You are mine

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มะ ไม่จริง ป๊อปปี้ต้องไม่ป็นอะไรสิ”คุณต่ายโวยวายทันทีที่ได้ยินเรื่องนี้
 
 
 
 
 
 
“ไม่จริงใช่มั้ยปลื้ม นี่มันเรื่องอะไรกันช่วยเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟางฟังได้มั้ย”ฟางพยายามตั้งสติแล้ว
ถาม
 
 
 
 
 
 
 
“คือผมต้องไปรอรับเจ้านายที่จะขึ้นฮอส่วนตัวมาลงจอดที่ดาดฟ้าบริษัทจิระคุณ แต่ผมต้องแปลก
ใจเมื่อเลทมาแล้วเกือบ30นาทีเจ้านายก็ไม่มาสักที ผมโทรหาก็ไม่สัญญาณ จนผมเริ่มส่งลูกน้อง
ให้โทรไปหาบริษัทสาขาที่ภูเก็ตก็พบว่าเนายออกมาแล้ว จนกระทั่งตำรวจแจ้งมาว่าเฮลิคอปเตอร์
ส่วนตัวที่คุณภาณุนั่งมาเสียการทรงตัวและระเบิดตรงชานเมือง ผมก็รีบบึ่งรถมาหาพวกคุณเพื่อบอก
ข่าวและส่งคนของเราไปที่เกิดเหตุแล้วครับ”ปลื้มพูด
 
 
 
 
 
 
“เกรซตายแล้ว ทำใจดีๆไว้”คุณต่ายร้องเมื่อแม่ป๊อปปี้เป็นลมไปแล้ว
 
 
 
 
 
 
“ปลื้มคะ พาฟางไปที่เกิดเหตุได้มั้ย ฟางจะไปตามหาคุณป๊อป”ฟางพูดขอร้องปลื้ม
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ เธอจะไปทำไมกัน รู้เรื่องกับเค้าด้วยหรอเธอน่ะ”คุณต่ายที่พาแม่ป๊อปปี้ไปหาจงเบก็รีบห้าม
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางเองยอมรับค่ะว่าไม่รู้เรื่องอะไรนักหรอก แต่ฟางอยู่ในฐานะคนรักและว่าที่ภรรยาของคุณป๊อป
ฟางต้องไปดูให้เห็นกับตาและช่วยปลื้มตามหาคุณป๊อปค่ะ”ฟางพูดและเน้นสถานะตัวเองใส่คุณ
ต่าย
 
 
 
 
 
 
 
“กล้าพูดมาได้เต็มปากเลยนะว่าที่ภรรยาของป๊อปปี้ นี่ป๊อปปี้ยังไม่ทันเป็นอะไรนี่ก็คงอยากจะได้
สมบัติจนตัวสั่นแล้วล่ะสิเลยถือสิทธิ์ที่มันยังมาไม่ถึงและก็ไม่มีวันเป็นจริงแบบนี้”คุณต่ายว่า
 
 
 
 
 
 
 
“มันคือความจริงแน่นอนค่ะคุณต่าย คุณต่ายไม่ต้องมาชักแม่น้ำทั้ง5ให้ฟางไขว้เขวหรอกนะคะ คุณ
เองต่างหากที่ควรพึงระวังว่าตัวเองอยู่ในสถานะอะไรไม่ใช่มองทำกิริยาห่วงลูกเพื่อนแม่จนออก
นอกหน้าแบบนี้ คุณเองก็มีสามีแล้วนี่คะ”ฟางพูดก่อนเดินเดินเข้าไปใกล้คุณต่ายแล้วพูดประโยคห
ลังๆใกล้ๆเพื่อให้ได้ยินกันแค่2คน
 
 
 
 
 
 
 
“เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างเธอคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน”คุณต่ายพูดเสียงแข็ง
 
 
 
 
 
 
 
“คุณน้าต่ายคะ ตอนนี้เราไม่มีเวลามาทะเลาะกันเองหรอกนะคะ เรารีบไปตามหาพี่ป๊อปก่อนเถอะ
ค่ะ”โบว์พูตัดบท
 
 
 
 
 
 
 
“ปลื้มไปเอารถออกเถอะค่ะเดี๋ยวฟางไปกับปลื้มด้วย”ฟางหันไปพูดกับปลื้มแล้วเดินไปที่ประตูใหญ่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แอ้ด
 
 
 
 
 
 
เมื่อปลื้มเปิดประตูออกมาก็อึ้งเมื่อเห็นป๊อปปี้และคนขับเฮลิคอปเตอร์ในสภาพสะบักสะบอม
 
 
 
 
 
 
 
“เจ้านาย”ปลื้มอึ้งเมื่เห็นหน้าป๊อปปี้และคนขับเฮลิคอปเตอร์ก็พูดเสียงดัง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษนะที่มางานวันเกิดตัวเองสายจนทำให้ทุกคนเป็นห่วงหมดแล้ว”ป๊อปปี้พูดขอโทษทุก
คนในงาน
 
 
 
 
 
 
หมับ
 
 
 
 
 
ฟางอึ้งจนร้องไห้ออกมาก่อนะโผเข้ากอดป๊อปปี้แน่น โดยที่ป๊อปปี้ก็กอดตอบฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องร้องไห้นะคนดีของผม ผมอยู่ตรงนี้แล้ว”ป๊อปปี้กระซิบข้างหูเพื่อปลอบฟาง
 
 
 
 
 
 
“ฮึก คุณหายไปไหนมา ฟางห่วงคุณแทบแย่ ฟางกลัวมากรู้มั้ย”ฟางร้องไห้และพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“พอดีว่าระหว่างที่ขับเฮลิคอปเตอร์กลับมาจากภูเก็ต คนขับฮอของผมเค้าตรวจได้ว่าเครื่องนั้นมี
การขัดข้อง จึงค่อยๆบินต่ำลงมาจากระดับที่บิน เพื่อที่จะสละเครื่อง และก็โชคดีของพวกเราที่ออก
มาก่อนที่เฮลิคอปเตอร์จะระเบิดพวกเราเดินไปตามทางจะโทรหาใครก็ไม่ได้เพราะแบตโทรศัพท์
ผมหมด จนเราเจอกับรถบรรทุกสินค้าที่จะเข้ามาในตัวเมืองผมกับคนขับฮอก็เลยขออาศัยติดรถมา
โดยแลกกับนาฬิกาข้อมือเรือนโปรด”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
 
 
“โธ่ กะอีกแค่นาฬิกาเรือนไม่กี่แสนที่ชั้นให้เธอเป็นของขวัญวันเกิด เดี๋ยวนี้ชั้นจะซื้อเรือนใหม่ให้
เป็นของขวัญวันเกิดแทนเรือนเก่าเองเอามั้ยเอารุ่นเดิมสีเดิมแบบเดิมเลย”คุณต่ายรีบพูดทำให้ฟาง
ชะงักหวนนึกถึงนาฬิกาข้อมือที่ป๊อปปี้ชอบใส่มันประจำที่แท้ก็คือนาฬิกาที่คุณต่ายซื้อให้งั้นหรอ
หรือว่าพวกเค้ายังห่วงใยกันจริงๆ
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ล่ะครับ ผมคิดว่ามันคงถึงเวลาแล้วล่ะที่ต้องเปลี่ยนนาฬิกาใหม่ บางทีอยู่กับอะไรเดิมๆมาโดย
ตลอดมันก็น่าเบื่อ เราอาจจะเจอนาฬิกาเรือนใหม่ที่มีรูปลักษณ์ที่แปลกไปตากเดิมของเราก็จริงแต่
นั่นอาจจะถูกใจและทำให้เราอยากจะใส่มันไปตลอดเลยก็ได้”ป๊อปปี้เห็นฟางเศร้าก็พูดขึ้นก่อนจะ
จูงมือฟางขึ้นไปที่ห้องตัวเองเพื่อช่วยเขาเปลี่ยนเสื้อผ้า
 
 
 
 
 
 
“แบบนี้เฮลิคอปเตอร์ลำโปรดก็ไม่อยู่กับคุณแล้วสิคะ”ฟางพูดพลางัดเนคไทให้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ไม่อยู่ก็มีลำใหม่ได้ไม่ต้องห่วงหรอก ขอบคุณนะที่เป็นห่วงผมมากขนาดนี้”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
 
“ก็ฟางไม่อยากเสียคุณนี่คะ ฟางอยู่ไม่ได้แน่ถ้าจะไม่มีคุณอยู่กับฟาง”ฟางพูดแล้วกอดป๊อปปี้แน่น
 
 
 
 
 
 
“ผมก็อยู่ไม่ได้เหมือนกันถ้าไม่มีคุณ ที่รักของผม”ป๊อปปี้พูดแล้วบรรจงจูบลงที่หน้าผากมนของฟาง
 
 
 
 
 
“ฟางมีของขวัญจะให้คุณนะคะ คุณจำได้มั้ยที่คุณเคยของฟางแต่งงานแล้วฟางยังไม่คำตอบคุณ
ตอนนี้ฟางมีคำตอบแล้วนะคะ คำๆนั้นก็คือ ตกลง”ฟางพูดแล้วเปิดกระเป๋าถือตัวเองหยิบกระดาษที่
มีคำว่าYesชูให้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวพรุ่งนี้เราจะไปเลือกแหวนแต่งงานกันนะฟาง”ป๊อปปี้พูดแล้วหอมแก้มฟางอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่มันคงไม่มีวันนั้นซะหรอกป๊อปปี้”ขณะที่ป๊อปปี้และฟางกอดกันอยู่นั้นคุณต่ายก็เดินเข้ามาใน
ห้องป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“คุณเข้ามาทำไม”ฟางผละออกจากอ้อมกอดป๊อปปี้แล้วพูดขึ้นพลางมองคุณต่ายอย่างไม่เป็นมิตร
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นก็อยากจะยินดีกับสิ่งที่ชั้นได้ยินเมื่กี้หรอกนะ แต่ชั้นคิดว่ามันคงไม่เหมาะ”คุณต่ายพูดเสียงแข็ง
 
 
 
 
 
 
“หรอคะ งั้นถ้าไม่อยากให้ ชั้นก็ไม่ต้องการคำยินดีที่จอมปลอมของคุณหรอกค่ะคุณต่าย”ฟางพูด
 
 
 
 
 
“มันไม่เร็วไปหน่อยแม่หนูที่ตอบตกลงแต่งงานกับป๊อปปี้เค้าโดยที่รู้จักกันไม่ถึงปี”คุณต่ายพูดแล้ว
เดินเข้ามาหาฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เร็วไปสำหรับคำว่าความรักที่แท้และบริสุทธิ์หรอกค่ะ”ฟางย้อนทำให้คุณต่ายหัวเราะเสียงดัง
 
 
 
 
 
 
 
“ความรักที่บริสุทธิ์งั้นหรอ นี่เธออ่านนิยายมากเกินไปงั้นสิถึงได้คิดว่าป๊อปปี้จะมีสิ่งนี้ให้กับเธอได้
งั้นหรอ”คุณต่ายว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ได้สิ เพราะฟางมีมันและกำลังเปลี่ยนตัวผมอยู่”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
”แต่ชั้นเคยเป็นทุกสิ่งของเธอนะป๊อปปี้”คุณต่ายว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ก็แค่เคย แต่คุณไม่เคยมอบความรักให้ผม คุณไม่เคยกอดไม่เคยบอกรักกับผมเลยสักครั้ง”ป๊อปปี้
พูด
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะความรักมันคือคำบอกของพวกโง่เง่าไงล่ะป๊อปปี้เธอจะเชื่อคำเพ้อฝันนี้ทำไม ชั้นต่างหาก
ล่ะที่ควรอยู่ข้างเธอไม่ใช่นังเด็กนี่ ชั้นเป็นทุกอย่างเป็นผู้มีพระคุณและก็เป็นคนสอนเรื่องเซ็กส์ให้
กับเธอนะ”คุณต่ายว่า
 
 
 
 
 
 
 
“คุณมีแต่ความต้องการเพราะคุณไม่เคยรักใครจริงนี่เองมิน่าตอนสอนเซ็กส์หรือเรื่องบนเตียงต่างๆ
ให้กับผมตอนเด็ก มันถึงได้จืดชดไม่มีความหวานหรืออ่อนโยนเหมือนตอนที่ผมอยู่กับฟาง”ป๊อปปี้
พูด
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
คุณต่ายตบหน้าป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
“พอสักที เลิกทำร้ายลูกชั้นและออกไปจากบ้านชั้นเดี๋ยวนี้”แม่ป๊อปปี้เดินเข้ามาแล้วว่าทำให้ป๊อปปี้
ฟางและคุณต่ายที่อยู่ในห้องหันไปมองเกรซแม่ของป๊อปปี้ยืนอยู่ที่ประตูห้องที่ไม่ได้ปิดไว้ นี่เธอ
คงจะได้ยินหมดแล้วสินะ
 
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
คุณต่ายที่กำลังจะเดินไปหาป๊อปปี้ก็ถูกเกรซตบคุณต่ายหน้าหันอย่างแรง
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าเอามือสกปรกนั่นมาจับตัวลูกชายชั้นอีกแล้วก็ไสหัวออกไปจากบ้านนี้เดี๋ยวนี้ซะ นับต่อจากนี้
เราขาดกัน”เกรซแผดเสียงว่าใส่คุณต่ายแล้วมองลูกชายกับคุณต่ายก่อนจะร้องไห้ออกมานฟางและ
ป๊อปปี้ต้องรีบไปประคอง คุณต่ายมองหน้าเกรซเพื่อนสนิทที่กำลังจะเป็นอดีตเพื่อนสนิทกับป๊อปปี้
และมองฟางอย่างเคียดแค้นก่อนจะรีบออกไปจากห้อง
 
 
 
 
 
 
 
 
“แม่ขอโทษนะป๊อปที่แม่ไว้ใจให้ลูกอยู่กับต่ายนแม่ไม่รู้เลยสักนิดว่าเค้าล่อลวงลูกตั้งแต่เด็ก”เกรซ
พูดแล้วร้องไห้
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรครับแม่ไม่ต้องห่วงอะไรอีกแล้วต่อจากนี้มันจะเป็นแค่อดีตเท่านั้น ตอนนี้ผมพบแสงสว่าง
ที่มาฉุดผมขึ้นจากอดีตที่เลวร้ายแล้ว แม่ครับ ผมกำลังจะแต่งงานกับฟางนะครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วก
อดแม่ตัวเองแน่น
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางงั้นหรอ หนูมาใกล้ๆชั้นหน่อยสิ”เกรซพูดแล้วเรียกฟางมาใกล้ๆเธอ
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นขออวยพรให้พวกเธอทั้ง2คนมีความสุขในชีวิตแต่งงานที่กำลังจะเกิดอีกไม่นานนี้ จะหนักจะ
เบาก็ขอให้เข้าใจและยอมให้อภัยกันนะ เรื่องร้ายๆทั้งหมดมันจบลงแล้วล่ะ ต่อจากนี้จะเป็นชีวิตคู่
ของพวกเธอ2คนแล้วป๊อปปี้ ฟาง”เกรซอวยพรและเอามือของป๊อปปี้มากุมมือฟางไว้ก่อนที่ป๊อปปี้
และฟางจะสบตากันทั้งคู่จับมือกันแน่นเหมือนเป็นเครื่องเตือนไว้ว่า พวกเราจะไม่มีวันปล่อยมือกัน
เป็นอันขาด
 
 
 
 
 
 
ุคุณต่ายจะออกไปจากขีวิตคู่ป๊อปฟางจริงรึเปล่าน้อ แล้วเฮลิคอปเตอร์ป๊อปปี้หล่นได้ยังไงน้ออ รึมีอะไรแอบแฝง รึจะบแค่นี้
 
 
 
เดี๋ยวมาดูกันว่าคู่นี้แต่งงานไปจะเป็นไง