแปลกหน้าเข้ามาในบ้านแล้วจัดการปิดล๊อคประตูบ้านแน่นหนา
ก่อนจะรีบวิ่งกลับมาดู
 
“โห เลือดไหลไม่หยุดด้วย”ฟางตกใจก่อนจะหายเข้าไปเอาอุปกรณ์ทำแผล ผ้าชุบน้ำและกะละมัง
ออกมาทันที
 
“นาย เดี๋ยวชั้นทำแผลให้นายก่อนนะ”ฟางพูดแล้วค่อยๆเอาผ้าชุบน้ำเช็ดเลือดรอบๆและตามตัวชาย
หนุ่มก่อนจะทำแผลที่หัวแตก นี่ว่ายังโชคดีที่ผู้ชายคนนี้มีแผลไม่ลึกถึงขึ้นเย็บเลยทำแผลได้ง่าย
 
 
“อืออ”ผู้ชายคนนั้นครางออกมาเมื่อฟางเอายาแดงทาแผล ฟางสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะทำแผลให้ต่อ
จนเสร็จ
 
 
“หา นี่นายไปฟัดกับหมามารึไง ทำไมแผลเต็มตัวเลยเนี่ย”ฟางบ่นเมื่อสังเกตเห็นแผลตรงตามตัว
ก่อนจะค่อยๆปลดประดุมเสื้อนักเรียนออกและเอากองไว้กับพื้น จากนั้นก็เริ่มทำแผลที่แขนและหลัง
 
 
 
“ระ รอยสักรูปมังกรดำ”ฟางตกเมื่อพลิกด้านหลังมาพบกับรอยสักรูปมังกรดำ แล้วสิ่งที่แจมพูดที่
โรงเรียนเมื่อตอนกลางวันก็ผุดเข้ามาในหัวฟางอีกครั้ง
 
 
 
“ตายแล้วยัยฟาง ช่วยใครไม่ช่วย ดนไปช่วยมาเฟีย หาเรื่องใส่ตัวแล้วไงล่ะ”ฟางตบหน้าผากตัวเองหลังจากทำแผลเสร็จ
ก่อนจะลุกขึ้นไปรื้อเสื้อผ้าพ่อของเธอออกมา
 
 
 
 
 
 
“เปลี่ยนเสื้อผ้าหน่อยละกัน เดี๋ยวชั้นเอาเสื้อผ้านายไปซักให้นะ”ฟางพูดพลางแกะกางเกงนักเรียน
ชายหนุ่มออก หน้าฟางตอนนี้แดงสั่นไปหมด เกิดมาไม่เคยจับผู้ชายที่ไหนถอดเสื้อผ้า ต้องมาจับ
มาเฟียแก้ผ้าเป็นคนแรกเลยหรอเนี่ย ฟางตั้งสติก่อนจะจัดการใส่กางเกงให้ชายหนุ่ม แต่เมื่อมาที่เสื้อ
ก็พบว่าเขามีแผลที่หลังและแขนจึงทำให้ใส่เสื้อไม่ได้
 
 
 
“เอ่อ ไปนอนด้านบนละกันนะ”ฟางพูดหลังจากทำความสะอาดรอบๆเสร็จแล้วก็พยุงชายคนนั้นขึ้นมา
บนห้องนอนเธอ
 
 
 
 
ตึกๆ
 
 
 
ฟางที่เอาแขนของชายหนุ่มโอบไว้แล้วพยุงขึ้นมาก็ใจเต้นรัว ก็ชายคนนี้เล่นถอดเสื้อแล้วใกล้ชิดเธอ
แบบนี้ทำให้มีสมาธิเลยแฮะ
 
 
 
 
 
ตุบ
 
 
 
“เห้อ กว่าจะถึง หนักชะมัด อาบน้ำก่อนละกัน”ฟางพูดก่อนจะคว้าผ้าขนหนูไปอาบน้ำแล้วซักพัก
ใหญ่ก็กลับเข้ามาตามความเคยชินท่ะใส่เพียงแค่ผ้าขนหนูตัวเดียวเข้ามา และเมื่อเข้ามาถึงก็ตกใจ
เมื่อเห็นคนที่นอนหลับอยู่บนเตียง
 
 
 
 
“ตายล่ะ ลืมไปเลยว่ามีนายฟูอยู่ แต่ไม่เป็นไรหรอกมั้ง เค้าสลบอยู่นี่”ฟางพูดก่อนจะเดินเข้าไป
เปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็วและใจสั่น เพราะกลัวว่าผู้ชายคนนี้จะตื่นมาตอนเธอเปลี่ยนเสื้อผ้า
 
 
 
“แล้วชั้นต้องนอนเตียงเดียวกับนายจริงๆหรอเนี่ย”ฟางพูดแล้วมองร่างสูงที่หลับไปแล้วและเมื่อจะล้ม
ตัวนอน ฟางต้องตกใจเมื่อชายหนุ่มมีเหงื่อขึ้นตามตัวไปหมด
 
 
 
 
“คายล่ะ นาย ทำไมตัวร้อนจี๋แบบนี้ละเนี่ย”ฟางตกใจแล้วเอามืออังหน้าผาก ก่อนจะรีบเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวเขา
 
 
 
“ต้องเป็นเพราะพิษจากแผลพวกนี้แล้วอักเสบแน่ๆเลย”ฟางประคองกอดชายคนนั้นขึ้นมาแล้วเช็ดตัว ก่อนจะเอา
เสื้อมาคลุมให้ชายคนนั้น แล้วหยิบยามาให้
 
 
 
 
 
“ทานยาหน่อยละกันพรุ่งนี้ไข้จะได้ลด”ฟางพูดแล้วพร้อมกับยกศีรษะชายหนุ่มคนนั้นมาไว้ที่ตักตัว
เอง ก่อนจะยัดยาใส่ปากแล้วกินน้ำตาม
 
 
 
 
 
“แค่กๆ”ชายคนนั้นสำลักน้ำ จนฟางตกใจ ดีนะที่กลืนยาลงไปแล้ว ฟางรีบเอาผ้ามาเช็ดน้ำตามแผง
อกชายหนุ่มทันที
 
 
 
 
ตึกๆ
 
 
 
 
 
“ไม่นะฟาง นี่มันคนป่วย แถมยังเป็นคนแปลกหน้าอีก”ฟางพูดกับตัวเองเบาๆเมื่อประคองกอดชายหนุ่มแปลกหน้าแล้วเช็ดน้ำที่หก
 
 
 
“อ๊ะ”จู่ๆชายคนนั้นก็พลิกตัวขึ้นมาแล้วคว้าฟางไปกอดแนบอกตัวเองทันที
 
 
 
“นะนาย ปล่อยชั้นนะ อื้อออ”ฟางดิ้นโวยวาย จู่ๆชายคนนั้นก็รวบฟางไปบดจูบอย่างร้อนแรง ฟางอึ้ง
ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เมื่อจู่ๆผู้ชายแปลกหน้าที่ไหนไม่รู้มาจูบเธอ นี่มันจูบแรกของเธอนะ
 
 
 
“อือ”ชายคนนั้นครางในลำคอก่อนจะผ่อนแรงลงแล้วนอนหลับไป ฟางรีบผละออกจากอ้อมกอดชาย
คนนั้น
 
 
 
“คนบ้า นั่นมันจูบแรกของชั้นเลยนะ”ฟางเอามือจับปากตัวเองแล้วพูดก่อนจะพลิกตัวหันหลังให้กับ
ชายคนนั้นนอนหลับทันที
 
 
 
 
 
 
 
เช้าวันต่อมา
 
 
 
“เห้ยยยยย เธอ ยัยฟู มาทำอะไรบนเตียงชั้น”ชายหนุ่มค่อยๆได้สติตื่นมาก็ตกใจเมื่อเห็นคนตัวเล็กหลับอยู่บน
เตียงข้างๆเขา
 
 
 
 
 
“โอ๊ย ตื่นมาก็โวยวายเลย นี่ ดูดีๆ นี่มันห้องชั้นนะ”ฟางพูด ชายหนุ่มมองไปรอบๆห้องที่ตกแต่งด้วยโทนสีชมพูเกือบหมดทั้งห้อง
 
 
 
“หึ มิน่าล่ะ รสนิยมเห่ย”ชายคนนั้นพูดเมื่อมองไปรอบๆห้อง
 
 
 
“นี่แนะๆๆๆๆ ชั้นเป็นคนนายมานะ นายยังจะมีหน้ามาว่าคนที่ช่วยชีวิตนายงั้นหรอ”ฟางโวยวายพลาง
เอานิ้วจิ้มแผลชายหนุ่มนต้องร้องโอ๊ยออกมา
 
 
 
“นี่เธอช่วยชั้นเมื่อคืนนี้”ชายคนนั้นถามอีกครั้งเมื่อรวบข้อมือบางของฟางไม่ให้ทำร้ายตัวเอง
 
 
 
 
 
 
“ใช่ แล้วก็ทำแผลให้นายทั้งหมดด้วย นี่นายรู้มั้ยเมื่อคืนนายไข้ขึ้นด้วยนะ ตัวร้อนทั้งคืน ชั้นต้องเอายาแก้ไข้ให้กิน กว่าไข้จะลดก็แทบตายเกือบเอาไป
ส่งโรงพยาบาลเหมือนกัน”ฟางรีบพูดยาวเหยียดถึงอาการเขาเมื่อคืนนี้
 
 
 
 
 
“อ่าๆ ชั้นขอบใจเธอมากละกันที่ช่วยชั้น”ชายคนนั้นพูดอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะลุกขึ้นเดินไปที่หน้าต่างก่อนจะวิ่ง
กลับมานั่งที่เตียงพร้อมกับรีบปิดหน้าต่างทุกบานในห้องของเธอ
 
 
 
 
 
“อะไรของนายเนี่ย ลุกลี้ลุกลน พิลึกคน”ฟางพูดเมื่อเห็นท่าทางของป๊อปปี้
 
 
 
“นี่ยัยฟู ช่วงนี้ชั้นขออยู่ที่นี่ก่อนได้ม้ะ เดี๋ยวพอชั้นทำธุระเสร็จแล้ว ชั้นจะไปเอง”ชายคนนั้นพูดพลางจ้องหน้าฟางเชิงขอร้อง
 
 
“นี่ ชั้นชื่อฟาง ไม่ได้ชื่อยัยฟู เข้าใจมั้ย นายฟู”ฟางกอดอกพูดขึ้นพลางชักสีหน้า เมื่อถูกเรียกว่าฟูหลายครั้ง
 
 
“นี่ ชั้นก็ไม่ได้ชื่อนายฟูเหมือนกัน แต่ก็คงจะไม่ต้องบอกนะว่าชั้นเป็นใคร”ชายคนนั้นเชิดใส่ฟางอย่างถือตัวทำให้ฟางนึกหมั่นไส้
 
 
 
 
 
“นายยังไม่รู้ว่านายเป็นใคร ชั้นจะรู้มั้ย หรือว่านายเป็นนายหมูนายหมาแถวนี้”ฟางยิ้มแกล้งพูดกวนมาเฟียหนุ่มทันทีทำให้เขาโมโหจะเอาเรื่องแต่เจอ
ฟางคว้าโคมไฟข้างเตียงมาเป็นอาวุธขู่เขาเอาไว้
 
 
 
“นี่เธออย่ามากวนประสาทชั้นนะ ถ้าไม่รู้ก็จำเอาไว้ ชั้นชื่อป๊อปปี้ ลูกชายคนเดียวของแก๊งค์มังกรดำ”ป๊อปปี้พูดแล้วเชิดหน้าใส่
ฟางเหมือนเดิม ฟางเบ้ปากใส่นิดนึงก่อนจะเดินออกไปป๊อปปี้รีบคว้าแขนฟางไว้
 
 
 
 
“นี่ เธอจะไปไหนน่ะ”ป๊อปปี้รีบถามเมื่อเห็นฟางเดินหนี
 
 
 
“ชั้นก็ออกไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วไปทำงานไง วันเสาร์แต่ชั้นไม่ได้ว่างเหมือนพวกนายนะที่จะไล่ไป
มีเรื่องชกต่อยแบบนี้น่ะ”ฟางพูดแล้วสะบัดมือป๊อปปี้ออก
 
 
 
“ชั้นไม่ให้ไป เอาเป็นว่าชั้นจ้างเธอมาอยู่กับชั้นช่วงนี้ เธอได้เงินจากทำงานเท่าไหร่”ป๊อปปี้พูด
 
 
“300จากช่วยทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟทั้งวันที่ร้านอาหารแถวนี้ล่ะ”ฟางตอบ
 
 
 
“งั้นชั้นจ้างเธอวันนี้3000เอาไปดิ”ป๊อปปี้เปิดกระเป๋าควักแบงค์พัน3ใบยื่นให้ฟาง ฟางตาโตกับจำนวนเงินก่อนจะรีบรับมาทันที
 
 
 
"เงินตั้งมากตั้งมายขนาดนี้ไล่แจกให้คนอื่นบ่อยล่ะสิ ใช้เงินเปลือง อ๊ะ ไม่ได้ ห้ามเอาคืนให้ชั้นแล้วให้เลยย่ะ"ฟางอดบ่นไม่ได้กับการใช้เงินของป๊อปปี้
ทำให้เขานึกหมั่นไส้จะเอ่เงินคืนแต่ฟางรีบยึดเงินเอาไว้
 
 
 
 
“อ้อ แล้วอีกอย่างถ้าเธอช่วยดูแลชั้นจนชั้นกลับไปแล้ว ชั้นจ่ายค่าตอบแทนให้หมื่นนึง ตกลงมั้ย”ป๊อปปี้พูดข้อเสนอให้กับฟางต่อ
 
 
 
 
 
 
 
“หมื่นนึงดีจัง จะได้เอาเงินไปให้แม่ โอเคตามนี้ก็ได้ค่ะ คุณมาเฟียเดี๋ยวชั้นจะดูแลนายเป็นอย่างดี มดไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมเลย”ฟางพึมพำกับตัวเอง
เบาๆก่อนที่จะรีบตอบตกลงแล้วลงไปทำอาหารให้ป๊อปปี้ทานแล้วขึ้นมาเรียกเขา
 
 
“นาย ชั้นทำข้าวต้มให้นายนะ นายลงไปกินก่อนเลย เดี๋ยวค่อยขึ้นมาล้างแผล”ฟางขึ้นมาบอกป๊อปปี้
ชายหนุ่มลงไปทานข้าว ฟางเห็นดังนั้นก็รีบคว้าผ้าขนหนูไปอาบน้ำทันที
 
 
 
“เห้ออ สบายตัวจัง”ฟางใส่ผ้าขนหนูผืนเดียวออกมาจากห้องน้ำ
 
 
 
“เออ นี่เธอแถวนี้มีโทรศัทพ์ให้ชั้นยืมมั้ย เห้ย/ว้ายยย”ป๊อปปี้เปิดประตูพรวดพราดเข้ามาในห้อง
ตกใจที่เห็นฟางเช่นเดียวกับฟางที่ตกใจที่ป๊อปปี้เข้ามาในห้อง
 
 
 
ต๊อกๆๆ ตุ๊กแก
 
 
 
เสียงตุ๊กแกร้องทำให้ป๊อปปี้ตกใจรีบวิ่งเข้ามาในห้องทำให้ชนฟางล้มลง ทำให้ป๊อปปี้ขึ้นคร่อมฟางบน
เตียงทันที
 
 
 
 
 
 
ตึกๆ
 
 
“นะ นายลงไปได้แล้ว ชั้นจะเปลี่ยนเสื้อ”ฟางได้สติรีบพูดเพราะตอนนี้ตัวเองหน้าแดงจัด
 
 
 
 
 
“เอ่อ โทษทีๆงั้นเธออาบน้ำเสร็จแล้วลงไปด้านล่างละกัน”ป๊อปปี้เองที่ตั้งสติได้รีบพูดก่อนจะรีบวิ่งลงไปรอด้านล่างตามเดิม
 
 
 
 
“อีตามาเฟียบ้า”ฟางพูดแล้วรีบจับหน้าตัวเองที่แดงเมื่อกี้นี้ก่อนจะรีบใส่เสื้อผ้าแล้วลงมาด้านล่าง
 
 
 
 
 
“เอ่อ เดี๋ยวนายไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก็ได้นะ นี่เป็นเสื้อผ้าพ่อชั้นเอง พอดีซักชุดให้นายแล้วตอนนี้มันแห้งไม่ทันน่ะ”ฟางพูดขณะ
ทำแผลให้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“เอ่อ ฝากไว้ที่เธอก่อนละกันเพราะว่าขืนชั้นใส่ชุดนั่นออกไป พวกนั้นก็ก็มารุมชั้นอีกน่ะสิ”ป๊อปปี้ตอบไปตามตรง
 
 
 
“แล้วนายไปไล่หาเรื่องพวกนั้นทำไมล่ะ นี่คงคิดว่าตัวเองใหญ่ตัวเองมีอำนาจแล้วจะเที่ยวเบ่งไปมีเรื่อง
กับใครก็ได้งั้นหรอ พวกมาเฟียเนี่ยนะ ก่อเรื่องสร้างความเดือดร้อนให้ชาวบ้านไม่เว้นแต่ละวันจริง จริ๊งงง”ฟางบ่นยาวเหยียดใส่เขา
 
 
 
“นี่ ให้มันน้อยๆหน่อยเถอะ ปากดีว่าชั้นแบบนี้ เจ็บตัวมาเยอะแล้วล่ะ โอ๊ย เบาๆ”ป๊อปปี้ดุแต่ก็โดนฟางจิ้ม
ที่แผลอย่างแรงจนเขาร้องเสียงหลง
 
 
 
“หรอ งั้นนายก็ไปไหนก็ไปเลย ชั้นเอาตังคืนนายก็ได้”ฟางหงุดหงิดรีบไล่
 
 
 
 
 
 
“ไม่ พอดีชั้นเป็นหน้าด้านไล่แล้วไม่ไป อยากอยู่ที่นี่มีปัญหามั้ยล่ะ”ป๊อปปี้ตอบฟางกวนๆกลับมา ฟางได้แต่ฮึดฮัดทำอะไรไม่ได้ ลุกขึ้นเอาอุปกรณ์ทำ
แผลไปเก็บแทน
 
 
 
 
 
“ที่ชั้นไปมีเรื่องกับพวกนั้นนะ เพราะว่าพวกมันมาเบ่งวางอำนาจขูดรีดพ่อค้าแม่ค้าแถวนี้แล้วมาทำบ่อนผิดกฎหมายในที่ที่พวกชั้นดูแล
พวกชั้นก็เลยสั่งสอน แต่พอดีว่า ชั้นไปกันแค่5คน เลยพลาดท่าไม่คิดว่าจะถูกตลบหลังเอา”ป๊อปปี้เล่าเรื่องเมื่อวานให้ฟางฟัง
 
 
 
 
“จริงสิ แล้วเพื่อนนายอีก4คนล่ะ ไปไหนแล้วทำไมถึงเหลือนายแค่คนเดียว”ฟางถามเมื่อนึกขึ้นได้
 
 
 
“พวกนั้นหลงกับชั้น คงจะกลับไปตั้งหลักที่แก๊งค์แล้วมั้ง อีกซักพักคงตามคนมาช่วยที่นี่”ป๊อปปี้พูดพลางดื่มน้ำ
 
 
“ถ้าตามคนมาช่วยแล้วจะมาให้ชั้นดูแลนายทำไมเนี่ย ทำไมไม่กลับบ้านนายไปล่ะ”ฟางบ่นอุบ
 
 
 
“เธอนี่พูดมากเหมือนน้องชั้นไม่มีผิด ก็อยู่แต่ในแก๊งค์มันน่าเบื่อนิ ไปไหนก็ต้องมีคนตามจนน่าอึดอัด เอาน่า ชั้นไม่ทำให้เธอเดือดร้อน
หรอก แค่ขอหลบภัยสักวัน2วันเอง”ป๊อปปี้บ่นพลางหันมากอดคอฟางทำให้ฟางตกใจใจเต้นรัวเมื่อแนบชิดชายหนุ่ม
 
 
 
“ปล่อยเลยนะตาบ้า อย่ามารุ่มร่ามแบบนี้กับชั้น ชีวิตนายก็ออกจะสุขสบาย จะมาลำบากทำไมมีทั้งคนล้อมหน้าล้อมหลังเอาใจแบบนี้”ฟางรีบผละออก
ห่างชายหนุ่มไปนั่งที่เก้าอี้อีกตัวก่อนที่จะถามเขากลับ
 
 
 
 
 
“เป็นมาเฟียบางทีเค้าก็อยากเป็นคนธรรมดาเหมือนกันนะ โลกที่สุขสบายมีเงินทองมีลูกน้องเอาใจมากมายอาจไม่ได้ดีอย่างที่คิด”ป๊อปปี้พูดเศร้าๆ
ทำเอาฟางนิ่งมองชายหนุ่มด้วยความสงสัย
 
 
 
 
 
ฟางจะหวั่นไหวกับมาเฟียคนนี้รึเปล่าน้ออ ฝากฟิคเรื่องใหม่ด้วยน้าาา