รักบนเส้นขนาน

 
 
 
 
“ก็เห็นออกจะมีความสุข อยู่บนกองเงินกองทองไม่ต้องดิ้นรนทำงานหนักเพื่อแลกกับเงินแบบคนจนๆอย่างพวกชั้น
นิ”ฟางชะงักก่อนที่จะพูดอย่างไม่สนใจ
 
 
“แต่สุขสบายแต่ไม่อิสระ อยากจะทำอะไรก็ต้องมีคนตามไปเฝ้า กลัวว่าจะมีคนมาทำร้าย ต้องเรียน
ศิลปะการต่อสู้ทุกแขนงเพื่อป้องกันตัว นอกจากเก่งด้านพละกำลัง ก็ต้องเก่งด้านสมอง ป๋าส่งชั้นไป
เรียนทั้งภาษาทั้งการตลาด ทุกอย่างจนชั้นแทบไม่มีอิสระ ไม่มีเวลาว่างออกไปไหนเลย”ป๊อปปี้พูดเมื่อนึกถึง
ตัวเองแล้วถอนหายใจกับสิ่งที่เขาต้องแบบมันไว้
 
 
“ก็นี่ไง ออกมาแล้วนี่ไง”ฟางพูดแล้วยิ้มยิดนึงให้กับชายหนุ่ม
 
 
“เหอะ ออกมาทำงานให้ป๋าน่ะสิ ลองฝึกคุมคนจริงๆ แต่ใครจะไปรู้ว่าพวกนั้นมันคิดไม่ซื่อตลบหลังเล่นงานจนซะกระเจิงแบบนี้ คงจะคิดว่าชั้นเป็นแค่
เด็กม.ปลายล่ะสิ เลยจัดการแบบนี้”ป๊อปปี้พูดแล้วคิดเจ็บใจตัวเองเมื่อพลาดท่าให้พวกนักเลงไป
 
 
“นี่ถามจริงเถอะ นายอยากเป็นมั้ยเนี่ยมาเฟียเนี่ย”ฟางถามเมื่อเห็นสายตาที่เศร้าสร้อยของป๊อปปี้เมื่อกี้
 
 
“ไม่ แต่เอาไงได้ ลูกชายคนเดียวนินา ก็ต้องดูแลธุรกิจของครอบครัว ต้องดูแลน้อง มันคือสิ่งที่ชั้นต้องทำ”ป๊อปปี้ทำหน้าเซ็งแล้วพูดออกมา
 
 
“เห็นมั้ยล่ะ ทุกคนก็มีหน้าเป็นของตัวเอง ถึงแม้นายไม่อยากจะเป็นมาเฟียนายก็ต้องเป็นอยู่ดี ดูชั้นสิ
ไม่อยากจะอยู่ในชุมชนแออัดแบบนี้แต่ทำไงได้ล่ะก็คนมันจน ก็ต้องมาอยู่แบบนี้ เห้อ”ฟางพูดพลางถอน
หายใจออกมา
 
 
“งั้นมาเป็นผู้หญิงของมาเฟียมั้ยล่ะ”ป๊อปปี้พูดทำเอาฟางหันขวับไปมองชายหนุ่ม ตาโตตกใจทันที
 
 
“ไอ้บ้า พูดอะไรน่ะ ไม่มีทางซะหรอก มาเฟียเลยนะ”ฟางหน้าแดงก่อนจะรีบพูดออกมา
 
 
“55555หน้าแดงด้วย นั่นแน่ นี่คิดอะไรกับชั้นป่ะเนี่ย”ป๊อปปี้หัวเราะออกมาก่อนที่จะล้อฟาง
 
 
“ไอ้บ้า ไอ้ฟู ไอ้หน้าหมี ไปไหนก็ไปเลยย”ฟางโกรธ เดินหนีป๊อปปี้ไปทันที ป๊อปปี้หัวเราะกับ
ท่าทางฟางแล้วส่ายหน้าเบาๆ
 
 
 
 
 
 
“นี่ ชั้นจะออกไปข้างนอกหน่อยนะ นายอยู่บ้านดีๆล่ะ”หลังจากที่ฟางลางานที่ร้านอาหารเสร็จ ในช่วงบ่าย ฟางสะพายกระเป๋าลงมาบอกป๊อปปี้ที่นั่งดูทีวี
อยู่ด้านล่างบ้าน
 
 
 
“จะไปไหนน่ะ ไปด้วยดิ”ป๊อปปี้รีบพูดแล้วปิดทีวีเตรียมตัวไปกับฟาง
 
 
“ไหนบอกว่าโดนพวกนั้นตามล่าไง ออกไปข้างนอกไม่ได้นิ แถมนายยังเจ็บแผลแบบนี้ด้วย”ฟางรีบว่าป๊อปปี้
 
 
“เอ้า ก็ปลอมตัวไง ไม่มีใครจำได้หรอกแถมแผลแค่นี้แปปเดียวเดี๋ยวก็หาย เธอทำแผลให้ชั้นแล้วนี่นาจะไปกลัวอะไร แล้วอีกอย่างนะ คือไหนๆชั้นก็ได้
ออกมาข้างนอกไม่มีลูกน้องเดินตมไปไหนแล้ว ชั้นอยากออกไปเที่ยวน่ะ นะ พาชั้นไปหน่อยนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยักคิ้ว เจ้าเล่ห์ใส่ฟางก่อนจะวิ่งไปหยิบ
เสื้อเชิ้ตตัวโคร่ง หมวกไหมพรม และแว่นกันแดดมาใส่ ก่อนจะเดินมาข้างๆฟางแล้วอ้อนร่างบาง
 
 
"ไม่ได้ ยังไงก็ไม่ได้/น๊าๆๆๆ เธอออกจะหน้าตาดี ช่วยใจดีสมกับหน้าตาหน่อยสิ ถ้าเธอไม่ให้ไปนะ ชั้นจะกอดเธอไว้ไม่ให้ไปไหนเหมือนกัน"ฟางยืนยัน
คำเดิมก่อนที่ป๊อปปี้จะดึงตัวฟางมากอดแน่นไม่ยอมปล่อยว่ารีบพูด
 
 
"ว้าย ปล่อยเลยนะตาบ้า ก็ได้ ไปก็ไป"ฟางหน้าแดงจัดเมื่อถูกป๊อปปี้ดึงไปกอดแน่นก่อนที่จะยอมให้เขาตามเธอไปในที่สุด
 
 
 
“ป่ะ ไปกันเลย”ป๊อปปี้ยิ้มอย่างดีใจแล้วผละออกจากฟางรีบพูดแล้วจูงมือฟางไป ฟางมองมือที่ถูกมือป๊อปปี้จับก็อมยิ้มออกมา
 
 
 
 
“โทษทีที่ทำให้รอนะทุกคน”ฟางพูดพลางรีบวิ่งมาหามีนกับแจมที่รอเธออยู่หน้าโรงหนังแห่งหนึ่ง
 
 
“ไม่เป็นไรแกพวกเราพึ่งมาถึงเหมือนกัน อ้าว นี่ใครน่ะ แอบมีแฟนไม่บอกเพื่อนหรอ”แจมพูดเมื่อเห็นป๊อปปี้ที่พรางตัวเดินตามฟางมาติดๆแล้วรีบถาม
ฟางทันที
 
 
 
 
“ไม่ใช่นะ”ป๊อปปี้และฟางรีบพูดขึ้นพร้อมกันแล้วรีบส่ายหน้า
 
 
“เอ่อ นี่เป็นเพื่อนสมัยเด็กน่ะ พอดีเค้าแวะมาเที่ยวที่บ้าน ก็เลยพาออกมาด้วยน่ะ”ฟางรีบพูดแก้ตัวให้เพื่อนๆเข้าใจ
 
“แล้วเพื่อนฟางชื่ออะไรหรอ”มีนถามต่อ
 
 
 
 
“ชื่อฟูน่ะ แหะๆ พอดีตอนเด็กๆอีตานี่หัวฟูพ่อแม่เลยตั้งชื่อว่าฟู”ฟางรีบพูด ป๊อปปี้เหวอเมื่อได้ยินชื่อใหม่ของเขาจากฟางก็ไม่วายแอบส่งสายตาเขม่น
คนตัวเล็กข้างๆที่ทำหน้ายียวนกวนกลับใส่เขา
 
 
 
 
“โอเคๆ งั้นเดี๋ยวฟูไปดูหนังกับเราด้วยแล้วกันเนาะ”แจมยิ้มและพูดก่อนจะเดินไป9jv8b;ซื้อตั๋วหนังให้กับทุกคน
 
“แล้วนี่พวกเธอดูเรื่องอะไรกันหรอ”ป๊อปปี้ถามมีน
 
“แวมไพร์ทไวไลท์น่ะ โน่น ยัยฟางอยากดูก็เลยชวนพวกชั้น รายนั้นคลั่งเจคอปจะตาย”มีนตอบก่อนที่จะแซวฟางทันที
 
“ก็เจคอปเค้ามีซิกแพคนะเท่ดีออก”ฟางรีบพูดแล้วยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงเจคอป
 
“ชั้นก็มีนะ โด่ว เดี๋ยวเปิดให้ดูมั้ยล่ะ”ป๊อปปี้กระซิบบอกฟาง ฟางแก้มแดง ก่อนจะตีป๊อปปี้ไปทีนึง
 
 
"อ่ะ ไม่ต้องจ่ายหรอกพวกเธอเป็นผู้หญิง ให้ผู้จ่ายเลี้ยงเถอะ"ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะจ่ายตังค์ค่าตั๋วหนังและซื้อเครื่องดื่ม ป๊อปคอร์นเลี้ยงสาวๆอีก
 
 
"โอ้โห ใจป้ำนะเนี่ย มีแฟนรึยังจ้ะเนี่ย ถ้าไม่มีรับเราไว้พิจารณาก็ได้นะ"แจมร้องออกมาขณะรับแก้วน้ำและป๊อปคอร์นจากป๊อปปี้
 
 
 
"ไม่มีแฟนหรอก แต่ตอนนี้เริ่มสนใจคนๆนึงอยู่"ป๊อปปี้พูดแล้วมองหน้าฟางทำให้ฟางหน้าแดงจัดแล้วรีบเบือนหน้าหนีไป
 
 
 
“ป่ะ ได้เวลาพอดีไปดูกันเลยเนาะ”แจมเห็นฟางแอบยิ้มด้วยความเขินก็พูดก่อนจะเข้าไปในโรง ซึ่งได้นั่งเรียงกัน มีน แจม ฟางและ
ป๊อปปี้ ฟางเมื่อเห็นว่าอยู่ในโรงก็ถอดแว่นกันแดดของป๊อปปี้ออกเพื่อให้เขาดูหนังได้สะดวก
 
 
 
 
“หนังสนุกมากเลยเนาะ ยิ่งตอนที่เจคอปแปลงร่างเป็นหมาป่านะ แทบกรี้ด”ฟางออกจากโรงหนังมา
ก็พูดกับมีนและแจมสนุกสนาน
 
 
“อ๊า ถ่ายรูปสติ๊กเกอร์นิ ไปถ่ายกันเถอะทุกคน”มีนเห็นก็ลากฟางและแจมไปถ่ายรูปสติ๊กเกอร์ที่อยู่ด้านหน้าโรงหนัง
 
 
 
“อ้าว ฟูล่ะฟางชวนเค้ามาถ่ายรูปกับพวกเราสิ”มีนถามถึงป๊อปปี้ที่ไม่ยอมเข้ามาด้วย
 
 
“นี่นาย เข้ามาสิถ่ายด้วยกันหลายๆคนสนุกดีนะ”ฟางพูดพลางดึงป๊อปปี้เข้ามาถ่ายรูปด้วยกันกับเพื่อนๆของเธอ
 
 
“ไหนๆ ดูหน่อยสิว่าสวยรึเปล่า เห้ยยย”แจมรีบเอารูปมาดูต้องตกใจเมื่อเห็นรูป
 
 
“ตกใจอะไรแก เห็นสิวหรอ”มีนแซวแจมที่ร้องเสียงดังแล้วเดินออกมา
 
 
“คะ คุณป๊อปปี้”แจมตกใจแล้วหันไปทางป๊อปปี้และฟาง ทั้งคู่ตกใจมองหน้ากันตายล่ะ ลืมเอาแว่น
ใส่คืนให้ป๊อปปี้ตอนดูหนังเสร็จ
 
 
 
“เรามีเรื่องต้องคุยแล้วล่ะฟาง”มีนพูดก่อนจะเดินนำทุกคนมานั่งที่ร้านไอติมเพื่อคุยกัน
 
 
 
 
 
“สรุปว่าฟางเป็นคนช่วยป๊อปปี้จากพวกนักเลงที่บ่อนเมื่อวาน เลยทำให้ป๊อปปี้ต้องมาอยู่กับฟาง
ชั่วคราว”มีนพูด ฟางและป๊อปปี้พยักหน้า
 
 
“โหย ดีจัง ได้อยู่กับคุณป๊อปปี้2ต่อ2แบบนี้เป็นชั้นจะปรนนิบัติพักวีเป็นอย่างดีเลย”แจมเพ้อออกมา
 
“น้อยๆหน่อยแจม ใช่เรื่องเพ้อมั้ยเนี่ย อันตรายขนาดนี้แล้วยิ่งพ่อแม่ฟางไม่อยู่แบบนี้ ถ้าเกิดพวกนั้นรู้เข้าบุกมาในบ้านฟางจะว่ายังไง”มีนรีบดุแจม
 
“แต่ยังไงก็ขอพวกแกละกันนะ อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครเลยนะ”ฟางพูดเชิงขอร้องเพื่อนๆ
 
 
“ได้สิ เพื่อนกันนิ มีอะไรช่วยได้ก็ช่วยไป”แจมและมีนพูดก่อนจะนั่งกินไอติมด้วยกันแล้วไปเดิน
เที่ยวห้างต่อ
 
 
 
 
"เพื่อนเธอนี่ก็น่ารักดีเนาะถึงจะดูโหดแต่ก็ใจดี"ป๊อปปี้พูดขณะเดินข้างๆฟางแล้วอดชมมีนไม่ได้
 
 
"นี่ชมยัยมีนแบบนี้อย่าบอกนะว่านายชอบเพื่อนชั้น"ฟางรีบพูดอย่างจับสังเกตได้
 
 
 
"จะบ้าหรอ พึ่งเจอกันเองนะ รึว่าเธอหึงชั้นล่ะฟาง"ป๊อปปี้พูดแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ฟางทำให้ฟางใจเต้นรัว
 
 
 
“บ้า พูดอะไรไม่รู้เลอะเทอะใหญ่ละ เอ่อ แล้วนี่อยากไปไหนอีกมั้ยล่ะ”ฟางหน้าแดงจัดก่อนที่จะเปลี่ยนเรื่องถามป๊อปปี้
 
 
“ไม่รู้ดิ  นานๆได้ออกมาเดินเล่นที งั้นขอเดินไปก่อนแล้วกัน”ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะเอื้อมมือไปจับมือฟางแล้วชี้เดินดูของในห้างแล้วยิ้มให้กับเธอ ทำให้
ฟางยิ้มออกมาและใจเต้นแรง
 
 
 
 
 
ตุบ แต่แล้วแจมต้องร้องเมื่อเดินชนกับกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มหนึ่ง
 
 
 
 
“นี่ เดินประสาอะไรของเธอห้ะยัยเตี้ย เดินไปหัดดูตาม้าตาเรือบ้างสิ”เสียงหนึ่งว่าแจมเสียงดังทำให้แจมตกใจกลัว
 
 
 
“นี่นาย พวกชั้นเป็นผู้หญิงนะชนเพื่อนชั้นล้มแล้วช่วยยังไม่ว่า นี่ยังจะมาว่ากันอีกหรอ”มีนเข้ามาโวยวายใส่ทันที
 
 
“แล้วไง ชนคนอื่นก่อนสมน้ำหน้า”ผู้ชายคนนั้นตอบอย่างยียวน มีนจะเข้าไปเอาเรื่องแต่แจมรีบห้าม
 
 
“พอมีนพอ แจมไม่เป็นไรหรอก ขอโทษด้วยนะคะที่แจมซุ่มซ่ามเอง”แจมรีบขอโทษชายคนนั้น มีนถึงกับ
เหวอ ทำไมแจมถึงยอมนะ
 
 
 
“มีอะไรกันพวกแก”ฟางเดินเข้ามาหามีนและแจมพร้อมกับป๊อปปี้
 
 
 
“เดี๋ยวนี้หัดมีแฟนแล้วหรอ แล้วไหนอ่ะ พวก4สหายเทเลทับบี้ไม่ตามมาดูแลคอยประคอง ป้อนนมแล้วหรอ”ชายคนนั้นพูด
เยาะใส่ป๊อปปี้อย่างดูถูก
 
 
 
“เงียบไอ้ธามไท จะไปไหนก็ไป วันนี้ชั้นไม่อยากมีเรื่องกับเด็ก”ป๊อปปี้พูดใส่ชายแปลกหน้าคนนั้น
 
 
 
“ทำไม ไม่มีพวกนั้นเลยไม่กล้าล่ะสิ พวกมังกรดำก็งี้ พออยู่คนเดียวล่ะกลัวหัวหดเชียว”ธามไทรีบว่าเพื่อยั่วโฒโหป๊อปปี้ ทำให้
ป๊อปปี้โมโหกระชากคอเสื้อธามไททันที
 
 
 
“ที่ชั้นไม่อยากมีเรื่องเพราะว่ามีผู้หญิงอยู่หรอกนะ ไม่จำเป็นต้องมีโทโมะ เขื่อน จองเบ เคนตะ ตัว
ต่อตัวชั้นมั่นใจว่าชนะแกแน่ ไอ้ธาม”ป๊อปปี้พูดก่อนจะผลักธามไทออกไปจนธามไทแทเซแล้วพวกลูกน้องต้องรีบไปประคอง
 
 
 
“โด่ว ที่แท้ก็ดีแต่ปากไม่แน่จริงนิ ระวังนะสาวๆ เป็นผู้หญิงของพวกมังกรดำจะมีแต่เรื่องเดือดร้อน”ธามไทรีบว่าไล่หลังป๊อปปี้ที่เดินหันหลังไป
 
 
 
 
“แต่มันก็ยังดีกว่าเป็นผู้หญิงของพวกเสือขาวไม่ใช่หรอ ที่ต้องไปเป็นสาวๆนั่งดริ้งแทบทุกคน เอา
เป็นว่าวันนี้ชั้นไม่อยากมีเรื่องกับแก แต่ถ้าครั้งต่อไปถ้าเราเจอกันอีก จะมีชั้นก็ไม่ยอมให้เด็กอย่างแกมาปากดีกับชั้นแบบนี้หรอก”ป๊อปปี้พูดจบก็เดิน
พากพวกฟางหนีไปทันที ธามไทมองตามอย่างแค้นใจ
 
 
 
 
“เมื่อกี้ใครกันหรอป๊อปปี้”ฟางถามเมื่อเดินออกมาจากธามไท
 
 
“ใช่ แล้วทำไมแกต้องยอมหมอนั่นด้วยล่ะแจม”มีนถามกลับไปที่แจมบ้าง
 
 
“นั่นคือธามไท น้องชายหัวหน้าแก๊งค์เสือขาว”ป๊อปปี้พูดสั้นๆ
 
 
“จัดเป็นพวกผู้มีอิทธิพลรองลงมาจากแก๊งค์มังกรดำเลยก็ว่าได้แถมยังมีลูกสมุนเฝ้าตามคลับ ตามบ่อนเพียบ”แจมพูดเสริมป๊อปปี้
 
 
“แต่ถึงยังไงพวกนั้นมันก็ดีแค่ลอบกัด พอถึงเวลาเอาเข้าจริง ก็ถอยทุกที”ป๊อปปี้พูดอย่างไม่แคร์ ก่อนจะเดิน
ต่ออีกซักพัก มีนกับแจมก็ขอตัวกลับบ้านเพราะว่าเย็นมากแล้ว ฟางและป๊อปปี้จึงกลับบ้าน
 
 
 
 
 
“แล้วทำไมแก๊งค์มังกรดำถึงไม่ถูกกับแก๊งค์เสือขาวหรอ”ฟางพูดขึ้นระหว่างเดินกลับบ้านมากับป๊อปปี้
 
 
 
“จากที่ชั้นฟังจากป๊าชั้นมานะ พวกนั้น มันอยากเป็นใหญ่ อยากได้ธุรกิจของมังกรดำเลยพยายามทำทุกอย่างเพื่อใส่ร้ายพวก
ชั้น”ป๊อปปี้เล่าให้ฟางฟัง
 
 
“เป็นพวกนายก็เหนื่อยเนาะ ไหนจะมีคนอยากได้ธุรกิจของนาย ไหนจะต้องระวังตัวเวลามีคนมา
ทำร้ายอีก เห้อ มีเงินทองมากมายพร้อมหมดทุกอย่างแต่กลับต้องมาอยู่แบบระแวงมีศัตรูมากมายแบบนี้อีก”ฟางพูดออกมาตามตรง
 
 
“ก็แบบนี้ล่ะ ถ้าเลือกได้นะ ชั้นอยากเป็นคนธรรมดา ไม่อยากเป็นหรอกมาเฟีย มีแต่อันตราย พอจะรักใคร
ผู้หญิงคนนั้นก็ต้องพลอยตกอยู่ในอันตรายด้วย ชั้นไม่ยอมหรอกถ้าเกิดจะทำให้คนที่ชั้นรักต้องมาเดือดร้อน”ป๊อปปี้พูดแล้วถอนหายใจก่อนจะหยุดเดิน
แล้วสบสายตากับฟาง ฟางหน้าแดงจัด คนที่ชั้นรักงั้นหรอ
 
 
 
 
 
“เห้ย อยู่นี่นิเอง เมื่อวานหนีไปได้นะ แต่วันนี้มึงไม่รอดหรอก”นักเลงที่บ่อน3-4คนเดินเข้ามาหาเรื่องฟางและป๊อปปี้ทันที
 
 
 
“อยากจะรู้จัง ว่าถ้าโค่นทายาทรุ่นต่อไปของมังกรดำแล้วจะเป็นยังไง คงจะกลายเป็นแค่กิ้งกือแทนมังกรแน่ๆ5555”นังเลงอีกคนในกลุ่มพูด
 
 
“ทีนี้เสือขาวจะได้มายิ่งใหญ่ไง พวกเราจะได้มีคนหนุนหลังคุมย่านนี้ได้จริงๆจังสักที”นังเลงอีกคนพูดแล้วหัวเราะเยาะ
 
 
 
 
“คิดว่าคงจะไม่มีวันซะหรอก”ป๊อปปี้พูดจบก็คว้าไม้หน้า3ฟาดนักเลงคนนั้นไปแล้วถีบลังกระดาษเก่าๆล้มขวางไว้ ก่อนจะคว้ามือฟางพากัน
วิ่งหนีไปทันที
 
 
“ป๊อปปี้ เราจะไปไหนน่ะ”ฟางตกใจเมื่อวิ่งหนีมากับป๊อปปี้เรื่อยๆโดบมีพวกนังเลงวิ่งตามมาติดๆ
 
 
“เถอะน่า ตอนนี้มากับชั้นก่อนแล้วค่อยกลับบ้านก็ได้”ป๊อปปี้พูดแล้วรีบโบกแท๊กซี่แล้วพาฟางขึ้นรถ
ไปด้วยทันที
 
 
 
 
 
 
“ครับ คุณกวิน มันหนีรอดไปได้ครับ เหมือนว่าจะมีผู้หญิงไปกับมันด้วยคนนึงครับ”นังเลงที่วิ่งตามมา
ติดๆรีบต่อสายโทรหาเจ้านายตัวเองทันที
 
 
 
 
เรื่องนี้ไรเตอร์อยากให้พระเอกนางเอกรักกันก่อนจะเกลียดกันน่ 5555
 
ฝากเรื่องนี้หน่อยนะ เม้นกับโหวตให้เราเยอะๆด้วยน้า