Oh my Thief จับหัวใจนายจอมโจร

9.6

เขียนโดย Chapond

วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.50 น.

  37 ตอน
  378 วิจารณ์
  98.00K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 00.11 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

27) 27 จูปิเตอร์ เนปจูน พลูโต1

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เล่นท้าไปแบบนี้ งานนี้พวกโจรจะมามั้ยนะ”ฟางนั่งดูข่าวในทีวีที่ร้านป๊อปปี้แล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่รู้สิ ว่าแต่คุณน่ะ เมื่อไหร่จะกลับบ้าน เพื่อนคุณก็กลับแล้วนะ”ป๊อปปี้พูดพลางกอดอกบ่นใส่ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“นี่การที่ชั้นมานั่งดูแลนายเนี่ยมันทำให้นายอึกอักมากรึไง เอ๊ะ รึว่านายแอบนัดสาวๆของนาย
อีก”ฟางว่า
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้า ผมจะทำอะไรก็เรื่องของผมสิ รึว่า หึงหรอ”ป๊อปปี้กระแซะเข้าไปใกล้แล้วแซวฟาง
 
 
 
 
 
“บ้า ชั้นแค่เป็นห่วงนายเท่านั้นหรอกน่า อย่ามาลามปามย่ะ”ฟางชะงักแล้วรีบพูด
 
 
 
 
 
 
“นั่นแน่ แอบคิดอะไรกับเราจริงๆด้วย ชอบก็บอกมาสิๆ”ป๊อปปี้หัวเราะและล้อเลียนฟาง ฟางเดินหนี
ทำให้ชายหนุ่มรีบไล่ตามหยอกล้อกันสนุกสนาน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง”เต้ยเดินเข้ามาในร้านเห็นฟางและป๊อปปี้หยอกล้อกันก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“อ้าวเต้ย ไปไงมาไงน่ะ”ฟางหยุดวิ่งแล้วเดินไปหาเต้ย
 
 
 
 
 
“เลิกประชุมแล้ว เลยว่าจะมารบฟางไปทานข้าวที่ร้านของเวฟ เลยรู้ว่าฟางอยู่ที่นี่ อีกแล้ว”เต้ยพูด
นิ่งๆ
 
 
 
 
 
 
“รีบไปสิ แฟนเธอน่ะ เค้าโมโหแล้วนะ ไปกินข้าวกับแหนดิ”ป๊อปปี้เงียบสักพักก่อนจะพูด
 
 
 
 
 
“เอ่อ แล้วนายล่ะ”ฟางถาม
 
 
 
 
 
“ฮัลโหลแบม ป๊อปปิดร้านแล้วนะครับ”ป๊อปปี้กดมือถือโทรหาแบมทันที
 
 
 
 
 
 
“เห็นมั้ยเค้าก็มีคนมาดูแลอยู่แล้ว แล้วฟางจะมานุ่งกับทำไม ไปกันเถอะ”เต้ยพูดนิ่งๆแล้วเดินไป
ฟางมองป๊อปปี้ที่เดินเลี่ยงไปคุยกับแบมก็นิ่งสักพักก่อนจะขับรถตามเต้ยออกไปจากร้านป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นอะไรรึเปล่าฟาง”เต้ยถามเมื่อคีบอาหารให้ฟางแล้วเห็นฟางเอาแต่นั่งเหม่
 
 
 
 
 
“อ๋อเปล่าจ้ะ เมื่อกี้เต้ยพูดว่าอะไรนะ”ฟางได้สติแล้วรีบถามคู่มหั้นหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
“เต้ยยังไม่ทันจะพูดอะไรเลย ฟางเป็นอะไร หมู่นี้ทำไมเต้ยเห็นฟางแปลกๆ”เต้ยพูดอย่างสงสัย
 
 
 
 
 
 
“ฟางไม่ได้เป็นอะไรนิเต้ย ไม่มีอะไรหรอกน่า ทานข้าวกัน”ฟางยิ้มและบอกเต้ยก่อนจะนั่งกินข้าว
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวนี้เต้ยเห็นฟางไม่ตามพ่อฟางไปทำงานเหมือนก่อนแล้ว เห็นแต่มาขลุกอยู่แต่กับป๊อปปี้”เต้ย
พูดตรงๆ
 
 
 
 
 
“เต้ย เพราะเค้าช่วยฟางเรื่องที่ถูกพวกนั้นตามล่านะ ฟางก็ต้องดูแลเค้าสิ”ฟางว่า
 
 
 
 
 
“หรอ แต่เต้ยคิดว่าฟางทำเกินไปแล้วนะ ฟางเอาใจใส่ใครไม่รู้ที่ไม่ใช่คู่หมั้นของฟางแบบนี้ เต้ย
เองก็น้อยใจนะ มันทำให้เต้ยรู้สึกว่าเรา2คนหมั้นกันมานานแล้วทุกอย่างมันทำให้ฟางเปลี่ยน
ไป”เต้ยพูด
 
 
 
 
 
 
“เต้ย ฟางไม่ได้เปลี่ยนไปนะ ถ้าเต้ยจะชวนกันทะเลาะแบบนี้ ฟางว่าเราอย่าพึ่งคุยกันเลย”ฟางพูด
แล้วเดินหนีออกมานอกร้าน เธอเป็นอะไรของเธอ เมื่อก่อนเธอไม่เคยหงุดหงิดใส่เต้ยเรื่องไม่เป็น
เรื่งแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เมื่อกี้เหมือนเห็นฟางเดินไปที่ร้านอาหารกับแฟนใช่มั้ย”พิชชี่เดินมาเห็นฟางนั่ที่น้ำพุด้านล่างห้าง
ตามลำพังก็พูด
 
 
 
 
 
 
“ใช่ ตายแล้ว ทำไมพิชเป็นแบบนี้เมื่อตอนกลางวันยังดีๆอยู่เลยนิ”ฟางตกใจเมื่อเห็นพิชชี่มีสภาพ
หัวแตกเหมือนโดนทำร้ายมา
 
 
 
 
 
“มันคงเป็นคราวซวยนั่นล่ะที่เจอ3โจรนั่น”พิชชี่พูดเศร้าๆ
 
 
 
 
 
“อะไรกัน พิชชี่ เกิดอะไรขึ้นเล่ามาให้ฟางฟังนะ”ฟางว่า
 
 
 
 
 
 
“พิชก็ขับรถกลับบ้านดีๆนี่ล่ะแล้วจู่ๆมีโจรมาขวางทางพิชแล้วลากพิชไปที่ข้างทางก่อนจะรุมทำร้าย
ตอนแรกพิชก็คิดว่าพวกนั้นทำร้ายเพื่อชิงทรัพย์ธรรมดาแต่กลับไม่ใช่ โจรที่ชื่อซูสบอกว่า นี่คือการ
สั่งสอนพวกที่ชอบยุ่งกับของๆคนอื่น แล้วมันขู่ว่าถ้ายังยุ่งกับฟางอีกมันจะทำมากกว่านี้”พิชชี่พูด
เสียงเครียด
 
 
 
 
 
 
“บะ บ้าน่า”ฟางอึ้งไม่อยากจะเชื่อ แต่เมื่อเห็นสภาพของพิชชี่เธอก็มั่นใจว่าพิชชี่ไม่โกหกแน่นอน
 
 
 
 
 
“พิชจะคิดว่ามันคือคราวซวยของพิชละกันที่มาเจอโจรซูสเข้า ช่างเถอะ”พิชชี่ตีหน้าเศร้า
 
 
 
 
 
 
“ถ้าซูสทำร้ายพิชจริง ไม่ต้องห่วง ทางตำรวจจะจัดการเรื่องนี้ให้ เราจะไม่มีวันปล่อยให้คนชั่วลอย
นวลแน่ๆ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษนะคะที่มาช้า ขอโทษค่ะ”แก้ววิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาในสตูดิโอแล้วไหว้ขอโทษทุกคน
 
 
 
 
 
 
 
“มีอะไรรึเปล่าแก้วทำไมวันนี้มาทำงานสาย รึว่าทะเลาะกับแฟน”เควินเห็นแก้ววิ่งเอาของไปเก็บก็
รีบตามไปถาม แก้วชะงักแล้วคิดถึงเมื่อคืนที่โทโมะปล้ำเธอก็เงียบซึม เพราะเมื่อเช้านี้เธอเองก็
แอบหนีโทโมะที่นอนที่คอนโดเธอออกมา
 
 
 
 
 
 
“ก็แค่คนเอาแต่ใจ ชอบใช้กำลังไม่มีอะไรหรอก”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ห้ะ อย่าบอกนะว่าแก้วโดนแฟนทำร้ายน่ะ แก้วเจ็บตรงไหนรึเปล่า”เควินรีบถามแก้วด้วยความเป็น
ห่วง
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ เออ จริงสิ งานประมูลเครื่องเพชรที่จะมีวันพรุ่งนี้เห็นชื่อเควินไปด้วยนิ ยินดี
ด้วยนะที่ได้ออกงาน”แก้วเปลี่ยนเรื่องคุย
 
 
 
 
“แก้วเราเป็นห่วงแก้วนะ ถ้าแก้วมีอะไรในใจบอกเพื่อนคนนี้ได้นะ”เควินเอามือแตะไหล่แก้วแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“เควิน ถ้าคนที่เรารักและเคารพ ต้องกลายเป็นคนเลว เควินว่าแก้วควรปกป้องเค้าต่ไปดีมั้ย”แก้วนิ่ง
สักพักก่นจะพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“คนเลวงั้นหรอ เลวแบบไหนล่ะ ถ้าเลวแบบทำร้ายคนอื่นเควินว่าอย่าปกป้องเค้าเลย เอ่อ จริงสิ
คนที่มาตามแก้วกลับวันนั้น ชื่อคุณโทโมะ เป็นธุรกิจหนุ่มไฟแรงใช่มั้ย เราเคยอ่านเอในหน้าข่าว
สังคมน่ะ อย่าบอกนะว่าคุณโทโมะเค้าไปทำเรื่องอะไรไม่ดีๆล่ะ รึว่าทำเรื่องผิดกฏหมายล่ะ”เควินพู
ดลแวทำหน้าตาตกใจ
 
 
 
 
 
 
“ไม่ถึงกับผิดกฎหมายหรอก เราขอไม่บอกแล้วกัน ถ้าเกิดเค้าทำเลวอีก แก้วก็คงจะไม่ปกป้องเค้า
อีกต่อไปแล้ว เพราะหนี้บุญคุณจะถือว่าครั้งนี้คือครั้งสุดท้ายแล้ว”แก้วพูดนิ่งๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
วันงานประมูลเครื่องเพชรของมิสเตอร์ริว
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟางคิดว่าพวกโจรซูสจะมามั้ยอ่ะ”เฟย์พูดแล้วมองเหล่าตำรวจและพ่อของเธอคุ้มกันอย่างแน่น
หนา
 
 
 
 
 
 
“ไม่รู้เหมือนกัน ว่าแต่เราเถอะ ทะเลาะกับเขื่อนี่คุยกันรึยัง”ฟางย้อนถามเรื่องราวของน้องสาว
 
 
 
 
 
 
“ไม่รู้ คนขี้หึงงี่เง่า ไม่อยากคุยด้วยแล้ว”เฟย์หน้างอนึกถึงเมื่อตอนกลางวันที่เธอบังเอิญเจอกั้งที่
ร้านกาแฟของเพื่อนเธอแล้วพูดคุยกัน เขื่อนก็ตรงเข้ามาเอาเรื่องกั้งทำให้เฟย์และเขื่อนทะเลาะกัน
ยกใหญ่
 
 
 
 
 
 
“เอาน่าสิ่งที่ขื่อนทำไปเพราะว่ารักเรานะ”ฟางพูดปลอบใจน้องสาวแต่เฟย์ก็ไม่วายหน้างอน้อยใจ
เขื่อนอยู่ดี
 
 
 
 
 
 
“ตื่นเต้นหรอแก้วหน้าซีดเชียว”เควินถามเมื่อเห็นแก้วที่หายใจเข้าออกลึกๆอยู่หลังเวที
 
 
 
 
 
 
“ก็ครั้งที่แล้วน่ะสิที่เป็นงานเดินแบบครั้งแรกของแก้วก็ดันมีเรื่อง ที่พวกโจรบุกเข้ามาหมายจะชิง
เพชรสีชมพู แต่สุดท้ายเป็นเพชรปลอม แล้วพวกโจรก็เอาเพชรโยนขึ้นฟ้าเกิดระเบิดเสียงดังทำให้
แก้วตกใจจนเป็นลมน่ะสิ”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“โถ น่าสงสารจัง ไม่ต้องห่วงนะ ถึงแม้งานนี้ไม่มีมิณทร์คอบดูแลแต่ก็มีเราเพื่อนคนนี้คอยปกป้อง
นะ จะไม่มีใครหรือโจรคนไหนมาทำร้ายแก้วได้อีกแล้วล่ะ”เควินพูดแล้วจับมือแก้วไว้แน่นเป็น
จังหวะเดียวที่โทโมะเดินเข้ามาเห็นเข้า
 
 
 
 
 
“ชั้นจะเอาดอกไม้มาให้แก้ว ขอชั้นอยู่กับแก้วตามลำพังจะได้มั้ย”โทโมะพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องไปหรอกเควิน อยู่ที่นี่กับแก้วนั่นล่ะ เพื่อนกันเราไม่มีความลับต่อกันหรอก”แก้วพูด
 
 
 
 
 
“แต่เควินว่าอยู่คุยกันก่อนเถอะ ไม่เข้าใจอะไรกันก็รีบคุยกันดีๆนะ”เควินพูดแล้วยิ้มก่อนจะออกไป
รอด้านนอก
 
 
 
 
 
“มีอะไรคะ แก้วไม่ว่างมากหรอกนะ แก้วต้องไปเตรียมตัว”แก้วพูดแล้วรับดอกไม้มาจากโทโมะ
 
 
 
 
 
 
“ชั้นอยากให้เธอระวังตัว ถ้าคืนนี้พวกโจรตัวปลอมมา ชั้นกลัวว่าพวกนั้นจะทำร้ายเธอ”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
“โจรตัวปลอมอะไรคะ ในเมื่อโรก็อยู่ตรงนี้แล้ว จะมีใครอีก”แก้วพูดเสียงแข็ง
 
 
 
 
 
 
“แก้ว ทำไมไม่ฟังชั้นบ้างล่ะชั้นไม่ใช่โจรนะ เชื่อใจกันหน่อยได้มั้ย”โทโมะพูดอย่างตัดพ้อ แต่แก้ว
ยังคงบึ้งตึง ชายหนุ่มจึงเดินถอยออกมาด้วยความเสียใจ เมื่อถึงเวลาเดินแบบแล้ว แก้วก็เดินควง
มากับเควินที่ฟลอร์
 
 
 
 
 
 
ตึง ตึง ตึง
 
 
 
 
 
 
จู่ๆไฟสปอร์ตไลท์ก็ดับทั่วงานจนหมด ทั้งงานตกอยู่ในความมืด ต่างฮือฮาและเริ่มกลัว
 
 
 
 
 
 
“แยกกองกำลัง ดักจับทุกทางเข้าออกให้หมด”เต้ยที่ให้ลูกน้องเปิดไฟฉายพกพาแต่ละคนแล้วสั่ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เควินอยู่ที่ไหนน่ะเควิน ไม่มีอีกแล้ว นี่อย่าบอกนะว่าคุณทำมันอีกแล้วคุณโทโมะ”แก้วพูดกับตัว
เองด้วยความกลัวเมื่ควานหาบนฟลอร์แล้วไม่เจอเควิน ก่อนจะนึกถึงโทโมะที่มางานนี้เหมือนกันนี่
เขาคงจะก่อเรื่องอีกแล้วสินะ
 
 
 
 
 
 
“อื้อๆ”แต่ก่อนที่แก้วจะควานหาทางลงก็มีมือหนึ่งมาปิดปากแล้วลากแก้วไปอีกทางทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เฟย์ อยู่ไหนน่ะเฟย์”ฟางที่เปิดโปรแกรมไฟฉายในมือถือเดินส่องตามหาเฟย์ที่แยกมาเข้าห้องน้ำ
ด้านนอก
 
 
 
 
 
 
 
“หึ หึ หึ”เสียงใครคนหนึ่งหัวเราะดังก้องออกมา ฟางหันขวับไปเห็นชายที่อยู่ในชุดสูทสีขาว
 
 
 
 
 
 
“มาก็ดีแล้ว นี่จะมาก่อเรื่องที่นี่อีกแล้วใช่มั้ยซูส นายนี่นะเลิกทำแบบนี้ได้มั้ย และไหนจะเมื่อวานอีก
ที่ทำร้ายเพื่อนชั้นน่ะ มันคือความจริงหรอ นายทำร้ายเพื่อนชั้นหรอ”ฟางยิงคำถามรัวตะโกนถาม
ชายชุดสีขาว ชายคนนั้นไม่ตอบได้แต่หัวเราะในลำคอเดินเข้ามาใกล้ฟางเรื่อยๆจนฟางเริ่มรู้สึกกลัว
และถอยหลังมาเรื่อยๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดด”เสียงของเฟย์กรีดร้องออกมาทำให้ฟางหันไปมองด้วยความตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะไปไหนล่ะ ไม่อยากรู้แล้วหรอว่าซูสเป็นใคร”ชายคนนั้นพุ่งเข้ามาดึงฟางไปกอดแนบลำตัวแล้ว
พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“นายไม่ใช่ซูส นายคือใครปล่อยนะ”ฟางดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดแล้วพยายามแกะให้หลุดจากชาย
คนนั้น
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นะเป็นใครไม่สำคัญหรอก แต่รู้ไว้ซะว่าชั้นมาที่นี่เพื่อมาจัดการกับ3โจรชั่วที่ก่อเรื่องวุ่นวายใน
เมืองนี้ต่างหากล่ะ ชั้นชื่อจูปิเตอร์นะ”จูปิเตอร์พูดแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นนายก็ปล่อยชั้น ชั้นได้ยินเสียงน้องสาวชั้นร้องอยู่ ในงานกำลังวุ่นวาย นายก็ไปตามตัว3โจ
รนั่นน่ะสิ มาจับตัวชั้นทำไมกัน”ฟางว่าแล้วพยายามดิ้น แต่ว่ายิ่งดิ้นก็ยิ่งรัดตัวฟางแน่นยิ่งขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นก็ไม่อยากจะยุ่งกับเธอหรอกนะถ้าบังเอิญคืนที่สนามเวคบอร์ดชั้นไม่บังเอิญเจอช้อตเด็ดของ
เธอกับจอมโจรซูสที่คิสกันอย่างดูดดื่ม เอ๊ะๆ ชั้นจำได้ว่าเธอมีคู่หมั้นนิ แบบนี้เท่ากับว่าเธอทรยศคู่
หมั้นตัวเองที่เป็นตำรวจแล้วปันใจให้กับชู้รักที่เป็นโจรงั้นสิ งั้นเธอก็ต้องร่วมมือกับโจรพวกนั้นทำ
เรื่องชั่วๆในเมืองนี้น่ะสิ”จูปิเตอร์ว่ากล่าวหาฟาง
 
 
 
 
 
 
“ไม่จริง ชั้นไม่เคยร่วมมือกับซูส ปล่อยชั้นนะ”ฟางว่าก่อนจะกระทืบเท้าจูปิเตอร์แล้ววิ่งออกมา
 
 
 
 
 
 
“นี่ไม่อยากจะรู้จริงๆงั้นหรอว่า3โจรพวกนั้นคือใคร”จูปิเตอร์พูดไล่หัลงฟางทำให้ฟางชะงัก หยุดวิ่ง
แล้วหันกลับไปมองจูปิเตอร์ที่ยืนยิ้มให้กับฟางอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เอาล่ะสิ ฟางยิ่งอยากรู้ด้วยสิว่าจูปิเตอร์คือใคร งานนี้ฟางจะเป็นพวกนั้นไม่น้อ
 
 
เห็นทุกคนว่าเต้ยทำหน้าที่คู่หมั้นไม่ดี เลยจัดให้เลย
 
 
 
แต่ความลับของ3โจรใกล้เผยแล้ว แต่จะเผบยังไง ใครเป็นคนบอกต้องมาดู
 
 
 

 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา