Hello soul mate

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แคท อย่าเป็นอะไรนะแคท”ป๊อปปี้และฟางวิ่งตามเตียงที่มีร่างของแคทเข็นเข้าห้องฉุกเฉินไป ก่อน
ที่ทั้งคู่จะนั่งหน้าห้อง
 
 
 
 
 
“แคทต้องเป็นแบบนี้ ทุกอย่างมันคือความผิดของฟางทั้งหมด”ฟางร้องไห้แล้วตบหน้าตัวเองซ้ำๆ
 
 
 
 
 
“พอฟางๆ อย่าโทษตัวเอง ป๊อปเองก็ผิดเหมือนกัน”ป๊อปปี้รีบห้ามฟางและกอดฟางไว้ ฟางปล่อยโฮ
ในอ้อมกอดป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“แคท แคทอยู่ไหน”พ่อแม่ของแคทรีบวิ่งมาที่หน้าห้องฉุกเฉินตามที่ป๊อปปี้ได้โทรหา
 
 
 
 
 
“ตอนนี้แคทยังอยู่ในห้องฉุกเฉินอยู่เลยครับ”ป๊อปปี้ลุกขึ้นไปพูดกับพ่อแม่แคท
 
 
 
 
 
 
“แล้วนี่ทำไมแคทถึงถูกรถชน แล้วนี่เธอเป็นใคร”แม่แคทถามป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“ผมเป็นแฟนของแคทครับ แล้วที่แคทต้องถูกรถชนเป็นเพราะผมเองครับ แคทจำได้ว่าผมมีคน
อื่น”ป๊อปปี้สารภาพ
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
แม่แคทตบหน้าป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นเลี้ยงลูกสาวชั้นมาอย่างงดี นายเป็นใคร กล้ามากนะที่ทำร้ายแคทจนแคทต้องโดนรถชนแบบ
นี้”แม่แคทว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ผมขอโทษครับ จะตบจะตีผมยังไงก็ได้ก็ได้เลยครับ ให้มันสมกับที่ผมทำร้ายเธอ”ป๊อปปี้พูด พ่อ
แคทง้างจะชก
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าค่ะ อย่าทำป๊อปปี้ ถ้าจะทำเค้า ก็ทำหนูด้วย เพราะหนูคือผู้หญิงอีกคนของป๊อปปี้ และก็เป็น
เพราะหนูที่ห้ามไม่ให้ป๊อปปี้ไปบอกแคทเกี่ยวกับเรื่องของเรา”ฟางรีบพุ่งไปห้ามแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วจิตใจของพวกเธอ2คนทำด้วยอะไรทำไมต้องหลอกลูกสาวชั้นด้วย”แม่แคทน้ำตาซึมก่อนจะ
ว่าทั้งคู่
 
 
 
 
 
 
 
“ความจริงมันเป็นเพราะผมเองครับ ผมยอมรับว่าผมเคยชอบแคท ฟางเค้าเป็นแฟนเก่าของผม
สุดท้ายเราทั้งคู่ไม่เคยลืมกันเลย พวกเราตั้งใจจะบอกแคท แต่มารู้ว่าแคทป่วยง่ายเราเลยเลือกที่จะ
ดูแลแคทและเก็ยเรื่องนี้ไว้”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณอาคุณน้า แคทเป็นยังไงบ้างครับ”ชายคนหนึ่งรีบวิ่งมาหาพ่อแม่แคท
 
 
 
 
 
“ยังเลยจ้ะกวิน ฮือๆ แคทเค้ายังไม่ออกมาเลย”แม่แคทร้องไห้ กวินรีบเดินไปปลอบแม่แคท
 
 
 
 
 
 
“อย่าร้องนะครับแม่ แคทจะต้องไม่เป็นอะไร”กวินพูดแล้วปลอบแม่แคท
 
 
 
 
 
 
ปัง
 
 
 
 
ประตูห้องฉุกเฮินเปิดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“แคทเป็นยังไงบ้างคะหมอ”ฟางรีบวิ่งไปถามหมอทันที
 
 
 
 
“ตอนนี้คนไข้เสียเลือดมากครับและเราต้องการเลือกกรุ๊ปOช่วยคนไข้ด่วน”หมอพูด
 
 
 
 
“ค่ะ ชั้นเลือดกรุ๊ปเดียวกับคนไข้ค่ะ”ฟางรีบพูดก่อนจะรีบเดินตามพยาบาลไปอีกห้องหนึ่ง
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ แล้วอีกเรื่องหนึ่งที่ทางหมอพยายามเต็มที่แล้วนะครับ แต่พวกเราไม่สามารถช่วยได้
จริงๆ”หมอพูด
 
 
 
 
 
 
“เรื่องอะไรล่ะครับหมอ”ป๊อปปี้และกวินพูดขึ้นมาพร้อมกัน
 
 
 
 
 
 
“ตอนนี้คนไข้ตั้งครรภ์ได้2เดือนแล้วครับ แต่เพราะแรงกระแทกทำให้คนไช้แท้งลูก”หมอพูด
 
 
 
 
 
 
“อะไรกัน ไม่จริงผมไม่เคยมีอะไรกับแฟนผมเลยนะหมอ”ป๊อปปี้อึ้ง เพราะเขาเองนั้นไม่เคยมีอะไร
กับแคทเลย
 
 
 
 
 
 
 
“ลูกพ่อ”กวินทรุดลงอย่างหมดแรง ป๊อปปี้หันไปมองกวินแล้วอึ้ง
 
 
 
 
“นี่มันเรื่องอะไรกันแน่เนี่ย”ป๊อปปี้มองกวิน พ่อแม่แคทอย่างไม่เข้าใจ
 
 
 
 
 
 
“ผมชื่อกวิน ผมเป็นคู่หมั้น และก็เป็นสามีทางพฤตินัยของแคท”กวินพูดทำให้ป๊อปปี้อึ้ง
 
 
 
 
 
 
 
“คือช่วงที่พวกเราไปที่ฮ่องกง พ่อกับแม่เราประสบปัญหาทางธุรกิจของพวกเรา ก็มีคุณกวินเค้ายื่น
มือมาช่วยเหลือพวกเราจนมันกลับมาดีได้ แล้วคุณกวินเค้าเห็นรูปลูกสาวพวกเรา แล้วสนใจอยากได้
มากเป็นเจ้าสาว พวกเราเลยวางแผนให้แคทไปเจอกับกวินที่ฮ่องกง ช่วง2เดือนที่ผ่านมา”พ่อแคท
พูด
 
 
 
 
 
 
“ชั้นเจอแคทครั้งแรกชั้นยอมรักชั้นตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็น แต่เพราะว่าแคทประกาศว่ามีคนรักอยู่ที่
ไทย ชั้นเลยโมโหและเผลอข่มขืนแคทในวันนั้น”กวินพูดขึ้น ป๊อปปี้อึ้งมองพ่อแม่แคทและกวินอย่าง
ไม่เชื่อสายตา
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วพวกคุณเป็นพ่อแม่ประสาอะไรถึงได้ยอมส่งลูกไปให้ผู้ชายข่มเหงแบบนี้”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
 
 
“ชั้นรู้ว่าผิด พอเช้ามา แคทก็หนีออกไปแล้ว ชั้นต้องการจะรับผิดชอบเธอ ชั้นเลยไปสารภาพเรื่อง
ราวทั้งหมดให้พ่อแม่แคท และพวกเราก็ช่วยกันตามหาแคท และพยายามตัดหนทางทุกอย่างเพื่อ
ให้แคทกลับมา”กวินพูด
 
 
 
 
 
 
“ชั้นรู้ว่าพวกชั้นทำผิดกับลูกมาก แต่เพราะชั้นอยากให้ลูกได้ดี และคุณกวินแม้เค้าจะผิดแต่เค้าก็
พร้อมจะรับผิดชอบเพราะว่าเค้ารักแคทจริง”แม่แคทพูด ป๊อปปี้ถึงกับสะอึก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นขอโทษที่ห้ามใจไม่อยู่ไปข่มขืนแฟนนาย”กวินพูดเมื่อป๊อปปี้หลบมายืนสงบสติทีระเบียง
 
 
 
 
 
 
“ตอนนั้นก่อนที่แคทจะไปฮ่องกง ผมกับแคทเรายังไม่ได้คบกันหรอกครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วมองหน้า
กวิน
 
 
 
 
 
 
 
“พอแคทกลับมา แล้วแคทบอก ไม่เหลือใครแล้วมาขอผมเป็นแฟน ซึ่งตอนนั้นผมเองก็ทะเลาะกับ
ฟางผมเลยตอบตกลงเป็นแฟนแคท ผมว่า ผมเลวกับแคทมากกว่าคุณอีก ผมเป็นแฟนแคทแท้ๆแต่
กลับมีใจให้ผู้หญิงคนอื่น”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“งั้นผมขอได้มั้ย ให้ผมได้ดูแลแคทต่อจากนี้”กวินพูด ทั้งคู่ยืนมองหน้ากันนิ่ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แก้วชอบเดินที่จตุจักรหรอ ไม่ร้อนไม่อึดอัดบ้างหรอ”โทโมะถามแก้วที่เดินเล่นในจตุจักรแล้วซื้อ
โน่นซื้อนี่มีความสุข
 
 
 
 
 
 
“แหงล่ะ ที่นี่นะ ของถูกกว่าในห้างเป็นไหนๆ ร้อนหน่อยแต่ก็สนุกนะ”แก้วหันมายิ้มให้โทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ จ้ะ”โทโมะมองแก้วแล้วยอมเดินตามแก้วไปเข้าซอยนั้นออกซอยนี้ แม้ใจเขาจะอยากกลับ
มากก็ตาม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมเราต้องมาอยู่ตรงนี้ด้วยวะเนี่ย ผิวเสียหมด”โทโมะที่หลบมานั่งบ่นกับตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ่ะ”แก้วซื้อชาเขียว0%แล้วแตะที่แก้มโทโมะ โทโมะชะงักเพราะแก้วจำได้ว่าเขาไม่ชอบน้ำอัดลม
นิ
 
 
 
 
 
 
“เหนื่อยใช่มั้ยที่ต้องมาเดินที่นี่กับแก้ว ขอทานะ ดูสิเหงื่อแตกแล้ว”แก้วพูดแล้วเอาผ้าเช็ดหน้าซับ
หน้าให้โทโมะ
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรแก้ว อย่างน้อยก็ลองเปลี่ยนบรรยากาศดู”โทโมะตอบแล้วยิ้มให้แก้ว
 
 
 
 
 
“เออ จริงสิ”แก้วนึกได้รีบดึงมือโทโมะไปที่ร้านเสื้อยืด
 
 
 
 
 
 
“พอดีด้วย เอาตัวนี้ค่ะตัวนึง”แก้วเอาเสื้อยืดทาบโทโมะแล้วซื้อเสื้อให้โทโมะ
 
 
 
 
 
“ถึงแม้มันจะเป็นของตอบแทนราคาถูก แต่แก้วอยากให้โทโมะนะ”แก้วพูดก่อนจะยื่นถุงเสื้อให้โท
โมะ โทโมะชะงัก มองเสื้อยืดในถุง ปกติเวลาเขาออกไปไหนเขาไม่ค่อยใส่เสื้อยืดราคาถูก แต่
เพราะอะไรไม่รู้ทำให้เขารู้สึกดีกับเสื้อตัวนี้นะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ร้อนเนาะ กินไอติมกัน”แก้วพูดแล้วดึงมือโทโมะไปซื้อไปติมกะทิใส่ถ้วยราคาพูดแล้วนั่งกินด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
“อร่อยได้แค่20บาท เครื่องเยอะด้วย”แก้วยิ้มแล้วชูถ้วยไอติมราคา20บาทแล้วใส่เครื่องมากมาย
ให้โทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ่ะ ป้อนนะ”แก้วพูดแล้วตักไอติมป้อนโทโมะ โทโมะงับช้อนไปแล้วหน้าแดงเพราะเขาไม่เคยกิน
อะไรร่วมช้อนกับใคร ไม่เคยมาเดินที่แบบนี้ ไม่เคยกินไอติมรถเข็น ทุกอย่างตอนนี้มันทำให้เขาที่
ร้อนอยากกลับกลายเป็นเย็นได้ก็เพราะ แก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อี๋ เสื้ออะไรเนี่ย โนเนม ซื้อที่ไหนน่ะโทโมะ ทิ้งเป็นผ้าขี้ริ้วเถอะ”หวายเดินมารื้อตู้เสื้อผ้าโทโมะที่
คอนโดแล้วหยิบเอาเสื้อยืดที่แก้วซื้อให้ออกมาจะทิ้ง
 
 
 
หมับ
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะรีบคว้าเสื้อตัวนั้นมาทันทีแล้วมองหวายสายตาดุๆ หวายชะงักก่อนจะยอมเดินออกไป
 
 
 
 
 
“อย่านะ อย่าแตะต้องเสื้อตัวนี้อีก”โทโมะว่าหวายก่อนจะเก็บเสื้อไว้ที่ไม้แขวน มองเสื้อยืดลาย
กราฟฟิก ราคา100บาทที่แก้วเคยซื้อให้โทโมะก่อนที่จะคบกันแล้วนิ่ง เพราะเขาไม่เคยเลือกจะใส่
เสื้อตัวนี้เลย แต่เขาก็ไม่ยอมให้ใครแตะเหมือนกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าย้อนเวลาไปได้ชั้นจะไม่โกหกเธออีกแล้วแก้ว ชั้นขอโทษ”โทโมะมองเสื้อตัวนั้นที่เหมือนเป็น
ตัวแทนของแก้วแล้วพูด ภาพของแก้วที่อยู่ข้างเขา รอยยิ้มของแก้วยังวนเวียนอยู่ในสมอง ก่อนจะ
กลายเป็นภาพที่แก้วยิ้มเจื่อนๆไม่มีความสุขเวลาเขาบังคับให้แก้วทำตามใจเขาทุกอย่าง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นทำลายทุกอย่างด้วยมือชั้นเอง”โทโมะก้มหน้ารู้สึกผิด เพราะเขาได้ทำให้รอยยิ้มสดใสของแก้ว
แบบนั้นหายไปเพราะเขา รอบยิ้มของแก้วหายไปเพราะความเห็นแก่ตัวของเขาเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตอนนี้แคทพ้นขีดอันตรายแล้วนะป๊อป”ฟางที่ให้เลือดและเฝ้าแคทจนออกจากห้องฉุกเฉินเดินมา
หาป๊อปปี้ที่นั่งอยู่ที่ระเบียงเงียบๆมาหลายชั่วโมง ตั้งแต่กวินออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“แคทแท้งลูกแล้วนะฟาง ฟางรู้ใช่มั้ย”ป๊อปปี้พูดขึ้น ฟางนิ่งเงียบก่อนจะดึงป๊อปปี้ลุกขึ้นแล้วกอดชาย
หนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
“เรื่องทั้งหมดมันเป็นเพราะฟางเอง ฟางกลัวแคทจะเสียใจเลยลืมไปว่า ยิ่งทำแบบนี้ แคทจะยิ่งเจ็บ
กว่าเดิม”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
“อย่าคิดมาสิฟาง ตอนนี้ป๊อปเองก็ทุกข์ใจไม่แพ้กัน”ป๊อปปี้กอดฟางแล้วพูด เพราะถ้าแคทฟื้นมา
แล้ว แคทคงต้องเกลียดเขาแล้วแน่ๆ ไหนจะกวินที่จะมาดูแลแคทอีก แคทจะยังเกลียดกวินมั้ยนะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นเรามายุติเรื่องทุกอย่างนี้พร้อมกันเถอะ”ฟางผละจากอ้อมกอดป๊อปปี้แล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่หมายความยังไง”ป๊อปปี้อึ้งเมื่อฟางถอดแหวนที่เขาให้ ถอดคืนป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“หมายความว่า เราไม่ควรทำอะไรแบบนี้เลย แคทเจ็บมามากพอแล้วป๊อป เจ็บเพราะความเห็นแก่ตัว
ของเรา ฟางว่าเราเลิกกันเถอะ แล้วป๊อปกลับไปดูแลแคทซะ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะฟาง อย่าบอกเลิกป๊อป ไหนฟางบอกว่าเราจะรักกันตลอดไปไง”ป๊อปปี้รีบดึงฟางไปกอด
 
 
 
 
 
 
 
“ก็เพราะรักไง ถึงต้องเลิกกัน ป๊อปเห็นมั้ย แคทต้องเป็นแบบนี้เพราะความรักของเรา ป๊อป ตอนนี้แค
ทกำลังอ่อนแอ เราเลิกเห็นแก่ตัวกันเถอะ ป๊อปควรกลับไปดูแลแคท”ฟางพูด เพราะทุกอย่างมันคือ
ความผิดของเธอทั้งหมดเลย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“รักกันแล้วไล่ป๊อปไปหาแคททำไม เห็นๆอยู่ คู่หมั้นแคทมาแล้วน่ะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็แค่คู่หมั้น แต่เค้าไม่ได้รักกัน แคทรักป๊อปมากนะ ฟางละอายใจ ฟางเองก็เป็นเพื่อนแคท เพื่อน
ไม่ทำกับเพื่อนแบบนี้ป๊อปเข้าใจฟางนะ”ฟางพูดแล้วหลบตาป๊อปปี้เพื่อซ่อนน้ำตาเอาไว้
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าไปได้มั้ย ป๊อปรักฟาง รักมากที่สุด”ป๊อปปี้ทรุดลงคุกเข่าแล้วกอดฟางแน่น
 
 
 
 
 
“ถ้าป๊อปรักฟาง ป๊อปก็เลิกกับฟางซะ แล้วดูแลแคทให้ดีๆ”ฟางดึงมือป๊อปปี้ออกจากเธอ แล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่ฟาง อย่าไป”ป๊อปปี้อึ้งเมื่อฟางเดินหนีตัวเองไปก่อนจะทรุดลงร้องไห้ตรงนั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮือๆ ป๊อป ฟางขอโทษ แต่เราไม่ควรทำร้ายแคทอีก”ฟางเมื่อเดินออกมาพ้นจากระเบียงก็ทรุดลง
นั่งพิงกำแพงแล้วปล่อยโฮออกมา
 
 
 
 
 
 
นางเอกเลือกทางนี้เเล้ว พระเอกต้องเศร้าอีกแล้ว 555
 
 
เดี๋ยวชดเชยตอนหน้าสเปเชี่ยลของแต่ละคู่ละกันนะ