กลลวงหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะอ่ะ อย่าสิ เดี๋ยวแก้วจะกลับบ้านนะ”แก้วพูดเมื่อกำลังแต่งตัวก็ถูกโทโมะรวบกอดดึงลงไปที่
เตียงอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
“คิดถึงนี่นา นี่ถ้าเมื่อคืนไม่ไปรับยัยขี้เมาคนนี้ที่ผับก็คงไม่ได้นอนกอดแบบนี้หรอก”โทโมะพูดแล้ว
หอมแก้มแก้วอีกครั้งเพราะเมื่อคืนแก้วไปงานวันเกิดเพื่อนแล้วเมาโทรหาโทโมะให้มารับก่อนจะจบ
ที่เรื่องบนเตียงกันอีกตามประสาแฟนกัน
 
 
 
 
 
“พอเลย อาบน้ำดีกว่าจะได้กลับบ้าน”แก้วยิ้มแล้วเข้าไปอาบน้ำ“เอ๊ะ”โทโมะเห็นไลน์ของแก้วดึงก็
หยิบมันมา
 
 
 
 
 
 
 
 
‘ไม่กลับบ้านแสดงว่าเมื่อคืนไปอยู่กับไอ้โทโมะน่ะสิ ป๊อปหึงนะ’
 
 
 
 
 
โทโมะชะงักเมื่อเห็นคำว่าหึงของป๊อปปี้ ก่อนจะถือวิสาสะเข้าไปในมือถือแก้วเพื่อนอ่านข้อความ
ทั้งหมด
 
 
 
 
 
 
“รู้ว่าต่อหน้าฟางต้องทำตัวยังไง แต่ป๊อปเองก็อดไม่ได้นิ ป๊อปรักแก้วนะ”โทโมะอ่านข้อความแล้วอึ้ง
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวถ้าผลจากสอบสัมภาษณ์งานที่สิงค์โปร์ผ่านทั้งคู่เราไปอยู่ด้วยกันนะ เราจะได้สวีทแล้วใช้ชีวิต
กัน2คนสักที เบื่อจะแย่อยู่แล้วกับสภาพแบบนี้ รักแก้วนะ”โทโมะอ่านข้อความในไลน์ที่ป๊อปปี้กับ
แก้วพูดจาหวานๆก็ยิ้มอึ้งไปอีก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่พวกเธอเคยคกันงั้นหรอ”โทโมะไล่ดูรูปที่แก้วสร้างอัลบบั้มส่วนตัวไว้ก็อึ้งเพราะมันเป็นรูปของแก้ว
ถ่ายกับป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มีอะไรหรอโทโมะ เอามือถือแก้วไปทำไม”แก้วอาบน้ำเสร็จก็เดินออกมาพูดชึ้น
 
 
 
 
 
 
“เปล่า มือถือโทโมะหาไม่เจอน่ะ ว่าจะเอาโทรเข้า”โทโมะโกหก แก้วมองนิดนึงก่อนจะคว้ามือถือมา
 
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว แก้วกลับละนะวันนี้กะพาฟางไปอัลต้ราซาวน์ตามคำสั่งคุณแม่สามียัยฟาง ไม่รู้จะ
เห่อหลานอะไรนักหนาเพิ่ง4เดือนเอง”แก้วพูดแกมบ่นให้โทโมะฟังแล้วแต่งตัวจนเสร็จ โทโมะมอง
ตาไม่กระพริบ
 
 
 
 
 
 
“แก้ว โทโมะถามหน่อยนะ มีอะไรปิดบังโทโมะรึเปล่า”โทโมะถามแก้วแล้วมองหน้าเธอนิ่งๆ
 
 
 
 
 
“ปิดบังอะไร ไม่มีนิ ไปแล้วนะ บาย”แก้วเฉไฉก่อนจะหอมแก้มโทโมะเป็นการกลบเกลื่นแล้วเดิน
ออกไป
 
 
 
 
 
 
“นั่นน้องแก้วแท้ๆ ทำไมถึงทำแบบนี้นะ”โทโมะมองแล้วส่ายหน้านึกถึงฟางแล้วอดสงสารไม่ได้
เพราะคิดว่าถ้าฟางรู้กว่าสามีของเธอกับพี่สาวแท้ๆรักกันจะทำยังไง แล้วถ้าแก้วกับป๊อปปี้ยังทำตัว
แบบนี้ไปเรื่อยๆจะว่ายังไง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อปจะไปไหนหรอคะ ฟางไปอัลตร้าซาวน์มาผลเป็นลูกชายพี่ป๊อปดีใจมั้ยคะ”ฟางกลับเข้ามาน้า
นพร้อมแก้วก็รีบพูด
 
 
 
 
 
“อือ รู้เพศลูกแล้วนะ ต่อไปนี้ฟางจะทำอะไรก็ต้องระมัดระวังมากว่าเดิมนะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“ค่ะ ลูกต้องดีใจแน่ๆที่รู้ว่าพ่อเค้าเป็นห่วงขนาดไหน”ฟางยิ้มและลูบท้องตัวเอง ป๊อปปี้ชะงักเบือนหน้าหนี
 
 
 
 
 
“มัวแต่คุยกันนั่นล่ะป๊อปจะออกไปมั้ย”แก้วรีบพูดป๊อปปี้จึงเดินไปหาแก้ว
 
 
 
 
 
“นี่พี่แก้วพึ่งกลับเข้ามาในบ้านแล้วพี่แก้วจะไปไหนหรอคะ”ฟางรีบถาม
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ไปคุยงาน พอดีพี่กับป๊อปเราตกลงจะไปทำงานที่สิงค์โปร์ด้วยกันน่ะ”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“หา สิงค์โปร์เลยหรอคะ ทำไมมันไวจังฟางยังไม่ได้ทำพาสปอร์ตเลย”ฟางตกใจกับข่าวที่เพิ่งรู้
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ไม่ต้องทำไง เอ่อ พี่หมายถึงเราน่ะกำลังท้องยังไม่ต้องไปหรอก พวกพี่น่ะไปทำงานกันไว้พี่ได้ที่
พักแล้วฟางคลอดลูกก่อนแล้วค่อยตามพวกพี่ไป พี่ไปก่อนนะ”ป๊อปปี้พูดทันทีก่อนจะรีบอธิบาย ฟาง
ชะงักมองทั้งคู่ที่ออกไปก็ถอนหายใจ
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวนี้ไปด้วยกันบ่อยจัง ทำไมเราต้องอยู่คนเดียวอีกแล้วหรอเนี่ย”ฟางนั่งลงกับโซฟาแล้วลูบท้อง
ตัวเองเบาๆ แล้วนึกถึงตั้งแต่ป๊อปปี้กับแก้วเรียนจบแล้วเธอเริ่มท้องโต พวกเค้าไปสมัครงานด้วยกัน
ไปซื้อของมาให้เธอด้วยกันเสมอ พอเธอจะขอไปด้วยก็กลับบอกว่าเธอท้องเธอต้องดูแลตัวเองที่
 
บ้าน หรือบางครั้งเธอนั่งรถไปด้วยกลายเป็นว่าเธอต้องนั่งหลังแล้วให้แก้วนั่งด้านหน้าแทนเธอ บาง
ครั้งเธอเห็นมุมรอยยิ้มที่ป๊อปยิ้มให้แก้วก็อดน้อยใจที่ทำไมป๊อปอยู่กับเธอช่วงหลังๆถึงมีแต่หงุดหงิด
ทำท่ารำคาญใส่เสมอ
 
 
 
 
 
 
ออด
 
 
 
 
ก่อนที่ฟางจะคิดอะไรเสียงออดก็ดังขึ้น
 
 
 
 
 
“อ้าวพี่โทโมะ สวัสดีค่ะ พี่แก้วไม่อยู่นะคะ ออกไปคุยเรื่องงานที่สิงค์โปร์กับพี่ป๊อปค่ะ”ฟางพูดแล้ว
เดินนำโทโมะเข้ามา
 
 
 
 
 
 
“พวกนี้ทิ้งฟางให้อยู่คนเดียวหรอ เดี๋ยวก็เป็นอะไรหรอกยิ่งกำลังท้องกำลังไส้อยู่ด้วย”โทโมะพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“ไม่ป็นไรค่ะ พวกพี่เค้าไปทำงานกัน ฟางเองต้องรู้จักโดจะได้เป็นแม่ที่ดีของลูกได้ ฟางชินละ
ค่ะ”ฟางยิ้มตอบ
 
 
 
 
 
 
“ชิน นี่อย่าบอกนะว่าฟางโดนทิ้งอยู่บ้านคนเดียวแบบนี้มาเสมอๆเลยน่ะ”โทโมะพูดขึ้นแล้วมองฟางที่
ยิ้มให้เขาอดสงสารฟางไม่ด้ ฟางแสนดีอ่อนโยนแบบนี้ทำไมพวกนั้นถึงทำได้นะ
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรจริงๆค่ะ เดี๋ยวดื่มน้ำมั้ยคะฟางไปเอาให้พี่โทโมะดีกว่า”ฟางพูดแล้วเดินไป โทโมะถอน
หายใจก่อนจะมองรูปของแก้วและป๊อปปี้และข้อความที่เขาแบบครอปมาจากมือถือแก้วก็ถอนหายใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณค่ะ”แก้วรับที่ตรวจครรภ์มาจากร้านขายยาแล้วเข้าไปในห้องน้ำ เพราะเธอเริ่มสงสัยปฏิกิริยา
ร่างกายเธอที่มีอาการแปลกๆเหมือนกับฟางตอนท้อง เพราะเธอคบกับโทโมะเพื่อประชดรักตัวเอง
และไม่แปลกหรอกที่เธอจะยอมนอนกับโทโมะ แก้วถอนหายใจรอผลตรวจออกมาแล้วเหงื่อตก
 
 
 
 
 
 
“2ขีดงั้นหรอ ไม่จริง”แก้วอึ้งเมื่อรู้ว่าเธอท้อง ท้องกับโทโมะงั้นหรอ เธอจะอกป๊อปปี้ยังไงดี
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แก้ว มีอะไรรึเปล่าเข้าห้องน้ำไปนานแล้วนะ”ป๊อปปี้เคาะห้องน้ำที่แก้วเข้าด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีอะไร กลับบ้านกันเถอะนะ เย็นแล้ว”แก้วปาดน้ำตาเดินออกมา ป๊อปปี้จับสังเกตแล้วมองท่าที
แก้วที่นิ่งเงียบระหว่างนั่งรถก็กุมมือเธอไว้ เมื่อถึงบ้านแก้วก็เดินเข้ามา
 
 
 
 
 
 
“ฟางหายไปไหนล่ะแก้วทำไมบ้านเงียบ”ป๊อปปี้เดินเข้ามาถามแก้วที่เข้ามาในบ้านก่อน
 
 
 
 
 
 
“เห็นเขียนโน้ตแปะไว้น่ะ ว่าไปเอาผ้าหน้าปากซอยเดี๋ยวมา เอ่อ แก้วง่วงแก้วขอตัว”แก้วยื่นโน้ตที่
ฟางแปะไว้ให้ป๊อปปี้ก่อนจะเดินหนี ป๊อปปี้รีบคว้ามือแก้วไว้ทันที
 
 
 
 
 
 
“แก้ว มีอะไรรึเปล่าทำไมทำท่าแปลกๆหลังจากออกมากห้องน้ำ”ป๊อปปี้รีบถามแก้วด้วยความเป็น
ห่วง
 
 
 
 
“ไม่มีอะไร แก้วเพลียๆน่ะ”แก้วโกหก
 
 
 
 
“โกหก ป๊อปรู้นะว่าแก้วต้องมีอะไรแน่ๆบอกป๊อปมา”ป๊อปปี้คาดคั้น
 
 
 
 
 
“ก็บอกว่าไม่มีก็ไม่มีไงเล่า”แก้วโมโหแล้วสะบัดมือออกจากป๊อปปี้ทำให้กระเป๋าแก้วที่แก้วถืออยู่
ของหล่นออกมา
 
 
 
 
 
“ที่ตรวจครรภ์”ป๊อปปี้ชะงักเมื่อเห็นสิ่งแปลกปลอมหลุดมาจากกระเป๋าแก้ว แก้วตกใจรีบวิ่งหนีขึ้นไป
บนห้อง
 
 
 
 
 
 
 
“2ขีด นี่แก้วท้อง ท้องกับโทโมะงั้นหรอ”ป๊อปปี้รีบตามขึ้นมาบนห้องแล้วดักถามแก้ว
 
 
 
 
 
 
“ป๊อป แก้วขอโทษตอนนั้นแก้วคิดว่าคบกับโทโมะเพราะว่าจะตัดใจจากป๊อปได้ แก้วเลยเผลอไปมี
อะไรกับโทโมะ แก้วขอโทษ”แก้วเมื่อถูกคนรักคาดคั้นก็สารภาพออกมาทั้งน้ำตา ป๊อปปี้อึ้งก่อนจะ
โมโหเตะโน่นนี่ทำให้แก้วร้องได้หนักว่าเดิม
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมเรื่องบ้าๆนี้ต้องเกิดขึ้นกับความรักของเราด้วยมันไม่ยุติธรรม”ป๊อปปี้ทรุดนั่งลงข้างแก้วแล้วพูด
 
 
 
 
 
“ความรักของเรามันคงต้องสิ้นสุดแค่นี้ แก้วคงต้องไปอยู่กับโทโมะ”แก้วพูดพลางปาดน้ำตา
 
 
 
 
 
 
“ไม่ ทำไมต้องยอม ป๊อปไม่ยอมให้แก้วไปเป็นของใครป๊อปไม่ยอม”ป๊อปปี้พูดแล้วดึงแก้วไปกอด
แน่น
 
 
 
 
 
 
 
“มันไม่มีประโยชน์แล้วป๊อป แก้วท้อง ท้องกับโทโมะไปแล้ว ฮือๆ”แก้วแย้งก่อนจะร้องไห้ออกมาน
ตัวสั่น ทั้งคู่กอดกันเนิ่นนาน
 
 
 
 
“ป๊อปรักแก้วมากนะ รักมาที่สุดเลย”ป๊อปปี้ผละออกจากอ้อมกอดแล้วพูด
 
 
 
 
 
“แก้วเองก็รักป๊อปเหมือนกันนะ”แก้วพูดทำให้ป๊อปปี้น้ำตาซึมก่อนจะช้อนร่างบางมาจูบอย่างอ่อน
โยน
 
 
 
 
 
“ถ้านี่คือสุดทางความรักของเราแล้ว ตอนนี้ป๊อปขอได้มั้ย ให้เป็นแค่ช่วงเวลาของเรา2คนเท่านั้น
อย่าเอาเรื่องของคนอื่นมาคิดเลย”ป๊อปปี้พูด แก้วยิ้มทั้งน้ำตาก่อนจะถูกป๊อปปี้ดันลงไปนอนแล้วปลด
ปล่อยไปตามความต้องการของทั้งคู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดีนะเนี่ยที่เราออกมาเอาผ้ากันทัน ดูสิ เดี๋ยวฝนก็ตกละเนี่ย”โทโมะพูดเมื่อขับรถออกมาเอาผ้ากับ
ฟาง
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณสำหรับวันนี้มากนะคะพี่โทโมะรวมถึงค่าไอติมด้วย บายค่ะ”ฟางโบกมือลาอุ้มเอาตะกร้าผ้า
เข้ามาก็ชะงักเมื่อเห็นรถป๊อปปี้จอดอยู่ ข้าวของในกระเป๋าแก้วกระจัดกระจายก็แปลกใจ ก่อนจะเดิน
ขึ้นไปชั้นบน
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปรักแก้วนะ”เสียงพูดที่คุ้นหูทำให้ฟางเดินมาหยุดที่หน้าห้องแก้วก่อนจะค่อยๆแง้มเปิดประตู
ออกมาก็ช็อคกับภาพที่เห็น ภาพของแก้วและป๊อปปี้นอนกอดก่ายกันบนเตียงโดยไม่ใส่เสื้อผ้า
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง”แก้วตกใจที่เห็นฟางยืนอยู่ปลายเตียงกรีบลุกไปใส่เสื้อคลุมอาบน้ำเช่นเดียวกับป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
ฟางเดินมาตบหน้าพี่สาวตัวเองก่อนจะปล่อยโฮ
 
 
 
 
 
 
“นี่พวกพี่ทำแบบนี้กับฟางได้ยังไง ฟางเป็นน้องพี่นะพี่แก้วทำไมพี่ถึงทำแบบนี้พี่แย่งแฟนน้อง”ฟาง
พูดทั้งน้ำตา
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
เพราะฟางตบหน้าแก้วทำให้สติแก้วขาดผึงตบหน้าฟางกลับเช่นกัน
 
 
 
 
 
 
“ชั้นควรจะเป็นฝ่ายพูดคำนี้มากกว่านะว่าแกแย่งแฟนพี่เอาไปทำผัว รู้เอาไว้ว่าชั้นกับป๊อปเรารักกันมา
ก่อนที๊อปจะเป็นผัวเธออีก”แก้วที่ไม่ยอมฟางก็ตอกกลับใส่ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าพวกพี่รักกันแล้วทำไมไม่บอกฟาง จะโกหกฟางทำไม”ฟางทรุดลงกับสิ่งที่รับรู้แล้วถามทั้งน้ำตา
 
 
 
 
 
 
 
“ก็เพราะว่าพี่เธอเป็นคนดีไงที่ต้องทนกล้ำกลืนทำตามคำสั่งบ้าๆของพ่อแม่เธอที่ต้องยอมให้เธอ
ก่อน รู้เอาไว้ว่าแก้วเค้าต้องฝืนความรู้สึกตัวเองแค่ไหนที่ทนเห็นเธอแย่งพี่ไปจากแก้ว”ป๊อปปี้พูดขึ้น
ฟางอึ้งมองหน้าป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อป ทำไมพี่ป๊อปพูดแบบนี้งั้นตลอดเวลาพี่ก็ไม่เคยรักฟางเลยหรอ”ฟางถามป๊อปปี้เสียงสั่น
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่ ชั้นไม่เคยรักเธอเลย ชั้นรักแก้วแค่คนเดียว”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางอึ้งกว่าเดิมแล้วมองหน้าคนที่
เธอรักทั้งคู่แล้วร้องไห้
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วมาหลอกฟางทำไม พี่มาหลอกฟางทำไมฟางมันไม่ใข่น้องพี่แล้วหรอพี่แก้วฮือๆ”ฟางลุกไปทุบ
แก้วอย่างเสียสติ
 
 
 
 
 
 
 
“ฮือๆ พี่ขอโทษฟาง ฮือๆ”แก้วได้แต่เอามือปัดป้องไม่กล้าทำน้องสาวก็ร้องไห้ออกมา
 
 
 
 
 
 
“พอได้แล้วเลิกบ้าสักที”ป๊อปปี้โมโหที่ฟางทำร้ายแก้วก็ผลักฟางจนเซลงกับพื้นฟางอึ้งมองชายใน
ฝันของเธออย่างเสียใจ
 
 
 
 
 
 
“ฮือๆ”ฟางมองภาพที่ป๊อปปี้ปกป้องแก้ว ภาพที่ทั้งคู่มีอะไรกันก็ฉายเข้ามาในหัวก่อนจะตัดสินใจรีบ
วิ่งออกมาจากบ้านทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮือๆ”ฟางวิ่งเตลิดออกมาจากบ้านทั้งๆที่ฝนตกจังหวะนั้นเองมีรถขับมาจอดเทียบเธอ
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางวิ่งออกมาทำไมเรากำลังท้องอยู่นะ พี่กำลังจะเอากระเป๋าตังค์เราไปคืนที่บ้านพอดีเลย”โทโมะ
เปิดกระจกรถแล้วพูดก่อนจะกางร่มแล้วหมายจะเอากระเป๋าตังค์มาคืนให้ฟาง
 
 
 
 
 
 
“พี่โทโมะ ฮือๆ พวกเค้า2คนหลอกฟาง พวกเค้ารักกัน เค้ามีอะไรกัน ฮือๆ ฟางไม่อยากอยู่ที่นี่อีก
แล้ว”ฟางเมื่อมองเห็นโทโมะก็โผกอดร้องไห้ระบายออกมาอยากอัดอั้น โทโมะอึ้ง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า
ฟางหมายถคงใคร ชายหนุ่กอดฟางแน่น
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรถ้าไม่อยากอยู่ที่นี่พ่ะพาฟางไปจากที่นี่เอง”โทโมะพูดแล้วพาฟางขึ้นรถด้วยความเสียใจ
 
 
 
 
 
 
คนใกล้ตัวร้ายที่สุด บอกเเล้วว่าเรื่องนี้ดราม่าสุดๆ นี่เเค่ชุดแรกนะที่นางเอกโดน
 
ไรเตอร์ยังเซ็ง5555 หลังจากนี้ะให้โทโมะเอาคืนให้ฟางแล้วนะจ้ะ
 
 
อย่าลืมติดตามกันน้าาาา