exo รักอลม่านในโรงเรียนร้าง
10.0
เขียนโดย 
fernatty
วันที่ 2 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.32 น.
11 ตอน
9 วิจารณ์
17.02K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2557 13.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
10)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"แล้วนี่พวกเราจะทำยังไงกันต่อครับ"อี้ชิงผู้ห่างหายจากบทไปนานเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอันแสนหวานน่าฟังยิ่งนัก
"ผมว่า เราควรกลับบ้านเรื่องมาเข้าค่ายนี่เอาไว้ก่อนละกัน"คริสพูด ทุกคนต่างเห็นด้วยเพราะขืนให้อยู่ไปอีกหน่อยคงสติแตกกันหมดแน่ๆ
"เรายังกลับไม่ได้"แบคฮยอนพูดขึ้น
"ทำไมอ่ะแบค เค้าอยากกับบ้านจะตายอยู่แล้วเนี้ย"คยองซูหูสามเหลี่ยมพูดขึ้น
"ใช่ไหมครับน้องโด้ พี่อยากกับบ้านจะตายอยู่แล้วเหมือนกัน"จงอินผู้มากับความมืดพูดเสริม
"ก็ผีที่ผมเห็นเค้าต้องการให้เราช่วยนี่ครับถ้าเราไม่ช่วยผมว่าเค้าก็ตามหลอกหลอนทุกคนอยู่แบบนี้แหละ"แบคฮยอนพูดขึ้น ทุกคนคิดตามเพราะตั้งแต่มาเหยียบที่นี่ก็มีแต่เรื่องแปลกๆเกิดขึ้น เพื่อนของเราคนนึงก็ตายไปแล้ว...
ป้าบ
"เอาหล่ะ"คริสตบมือหนึ่งทีเพื่อที่ให้ทุกคนเงียบ
ตกใจหมดไอชิบหาย (จากจงอิน)
"ผมว่าในเมื่อเขามาให้เราช่วย เราก็ควรจะช่วย"คริสพูด แหม่ดูหล่อขึ้นมาเยอะเลยนะขรั่บ
"แต่พวกเราไม่อยากอยู่ครับ น่ากลัวจะตาย"ทางฝั่งพวกเจ้าหน้าพี่พยาบาลพูดขึ้น
"ทุกคนก็กลัวกันหมดแหละครับ ผมก็กลัวแต่จากที่แบคเล่าเค้าต้องตายแบบทรมารเราก็ควรที่จะมีน้ำใจหาสาเหตุที่เค้าตาย ใครกลัวก็กลับบ้านไปครับผมไม่ว่า"คริสพูด
10นาทีต่อมา
หายเกลี้ยงครับ เกลี้ยงเลยรู้สึกประทับใจมากๆ
เหลือกันอยู่7คน ผม อี้ชิง แบคฮยอน ชานยอล จงอิน คยองซู ลู่ฮาน
มหัศจรรย์พันดาวมากโครตอึ้งอ่ะครับคือผมแค่ประชดป้ะว้ะแม่ง หายกันไปจริงๆอ่ะจะร้องไห้
"55555555555555555555555555555555" อยู่ดีๆจงอินก็หัวเราะขึ้นอย่างบ้าคลั่ง
"หัวเราะไร"ชานยอลถาม
"มึงดูดิ หายกันไปหมดเลยอ่ะ กูอยากจะขำให้โลกแตก5555555"ไปแล้วครับสมงสมัน
"ชั่งเถอะครับ เหลือกันอยู่แค่นี้ก็ช่วยกันแค่นี้แหละครับ"ลู่ฮานพูด ดีใจครับมีบทพูดกับเค้าแล้ว
"ผมขอโทษนะครับ ที่ประชดโง่ๆแบบนั้นออกไป"คริสพูดเสียงอ่อน
"ไม่เป็นไรหรอกครับ โชคดีหน่อยก็รอด โชคร้ายหน่อยก็ตาย"แบคฮยอนพูดเสียงเรียบ
"ไมพูดงี้อ่ะแบค"คยองซูถาม
"หืม..พูดอะไรยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ"แบคฮยอนงงเป็นไก่ตาแตกคือผมนั่งฟังอยู่เฉยๆครับไม่ได้มีคำพูดใดหลุดออกมาจากปากผมเลยแม้แต่คำเดียว
".................."ทุกคนเงียบสงัด
#เหยดแม่เสียงใครกัน
"ผมว่า เราควรกลับบ้านเรื่องมาเข้าค่ายนี่เอาไว้ก่อนละกัน"คริสพูด ทุกคนต่างเห็นด้วยเพราะขืนให้อยู่ไปอีกหน่อยคงสติแตกกันหมดแน่ๆ
"เรายังกลับไม่ได้"แบคฮยอนพูดขึ้น
"ทำไมอ่ะแบค เค้าอยากกับบ้านจะตายอยู่แล้วเนี้ย"คยองซูหูสามเหลี่ยมพูดขึ้น
"ใช่ไหมครับน้องโด้ พี่อยากกับบ้านจะตายอยู่แล้วเหมือนกัน"จงอินผู้มากับความมืดพูดเสริม
"ก็ผีที่ผมเห็นเค้าต้องการให้เราช่วยนี่ครับถ้าเราไม่ช่วยผมว่าเค้าก็ตามหลอกหลอนทุกคนอยู่แบบนี้แหละ"แบคฮยอนพูดขึ้น ทุกคนคิดตามเพราะตั้งแต่มาเหยียบที่นี่ก็มีแต่เรื่องแปลกๆเกิดขึ้น เพื่อนของเราคนนึงก็ตายไปแล้ว...
ป้าบ
"เอาหล่ะ"คริสตบมือหนึ่งทีเพื่อที่ให้ทุกคนเงียบ
ตกใจหมดไอชิบหาย (จากจงอิน)
"ผมว่าในเมื่อเขามาให้เราช่วย เราก็ควรจะช่วย"คริสพูด แหม่ดูหล่อขึ้นมาเยอะเลยนะขรั่บ
"แต่พวกเราไม่อยากอยู่ครับ น่ากลัวจะตาย"ทางฝั่งพวกเจ้าหน้าพี่พยาบาลพูดขึ้น
"ทุกคนก็กลัวกันหมดแหละครับ ผมก็กลัวแต่จากที่แบคเล่าเค้าต้องตายแบบทรมารเราก็ควรที่จะมีน้ำใจหาสาเหตุที่เค้าตาย ใครกลัวก็กลับบ้านไปครับผมไม่ว่า"คริสพูด
10นาทีต่อมา
หายเกลี้ยงครับ เกลี้ยงเลยรู้สึกประทับใจมากๆ
เหลือกันอยู่7คน ผม อี้ชิง แบคฮยอน ชานยอล จงอิน คยองซู ลู่ฮาน
มหัศจรรย์พันดาวมากโครตอึ้งอ่ะครับคือผมแค่ประชดป้ะว้ะแม่ง หายกันไปจริงๆอ่ะจะร้องไห้
"55555555555555555555555555555555" อยู่ดีๆจงอินก็หัวเราะขึ้นอย่างบ้าคลั่ง
"หัวเราะไร"ชานยอลถาม
"มึงดูดิ หายกันไปหมดเลยอ่ะ กูอยากจะขำให้โลกแตก5555555"ไปแล้วครับสมงสมัน
"ชั่งเถอะครับ เหลือกันอยู่แค่นี้ก็ช่วยกันแค่นี้แหละครับ"ลู่ฮานพูด ดีใจครับมีบทพูดกับเค้าแล้ว
"ผมขอโทษนะครับ ที่ประชดโง่ๆแบบนั้นออกไป"คริสพูดเสียงอ่อน
"ไม่เป็นไรหรอกครับ โชคดีหน่อยก็รอด โชคร้ายหน่อยก็ตาย"แบคฮยอนพูดเสียงเรียบ
"ไมพูดงี้อ่ะแบค"คยองซูถาม
"หืม..พูดอะไรยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ"แบคฮยอนงงเป็นไก่ตาแตกคือผมนั่งฟังอยู่เฉยๆครับไม่ได้มีคำพูดใดหลุดออกมาจากปากผมเลยแม้แต่คำเดียว
".................."ทุกคนเงียบสงัด
#เหยดแม่เสียงใครกัน
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
