อุบัติรัก ยัยความจำเสื่อม

9.7

เขียนโดย prettyice

วันที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 08.30 น.

  9 ตอน
  22 วิจารณ์
  16.31K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 09.56 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"นี่ ยัยฟาง ฉันบอกแกแล้วไงว่าทำหน้ายิ้มแย้มสดใส  แล้วนี่อะไร ทำหน้าบึ้งอย่างกับใครจะตาย " แม่เลี้ยงของเธอพูดด้วยอารมณ์หงุกหงิด 

 

          ความจริงแล้วฟางเป็นเจ้าสาวที่ถูกบังคับอย่างไม่เต็มใจ เธอถูกยัดเยียดเพราะต้องใช้หนี้ให้พ่อ ด้วยเหตุนี้พ่อของเธอจึงต้องตายเพื่อชดใช้ความผิดที่ต้องให้ลูกสาวตัวเองแกเจ้าหนี้  เธอจึงเกลียดเสี่ยคนนี้มาก

 

"ก็ฟางไงค่ะ  เหมือนตายทั้งเป็น " ฟางพูดประชดประชันแม่เลี้ยงของเธอ

 

"ตายหรอ  ฉันบอกแกแล้วไงว่า เสี่ยเพ้ง ท่านรวยแค่ไหน  ถ้แกได้แต่งงานด้วยแกจะสุขสบายไปตลอดชีวิต  ที่ฉํนทำก็เพื่อแกเคยเห็นความหมายบ้างไม๊ห่ะ "

 

"แล้วคุณเคยเห็นความหมายของฟางบ้างไม๊  หึ รวยหรอ  รวยเพราะหนี้ของชาวบ้านเค้าฟางคงไม่คิดหรอกว่าจะสุขสบายน่ะ  " ฟางบอก

 

"นี่! ยัย... " แม่เลี้ยงของฟางกำลังจะด่าตัวเธอ แต่จู่ๆก็มีใครบาคนเปิดประตูเข้ามา

 

 

"ขอโทษนะค่ะ  ถ้าเจ้าสาวเสร็จแล้วเชิญออกมาข้างนอกได้เลยนะค่ะ "

 

"ค่ะ เดี๋ยวดิฉันพาฟางออกไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ " แ่เลี้ยงของเธอบอกหล่อน  ก่อนท่ฟางจะต้องฝืนใจเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

"เเหมะ!ทมึงนี่มันคาสโนวาจริงๆว่ะ " ชายคนนึงบอกกับเพื่อนของเขา 

 

"เอ้าไม่งั้นจะเรียกว่าชายเขื่อนหรอว่ะ...โถ่ กูก็สนุกของกูนิหว่า ไอโมะ  กูมันคนมีหัวใจเว้ย ไม่เหมือน..." โทโมะและเขื่อนทั้งสองหันหน้าไปมองชายหนุ่มอีกคนที่นั่งเซ็งไอย่างไม่สบอารมณ์

 

ก่อนที่เขื่อนจะพูดต่อ...

"ใครบางคน"

 

ป๊อปปี้หันมาดังขวับก่อนที่เขาจะสวนเพื่อนอีกสองคนไปว่า...

"เห้ย  มึงว่าใครว่ะ "

 

"อ่าว กูคิดว่ามึงรู้แล้วซะอีก "เขื่อนพูด

 

"โหย ไอเพื่อนเลว "เขาตบหัวเขื่อนไปทีนึง เหมือนเป็นการลงโทษของเขา

 

"โถ่ ไอป๊อป ที่ไอเขื่อนพูดมันก็ถูก  กูถามหน่อยมึงรู้จักไม๊ว่ะคำว่าความรักน่ะ  " โทโมะถามเขา

 

"....." ไม่มีเสียงตอบรับจากผู้ถูกถาม

 

"เห็นไม๊ก็พูดผิดตรงไหนว่ะ  ก็มึงไม่เห็นเคยเหลียวแลผู้หญิงคนไหนสักคน...แล้วอย่างงี้เค้าเรียกว่าคนมีหัวใจหรอว่ะ " เขื่อนบอก

 

"พอๆเลย  มึงรีบๆดื่มเหอะ กูเบื่อ " ป๊อปปี้รีบเปลี่ยนเรื่องทันที

 

 

 

 

 

 

"เชิ่ดหน้าเข้าไว้ ทำเดี๋ยวนี้ ! " แม่เลี้ยงของฟางสั่งฟางจึงต้องทำตาม

 

"ว้าววว  อาฟางของอั้วน่ารักจังเลย อั้วขอจุ๊ปหน่อยมาม่ะ " เสี่ยเพ้งกำลังจะยื่นหน้าเพื่อจูบฟางแต่ฟางเบือนหน้าหนีอย่างไม่ใยดีและนึกขยะแขยง  

 

"นี่ยัยฟาง "แม่เลี้ยงของฟางกัดฟันพูดอย่างข่มขู่ แต่ฟางก็ไม่ยอม

 

"ไม่ต้อง  เดี๋ยวอั้วจัดการเอง " เสี่ยเพ้งบอกกับแม่เลี้ยงของฟาง

 

"อั้วรู้ว่าอาฟางยังไม่พร้อม  แต่สัญญาของพ่อลื้อที่ยกลื้อให้อั้วยังไม่ถูกฉีกขาด ดังนั้นตอนนี้ลื้อคือเมียของอั้ว "

 

"ให้ฉันตายก่อนเหอะ!! "ฟางตะคอกใส่หน้าเสี่ยเพ้ง

 

"5555 อั้วไม่ยอมให้ลื้ตายหรอก  ลื้ออย่าลืมสิถ้าลื้อตามก็แสดงว่าพ่อลื้อตายอย่างสูญเปล่า "เสี่ยเพ้งพูดอย่างสะใจ  ก่อนที่เขาจะหัวเราะอย่างสะใจ

 

 

 

 

 

"เชิญเจ้าบ่าวเจ้าสาวขึ้นเวทีได้เลยครับ " พิธีกรบนเวทีบอก

 

    ฟางและเสี่ยเพ้งเดินควงเเขนกันตามทางเดินที่โรยไปด้วยดอกกุหลาบสีหน้าของเสี่ยเพ้งยิ้มแย้มมีความสุขแต่ฟางน่ะหรอ...เธอแสยะยิ้มภายในใจกำลังคิดอะไรบางอย่าง

 

   "ฉันจะทำยังไงดี.....ไม่ ฉันต้องหนีออกจากที่นี่ให้ได้....คิดออกแล้ว "

 

"ว้าว คู่นี้น่า..." 

 

"โอ้ย!! "  

พิธีกรพูดไม่ทันจบฟางก็ทรุดลงแล้วกุมท้องแน่น

 

"เห้ย ! อาฟางๆ ลื้อเป็นอาราย " เสี่ยเพ้งและทุกคนในงานถึงกับตกใจไปตามๆกัน

 

 

 

"โอ้ยย ฉันปวดท้อง!  โอ้ยยยย " ฟางร้องโอยไปเรื่อยๆ ฟางเหลือบมองหน้าตาเสี่ยเพ้งฟางแอบดีใจที่ทำให้ทุกคนเชื่อได้

 

"ลื้อปวดท้องหรอ  แล้วๆ อั้วต้องทำไง " เสี่ยเพ้งถามด้วยความตกใจ

 

"คุณช่วยพาฉันไปห้องน้ำหน่อยสิ " 

 

"ห้องน้ำ...โอเคๆ งั้นเดี๋ยวอั้วอุ้มนะ " เสี่ยเพ้งไม่รอช้าเขาอุ้มฟางไปทันที  แม่เลี้ยงของฟางจึงรีบตามไปด้วย

 

 

 

 

"โอ้ยยยย  ปวดท้อง " ฟางดิ้นไปดิ้นมาเธอรู้สึกขยักแขยงที่ต้องโดนเสี่ยเพ้งอุ้มจึงดิ้นไปมา

 

"อาฟางอย่าดิ้นสิ อั้วจะไม่ไหวแล้วนะ" เสี่ยเพ้งเริ่มเหนื่อย

 

" ปวดท้องโอ้ยยย " ฟางยังคงร้องไม่หยุด

 

"ถึงแล้วๆ  ใจเย็นนะอาฟาง " ในที่สุดเสี่ยเพ้งก็อุ้มฟางมาถึงห้องน้ำโดยทัน เสี่ยเพ้งไม่รอช้าเขากำลังจะอุ้มฟางเข้าไปในห้องน้ำด้วยกัน

 

"เห้ย!  นี่มันห้องน้ำหญิง คุณเข้าไม่ได้!  "ฟางรีบบอก  

 

"แล้วแกหายปวดท้องแล้วหรอ " แม่เลี้ยงของฟางถาม

 

"โอะ!  โอ้ยยยยยยยย  ปวดท้องจังเลย  โอ้ยยยย " ฟางรีบร้องต่อเพื่อไม่ให้ใครจับได้

 

"มาๆ เดี๋ยวฉันพาเข้าห้องน้ำเองค่ะ " แม่เลี้ยงฟางบอกเสี่ยเพ้ง

 

"้เอาอย่างนั้นก็ได้ " เสี่ยเพ้งเห็นด้วย เขาปล่อยฟางลงก่อนที่แม่เลี้ยงของฟางจะรีบเข้ามาพยุงฟางเข้าห้องน้ำทันที

 

 

ปัง!  (เสียงประตูห้องน้ำปิดลง)

 

"เฮ้อ! " ฟางโล่งอก

 

"เกือบไปแล้วไม๊ล่ะ...ไอเสี่ยลามก " ฟางพูดเบาๆ ก่อนที่เธอจะตั้งสติได้แล้วหาวิธีหนีต่อ

 

"เราจะทำยังไงต่อดีเนี่ย " ฟางเริ่มสำรวจห้องน้ำ

 

"เจอแล้ว....ปีนก็ปีนว่ะ " ฟางเห็นช่องระบายอากาศที่ฟางสามารถออกทางนั้นได้

 

 

"นี่ลื้อให้อาฟางกินอะไรเข้าไปห่ะ ทำไมถึงท้องเสียแบบนั้นได้"เสี่ยเพ้งดุเเม่เลี้ยงของฟาง

 

"ฉันเองก็ไม่ได้ให้อะไรยัยฟางกินนะค่ะเสี่ย " แม่เลี้ยงของฟางรีบปฏิเสธ

 

"โถ่เว้ย  ถ้าอาฟางเป็นอะไรไปอั้วจะลงโทษลื้อ " 

 

 

 

       ฟางเริ่มปีนขึ้นฝาชักโครกจากนั้นเหยียบลูกบิดประตูจนถึงช่องระบายอาการ  ฟางค่อยๆปีนไปอย่างช้าๆด้วยความระวังไม่ให้เสี่ยเพ้งและแม่เลี้ยงของเธอเห็น

 

        แต่จู่ๆร้องเท้าส้นสูงของฟางก็ตก!  

 

"เฮ้ย! " เสี่ยเพ้งและแม่เลี้ยงของฟางเห็นพอดี  

 

"เฮ้ย! " ฟางตกใจเธอรีบปีนออกไปอย่างไม่รอช้า

 

"อาฟางหนีไปแล้ว!....นี่พวกลื้อทุกคนรีบตามอาฟางไปเดี๋ยวนี้! " เสี่ยเพ้งสั่งลูกน้องทุกคนที่คอยเฝ้าอยู่บรเวณรอบให้ไล่ตามฟางไป

 

 

 

 

 

"ดึกแล้ว กูกลับก่อนแล้วกันนะเว้ย " ป๊อปปี้บอก

 

"โด่  เออๆ กลับๆไปเหอะมึงอ่ะ อยู่ไปก็เท่านั้น " เขื่อนพูดติดขำ

 

"ไอเขื่อน  มึงนี่เล่นไม่เลิก " ป๊อปปี้ตบหัวเขื่อนไปอีกทีนึง ก่อนจะบอกลาเพื่อนทั้งสองคนแล้วเดินออกไป

 

 

 

 

 

"เห้ย  หยุดเดี๋ยวนี้!  "ลูกน้องของเสี่ยเพ้งวิ่งไล่ตามฟางอย่างรวดเร็ว

 

   ตอนนี้ฟางถอดรองเท้าวิงเธอวิ่งเพียงเท้าเปล่า ถึงแม่ตอนนี้จะเจ็บเท้าแค่ไหนแต่ฟางก็ไม่คิดว่าจะหยุดวิ่ง

 

"ไปทางนี้ดีกว่า " ฟางรีบเลี้ยวขวาแล้ววิ่งต่อไป

 

"หายไปไหนแล้วว่ะ " ลูกน้องของเสี่ยเพ้งหลุดมานอกลู่นอกทางพวกเขาวิ่งตามฟางไม่ทัน

 

"เสี่ยเพ้งเอาตายแน่  พวกเราหากันต่อ " จากนั้นพวกเขาก็แยกย้ายกันหาต่อ

 

 

 

"ห้าวว  ง่วงว่ะ " ป๊อปปี้เริ่มหลับในเขาห็นว่าพื้นที่เปลี่ยวไม่ค่อนมีคนเขาจึงไม่ค่อนกลัวเท่าไหร่ แต่จู้ๆ

 

"อร๊ายยยยยยยยย " หญิงสาววิ่งตัดหน้ารถของป๊อปปี้อย่างรวดเร็ว

 

"เห้ย!! " ป๊อปปี้ตกใจเขารีบเบรครถ  แต่เกือบชนเพียงนิดเดียว  

 

      หญิงสาวถูกกระแทกเพียงนิดเดียว เเต่เธอก็ล้มหัวฟาดพื้นจนสลบไป...

 

  น่าจะเดากันออกนะว่าใครถูกรถชน  5555 ถ้าชอบก็ติดตามกดโหวตกันได้เลยค่ะ   ฝากด้วยนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา