สงครามรักร้าย..สุดท้ายคือเธอ!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"หลังจากเหตุการณ์เมื่อคืนนี้เราสองคนก็เลยต้องมาค้างคืนที่บ้านของพี่โทโทะซึ่งเป็นคอนโด ที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากคอนโดที่ชั้นเช่าอยู่เท่าไหร่นักหรอก พวกเราแยกกันนอนคนละห้อง เพราะคอนโดพี่โทโมะนี่กว้า มีสองห้องนอน เพราะฉะนั้นเมื่อคืนก็เลยผ่านไปด้วยดี ชไร้ปัญหา เเละโชคดีที่วันนี้เป็นวัดหยุดเลยจัดการอะไรต่อมิอาไรได้ง่ายขึ้น

 

 

 

 

 

"ชั้นตะไม่เอาของจากที่นี่ไป"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"..?.."คนสวยงงค่ะ ><

 

 

 

 

 

 

"วันนี้เธอต้องไปซื้อของกับชั้น เเล้วต้องลาออกจากร้านนั่นด้วย"โทโมะพูด เขาพูดจบก็โยนเสื้อยืดเเขนยาวตัวโคร่งมาให้ชั้น อ๊ะ พึ่งนึกขึ้นได้ว่าใส่เครื่องแบบสาวเชียร์เบียร์อยู่

 

 

 

 

 

"-0-"แก้ววิ่งมาดูตัวเองในกระจกว่าอยู่ในชุดนั้นจริงๆ

 

 

 

 

 

"พี่จะไปนอนกับชั้นที่นั้นจริงๆหรอค่ะ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"คิดว่าชั้นพูดเล่นหรือไง ชั้นจะนอนกับเธอ คืนนี้ พรุ่งนี้ มะรืนนี้ เเล้วก็.."โทโมะยังไม่ทันพูดจบแก้วก็แย้งขึ้นมาก่อน

 

 

 

 

 

"พะ พอเเล้วค่ะ -////-"แก้วพุด ชั้นเขินนะ -..-

 

 

 

 

 

หลังจากนั้นชั้นก็เข้าไปอาบน้ำจนเสร็จ พี่โทโมะจึงไปอาบต่อชั้นแอบย่องๆเข้ามาในห้องนอนของพี่โทโมะ พระเจ้า -0- เตียงน่านอนมากอ่ะ ว่าเเต่ตัวก็ไวกว่าคงามคิดตอนนี้ชั้นนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนที่นอนของพี่โทโมะ อ๊ากก นุ่มแหะ ><

 

 

 

 

 

"สนุกมากมั้ย"โทโมะถามด้วยใบหน้าที่นิ่งยิ่งกว่าหิน  - - อ๊ากก ตายเเล้วเขาจะว่าชั้นบ้า หรือโรคจิตรึเปล่าเนี่ย อร๊าย ชั้นอายจัง ><

 

 

 

 

 

"TT"ชั้นก็ได้เเต่ทำสีหน้าเศร้า เศร้าสิค่ะแหมเขาออกมาเห็นชั้นกลิ้งไปกลิ้งมาบนที่นอนเขาแบบนี้ มาตั้งเเต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

 

 

 

 

 

"รีบไปกันได้เเล้ว"โทโมะพูด ย๊ากก เกินขาดไม่ว่าอะไรสักคำ แถมสีหน้ายังคงนิ่งเฉย โธ่ อะไรจะหล่อทุกมุมแบบนี้เจ้าค่ะ ><  เเล้วเราสองคนก็ออกมาจากคอนโดพี่โทโมะ โดยที่เขามีกระเป๋าใบใหญ่เเค่ใบเดียว  

 

 

 

 

ชั้นกลับมาที่ร้านอาหเตอร์ไนต์อีกครั้งเพราะถูกบังคับให้มาลาออก ไม่รู้จะถูดผู้จัดการว่าหรือด่าอะไรบ้าง TT เงินเดือนก็ยังไม่ทันได้ ทำงานเเค่สองสามวันก็ลาออกเเล้ว

 

 

 

 

 

"พี่ค่ะ ถ้าชั้นออกจากที่นี่ชั้นจะไม่มีเงินใช้"แก้วพูดขึ้นขณะที่มองป้ายร้าน

 

 

 

 

 

"เเล้วตอนนี้เธออยู่กับใคร"โทโมะถาม

 

 

 

 

 

"ฟังนะ อยู่กันชั้นเธอไม่มีวันอดตายหรอกน่า ต่องให้เป็นยัยมนุษย์นอกโลดที่ทำอะไรไม่เป็นสักอย่างอย่างเธอ"โทโมะพุดอีก อร๊าย นี่เขาจะบอกว่าเขาจะเลี้ยงดูชั้นตลอดเวลาที่อยู่กับเขาใช่มั้ย อร๊ายยย กรี๊ดดด ชั้นเขิน มันเหมือนคู่รักกันยังไงไม่รู้ คิดเองก็เขินเอง อร๊ายยย

 

 

 

 

 

">///////<"

 

 

 

 

 

"มันเเต่ทำหน้าฝันกลางวันอยู่นั่นแหละรีบเข้าไปได้เเล้ว -_-"โทโมะพูดในสีหน้านิ่งเฉย ปั๊ดโธ่ ขอฝันอีกนิดนะค่ะ

 

 

 

 

 

"เอ่อ ผู้จัดการค่ะ"แก้วพุด

 

 

 

 

 

"อ้าวเธอ! ทำไมมาเร็วขนาดนี้"ผู้จัดการทัก

 

 

 

 

 

"คือว่าชั้นจะมาลาออกน่ะค่ะ"แก้วพูดเเล้วก้มหน้า ตายเเล้วๆจะว่าอะไรกันมั้ยน่ะ TT

 

 

 

 

 

"หา!! บ้าหรือเปล่า! เธอพึ่งทำงานได้เเค่สองสามวันเองนะ"น่านไงว่าเเล้ว โดนด่าว่าบ้า พระเจ้า -0- T^T

 

 

 

 

 

"มีเหตุผลจริงๆค่ะ ต้องขอโทษจริงๆ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"เเต่วันก่อนเธอพึ่งบอกชั้นว่าอยากทำงานที่นี่มากเเล้วทำไมวันนี้..หรือว่าผู้ปกครองเธอรู้เข้าล่ะ O_O ถ้าเรื่องนั้นไม่เป็นไรหรอกนะ ชั้นช่วยได้"ผู้จักการพูด

 

 

 

 

 

"เอ่อ.."

 

 

 

 

 

"ไม่จำเป็น.."จู่พี่โทโมะที่อยู่ข้างนอกก็เดินเข้ามาเเล้วพูดแทรรรรรกขึ้นพรางมองผู้ดจัดการด้วยสายตาที่ไม่ค่อยป็นมิตร

 

 

 

 

 

"เธอเป็นใครเเล้วเข้ามาหลังร้านได้ยังไงน่ะ"ผู้กจัดการพูดด้วยความตกใจ

 

 

 

 

 

"เป็นผู้ปกครงแก้ว เเล้วจะไม่อนุญาตให้ทำงานอะไรในนี้ทั้งนั้น"โทโมะพูด จ๊ากกก รู้มั้ยคำพูดพวกนั้มันทำให้ชั้นหวั่นไหว

 

 

 

 

 

"=o="ผู้จักการยืนนิ่งเเล้วมองพวกเรา ก่อนที่พี่โทโมะจะพาชั้นออกมาจากร้านนั่น ชั้นยังงงๆกับเหตุการณ์เมื่อสักครู่ไม่หาย อา ขะโทษนะค่ะผู้จัดการ T^T

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คอนโดป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

"ฟังนะ ต่อไปนี้จะไปไหนหรือทำอะไร ชั้นจะไปกับเธอตลอดเเละทุกที่ ชั้นจะไม่ทิ้งเธอให้ขึ้นห้อวมาคนเดียวเเบบเมื่อวานอีกเเล้วเข้าใจรึเปล่า"ป๊อปปี้พูด อร๊ายยย ชั้นหวั่นไหวนะ อย่ามาพูดแบบนี้สิ นี่มันให้ความหวังกันชัดๆ ><

 

 

 

 

 

"ทุกที่เลยหรอค่ะ"ฟางพูด ถ้าชั้นเข้าห้องน้ำละจะไปด้วยมั้ย >///<

 

 

 

 

 

"เอ่อ ยกเว้นห้องน้ำ"ป๊อปปี้พูด อร๊ายทำยังกับอ่านความคิดชั้นออกแน่ะ

 

 

 

 

 

"ค่ะ เเต่ฟางว่าอยู่ที่นี่มันจะไม่ปลอดถัยหรอกนะค่ะ.."ฟางยังไม่ทันพุดจบเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาซะก่อน

 

 

 

 

 

"แป๊ปนะค่ะ"ฟางพุดก่อนจะเดินไปที่ระเบียง

 

 

 

 

 

"ค่ะเเม่"ฟางรับสายเเล้วพูด

 

 

 

 

 

(ฟาง แม่ต้องอยู่อังกฤษอีกสองสามอทิตย์นะลูก ลูกอยู่คนเดียวได้ใช้มั้ยลูก)ปลายสายพูด

 

 

 

 

 

"ได้ค่ะ"ฟางตอบ

 

 

 

 

(จ้ะ เเล้วเเมีจะโอนเงงินเ้าบัญชีลูกนะ เเล้วเเม่จะรีบกลับไปนะจ้ะ)ปลายสายพูด

 

 

 

 

 

"ค่ะ"ฟางตอบ

 

 

 

 

 

(รักลูกนะ)ปลายสายพูด

 

 

 

 

 

"รักแม่เหมือนกันค่ะ"ฟางตอบก่อนจะวางสายไป

 

 

 

 

 

"พี่ป๊อปค่ะ ฟางมีที่อยู่ใหม่ที่น่าจะปลอดภัยกว่าที่นี่เเล้วละค่ะ"ฟางพูดยิ้มๆ

 

 

 

 

 

"ที่ไหน"ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

 

"บ้านฟาง"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"หา!!"ป๊อปปี้ดูท่าทางตกใจไม่น้อย

 

 

 

 

 

"ปลอดภัยค่ะ เชื่อฟาง"ฟางพุด

 

 

 

 

 

"พ่อแม่เธอละ"ป๊อปปี้ถามอีก

 

 

 

 

 

"พ่อแม่ฟางต้องทำธุระอีกสองสามอาทิตย์ค่ะ"ฟางบอก บ้าจริงนี่ชั้นชวนผู้ชายไปบ้านหรอเนี่ย กรี๊ดดด ช่างกล้า

 

 

 

 

 

"ก็ดีเหมือนกัน ชั้นว่ามันคงจะปลอดภัยกว่าที่นี่"ป๊อปปี้พูด ว่านอนสอนง่ายนะค่ะ อร๊ายยย - -

 

 

 

 

 

"งั้นวันนี้ชั้นจะไปซื้อของ"ป๊อปปี้พูด ห๊ะ ซื้อทำไมกัน

 

 

 

 

 

"ชั้นไม่เอาของที่นี่ไป จะไปซื้อใหม่"ป๊อปปี้พูดอีก

 

 

 

 

 

"เปลืองตังค์นะค่ะพี่ป๊อป"ฟางพูด พี่นี่ไม่ประหยัดเลย

 

 

 

 

 

"ก็จะได้ไปกินข้าวด้วย เพราะว่าเอ่อ ของในตู้เย็นก็หมด เเค่จะไปซื้อของใช้ทั่วไปเเล้วจะเอาเสื้อผ้าไป"ป๊อปปี้พูดเเล้วเบือนหน้าหนี อึก บ้าจะชวนไปกินข้าวก็ไม่บอกกันดีๆ บ้าๆๆๆ เขินนะ

 

 

 

 

 

"เอ่อ.. ก็ได้ค่ะ ฟางหิวพอดี"ฟางตอบ เขินเหมือนกันนะ -///-

 

 

 

 

 

"งั้นก็ไปกัน"ป๊อปปี้พูดพรางลุกขึ้น จากนั้นเราทั้งสองก็มาที่ห้าง ห้างหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

_____________________________________________________________________________________

 

 

 

มาอัพเเล้วนะค่ะ เม้นกันเยอะๆน้าาาา