แฝดริษยา

9.4

เขียนโดย Chapond

วันที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 02.51 น.

  62 ตอน
  931 วิจารณ์
  142.58K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 23.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

20) 20 หาทางกำจัดไปทีละคน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คิดดีแล้วหรอว่าจะใช้วิธีนี้ทำให้นังฝ้ายมันเจ็บปวด”ป้าฝนเดินเข้ามาหาฟางในห้องเมื่อฝ้ายออก

ไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

“แน่นอนป้า ดูก็รู้ว่านังฝ้ายมันรักป๊อปปี้ ดังนั้นอะไรมันจะสะใจไปกว่าพี่สาวสุดที่รักต้องมาใช้ผู้ชาย

คนเดียวกัน นี่ยังไม่นับนังน้องเล็กนั่นที่ชอบเขื่อนอีกนะ เห้อถ้าไม่ติดว่าเขื่อนมีแฟนละก็ ฟางคง

หว่านเสน่ห์ให้นังเฟย์หึงเล่นแล้วล่ะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ความรักที่โง่เขลาสุดท้ายก็ต้องกลายเป็นจุดอ่อนให้คนฉลาดเล่นงานแล้สเราน่ะอย่าไปใจอ่อน

หลงรักไอ้ป๊อปปี้อะไรนั่นขึ้นมาล่ะ เดี๋ยวจะยุ่งเอา”ป้าฝนยิ้มเยาะก่อนจะเตือนฟางเรื่องป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ป้าสบายใจได้ ฟางน่ะไม่มีวันรักหมอนั่นหรอก ก็อีแค่หมากตัวนึงในเกมส์เท่านั้น”ฟางยิ้มเยาะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ให้มันได้อย่างงี้สิฟาง จริงสิ วันพรุ่งนี้เนี่ยจะมีทัวร์มาลงที่นี่ มันเป็นโอกาสดีของเรานะที่จะหาเรื่อง

ก่อความวุ่นวายให้รีสอร์ต ให้ไม่มีใครมาพัก ให้ทุกคนเชื่อว่านังฝ้ายไม่สามารถบริหารงานได้แล้ว

ฟางค่อยอาสาดูแลงานแทน”ป้าฝนพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“รอบนี้ก็คงจะใช้ระเบิดเหมือนเดิมไปก่อนดีกว่า ว่าแล้วโทรหาโทโมะให้จัดการให้เลยแล้วกัน”ฟาง

พูด

 

 

 

 

 

 

“เออ จริงสิ พูดถึงโทโมะ ลำพังโทโมะน่ะป้าไว้ใจนะ แต่นังเด็กแก้วนั่นอย่าให้รู้เรื่องแผนจะดีกว่า

นะเพราะป้าคิดว่านังนั่นคงจะเป็นนางนกต่อ เตรียมคาบข่าวไปบอกฝั่งโน้นแล้วล่ะ”ป้าฝนพูด

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ก็ถ้ามันไม่รักดี เราก็ไม่ต้องเก็บไว้สิป้า ขู่แก้วสัก2-3ทีมันก็กลัวแล้ว”ฟางพูดออกมาอย่าง

ร้ายกาจ เธอถูกทอดทิ้งให้อยู่กับแม่และป้าฝน พวกเค้ามีความสุขแต่เธอกลับไม่ได้รับ สมควรที่เธอ

ต้องร้ายแบบนี้ และถ้าใครมาขวางเป้าหมายของเธอไม่ให้เธอได้ทุกอย่าง มันจะต้องถูกกัดไม่ว่า

คนๆนั้นจะเป็นเพื่อนที่เรียนด้วยกันมาอย่างแก้วก็ตาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ทำอะไรน่ะโทโมะ”แก้วเดินตามหาโทโมะในตอนเย็นแล้วเห็นโทโมะกำลังอยู่หลังโรงเก็บเชื้อเพ

ลิงใกล้ๆกับครัวของรีสอร์ต

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ไม่ใช่เรื่องของแก้ว”โทโมะนึกได้ว่าฟางไม่ต้องการให้แก้วรับรู้ก็รีบห้าม

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่จะวางแผนป่วนรีสอร์ตอีกแล้วใช่มั้ย โทโมะแก้วขอเถอะครั้งนี้”แก้วพยายามขอร้องโทโมะไม่ให้

ทำมัน

 

 

 

 

 

 

 

“คงจะไม่ได้ล่ะแก้วแก้วก็เห็นฟางได้รับความไม่เป็นธรรมมามากพอแล้ว นี่เป็นโอกาสดีเลยนะที่จะ

ทำให้ชื่อเสียงของไอ้พวกที่ทำร้ายฟางเสียชื่อเสียงน่ะ”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

“แต่โทโมะ ขอร้องอย่าทำร้ายใครอีกได้มั้ย”แก้วพยายามขอร้อง

 

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่อยากทะเลาะกันก็อย่าห้ามอีก”โทโมะนิ่งก่อนจะพูดขึ้นแล้วเดินเข้าไปจัดการทุกอย่างต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าโทโมะไม่ฟังงั้นเราก็ต้องไปบอกให้คุณลุงรู้ตัวก่อน”แก้วพูดแล้วหมายจะเดินไปหาพ่อของฟาง

 

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

จู่ๆก็มีท่อนไม้หนาฟาดลงที่ท้ายทอยของแก้วจนแก้วสลบไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เห็นมั้ยฟาง ป้าบอกแล้วว่าเพื่อนเราคนนี้มันต้องเป็นนางนกต่อจริงๆด้วย”ป้าฝนพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเป็นนางนกต่อจริงๆงั้นวันพรุ่งนี้ก็อย่าทำให้ยัยแก้วพูดกับคนในครอบครัวนั้นเถอะค่ะ ฟางฝากป้า

จัดการที”ฟางมองแก้วด้วยสายตาผิดหวังที่ทรยศพวกเธอ ก่อนจะโยนไม้ที่ฟาดแก้วไปพ้นๆแล้ว

เดินไปจากตรงนั้นทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้แต่งตัวสวยนะเรา”เขื่อนที่เห็นเฟย์แต่งตัวสวยก็เดินเข้ามาทักทำให้เฟย์หน้าแดงัด

 

 

 

 

 

 

“ก็แหงล่ะค่ะพี่เขื่อน วันนี้มีทัวร์มาลงที่รีสอร์ตและก็เป็นทัวร์ใหญ่ เฟย์ก็เนต้องสลัดคราบเด็ก

กะโปโลมาเป็นสาวสวยช่วยพี่สาวและครอบครัวสิคะ”แบมพูด

 

 

 

 

 

 

“ถ้าจงเบเห็นก็คงดี งั้นพี่ถ่ายรูปเราหน่อยละกันเนาะ”เขื่อนพูดแล้วถ่ายรูปแก้ว

 

 

 

 

 

 

“หายไปไหนของเค้านะ”ฝ้ายชะเง้อหาฟางที่ยังไม่ออกมาเตรียมตัวด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

 

 

“บอกแล้ว ว่ายัยนั่น3วันดี4วันร้ายเหมือนเดิมอย่าไปสนใจเลยฝ้าย”ป๊อปปี้เห็นฝ้ายเป็นห่วงฟางก็

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษนะคะทุกคนที่ให้รอ”ฟางในชุดเดรสสีหวานและแต่งหน้าโทนอ่อนเดินเข้ามาทักทายทุก

คน

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้โห วันนี้ฟางนึกยังไงเนี่ยแต่งตัวโทนหวานเหมือนกับฝ้ายเลย”เขื่อนพูดแล้วมองไปทางฝ้ายที่

แต่งตัวคล้ายกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม ก็ฟางบอกแล้วไงคะว่าเราเป็นพี่น้องฝาแฝดกัน ไม่แปลกที่จะชอบแต่งตัวเหมือนกันทำอะไร

คล้ายกัน”ฟางยิ้มหวานก่อนจะเดินไปยืนข้างฝ้าย

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เหมือนเลยสักนิด”ป๊อปปี้มองฟางแล้วบ่นเบาๆก่อนจะส่ายหน้า

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้ไหนๆเราก็แต่งตัวเหมือนกันแล้วเราไปทำให้พ่อกับน้ากานดาแปลกใจเล่นเถอะฝ้าย”ฟางพูด

ก่อนจะเดินไปคล้องแขนป๊อปปี้อย่างถือวิสะสะฝ้าชะงักก่อนจะคล้องแขนป๊อปปี้อีกข้างแล้วเดินไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“ห่างกันมั่งก็ได้นะ ไม่รู้รึไงว่าพี่ป๊อปกับพี่ฝ้ายเค้ารักกัน”เฟย์เดินมากระชากแขนฟางออกจากป๊อปปี้

แล้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นน่ะสิ ไม่รู้รึไงว่าเขื่อนกับแบมเค้ารักกันน่ะ”ฟางหันกลับมาช้าๆแล้วว่าเฟย์กลับ

 

 

 

 

 

 

“นี่ พูดอะไรของเธอน่ะ อย่ามามั่ว”เฟย์ว่าทันที

 

 

 

 

 

 

“จะมั่วไม่มั่วแต่สายตาเธอมันฟ้องนะ”ฟางยิ้มเยาะ

 

 

 

 

 

 

“อ้าว หนูฝ้าย ป๊อปปี้มานี่เร็ว มาหาแม่”แม่ป๊อปปี้เดินเข้ามาหาฝ้ายแล้วลูบผมด้วยความเอ็นดู

 

 

 

 

 

 

 

“แหมๆ อะไรกันคะ ทักแต่ฝ้าย แล้วฟางล่ะ”ฟางรีบเดินเข้ามาว่าแล้วเบียดตัวเองแทรกกลาง

ระหว่างป๊อปปี้และฝ้าย

 

 

 

 

 

 

 

 

“หนูจ้ะ น้ารู้ยะว่าหนูเป็นฝาแฝดกัน แต่ว่าเค้าคู่หมั่นกันห่างกันบ้างก็ได้นะจ้ะ”แม่ป๊อปปี้ว่าก่อนจะ

มองฟางด้วยสายตาตำหนิ

 

 

 

 

 

 

 

 

“มานี่ไปรับรองแขกทางโน้นดีกว่า”นายธีร์ดึงแขนฟางมาแล้วให้ไปทางอื่น

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันคะ ฟางเป็นแค่หุ้นส่วนไม่ใช่เจ้าของทำไมไม่เอาเจ้าของมารับรองลูกค้าเองงล่ะคะ เดี๋ยว

ใครๆเค้าจะว่าเอาได้ว่าพอจะแต่งงานแล้วกลับไม่มาดูแลกิจการเลย”ฟางพูดเสียงดังแล้วหันไปมอง

ฝ้ายและป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวฝ้ายไปดูแลแขกเองค่ะพ่อ”ฝ้ายพูดแล้วเดินไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ไม่ต้องขยับมาใกล้โดนแม่ผมว่าไปเมื่อกี้ไม่สำนึกอีกหรอ”ป๊อปปี้ว่าเมื่อฟางขับตัวมานั่งใกล้ๆ

 

 

 

 

 

 

“ทำไมทุกคนต้องว่าฟางด้วยล่ะคะ ฟางไม่มีเจตนาแย่งใครนะ”ฟางพูดเป็นพูดน้ำเสียงเศร้า

 

 

 

 

 

 

“คุณไม่ต้องมาเสแสร้ง ผมน่ะดูคุณออกฟาง ว่าคุณเป็นคนยังไง”ป๊อปปี้ว่าก่อนจะเดินไปจากฟาง

 

 

 

 

 

 

 

ตู้ม

 

 

 

 

 

 

จู่ๆเสียงระเบิดก็ดังขึ้นทานด้านห้องเก็บเชื้อเพลิงด้านหลัง

 

 

 

 

 

 

 

“ฝ้ายอยู่ที่นี่ดูแลแขกเดี๋ยวพ่อมา”นายธีร์ตกใจรีบวิ่งตามเสียงระเบิด

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อ”ฟางตกใจหมายจะตามไปแต่ป้าฝนเดินมาขวาง

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง อย่าลืมสิ ว่าอย่าใจอ่อน”ป้าฝนพูดทำให้ฟางยืนนิ่งๆไม่แสดงอาการตกใจหรือหวาดกลัวอะไร

เลยถ้าเทียบกับฝ้ายจนป๊อปปี้สังเกตได้

 

 

 

 

 

 

 

 

ตู้ม

 

 

 

 

 

 

เสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้งตามด้วยไฟลุกท่วมบริเวณนั้น

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อ”เฟย์และฝ้ายตกใจรีบวิ่ไปบริเวณนั้น

 

 

 

 

 

 

 

“ฝ้ายอย่าไป”ป๊อปปี้เมื่อเห็นไปลกก็รีบห้าม

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ค่ะ พ่อยู่ด้านในฝ้ายจะไปหาพ่อ”ฝ้ายเริ่ร้องไห้กลัวแล้วพยายามขืนตัวจากการเกาะกุมจาก

ป๊อปปี้ เช่นเดียวกับเขื่อนที่รั้งเฟย์ที่ดิ้นโวยวายจะไปหาพ่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ไฟไหม้ ช่วยด้วยค่ะช่วยด้วย”แก้วที่ลืมตาตื่นมาในห้องเก็บของพบว่ามีควันไฟลามเข้ามาก็

ร้องขอให้คนช่วยเพราะถูกมัดอยู่

 

 

 

 

 

 

“หนู เป็นเพื่อนฟางใช่มั้ยลูก”นายธีร์ที่เจ็บตัวอยู่ก็เดินเข้ามาช่วยแก้มัดให้แก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“สร้อย นี่ถึงกับจะฆ่าปิดปากเลยหรอ”แก้วที่พยายามหาทางออกกับนายธีร์ก็เห็นสร้อยเส้นหนึ่ง

หล่นอยู่เมื่อมองดีๆนั่นคือสร้อยล็อกเก็ตครอบครัวของฟางที่ฟางสวมใส่ประจำก็น้ำตาไหลออกมา

ไม่คิดว่าฟางคิดจะฆ่าตัวเองแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

“หนู ไฟมันโหมเข้ามามากเลยทางนี้โดนปิดหมดแล้ว”นายธีร์พูดกับแก้วที่ยืนอึ้งอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“ใครก็ได้ ช่วยด้วย โทโมะ”แก้วร้องไห้ออกมาด้วยความกลัวก่อนจะลองเรียกชื่อเพื่อนสนิทของ

เธอ

 

 

 

 

 

 

 

ตู้ม

 

 

 

 

 

 

เสียงระเบิดจากเชื้อเพลิงดังอีกครั้งก่อนที่นายธีร์และแก้วจะกระเด็นกระแทกกล่องแถวนั้นสลบไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว”โทโมะที่ดูเหตุการณ์ทั้งหมดแล้ววิ่งเข้ามาในห้องเก็บของหลังจากที่นักดับเพลิงเข้ามา

เคลียร์พื้นที่ก็ช้อคเมื่เห็นแก้วและนายธีร์สลบอยู่และที่หัวของทั้งคู่มีเลือดออก

 

 

 

 

 

 

 

“ใจร้ายที่สุด”แก้วที่ปรือตามองเห็นโทโมะกำลังพูดกับตัวเองก็พูดทั้งน้ำตาก่อนที่จะสลบไป

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วอย่าเป็นอะไรนะ ชั้นไม่รู้จริงๆว่าเธออยู่ในนั้น”โทโมะพูดแล้วรีบอุ้มแก้วออกไป

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อ”เมื่อเฟย์ ฝ้ายและกานดาวิ่งเข้ามาก็ร้องสุดเสียงเมื่อเห็นสภาพนายธีร์ที่เจ็บหนัก

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อ อย่าเป็นอะไรนะคะ ฮือๆ”ฝ้ายที่วิ่งตามบุรุษพยายามที่พาพ่อเธอออกไปก็ร้องไห้

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะฝ้าย คุณลุงจะต้องไม่เป็นอะไร”ป๊อปปี้กอดปลอบฝ้ายเช่นเดียวกับเขื่อนที่ปลอบเฟย์

อยู่

 

 

 

 

 

 

“ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้นะ ทำไมฮือๆ”ฝ้ายร้องไห้ออกมาด้วยความอ่อนแอ ใครกันที่

ใจร้ายคิดทำลายและทำร้ายพ่อของเธอแบบนี้ ป๊อปปี้หันไปมองเห็นล็อกเก็ตอันหนึ่งที่หล่นอยู่ก็รีบ

หยิบมันขึ้นมาทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

บอกแล้วว่าฟางร้ายได้อีกกว่านี้ เอๆๆๆๆ ป๊อปปี้สงสัยฟางแล้วจะโดนอะไรมั้ยนะ

 

 

เพราะทีแก้ว เพื่อนกันแท้ๆยังโดนเลยยย

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา