รักนะ ไอบี้ของผม

ตอนที่ 10
[CHANYEOL TALK]
เอ...
เมื่อกี้ใครหว่า? เดินขึ้นไปบนบ้านผมเฉยเลย! ก็ผมมัวแต่เป็นห่วงแบคฮยอนน่ะสิ TT เลยไม่ได้ถามว่าเป็นใคร ตอนนั้นผมกำลังจะเดินออกจากบ้านไปซื้อยาให้แบคฮยอนพอดีเธอคนนั้นก็เข้ามาบ้านผมโดยไม่ขออนุญาตผมซ้ากกกกกคำ 
ช่างเถอะ ที่รู้ๆคือตอนนี้ผมต้องไปซื้อยาก่อน!
ผมเดินออกมาที่หน้าปากซอย หน้าปากซอยนี่ก็มีร้านขายยาอยู่แหละ ผมเดินเข้าไปแล้วเดินไปหยิบยาแล้วเอาไปจ่ายที่เคาว์เตอร์ซึ่งมีคุณลุงเภสัชกรยืนอยู่
"45 บาทครับ"  (อันนี้ไรท์คิดราคาเอง แฮะๆ :: ไรท์)
"อ่อ แปปนึงนะครับ"  ผมหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาแล้วเปิดดู ชิบหายแล้ว! ผมลืมหยิบตังมา! ในกระเป๋ามีแค่ยี่สิบบาทเอง T^T  "เอ่อ...ลุงครับ"
"ว่าไงครับ?"
"ผมลืมหยิบตังมาอ่ะ เดี๋ยวผมขอไปเอาตังมาก่อนนะครับ T0T"
"ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวฝากของไว้กับลุงก่อนก็ได้"
"ขอบคุณมากครับลุง T0T"  ผมก้มหัวให้ลุง และกำลังจะเดินออกไป แต่! กลับมีผู้หญิงคนนึงมากั้นผมซะก่อน ผมก็หลบทางให้นะ 
"ลุงคะ!"   เธอตะโกนหาลุง และเดินไปที่เคาว์เตอร์  
คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง เขาอาจจะมาซื้อของก็ได้
"เมื่อกี้มีอะไรหรือเปล่าคะ?"
คำถามของเธอที่ถามลุงทำให้ผมชะงักที่จะเปิดประตูเพื่ออกจากร้านทันที
"อ๋อ หนูคนนั้นเขาลืมหยิบตังมาน่ะ ลุงก็เลยให้เขาไปเอาตังมา"
"งั้นบอกเขานะคะว่าไม่ต้องแล้ว อ่ะนี่ค่ะลุง"  ผมหันไปมอง ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่เธอยื่นตังไปให้ลุง สี่สิบห้าบาทเป๊ะๆเลย! เธอเป็นใครกัน ทำไมมีน้ำใจเมตตาเยี่ยงนี้ T0T  
"เอ่อ...ขอบคุณนะครับ ^^;"  ผมเดินไปหาเธอ 
"อ่อไม่เป็นไรค่ะ อ่ะนี่ยาของคุณ"  เธอยื่นยามาให้ผม แต่จะว่าไป... ผู้หญิงคนนี้นี่มัน... "คุณ..."
"หืม?"
"เมื่อกี้คุณขึ้นไปบ้านผมใช่มั้ยครับ"
"เดี๋ยวไปคุยกันข้างนอกละกันเนอะ เดี๋ยวจะรบกวนคุณลุงเปล่าๆ ^^"
เธอดันให้ผมเดินออกมาจากร้านขายยา และหยุดอยู่ที่หน้าร้านขายยา 
"ใช่มั้ยครับ?"
"อ๋อ ใช่ค่ะพอดีว่าไปเยี่ยมแบคฮยอนน่ะค่ะ ฉันเป็นเพื่อนแบคฮยอนขอโทษนะคะ ที่เข้าบ้านโดยไม่ได้รับอนุญาต"  เออ...เธอก็รู้นี่ว่าผมเป็นเจ้าของบ้าน ทำไมไม่ขอก่อนสักคำ -?-  (แน่ใจว่าเป็นเจ้าของบ้านนะ โยดา :: ไรท์)  "ฉันชื่อลูกอมค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก^^"
ลูกอมหรอ?...
หรือว่านี่จะเป็นแฟนเก่าของแบคฮยอนกันนะ! ไม่ได้ๆ ผมต้องไม่ถามไปอย่างนั้นสิ ไม่ๆๆ
"เอ่อ..ครับ ผมชื่อชานยอล"  ผมยื่นมือไปจับมือของลูกอม "ผมขอตัวนะครับ"
"ค่ะ หวังว่าสักวันเราคงได้เจออีกนะคะ"
"ครับ ^^" 
แล้วเธอก็เดินจากไป ~  #อ้าวไม่ใช่หรอ?
เธอเดินออกไปจากผมและผมก็เดินออกมาจากตัวเธอเช่นกัน เฮ้อ ถ้าผมเล่าเรื่องนี้ให้แบคฮยอนฟัง มีหวังเจ้านั่นคงต้องช้ำใจและแค้นแหงๆ
 
[BACKHYUN TALK]
เฮ้อ ผมไม่ยักเชื่อเลยว่าผมจะโง่งมงายขนาดนี้ T^T
แต่ผมก็แปลกใจนะ ทำไมผมต้องใจอ่อนทุกที 
แอด~
เสียงเปิดประตูทำให้ผมต้องลุกจากเตียง (?) แบบคุกเข่าอะไรงี้ขึ้นมาทันที! 
"มาแล้ว"
นึกว่าเป็นฮยอง ที่ไหนได้เป็นไอ้วีนี่เอง -3-
"มาทำไม ไม่ไปเที่ยวผับหาสาวๆไปปล้ำแล้วหรอไง -0-"
"เฮ้! ไอ้พี่แบคน้องอุตส่าห์ห่วงนะ"
"ใครบอกให้แกห่วงฉัน?"
"เออๆ ช่างเหอะ เมื่อกี้นี้มีผู้หญิงมาหาฮยอง"
"ใคร!"
ฟึ่บ~ 
ผมรีบดันตูดอันแสนอวบอิ่ม (?) ของผม ให้ขึ้นมายืนบนเตียง -..-
"เอ่อ...ไอ้พี่แบค ไม่เจ็บขาแล้วหรอ ^^;"
"โทษๆ"  ผมลืมตัวไงก็เลยยืนขึ้น -.-  "ผู้หญิงคนนั้นคือใคร?"
"นั่งก่อนเถอะ"
ฟึ่บ~
"อ่ะ นั่งละ"
"ผู้หญิงคนนั้นชื่อ 'นัท' อ่ะ เหมือนจะเป็นลูกครึ่งด้วย ผิวนี่ขาวไปยันตูด จมูกเป็นสันเรียวยาววววววว~ ปากนี่เหมือนลูกเชอร์รี่เลย ตากลมโต นมก็อึ๋มด้วย เอวก็คอด..."
"มึ_พอเถอะ -0-"
ถ้าไอ้น้องวีมันพูดอีกมีหวังผมได้ช่วยเหลือตัวเองในห้องแน่ -///////-
"พอแล้วหรอ? มีอีกตั้งเยอะแยะ -3-"
"ฉันจริงจังนะเว้ย!"
"อ่ะๆ ก็ได้ๆ พี่นัทเขาน่าจะเป็น...แฟนเก่าฮยอง!"
"แน่ใจได้ยังไง -?-"
"ก็ยังบอกน่าจะเป็น"
"คาดคะเนเป็นด้วย?"
"เป็นดิ เรื่องนี้ผมได้สิบเต็มสิบเลยนะจะบอกให้!"
"อย่ามาโม้ คุยกับแกนี่ไม่รู้เรื่องเลยว่ะ ไปเลยไป~"
"ชิ -3-"
น้องชายผมก็เงี้ยแหละครับ แม่งหื่นชนิดแบบมองลึกลงไปข้างในแม้ผู้หญิงคนนั้นจะแต่งตัวมิดชิดขนาดไหน -/////-