แฝดริษยา

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มีธุระอะไร ถึงได้ถ่อมาที่นี่กันหมด”ฟางเดินไปเปิดประตูบ้างแล้วเห็นว่าเป็นพวกพ่อตัวเองก็
แกล้งทำเป็นแปลกใจ
 
 
 
 
 
“ฟาง คือพ่อกับฝ้ายเรามีเรื่องจะคุยด้วย”นายธีร์พูดก่อนที่ฟางจะเดินนำเข้าไปในบ้าน
 
 
 
 
 
 
“นี่พี่สาวพี่ฝ้ายเค้าอยู่ไปได้ยังไงอ่ะแม่ บ้านเล็กแบบนี้”เฟย์มองไปรอบๆบ้านก็รีบกระซิบถามแม่
 
 
 
 
 
 
“นี่หนู ถ้าหนูเงียบไม่พูดอะไรน่ะ เค้าก็ไม่หาว่าหนูเป็นใบ้หรอกนะ”ป้าฝนเดินเข้ามาแล้วเห็นท่าทาง
เฟย์ก็ว่า
 
 
 
 
 
 
“มีธุระอะไรก็รีบๆพูดมาเถอะค่ะ ฟางไม่ได้ว่างมากแบบพวกของพ่อ ที่จะสบายมีเงินมีทองไว้ใช้ทั้ง
ชาติ ฟางต้องรีบไปหางานทำใหม่”ฟางทำทีเป็นพูดประชดประชันให้ตัวเองดูน่าสงสารทันที
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟางไม่ต้องลำบากขนาดนั้นนะคะ ฝ้ายไม่ให้พี่ฟางไปลำบากหางานหรอกค่ะ”ฝ้ายรีบห้าม
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วเธอเป็นใครกันแม่ฝ้ายยังมีสิทธ์ไปห้ามพี่เค้าไม่ให้หางานทำใหม่น่ะ นี่พวกเราไม่ได้รวยมาก
หรือสบายมีเงินมีกิจการรีสอร์ตที่รองรับไว้อยู่แล้วแบบเธอนะ”ป้าฝนก็รีบว่าแล้วเหล่มองหลานสาวผู้
เป็นฝาแฝดคนน้องอย่างหมั่นไส้
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ป้า พวกเรายังไม่ทันว่าอะไรเลย ป้าเลิกแขวะพวกเราเถอะ”เฟย์รีบพูดทันที
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เธอ เห็นอยู่ไม่ใช่หรอผู้ใหญ่เค้าพูดกันอยู่ เด็กมายุ่งทำไม”ฟางรีบว่าทำให้เฟย์ฮึดฮัดเดินออกไป
รอข้างนอก
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟางอย่าถือสาเฟย์เลยนะคะ น้องเค้ายังเด็ก ยังไงซะเราก็พี่น้องกันหมด”ฝ้ายพูด
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ยังนับชั้นพี่อยู่หรอกหรอ นึกว่าจะตัดหางปล่อยวัดพวกชั้นไปนานแล้ว”ฟางหันมาพูดด้วยน้ำเสียง
เย็นชา
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟาง ฝ้ายขอโทษนะคะที่ไม่เคยส่งข่าวคราวกลับมาให้แม่ให้พี่ฟางรู้เลย ฝ้ายขอโทษจริงๆ
ค่ะ”ฝ้ายรีบขอโทษพี่สาว
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าเลยฝ้าย มันไม่ใช่ความผิดของหนู ทั้งหมดคือความผิดของพ่อ ที่ไม่ได้กลับมาสนใจหนูกับ
แม่เลย พ่อขอโทษนะลูกที่เคยละเลยลูกกับแม่มาในอดีต หนูให้อภัยพ่อเถอะนะ”นายธีร์รีบพูด
ทำให้ฟางแอบหันไปเบ้ปากทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ค่ะ ให้อภัยแล้วเสร็จธุระแล้วใช่มั้ยคะ งั้นฟางขอตัว”ฟางพูดแล้วทำทีเป็นลุกไม่สนใจ
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวค่ะพี่ฟาง ฝ้ายกับพ่อจะบอกว่า พวกเราจะมารับพี่ฟางกลับไปที่เขาใหญ่ค่ะ”ฝ้ายรีบพูด แล้ว
รั้งฟางไว้ ฟางและป้าฝนได้ยินเช่นนั้นก็แอบยิ้มอย่างพอใจเมื่อทุกอย่างเป็นไปตามแผน
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะเอาชั้นไปอยู่ที่โน่นแล้วทิ้งป้าแท้ๆที่ดูแลชั้นมางั้นหรอ ไม่ใจดำไปหน่อยมั้ง”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ค่ะๆ ป้าฝนก็จะได้ไปอยู่ที่นั่นเหมือนกับพี่ฟาง พี่ฟางกับป้าฝนจะทำงานอยู่ที่รีสอร์ต แล้วก็มี
สวัสดิการให้ทุกอย่างเลยค่ะ”ฝ้ายพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ดีเนาะรีสอร์ตพ่อตัวเองมีแฝดน้องเป็นเของส่วนแฝดพี่เป็นแม่บ้าน”ป้าฝนว่า
 
 
 
 
 
“ไม่นะคะ ฝ้ายไม่เคยคิดจะให้ป้าฝนกับพี่ฟางเป็นแม่บ้านนะคะ”ฝ้ายรีบพูด
 
 
 
 
 
 
“คืออย่างงี้จ้ะพวกเราไม่ได้ให้ฟางกับคุณฝนเป็นแม่บ้าน แต่เราจะให้ฟางเป็นผู้ช่วยของฝ้ายดูแล
กิจการต่างๆในรีสอร์ตเพราะเดี๋ยวพวกเราก็จะมีแพลนขยายรีสอร์ตให้มีฟาร์มสัตว์เล็กๆอยู่ด้านในอยู่
แล้ว งานมันใหญ่มาก เดี๋ยวพวกเราจะให้ฟางคอยคุมงานทางฝั่งฟาร์มนะจ้ะ”กานดารีบอธิบายให้
ฟางและป้าฝนเข้าใจ ฟางกำมือแน่น เหอะให้ดูแลกิจการทางฝั่งฟาร์มงั้นหรอ ไล่กันทางอ้อมชัดๆ
ทีตัวเองกับลูกกลับเสวยสุขอยู่ในฝั่งรีสอร์ตดีๆแบบนั้น มันไม่ยุติธรรมเลย
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไปอยู่กับพวกเราเถอะนะคะพี่ฟาง ป้าฝน”ฝ้ายเดินไปกุมมือฟางแล้วขอร้องแฝดพี่
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ได้ ถ้าเธออยากให้ชั้นไปอยู่ ชั้นก็จะไป”ฟางมองฝ้ายที่ขอร้องตัวเองอย่างพึงพอใจที่ทุกอย่าง
เป็นไปตามแผนการ ก่อนะตอบตกลงแล้วเดินขึ้นไปเก็บของกับป้าฝน โดยที่ฝ้ายมองตามฟางไป
อย่างดีใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวพี่ฟางกับป้าฝนพักอยู่ตรง2ห้องนี้นะคะแล้วฝ้ายจะให้คนมาทำความสะอาดห้องค่ะ”เมื่อมาถึง
รีสอร์ตฝ้ายก็รีบจัดแจงทำเรื่องหาที่พักให้กับฟางและป้าฝนทันที ฟางแอบเบ้ปากเมื่อเห็นห้องพัก
ตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วบ้านใครน่ะที่อยู่ด้านหลัง”ป้าฝนมองไปที่หน้าต่างแล้วชี้ไปที่บ้านหลังหนึ่งที่อยู่แยกออกไป
จากตัวบ้านใหญ่
 
 
 
 
 
 
 
“ตรงนั้นเป็นห้องพักส่วนตัวของฝ้ายน่ะค่ะ เวลาทำงานหรือไม่สบายใจฝ้ายก็จะไปตรงนั้น”ฝ้ายพูด
 
 
 
 
 
 
“หรอ ชั้นอยากได้บ้านหลังนั้น มันส่วนตัวเพราะชั้นไม่ชอบสุงสิงกับใครที่ชั้นไม่สนิทด้วย”ฟางรีบ
พูด
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ถ้าพ่างอยากได้ ได้ค่ะเดี๋ยวฝ้ายจะให้คนไปเคลียร์ของออกจากบ้านหลังนั้นเองค่ะ แต่ต้องใช้
เวลาสัก2-3วันนะคะ ช่วงนั้นพี่ฟางกับป้าฝนก็อยู่ที่นี่ไปพลางๆก่อนได้ค่ะ”ฝ้ายพูดแล้วกุลีกุจอรีบ
เก็บของให้ฟางทันที
 
 
 
 
 
 
 
“อยู่ที่นี่ไปก่อนก็ดีนะฟาง จะได้เรียนรู้ว่านิสัยพวกมันเป็นยังไง”ป้าฝนพูดเมื่ออยู่ในห้องกับฟาง2คน
 
 
 
 
 
 
“หึ แค่บ้านเล็กๆนั่นหลังเดียวมันยังไม่พอหรอก ทุกอย่างที่เป็นของพวกมันมันต้องเป็นของ
ฟาง”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
“แม่ เฟยืไม่ชอบพี่สาวฝาแฝดอะไรนั่นของพี่ฝ้ายเลย ดูเชิดๆหยิ่งๆยังไงไม่รู้”เฟย์พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“เฟย์ พูดอะไรน่ะลูก ยังไงเค้าก็ได้ชื่อเป็นพี่เราอีกคนนะ”กานดารีบปรามลูกสาวคนเล็กทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่รู้ล่ะ ก็ไม่ได้โตมาด้วยกันสักหน่อย แถมยัยนั่นนะ ถึงแม้จะหน้าตาเหมือนพี่ฝ้ายก็ตาม แต่นิสัย
แย่”เฟย์พูด
 
 
 
 
 
 
 
“เอาน่าเฟย์ ต้องเข้าใจเค้าหน่อย เค้าต้องจัดการทุกอย่างเองตั้งแต่เล็กๆ แถมเค้าก็ไม่ได้มีเหมือน
กับเรานะ หนูฟางน่ะเค้าน่าสงสารออกแบบนั้น”กานดาพูดให้เฟย์เข้าใจเป็นขณะเดียวกันที่ฟางเดิน
เข้ามาได้ยินพอดี
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่ต้องการความสงสารจากพวกแก หึ นี่คงจะสมเพชชั้นมากสินะ”ฟางพูดอย่างคับแค้นก่อนจะ
เดินหนีทุกอย่างออกมาที่บริเวณฟาร์มที่กำลังสร้างใหม่อยู่ แล้วเดินถ่ายรูปบรรยากาศไปพลางๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณป๊อปนี่ขยันจังเลยนะคะ นี่ก็เวลาเลิกงานแล้วยังมาช่วยพวกคนงานทำงานอีก”เสียงของ
พนักงานหญิงพุดขึ้นทำให้ฟางหันไปมองป๊อปปี้ที่คุยกับคนงานหญิง พลางช่วยคนงานชายสร้างต่อ
เติมโรงเลี้ยงม้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว คุณฝ้าย กลับมาจากกรุงเทพแล้วหรอคะ”เสียงของคนงานหญิงเดินไปทักฟางที่ยืนสวม
หมวกปีกกว้างยืนอยู่คนเดียวไม่ไกลจากโรงเลี้ยงม้า ทำให้ป๊อปปี้หันไปเห็นฟางก็ยิ้มออกมาก่อนจะ
รีบวิ่งไปหา
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไร”ฟางชะงักเมื่อป๊อปปี้เด็ดดอกหญ้าข้างๆทางแล้วนำมาผูกเป็นช่อดูน่ารักก็ถาม
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ ดอกไม้ต้อนรับเข้านายกลับมานี่ครับ ผมบอกแล้วว่ายังไงเราก็ต้องเจอกันอีก”ป๊อปปี้พูดแล้วยัก
คิ้วกวนๆ
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่ชอบดอกหญ้า”ฟางพูดนิ่งๆแล้วเดินหนีไป ทำให้ป๊อปปี้หน้าเจื่อนลงไป
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรกัน ทำไมคุณฝ้ายทำท่าแปลกๆดูหยิ่งๆแบบนั้นนะ”เสียงพนักงานซุบซิบกันทำให้ป๊อปปี้มอง
ฟางที่เดินเข้าไปในโรงเลี้ยงมาแล้วกอดอกอย่างถือตัวก็แปลกใจ ที่บางครั้งก็เหมือนจะดี บางครั้งก็
ดูหยิ่งเหลือเกิน
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณฝ้ายครับ ไม้ตรงนั้นมันยังไม่แน่นระวังนะครับ”พนักงานชายรีบตะโกนบอกฟางที่ยืนเกาะตรง
ระเบียงไม้ที่พึ่งต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
ผลัวะ
 
 
 
 
 
จู่ๆไม้ที่ฟางจับอยู่นั้นก็เริ่มโงนเงนและพังลงมาทันที
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดดดด”ฟางตกใจร้องสุดเสียงด้วยความกลัว
 
 
 
 
 
หมับ
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้รีบวิ่งไปจับมือฟางไว้ไม่ให้หล่น
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าปล่อยมือผมนะ”ป๊อปปี้รีบพูดเพราะ ตรงที่เขาและเธออยู่เป็นชั้น2ขืนหล่นลงไปคงแขนหัก
หรือไม่ก็ขาหักแน่ๆ
 
 
 
 
 
 
"ชั้นไม่ปล่อยอยู่แล้วย่ เร็วๆ รีบเอาชั้นขึ้นไปเดี๋ยวนี้"ฟางโวยวาย
 
 
 
 
 
 
“ว้าย”ป๊อปปี้ใช้แรงตัวเองสุดแรงดึงฟางขึ้นมากอดแน่น ทำให้ฟางตกอยู่ในอ้อมกอดป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ ปล่อยชั้นได้แล้ว”ฟางที่ชะงักเมื่อตัวเองอยู่ในอ้อมกอดป๊อปปี้ก็รีบดุทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหม ไม่เห็นต้องทำหน้าดุแบบนั้นเลยคุณฝ้าย หน้าบึ้งแบบนี้มันไม่เหมาะกับคุณหรอก”ป๊อปปี้รีบ
แหย่ฟางแล้วยิ้มให้
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ ชั้นไม่ใช่เพื่อนเล่นคุณนะ แล้วไม่ต้องมาตัดสินใจว่าแบบไหนเหมาะ หรือไม่เหมาะกับชั้น ชั้นโต
แล้ว ชั้นรู้ตัวเองดีล่ะน่าไม่ต้องให้ใครมาบอก”ฟางพูดแล้วผลักออกจากอ้อมกอดป๊อปปี้พลางปัดฝุ่น
ตามตัวเอง
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟาง คุณป๊อป ตายแล้วเกิดอะไรขึ้นคะ”ฝ้ายที่รีบวิ่งเข้ามาในโรงเลี้ยงม้าก็ตกใจ
 
 
 
 
 
 
“ทะ ทำไมถึงมีคุณฝ้าย2คนล่ะครับ”ป๊อปปี้อึ้งแล้วมองฟางกับฝ้ายสลับกันอย่างไม่เข้าใจ
 
 
 
 
 
 
“นี่น่ะคือพี่ฟางค่ะ พี่สาวฝาแฝดของฝ้ายเอง”ฝ้ายรีบพูดทำให้ป๊อปปี้มองฟางอย่างตกใจ
 
 
 
 
 
 
คือเรื่องนี้จะไม่รักกันทันที อาจจะยืดเยื้อนิดหน่อยนะระหว่างพระเอกและ2นางเอก
 
 
แต่ยังไงถ้าติดตามไปเรื่อยๆรับรองความร้ายกาจของฟางได้แน่ๆ อิอิ
 
 
 
อย่าลืมติดตามเรื่องนี้น้าาา