[Fic exo] Hunhan,chanbaek,exo - สุดป่วนก๊วนเด็กหอ

Chapter 1 : Start
 
         เเสงอาทิตย์กระทบเข้ากับหน้าต่างบานใสสุดหรูหรา เเยงสายตาของร่างบางที่นอนอุตุอยู่บนที่นอน   ร่างบางพลิกไปมาเพราะรู้สึกว่าร้อน  คนตัวเล็กขยี้ตาสองสามทีก่อนจะจ้องมองไปที่คนข้างๆ กำลังหลับอยู่เหมือนกันแหะ...  ร่างบางลุกขึ้ยยืนเต็มความสูงก่อนจะบิดขี้เกียจไปมา จัดการพับผ้าพับผ่อนให้เรียบร้อย ในเวลานี้เป็นเวลาที่มีความสุขมากเพราะได้อยู่กับคนที่รัก..    
       
        "ฮยอง...ตื่นเเล้วหรอ" ร่างสูงของอีกคนสวมกอดร่างบางจากทางด้านหลัง กลุ้มผมนุ่มนิ่มของอีกคนส่ายไปมาอย่างออดอ้อน  ร่างบางหัวเราะเบาก่อนจะลงมือทำอาหารต่อ
        "วันนี้คุณชายอยากกินอะไรครับ.." 
         "กินฮยองนั้นแหละ.."
         "ไม่ได้ครับวันนี้คุณชายต้องทานข้าว..เดี๋ยวจะไปเรียนสายน่ะ ^^" อีกคนยิ้มตายี้น่ารักมาให้ เซฮุนถึงกับเเพ้ท่าทางน่ารักเเบบนั้นไปเลย  คนตัวสูงทำหน้ามุ่ยก่อนจะเดินหนีไปนั่งที่โซฟาตัวโปรด
ลู่หานยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับการกระทำของอีกคน ปกติเซฮุนไม่ใช่ยอมใครง่ายๆน่ะ โครตจะเอาเเต่ใจ
เเต่ถึงอย่างงั้นเซฮุนก็เป็นคนดีน่ะ...    กลิ่นหอมฉุนของสปาเก็ตตี้ลอยมาเเตะจมูกอีกคน คนตัวสูงไม่สนใจรายการทีวีข้างหน้าอีกต่อไป ตรงดิ่งไปหาร่างบางที่กำลังตักสปาเก็ตตี้ใส่จานสีสวยอยู่
        "โฮ้ อยากกินอ่ะ อร่อยเเน่เลยฝีมือภรรยาเนี่ย ><"
        "ต้องลองชิมเองน่ะครับ..เอ่อเเล้วก็รีบทานน่ะครับแล้วก็ไปอาบน้ำเเต่งตัวได้เเล้วเดี๋ยวไปโรงเรียนสายเอาน่ะ"
        "คร้าบบบๆๆ...รู้เเล้วง่ะ ทานเเล้วน่ะครับ"  ร่างสูงจัดการยัดเส้นสปาเก็ตตี้สีสวยเข้าปากอย่างรวดเร็วไม่หยุดหย่อน ซอสเริ่มเลอะริมฝีปากจนเป็นวงใหญ่ ลู่หานนั่งหัวเราะกับท่าทีของอีกคน
        "ฮยองหัวเราะไรอ่ะ ?" อีกคนซึ่งไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไร เงยหน้าขึ้นมาถาม
        "ก็คุณชายน่ะสิครับ...กินเลอะหมดเเล้ว" ร่างบางหยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดมุมปากของอีกคนเบาๆ  เซฮุนมองการกระทำของอีกคน ทำไมชอบทำตัวน่ารักน่ะ สายตาของเซฮุนจ้องมองใบหน้าหวานไม่วางตา ลู่หานหันมาสบสายตาเข้ากับเซฮุนพอดี... สายตาสอดประสานกัน ก่อนที่ใบหน้าคมคายของคนตัวสูงเริ่มขยับเข้ามาใกล้ใบหน้าหวานหยดย้อยของร่างบาง  อีกแค่อึดใจเดียวริมฝีสีเชอร์รี่ก็จะบรรจบกันอยู่เเล้ว  เเต่เสียงโทรศัพย์กลับดังขัดจังหวะสะก่อน (โทรศัพย์เวรรร !)
 'ตาลุง ตาลุงตาลุง ตาลุงไม่ใส่กางเกง
อะไรมันห้อยโต่งเตงอยู่ในดางเกงตาลุง'
        "จะโทรมาทำไมว่ะ !"
       [เชี้ย..มึงเป็นเหี้ยอะไรเเต่เช้าเนี่ย]
       "มึงขัดฉากเลิฟซีนของกู เเสร่ด"
       [อุ้ย ! กำลังเข้าด่ายเข้าเข็มกับลู่หานอยู่นี้เอง 555 โทษทีว่ะไม่รู้]
       "เเล้วมึงโทรมามีไรว่ะไอ้ดำ..."
       [เย็นนี้ไปผับ y เปล่าว่ะ เเม่ง..มีเเต่อาหารสายตาน่ะมึง]
       "กูมีลู่หานอยู่เเล้ว..กูไม่นอกใจเค้าหรอก"
       [ไปเหอะน่ะๆ เเป๊ปเดียวก็ได้ กูไม่อยากไปคนเดียวว่ะ]
       "เอ่อๆๆๆ ไปก็ไปเเม่งน่ารำคาญน่ะมึงเนี่ย ดำเเล้วเสือกน่าน่ารำคาญอีก"
       [ขอบพระคุณคุณชายโอเซฮุนมาเลยน่ะครับ...เจอกันมึง]
       "อืมๆๆ"   คนตัวสูงตัดสายอย่างหงุดหงิด เเม่.ง ไอ้จงอินเสือกโทรมาชวนไปผับ ก็อยากไปอยู่หรอกน่ะเเต่...ตอนนี้เค้ามีคนที่รักอยู่เเล้วไม่อยากไปไหนอยากจะอยู่เเต่กับลู่หานเท่านั้น
       "คุณชายมีไรรึเปล่าครับ ?"  ร่าบางถาม
       "เอ่อ..คือ..เดี๋ยวเย็นนี้ผมไปบ้านเพื่อนน่ะไปทำรายงานเดี๋ยวค่ำๆกลับ"
      "ครับ.." ร่างบางเดินหนีออกไปเฉย ทำไมลู่หานจะไม่รู้ล่ะว่าอีกคนโกหกเค้าอยู่ เค้าได้ยินหมดทุกอย่างนั้นแหละเสียงสนทนาระหว่างเซฮุนกับจงอินน่ะ  ทำไมต้องโกหกด้วย...คนเรารักกันไปไหนก็ต้องพูดเเต่ความจริงสิ ลู่หานรู้สึกน้อยใจ เมื่ออีกคนไม่พูดความจริง...เเต่ทำไงได้ล่ะเราก็เเค่คนรับใช้คุณชายนี่น่า ไม่มีสิทธิ์ไปคิดน้อยใจหรอก    เซฮุนรู้่ว่าลู่หานอาจจะได้ยินเสียงสทนาเลยเดินหนีไปดื้อๆ คนตัวสูงเดินเข้าไปสวมกอดอีกคนจากด้านหลังก่อนจะหอมฟอดหนึงที่แก้มขาว
ร่างบางยื่นนิ่งให้อีกคนกอด   
      "ฮยอง..อย่างอนดิเค้าเเค่ไม่อยากให้ฮยองคิดมากน่ะ"
      "คุณชายไม่อยากให้ผมคิดมาก..ก็ต้องโกหกกันด้วยหรอครับ"
      "..อย่างอนน่ะ.."
      "ถ้ารักใครจริงน่ะอยู่ด้วยกันต้องพูดเเต่ความจริงเข้าใจไหมครับ.." ร่างบางหันมามองหน้าอีกคนอย่างจริงจัง เซฮุนพยักหน้ารับเบาๆ
      "ครับ..วันหลังผมจะไม่ทำอีกน่ะ..หายงอนยังเนี่ย"
      "ยัง"
      "ทำไงจะหายงอนอ่ะ"
      "คิดเอาเองล่ะกัน..ไปอาบน้ำได้เเล้วครับเดี๋ยวสาย" ร่างบางผลักอีกคนเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะจัดเเจงเสื้อผ้าให้คนตัวสูง
 
 
 
      "ไอ้ฮุน !" คิมจงอินตะโกนเรียกอีกคนเสียงดังลั่น เบียงเบนสายตาจากนักเรียนคนอื่นๆได้เป็นอย่างดี ใครๆก็อยากจะรู้เรื่องของสองคนนั้น เพราะว่าสองคนนั้นติดอันดับหนุ่มฮอตของโรงเรียนด้วย        
       "จะตะโกนทำห่าอะไรมิทราบครับคุณคิมจงอิน"
       "ทำเมียมึงมั้ง"
       "อย่ามายุ่งกับเมียกูเลยมึง...ตอนนี้ลู่หายยิ่งงอนอยู่ด้วยกลุ้มใจว่ะ -3-"
       "มึงก็ง้อดิ..อย่าโง่ พอเถอะมึงกูจะเล่าเรื่องอะไรให้ฟัง"
       "เรื่องไรว่ะ.."
       "กูไปเจอพี่คนนึงมา...ไม่สิสองคนเเม่งเป็นดาวโรงเรียนเราเลยน่ะเว้ย"
       "สวยหรอ"
       "โครตน่ารักอ่ะมึง...เเต่เป็นผู้ชายน่ะ"
       "ผู้ชาย!"
       "เออไง วันนี้กูเลยนัดมึงไปเดี๋ยวไม่คบคู่กูนัดกับพี่เค้าไว้ที่ผับyไง"
       "เชี้ย..ไหนมึงบอกเเค่ไปดริ๊งส์ไงเเสรด"
       "ถ้าจะดริ๊งส์ให้สนุกต้องมีคนคอยเอาใจเว้ย"   เซฮุนถอดถอนหายใจเเรงหนึ่งทีก่อนจะเดินหนีเพื่อนปัญญาอ่อนเข้าห้อง วันๆน่ะไอ้จงอินไม่คิดอะไรเลย จะเอาเเต่สาวเพราะได้เเล้วก็ฟันทิ้งเเม่.งโครตเพบอยเลย   เป็นโชคร้ายของเซฮุนที่ปีนี้อยูคนล่ะห้องกับลู่หาน เซฮุนได้เเต่นิ่งเบื่ออยู่คนเดียว
คราสเเรกเริ่มเเล้ว..
        "เปิดเทอมใหม่เเล้วน่ะค่ะ..วันนี้ครูมีเพื่อนใหม่มาด้วย เข้ามาจ๊ะ"  ผู้ชายตัวสูงโย่งหูกางๆเดินเข้ามาในห้อง หน้าตาหล่อเหลา ผิวขาวสะอาด มีเสน่ห์เหลือล้น ทำให้สาวๆในห้องกรี๊ดได้..ไอ้หมอนี้ไม่รอดได้เป็นหนุ่มฮอตเหมือนผมเเน่   
         "สวัสดีครับ..ผมปาร์คชานยอล ย้ายมาจากโรงเรียน เซนปีเเอร์เตอร์ครับ" เกิดเสียงเจี้ยวจ้าวขึ้นมาเมื่ออีกคนพูดว่ามาจากโรงเรียนเซนปีแอร์เตอร์ เป็นโรงเรียนเอกชนสุดหรูที่โด่งดังมากๆในเกาหลี  เหอะ...ผมก็เคยอยู่น่ะ เเต่ไม่ชอบมันอึดอัดเลยย้ายมาอยู่โรงเรียนธรรมดาแทน
       "เอาล่ะๆเลือกที่นั่งได้เลยจ๊ะ" ไอ้ตัวสูงโย่งเดินไปมากวาดสายมาก่อนที่มันจะมาหยุดลงที่โต๊ะว่างข้างๆผม  
         "นั่งด้วยน่ะ" 
         "อืม.." ผมตอบส่งๆก่อนนะกเ้มหน้าก้มตาเล่นอ่านหนังสือการ์ตูนใต้โต๊ะ
         "นี่...นายน่ะคือโอเซฮุนใช่ไหม"
         "รู้จักกูได้ไง"
          "มึงจำกูไม่ได้หรอว่ะไอ้ฮุน"  เซฮุนรู็สึกคุ้นเสียงอีกเหลือเกินเเเต่ไม่ยักกะจำได้
          "มึง..ใครว่ะ" 
          "คุณชายเเห่งตะกูลปาร์คไง มึงกับกูซี้กันตอนป.2 ที่ตอนนั้นเราชอบเล่นไล่เปิดประโปรงผู้หญิงอ่ะ จำได้ยัง"
          "ไอ้...ยอล เชี่ยเเม่.งไม่เจอนานหูมึงนี่กางกว่าเมื่อก่อนอีกน่ะ"
          "กูหูวิเศษเว้ย.."  
 
---- The part 1 ----
 
soon..
 
Finger_star
 
มาเเล้วผลงามใหม่เอี่ยมอ่องเลยน่ะค่ะ 
เปิดเรื่องใหม่เเล้วเข้ามาอ่านกันเยอะๆน่ะ 
เดี๋ยวจะมาต่อตอนอื่นๆน่ะคะ่
ชอบคนอ่าน..เเต่รักคนเม้นท์
บายค่ะ ^^