แฝดริษยา

9.4

เขียนโดย Chapond

วันที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 02.51 น.

  62 ตอน
  931 วิจารณ์
  142.60K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 23.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) 1 ฝันร้ายที่อยู่ในใจ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดด อย่านะ”ฝ้ายนอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียงก่อนจะกรีดร้องออกมากลางดึก
 
 
 
 
“พี่ฝ้าย เกิดอะไรขึ้นคะ”เฟย์น้องสาวคนเล็กรีบวิ่งเข้ามาในห้องแล้วกอดปลอบฝ้าย
 
 
 
 
 
 
“พี่ฝันร้ายน่ะเฟย์ไม่มีอะไรหรอก”ฝ้ายหันไปมองน้องสาวแล้วยิ้มก่อนจะกอดตอบเฟย์
 
 
 
 
 
 
“ฝ้าย เฟย์ เกิดอะไรขึ้นลูก”นายธีร์และนางกานดารีบวิ่งเข้ามาในห้องลูกสาวคนโตแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีอะไรค่ะพ่อ ฝ้ายแค่ฝันร้าย ฝ้ายต้องขอโทษพ่อแม่และก็เฟย์ด้วยนะที่เสียงดัง”ฝ้ายพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ก็นอนต่อเถอะฝ้ายแม่เชื่อว่าฝันร้ายจะกลายเป็นดี”กานดาพูดแล้วยิ้มให้ฝ้ายก่อน
จะเดินออกไปกับเฟย์
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่อย่าบอกนะฝ้ายว่าเราฝันถึงวันนั้นของพ่อกับแม่ภา”นายธีร์พูดแล้วมองลูกสาวที่หยิบกรอบรูป
ครอบครัวมาดู
 
 
 
 
 
 
 
“ก็แค่ฝันน่ะค่ะพ่อ บางทีอาจจริงอย่างที่แม่กานดาพูดก็ได้ว่าฝันร้ายจะกลายเป็นดี”ฝ้ายพูดแล้วยิ้ม
ให้พ่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นก็รีบนอนเถอะลูกเดี๋ยวมะรืนที่รีสอร์ตของเราจะมีงานซะด้วยต้องรีบเตรียมงานหลายอย่าง
เลย”นายธีร์พูดแล้วเดินไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป่านนี้แม่กับพี่ฟางจะเป็นยังไงบ้างนะ”ฝ้ายมองกรอบรูปครอบครัวของเธอที่มีพ่อแม่และพี่สาว
ฝาแฝดของเธออยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ครืน
 
 
 
 
ขณะเดียวกันที่บ้านหลังหนึ่งในนิวยอร์ก ร่างบางนอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียง
 
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดด แม่”ฟางกรีดร้องออกมาก่อนที่จะเด้งตัวเองตื่นขึ้นมาแล้วหอบหายใจ
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง เกิดอะไรขึ้นน่ะฟาง”แก้วและโทโมะเพื่อนของฟางรีบวิ่งเข้ามาดูอาการเพื่อนสาว
 
 
 
 
 
 
“พวกแก ชั้นฝันร้าย ชั้นฝันถึงแม่น่ะแล้วก็ครอบครัวพวกนั้น”ฟางพูดถึงแม่แล้วชะงักก่อนจะกำมือ
แน่น
 
 
 
 
 
 
“ฟาง เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วนะ อย่าคิดมากเลย”โทโมะพูดแล้วเลื่อนมือไปกุมมือฟางทำให้แก้ว
ชะงัก
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่แก แกปล่อยวางเถอะนะ เรื่องมันก็ผ่านมาก10กว่าปีแล้วนะ”แก้วพูดแล้วปลอบฟางอีกแรง
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่ใช่เพราะนังนั่น ชั้นกับแม่คงไม่ต้องลำบากแบบนั้น”ฟางพูดออกมาอย่างคับแค้นใจ
 
 
 
 
 
 
“แต่ตอนนี้แกก็มีหน้าที่การงานที่ดีที่นี่แล้วก็ส่งเสียเงินให้แม่แกกับน้าฝนนิจะไปสนใจครอบครัวนั้น
ทำไม”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
“จริงสิฟาง อย่าคิดมากเลยนะตอนนี้แกก็มีพร้อมทุกอย่างแล้วแบบนี้”โทโมะพูดให้ฟางมองในแง่ดี
 
 
 
 
 
 
 
ตรู้ดๆ
 
 
 
 
 
ขณะที่นั่ง3กำลังคุยกันอยู่นั้น เสียงโทรศัพท์บ้านก็ดังขึ้นทำให้ฟางเดินไปรับโทรศัพท์
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“Hi Fang speaking. Who’s calling? ค่ะ อะไรนะคะ”ฟางพูดโทรศัพท์สักพักก่อนจะทรุดลง
ไป
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง เกิดอะไรขึ้นน่ะฟาง”แก้วและโทโมะเห็นดังนั้นก็รีบไปดูอาการของฟางทันที
 
 
 
 
 
 
“ป้าฝน ป้าฝนโทรมาบอกว่าแม่เสียแล้ว”ฟางพูดออกมาเสียงสั่นท่ามกลางความตกใจของทุกคน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เฮ้ยๆ ไอ้ป๊อปทางนี้ชั้นอยู่ทางนี้”เสียงเจื้อยแจ้วของเขื่อนที่ตะโกนเรียกป๊อปปี้ที่ออกมาจากประตู
ด้วยความตื่นเต้น
 
 
 
 
 
 
“เบาๆหน่อยก็ได้มั้งเขื่อนนี่ก็ไม่ใช่เด็กๆกันแล้วนะอายเค้า”ป๊อปปี้เดินไปหาเพื่อนแล้วรีบพูด
 
 
 
 
 
 
“เอ้าก็ไม่ได้เจอตั้ง4ปีนี่นา คนมันคิดถึงเพื่อนรักคนนี้นี่นา”เขื่อนพูดแล้วกอดป๊อปปี้แน่น
 
 
 
 
 
 
“พอแล้วๆ ชั้นหายไม่ออก เออ แล้วนี่รีสอร์ตที่ชั้นให้แกไปติดต่อสมัครเป็นผู้ดูแลนี่ไปถึงไหน
ละ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ ตอนนี้รีสอร์ตธัญลดากำลังมีงานพอดี เรื่องที่ไปติดต่อเลยอาจจะไม่ราบรื่นสักเท่าไหร่”เขื่อน
พูด
 
 
 
 
 
 
“จบกัน แล้วนี่ชั้นกลับมาไทยแล้วจะได้งานมั้ยเนี่ย”ป๊อปปี้บ่นอุบ
 
 
 
 
 
 
“เอาน่าเพื่อน หนุ่มนักบริหารมือ1จบนอกอย่างแก ใครๆก็อยากได้ตัวไปทำงานด้วย เออ อยู่นี่ก่อน
นะเดี๋ยวไปเข้าห้องน้ำแปปนึง”เขื่อนพูดก่อนจะขอตัวไปเข้าห้องน้ำทิ้งให้ป๊อปปี้นั่งอยู่กับรถเข็น
กระเป๋ารอ
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง ใจเย็นๆก่อนก็ได้ ตอนนี้ป้าฝนก็ยังไม่มารับเลยนะ”แก้วพูดเมื่อเดินตามฟางที่เดินจ้ำๆไป
อย่างรวดเร็ว
 
 
 
 
 
 
 
“เอาน่าแก้ว ฟางเค้ารีบร้อน เอาอย่างงี้เดี๋ยวชั้นเข็นกระเป๋าให้ฟางเองแกไปโทรตามป้าฝน
เถอะ”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
“ย่ะ เอาหน้าใหญ่เลยนะ รีบทำคะแนนเลยนะ”แก้วเบ้ปากก่อนะรีบประชดโทโมะ
 
 
 
 
 
 
“ทำไมยังไม่มารับอีกนะ”ฟางที่เดินกระวนกระวายไม่ทันได้ดูทางทำให้เดินชนกับใครคนหนึ่ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษครับคุณ คุณเจ็บตรงไหนรึเปล่าครับ”ป๊อปปี้ที่ขนฟางจนล้มไปกองกับพื้นก็ยื่นมือไปช่วย
และขอโทษฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้อง ชั้นลุกเองได้”ฟางพูดเสียงแข็งก่อนจะลุกขึ้นเองแล้วปัดฝุ่นตามตัวแล้วขยับแว่นตาดำที่
สวมไว้ให้ตรง
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง เป็นอะไรน่ะเกิดอะไรขึ้น”โทโมะรีบวิ่งเข้ามาหาฟางแล้วมองหน้าป๊อปปี้อย่างเอาเรื่อง
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง ป้าฝนอยู่ทางประตูโน้นเรารีบไปกันเถอะ”แก้ววางสายแล้วรีบเดินมาบอกฟางและโทโมะก่อน
ที่ทั้ง3จะรีบเดินไปโดยที่ไม่สนใจป๊อปปี้ที่ยืนมองทั้ง3เดินไปนลับตา
 
 
 
 
 
 
“ผู้หญิงอะไร ดูดุๆน่าสนใจดีแฮะ”ป๊อปปี้ถอดแว่นตากันแดดออกมาแล้วพูดก่อนจะยิ้มนิดนึง
 
 
 
 
 
 
เอาเรื่องใหม่มาลงแล้วจ้าาาาา
 
 
ตามที่รีเควสกัน เอาเรื่องฝาแฝดลง บางคนอาจเดาเรื่องถูก หรือไม่ถูกยังไง
 
 
ก็ขอฝากฟิคเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะจ้ะ
 
อ้อ ถ้าอ่านบทนำด้วยก็จะดีนะอิอิ
 
 
 

 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา