บ่วงรักรอยอดีต

9.1

เขียนโดย Chapond

วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 13.11 น.

  45 ตอน
  448 วิจารณ์
  102.49K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 12.18 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

45) 45 เพียงเรา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง ฟางอยู่ที่ไหนน่ะ”ป๊อปปี้ลืมตาตื่นมาพบว่าตัวเองอยู่ในชุดขาว อยู่ในทุ่งหญ้าที่โล่งก็ร้องเรียกหาคนรัก
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อป ฟางอยู่นี่”ป๊อปปี้หันไปตามเสียงพบว่าฟางในชุดขาวยืนอยู่อีกฝั่งทุ่งหญ้าทั้งคู่รีบวิ่งมากอด
กันทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางป๊อปขอโทษนะที่ทำร้ายฟาง ป๊อปมันแย่จริงๆ”ป๊อปปี้กอดฟางแน่นแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรฟางเข้าใจว่าที่ป๊อปทำไปเพราะป๊อปโดนครอบงำจิตใจ ต่อจากนี้เราจะอยู่ด้วยกัน พ่อแม่
ลูกแล้วนะ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
“อื้อ แต่ที่นี่มันที่ไหนกันล่ะฟาง”ป๊อปปี้พูดแล้วมองไปรอบๆ
 
 
 
 
 
 
 
“เราลองเดินไปเรื่อยๆดูมั้ยป๊อป อาจะเจอทางออกก็ได้”ฟางพูด ทั้งคู่ลองเสี่ยงเดินไปตามทุ่งหญ้า
เรื่อยๆจนถึงทางแยกทางหนึ่งเป็นสีเทามืดดูน่ากลัว อีกทางเป็นทางสีขาวทอดยาวไปจดสุดตา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ฮือๆ”เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นมาจากทางป๊อปปี้และฟางมองหน้ากันก่อนจะเดินไปเพื่อหา
ต้นตอเสียง
 
 
 
 
 
 
 
“คุณเขม”ป๊อปปี้กับฟางต้องตกใจเมื่อเห็นเขริกาในชุดขาวถูกล่ามโซ่ที่เหมือนกับหนามเกี่ยวรัดตัว
เธออยู่
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ฮือๆ มาทำไม มาสมน้ำหน้าชั้นล่ะสิที่เป็นแบบนี้”เขริกาเงยหน้ามาแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นน่ะคุณเขม ทำไมถึงเป็นแบบนี้”ฟางถาม
 
 
 
 
 
 
 
“ก็เป็นผลกรรมที่ชั้นทำกับพวกเธอไงล่ะ ทำให้ชั้นต้องเป็นแบบนี้ ขัดขวางความรักทำร้ายพวกเธอ
ทั้งชาตินี้ชาติก่อน ชั้นกำลังจะต้องไปชดใช้กรรมที่นรก สะใจพวกเธอแล้วล่ะสิ”เขริการ้องไห้ออก
มาแล้วว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่สิ่งที่คุณทำกับพวกเรา มันก็เกิดจากความแค้น อาฆาตจองเวรของคุณเองนะ”ป๊อปปี้พูด เขริกา
ยิ่งร้องไห้
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วการที่เขมรักใหญ่ไม่ยอมให้ใหญ่ไปเป็นของใครมันผิดมากรึไง ฮือๆ เขมรักใหญ่มากนะ ถึงแม้
เขมจะนอนกับกวิน มันก็แค่ความสนุกที่ไม่จริงจังอะไรกับกวิน แต่เขมรักแค่ใหญ่คนเดียวนะ”เขริกา
พูดออกมาทั้งน้ำตา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นเข้าใจคุณนะคุณเขมว่าคุณรักคุณใหญ่มากแค่ไหน ชั้นคือนันท์ในอดีต ชั้นรู้ความรู้สึกของนันท์
ถ้าเลือกได้นันท์เองก็ไม่อยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้นหรอกค่ะ ชั้นขอโทษที่ทำให้คุณเขมต้องเป็นแบบ
นี้”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ฟาง คนที่ผิดทั้งหมดตั้งแต่เริ่มก็คือชั้น ชาติที่แล้วป๊อปมันเลวที่ข่มขืนฟางจนท้องพรากฟาง
มากกั้งทำให้กั้งแค้น และไม่ชัดเจนกับตัวเอง แต่งงานกับเขมแท้ๆแต่กลับยุ่งกับนันท์ ความจริงถ้า
เขมโดนแบบนี้คนที่ต้องโดนด้วยก็คือป๊อป เพราะป๊อปคือต้นเหตุความแค้นของเขมทั้งหมด”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮือๆ พวกเธอรักกันมากจริงๆ ไม่ว่าจะชาตินี้ชาติไหน ชั้นมาก่อนชั้นไม่ช่วยอะไรเลย ไม่สามารถรั้ง
ใหญ่ไปหาเธอได้เลย”เขริกาเป็นป๊อปปี้และฟางพูดแบบนั้นก็ร้องไห้ออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าร้องเลยนะคุณเขม ผมขอโทษคุณเขมปล่อยวาง เลิกพยายบาทเรื่องนี้เถอะนะ คุณเขมจะได้
ไม่ต้องมีห่วงอะไรอีก”ป๊อปปี้เดินเข้าไปใกล้แล้วเช็ดน้ำตาให้เขริกา ก่อนจะเกิดแสงสีทอง โซ่
หนามที่พันตัวเขริกาหลุดออกจนหมด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พวกเราให้อภัยคุณเขมนะคะ จะมีก็แต่คุณเขมนะคะที่จะให้อภัยพวกเรารึเปล่า”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“อือ ชั้นให้อภัยพวกเธอ และชั้นขออโหสิกรรมได้มั้ย มันคงถึงเวลาที่ชั้นต้องไปชดใช้กรรมแล้ว
ล่ะ”เขริกาพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ครับ/ค่ะ พวกเราขออโหสิกรรมให้คุณเขม”ป๊อปปี้และฟางพูดพร้อมกันก่อนจะมีลมพัดมาที่ทั้งคู่
แล้วพัดพาทั้งคู่ออกไปไกลจากเขริกา เขริกามองทั้งคู่ที่ลอยออกไปก่อนจะยิ้มออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อื้อ”ฟางเริ่มรู้สึกตัวแล้วลืมตามองไปรอบๆพบว่าเธออยู่ที่ห้องนอนในเรือนริมน้ำ หญิงสาวค่อยๆ
ลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะเดินออกมากห้องนอน
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟาง”เฟย์ที่เดินขึ้นมาเปลี่ยนเวรเฝ้าฟางร้องอย่างดีใจแล้วกอดพี่สาวแน่น
 
 
 
 
 
 
“พี่หลับไปนานเท่าไหร่แล้วหรอเฟย์”ฟางถาม
 
 
 
 
 
“3วันเต็มๆเลยค่ะ”เฟย์ตอบ
 
 
 
 
 
 
 
 
“จริงสิ แล้วป๊อปปี้ไปไหนแล้วล่ะ”ฟางถามหาสามีหนุ่ม
 
 
 
 
โครม ไม่ทันที่ฟางและเฟย์จะพูดอะไรต่อก็มีเสียงโครมมาจากชั้นล่าง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ต้นตาล ใบข้าว แม่บอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าซน ตายล่ะนี่มันกล่องใส่รองเท้าคุณโทโมะซะด้วย”แก้ว
ร้องอย่างตกใจเมื่อลูกบุญธรรมของเธออย่างต้นตาล ใบข้าวกำลังซนกับตู้รองเท้าของโทโมะ
 
 
 
 
 
 
“ก็พ่อโทโมะบอกว่าพ่อโทโมะมีรองเท้าสวยๆเยอะมากนี่ครับ ต้นตาลอยากดู”ต้นตาลพูด
 
 
 
 
 
 
“ใช่ๆ ใบข้าวอยากดู”ใบข้าวรีบพูด
 
 
 
 
 
“อะไรนะ พ่อโทโมะงั้นหรอ”แก้วเหวอทันที
 
 
 
 
 
 
 
“อยากดูใช่มั้ยครับคนเก่งของพ่อ ต้องดูดีๆไม่ดื้อกับแม่แก้ว ดูนี่พ่อเอาขนมมาให้ด้วยน้า”โทโมะ
เดินเข้ามาพูด
 
 
 
 
 
 
“เย้ๆ พ่อโทโมะใจดีที่สุดเลยครับ/ค่ะ”ต้นตาลใบข้าวร้องอย่างดีใจวิ่งไปกอดโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ต้นตาล ใบข้าวไปเรียกลุงโทโมะแบบนั้นทำไมครับ”แก้วรีบพูด
 
 
 
 
 
 
“ก็พ่อโทโมะบอกเป็นแฟนแม่แก้ว งั้นพวกเราก็เรียกว่าพ่อโทโมะถูกแล้วนี่คะ”ใบข้าวตอบแทน
 
 
 
 
 
 
“เอาที่ไหนมาพูดน่ะ”แก้วหน้าแดงตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
“อะแฮ่ม ก็นี่ไง จดหมายรักที่เธอจะเขียนส่งให้กับชั้น”โทโมะถือวิสาสะแอบเอาจดหมายรักที่แก้ว
ซ่อนไว้ออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่จะบ้ารึไงเอามาจากไหนเนี่ย”แก้วร้องอย่างตกใจรีบยื้อแย่งจดหมาย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นเอามาให้เองล่ะแก้ว”พิมเดินเข้ามาพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“หมายความว่ายังไงน่ะพิม”แก้วไม่เข้าใจเพราะพิมเองรักโทโมะ พิมจะเอาจดหมายรักของเธอไป
ให้โทโมะทำไม
 
 
 
 
 
 
 
 
“พิมรู้ว่าพิมรักคุณโทโมะมาก แต่พิมเองเห็นแล้วว่าความแค้นที่เกิดจากความรักแบบคุณเขมมันส่ง
ผลร้ายขนาดไหน แก้วน่ะรักคุณโทโมะมาโดยตลอด เช่นเดียวกับคุณโทโมะที่รักแก้วเหมือนกัน ใน
เมื่อคนที่พิมรักทั้ง2รักกัน พิมก็ต้องยินดีด้วยสิ ไม่ต้องกลัวนะเพราะพรุ่งนี้พิมก็ไปอังกฤษตามที่ขอ
ทุนไปแล้ว ดูแลกันให้ดีๆนะ แค่พิมเห็นคนที่พิมรักมีความสุขพิมก็มีความสุขแล้วล่ะ แก้วอย่าโกหก
หัวใจตัวเองอีกเลยนะ”พิมพูดก่นจะเอามือโทโมะมาจับมือแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พิม”แก้วดึงพิมไปกอดแน่น
 
 
 
 
 
 
“อย่าปล่อยให้โอกาสที่พิมให้หลุดไปนะ”พิมพูก่อนจะไปเก็บของต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ยังรักชั้นอยู่ก็บอกมาเหอะน่า”โทโมะกระแซะเข้าไปใกล้แล้วถามแก้ว
 
 
 
 
 
“ไม่ นี่คุณว่างมากก็ไปหาอะไรทำเถอะค่ะคุณโทโมะ”แก้วเขินรีบเดินหนี
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊าย พ่อโทโมะหอมแม่แก้วด้วย”ต้นตาลและใบข้าวร้องพร้อมกันเมื่อโทโมะหอมแก้มแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษนะที่เคยทำให้ผิดหวัง เคยทำให้เสียใจน่ะ ถ้าเธอยังรักชั้น ชั้นอยากบอกว่าชั้นดีใจมากนะ
ที่เธอรู้สึกแบบเดียวกับชั้นน่ะ”โทโมะกระซิบข้างหูแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
“คนบ้า นี่แก้วก็เขินเป็นนะ”แก้วหันขวับมาพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เขินแบบนี้แปลว่าใจเรายังตรงกันไงล่ะ”โทโมะพูดแล้วเอื้อมมือไปกุมมือแก้ว ทั้งคู่ยิ้มให้กัน
 
 
 
 
 
“คนบ้าทำให้เขินอีกแล้ว ต้นตาล ใบข้าวไปกินขนมกันนะลูก”แก้วพูดแล้วเดินไปกับโทโมะและ
ลูกๆข้างนอก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ยๆ น่ารักที่สุดเลยอ่คู่พี่โทโมะ เฟย์ล่ะเขิน”เฟย์ที่แอบดูคู่โทโมะกับฟางก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“แหม ละคู่เราล่ะเป็นไง อย่างอนเค้าบ่อยนะ เดี๋ยวถ้าเค้าถอดใจไม่ง้อละจะขายไม่ออก”ฟางแซว
 
 
 
 
 
 
“บ้าพี่ฟาง อีตานั่นไม่มีวันถอดใจหรอกน่า ถ้าถอดใจนะ น่าดู”เฟย์พูดก่อนจะหันขวับไปเจอกับ
เขื่อนที่ประคองโบว์อยู่ในสวน เฟย์รีบวิ่งลงไปทันทีโดยที่ฟางวิ่งตามไปแทบไม่ทัน
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณพี่เขื่อนมากนะคะ”โบว์พูดเมื่อเขื่อนพาเธอมานั่งที่เก้าอี้ในสวน
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ทำอะไรกันน่ะ อีกนิดก็จะจูบกันอยู่แล้วชั้นเห็นนะ”เฟย์เดินเข้ามาโวยวาย
 
 
 
 
 
 
“พวกเราไม่ได้จูบกันนะคะ โบว์สะดุดพี่เขื่อนเลยเข้ามาประคองเท่านั้นล่ะค่ะ”โบว์รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นแน่ ที่โวยวายแบบนี้หึงเค้าล่ะสิ เฟย์ชอบเขื่อนเค้าก็บอกเค้าสิๆ”ฟางแซว
 
 
 
 
 
 
“อ้าวคุณฟางฟื้นแล้ว ดีใจด้วยนะครับ ที่ไม่เป็นอะไรมากทั้งแม่ทั้งลูกเลย ตอนนี้ยัยหนูคงจะอยู่ใน
ท้องรอเจอหน้าพ่อกับแม่แล้วสินะครับ”เขื่อนพูดอย่างดีใจ
 
 
 
 
 
 
“ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ เฟย์ว่าเฟย์กลับเข้าไปข้างในดีกว่า หิวแล้ว”เฟย์พูดแต่เขื่อนรั้งข้อมือบางไว้
 
 
 
 
 
 
“นี่จะไม่ยอมให้อภัยกันจริงๆหรอเฟย์”เขื่อนมองเฟย์แล้วถามด้วยความน้อยใจ
 
 
 
 
 
 
“ปล่อย”เฟย์พูด
 
 
 
 
 
“ขอโทษที่เคยทำร้าย แต่ให้อภัยกันได้มั้ย ไม่รักกันไม่เป็นไรแต่อย่าเกลียดกันแบบนี้สิ”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ ชั้นจะไม่ให้อภัยนายจนกว่า นายสัญญากับชั้นว่านายจะรักแค่ชั้น มีแค่ชั้นคนเดียว เมื่อชั้นเรียน
จบก็ต้องมาสู่ขอเพื่อรับผิดชอบชั้นถูกต้องตามธรรมเนียมประเพณีถ้าทำไม่ได้ก็อย่าหวัง”เฟย์รีบสั่ง
 
 
 
 
 
 
 
“ทำได้ตั้งแต่ข้อแรกแล้วล่ะ นี่ตกลงเฟย์ให้อภัยชั้นแล้วใช่มั้ย”เขื่อนถามอย่างตื่นเต้น
 
 
 
 
 
 
“ไม่รู้ไม่ชี้ นี่ยิ้มอยู่นั่นล่ะ บอกว่าหิวแล้ว ไปหาไรกินกัน”เฟยืยิ้มก่อนจะรีบควงเขื่อนเข้าไปในบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดีจังเลยนะคะที่ทั้งคู่ดีกันแล้ว”โบว์พูดแล้วยิ้มกับฟาง
 
 
 
 
 
“แล้วโบว์เป็นยังไงบ้าง แล้วกั้งล่ะเป็นยังไงหลังจากวันนั้น”ฟางถามถึงโบว์และกั้ง
 
 
 
 
 
 
 
“โบว์”ยังไม่ทันที่โบว์จะตอบอะไร กั้งก็เรียกโบว์ทำให้ฟางและโบว์หันไปมองกั้ง
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ไหนว่ะไปทำธุระไงละคะ เสร็จธุระแล้วหรอ”โบว์ถามกั้ง
 
 
 
 
 
 
“อื้ม เสร็จแล้วทำเสร็จแล้ว”กั้งพูดก่อนจะจับมือโบว์แล้วเอาแหวนมาจากกระเป๋ากางเกงก่อนจะ
สวมแหวนให้โบว์
 
 
 
 
 
 
“นี่มันอะไรคะคุณกั้ง โบว์งงไปหมดแล้ว”โบว์ตกใจ ปนอึ้งเช่นเดียวกับฟาง
 
 
 
 
 
 
“เธอท้องชั้นก็รับผิดชอบไง”กั้งหน้าแดงแล้วอึกอักก่อนจะพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
“ช่างเถอะค่ะ รับผิดชอบเพราะโบว์ท้องกับคุณแต่คุณไม่ได้รักโบว์”โบว์ซึมลงไปแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“ยัยบ้า ใครว่าไม่รักเล่า”กั้งพูด โบว์ตกใจเงยหน้าสบตากับชายหนุ่มที่ยืนข้างๆ กั้งไม่พูดแต่ดึงโบว์
ไปกอด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ให้อภัยชั้นได้มั้ย ชั้นยอมรับว่าชั้นมัวแต่จมอยู่กับอดีต เรื่องของชาติที่แล้วไม่ยอมปล่อยวาง ดีแต่จะทำร้ายเธอแบบนี้ แต่ให้ชั้นได้ชดใช้สิ่งที่ชั้นทำด้วยการดูแลเธอกับลูกตลอดชีวิตจะได้มั้ย ชั้นรักเธอนะ”กั้งพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ฮือๆ ค่ะคุณกั้ง”โบว์ซึ้งใจไม่คิดว่ากั้งจะพูดคำนี้ออกมาก็ร้องไห้กอดชายหนุ่มแน่น
 
 
 
 
 
 
 
“ยินดีด้วยนะโบว์ ยินดีด้วยนะกั้ง”ฟางยิ้มอย่างดีใจเมื่อเห็นภาพนี้
 
 
 
 
 
 
 
“จริงสิ ตอนกั้งเดินมาที่สวนกั้งเห็นนายป๊อปปี้เค้าเดินไปทางเรือนจันทร์เจ้านะฟาง”กั้งพูด
 
 
 
 
 
 
“งั้นหรอ ขอบใจนะกั้ง”ฟางพูดแล้วรีบวิ่งข้ามไปที่ฝั่งเรือนจันทร์เจ้าทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หายไปไหนแล้วล่เนี่ย”ฟางเดินเข้ามาถึงด้านหน้าเรือนจันทร์เจ้าแล้วมองหาป๊อปปี้ เธอสังเกตได้
ว่า บริเวณรอบๆตัวเรือนจันทร์เจ้าถูกตัดหญ้าให้ดูโล่งเตียน หญิงสาวเดินเข้าไปด้านในเพราะกุญแจ
ที่ปกติปิดไว้ถูกเอาออก
 
 
 
 
 
 
 
 
“เหมือนกับเมื่อก่อนเลย”ฟางมองไปรอบๆแล้วพบว่าด้านในเรือนจันทร์เจ้าถูกทำความสะอาดและ
ซ่อมแซมคล้ายกับบรรยากาศเรือนจันทร์เจ้าที่ฟางเห็นในอดีตไม่มีผิด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เหมือนเดิมทุกอย่างเลยใช่มั้ยฟาง”ป๊อปปี้เดินมาเจอฟางที่กำลังมองดูด้านในตัวเรือนจันทร์เจ้าก็
เดินไปใกล้แล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้”ฟางหันมาเจอคนรักก็ยิ้มดีใจก่อนจะโผกอดป๊อปปี้แน่นด้วยความรักและคิดถึง
 
 
 
 
 
 
 
“หลับนานไป3วันนี่เหมือน3ปี รู้มั้ยคนแถวนี้เค้าทรมานใจนะ”ป๊อปปี้อ้อนฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“ทรมานใจจริงเร้อ นึกว่าแอบดีใจที่ไม่มีคนให้บ่นซะอีก”ฟางพูดยิ้มๆ ป๊อปปี้เห็นก็หอมแก้มฟางที
นึง
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เอาอ่ะ ถ้าจะให้คนที่ชื่อฟางคนนี้ไม่บ่นป๊อปคงไม่ได้อ่ะ เพราะป๊อปอ่ะชอบเสียงบ่นของฟางซะ
แล้ว”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
“คนบ้า ชอบให้เมียบ่นรึไงคะๆ”ฟางยิ้มก่อนจะหยิกแก้มป๊อปปี้ดึงเล่นไปมา
 
 
 
 
 
 
“ก็เมียคนเดียวไม่ให้บ่นก็แปลกสิจ้ะ”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะบรรจงจูบฟางรับขวัญที่เธอฟื้นขึ้นมาทันที
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วนี่นึกยังไงล่ะทำไมถึงมาซ่อมแซมเรือนจันทร์เจ้านี้ได้”ฟางถาม
 
 
 
 
 
 
“สงสัยป๊อปคงอยากจะให้เรือนจันทร์เข้ากลับมาเป็นเหมือนเดิมมั้ง อย่างน้อยที่นี่ก็คือบ้านของคุณ
ใหญ่ ที่แรกเริ่มที่ทำให้ได้เจอกับนันท์”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะกุมมือ
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่รู้เรื่องอดีตซะด้วย ไหนว่าไม่เชื่อเรื่องพวกนี้ไงล่ะคะ”ฟางถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้าก็เจออะไรมาซะขนาดนี้แล้วไม่เชื่อก็บ้าแล้วล่ะฟาง และอีกอย่างขึ้นชื่อว่าเป็นสามีของฟาง
เรื่องพวกนี้ป๊อปต้องรู้สิ”ป๊อปปี้พูดแล้วยักคิ้วกวนๆให้ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็บอกคุณฟางเค้าไปตรงๆสิคุณป๊อปว่าตัวเองก็เห็นอดีตทั้งหมดแล้วเหมือนกับคุณฟางไม่ต้องมา
ทำลีลาหรอกน่า”เขื่อนที่เดินมากับเฟย์พูดและเดินนำมา ตามด้วย แก้วที่มากับโทโมะ ต้นตาลใบ
ข้าวและกั้งที่มากับโบว์
 
 
 
 
 
 
 
“โห มากันหมดเลยนะเนี่ย”ป๊อปปี้มองทุกคู่แล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
 
 
“แหงล่ ช่วยกันซ่อมแซมเรือนจันทร์เจ้าบอกเลยว่าเหนื่อยมากก็ขอมาชื่นชมผลงานความสำเร็จ
หน่อยสิ”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
“บ่นมากน่าคุณโทโมะ เมื่อวานตอนถางหญ้าล่ะเห็นบ่นอิดออดละแอบอู้ก่อนเขื่อนเค้าอีกนะ”แก้วดุ
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้า ว่าที่สามีเธอเหนื่อยก็ขอพักหน่อยสิจ้ะที่รัก”โทโมะพูดอ้อนแก้วจนหน้าแดงก่อนจะถูกทุกคน
โห่แซว
 
 
 
 
 
 
 
 
“หวานกันแบบนี้นี่คงเปิดใจกันแล้วสินะ ดีๆ รีบแต่งแล้วรีบมีน้องไวๆนะ”ป๊อปปี้แซวยิ่งทำให้แก้ว
หน้าแดงเข้าอีก
 
 
 
 
 
 
 
“พอเลยๆทุกคน นี่พวกเรามาดูเรือนจันทร์เจ้าถูกซ่อมแซมใหม่นะไม่ใช่มาแซวกัน”แก้วทำเข้มแล้ว
รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เข้มไปเถอะแก้ว เดี๋ยวถ้าแต่งงานกับพี่โทโมะแล้วเดี๋ยวก็หวานเองล่ะ”เฟย์แซวไม่หยุด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อุ๊บ”ขณะที่ป๊อปปี้หัวเราะเพื่อนๆอยู่ ชายหนุ่มก็รู้สึกอยากอ้วกก่อนจะวิ่งไปอ้วกทันที
 
 
 
 
 
 
“เออใช่ ฟางท้องนี่นา งั้นนี่ก็เท่ากับว่าป๊อปปี้แพ้ท้องแทนเมีย”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
“โรแมนติกจัง มีแพ้ท้องแทนคนที่รักด้วย”เฟย์แซวแล้วยิ้มด้วยความเขิน
 
 
 
 
 
 
 
 
“อุ๊บ”กั้งที่หัวเราะป๊อปปี้สักพักก็วิ่งไปโก่งคออ้วกโดยมีโบว์ลูบหลังให้
 
 
 
 
 
“นี่ก็อีกคู่ แหมกั้ง ปากบอกไม่รักไม่สนใจแต่แพ้ท้องใหญ่งี้เลยนะ”เขื่อนแซว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ต่อไปนี้จะไม่มีเรื่องราวร้ายๆอะไรอีกแล้วเนาะป๊อป”ฟางพูดเมื่อนมองทุกคนทุกคู่กับลังพูดคุยกัน
มาจากจากชั้นบนของเรือนจันทร์เจ้า
 
 
 
 
 
 
“ใช่ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องในอดีตหรือเรื่องวุ่นวายต่างๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วโอบเอวฟางแน่น
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่เรื่องราวที่ผ่านมาทำให้ฟางได้รู้นะว่าพวกเรารักกันมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
“แต่จะชาติที่แล้วหรือชาตินี้ป๊อปเองก็รักฟางไม่มีเปลี่ยนแปลงเลยนะ จะรักแค่ฟางคนเดียวเท่านั้น
ด้วย”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางก็รักป๊อปนะ รักมากที่สุดในโลกเลย”ฟางพูดแล้วกอดป๊อปปี้แน่น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่2คนข้างบนแอบสวีทหวานกันอีกแล้ว ลงมานั่งด้วยกันข้างล่างสิ”โทโมะตะโกนเรียกป๊อปปี้และ
ฟางที่แอบสวีทชั้นบน
 
 
 
 
 
 
 
 
“จ้าไปเดี๋ยวนี้ล้ะจ้า”ฟางยิ้มก่อนจะจูงมือเดินลงไปกับป๊อปปี้ ต่อากนี้เธอกันเขาก็จะมีกันและกัน อยู่
ด้วยกันเป็นครอบครัวที่เคยวาดฝันไว้ในอดีต ไม่มีอะไรมาพรากพวกเขาจากกันอีกต่อไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
จบแล้วจ้าาาาาาาาาาาาาา
 
 
 
 
กว่าจะพ้นเรื่องของเขมนี่เล่นซะเกือบตายทั้งคู่
 
 
เรื่องนี้อาจจะไม่สนุกเท่าไหร่งั้นเรื่องหน้าพักดราม่าก่อนก็ได้นะ
 
 
เดี๋ยวหาเรื่องสนุกๆลงเเทนละกันนน   เพราะเหมือนรีดเดอร์หายเลยยย  สงสัยดราม่าเยอะ
 
 

 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา