ปลายทางแห่งรัก

“กัปตัน..ปา.....อ้าวไม่อยู่เหรอ” หลังจากไปชื้อชองกับแม่มาผมก็รีบวิ่งขึ้นไปข้างบน เพราะซื้อขนมมาฝากกัปเยอะ กลัวว่าจะหิว แต่ กลับพบความว่างเปล่า...ของในตู้ที่เหลืออยู่ก็มีแต่ของผม...กัปไปไหน?....กัปทิ้งผมไปแล้วงั้นเหรอ? ไหนว่าสัญญาแล้วไงว่าจะอยู่เคียงข้างผม....อึกๆๆ...
“ก๊อก ๆๆๆๆ”
“คะ..คะใคร..อึก ๆๆ”
“ปะ...ปา....อะ...อ่อ...ผะ...ผม...เอง..คะ...ครับ”
ทันทีที่ได้ยินเสียง...ผมรีบวิ่งไปที่ประตู...ผมรุ้ดีว่าเจ้าของเสียงนั้นคือใคร...ผมรู้ดี...
“หมับ!!!!....กัป...กัปไปไหนมา...ปะปายนึกว่ากัปทิ้งปายไปแล้ว...อึกๆๆ” น้ำตาและอ้อมกอดของปาย...มันทรมานใจผมเหลือเกิน...ผมอยากกอดตอบปาย...อยากปลอบ...อยากซับน้ำตาให้....แต่ผม...
“อ่อ...คะคุณผู้ชาย..ให้มาตามครับ...”
“กะ..กัป...เป็นอะไร...ทำไมไม่กอดตอบปาย...แล้วทำไมต้องเรียนพ่อปายแล้วแบบนั้น...ละแล้ววทำไ....”
“ผมไม่อยู่ในฐานะที่จะทำแบบนั้นกับคุณได้....เพราะผมคือคนรับใช้ของคุณ”
“มะ...มันหมายความว่าไง”
“หมายความว่าต่อไปนี้...เพื่อนปายคือคนใช้ของพ่อ”
“คะ...คนใช้”
“ใช่...ถ้าลูก....อยากให้เพื่อน....อยู่ที่นี่ต้อง....ให้อยู่ใน...ฐานะคนใช้..เท่านั้น!!!!”
“มะไม่ได้นะครับ....ผะผมกับกัป....ระ..เรารักกัน..และผมก็มาเพื่อให้เพื่อพ่อทำแบบนี้กับผม...”
“ปาย....ลูกฟังนะ...ความรักบางครั้งเราต้องพิสูจน์ให้หัวใจเรารู้...ให้หัวใจเราชัดเจนพอที่จะกล้าฝากชีวิตไว้กันคนคนหนึ่ง...ซึ่งพ่อกำลังทำอยู่...เพื่อปายนะลูก”
“ไม่เป็นไรนะปาย...กัปทนได้...กัปจะพิสูจน์ให้พ่อปายเห็นว่ากัปดูแลปายได้...”
 “’งั้นปายก็คือเจ้านายของกัป....เหมือนกัน ปายมีสิทธิ์ในตัวเค้าทุกอย่างเหมือนที่พ่อมี...”
“ปะ...ปาย”
“ปายขอสั่งให้กัปกลับมานอนกับปาย...กลับมาอยู่กับปายที่นี่...และทำตามคำสั่งปายทุกอย่าง...ดีไหมครับพ่อ...”
ในเมื่อพ่อทำแบบนี้...มันก็จะไปยากอะไร...ผมก็ใช้วิธีเดียวกับพ่อ...เพื่อพิสูจน์กัปสิ...พ่อเหมือนจะขัดแต่ก็ยอมแต่โดยดีเพราะผมดักไว้ทุกทาง...อิอิ...ขอโทษนะครับพ่อ..ผมร้ายมากกว่าพ่อไปนิ๊ดดดด…
“ปายร้ายนะเนี่ย...พึ่งรุ้ว่าแฟนกัปฉลาด...เรื่องแบบนี้...” ผมสวมกอดทันทีที่จัดการเอาเสื้อผ้าและของทุกอย่างมาไว้ในห้องปาย...ผมทึ่งและไม่คิดเลยว่าปายจะใช้วิธีนี้รับมือกับพ่อปาย...
“กัป...ไม่ต้องพูดมาก....ปายเป็นเจ้านายกัปนะ...และตอนนี้ก็อยากจะ...อ่อ...อยาก”
“อยากอะไร”
“อยาก.....”
หน้าแดง ๆ ของปายมันบอกชัดเจนเหลือเกินว่าปายต้องการผม...ผมเองก็จะต้องการปายเช่นกัน....แล้วผมจะรออะไร...มาปราบเมียแบบที่ผมตั้งใจไว้ตั้งแต่ต้นดีกว่า...ท่าทางจะสำเร็จ....
ทั้งคู่ก็ปลายให้อารมณ์รักครอบครองความสุข...ไปจนเกือบเช้า....
.......คู่กริชกับไวท์...
“ไหนมึงบอกรักกูไงไวท์....แล้วมึง...”
“ก็เพราะรักไงไวท์ถึงต้อง...ทำแบบนี้”
“ไม่ได้นะเว้ยยย!!!!...กูไม่พร้อม....”
“หึ..ไม่พร้อมก็ไม่ต้องพร้อมสิ...ไวท์อยู่ทั้งคนเดี๋ยวก็พร้อม”
“อะ..ไอ้..ไวท์...อะอื้ออ..มะ..มึงปะ..ปล่อยกูนะ”
“อิอิ..ปล่อยเหรอ...สักพักนะที่รัก...เดี๋ยวก็ดีขึ้น...”
ตอนนี้ไวท์บังคับให้ผมใส่ชุดสติชบ้านั้นอีกแล้ว....เพื่ออะไรเหรอครับ เพื่อให้ผมไปเดินโชว์ให้กับเด็ก เที่ยวชมงานของบริษัทของไวท์...มันทั้งน่าเบื่อ...และโครตร้อน...และที่สำคัญ...ผมต้องทนคิดถึงไอ้ไวท์เพราะมันอยู่แผนกต้อนรับ แต่ผมต้องคอยเรียกเด็ก ๆมาชมในงาน...หึ..อย่าให้ผ่านวันนี้ไปนะ..ช่วงกลางคืนจะจัดหนักชะหน่อยลงโทษ...เมียพยศ...ให้จำ...หึ..หึ..และแล้วงานก็เสร็จจนได้...ได้เวลาของผมแล้วสินะ....แต่...
“ส่วนชุดสติชยังไงฝากไว้ก่อนนะไวท์...พรุ่งนี้ค่อยเอาไปคืนละกันมันดึกละ”
“ครับ......กริช....อย่าเพิ่งถอนนะ...อิอิ... ไวท์อยากเดิน....เล่นกะสติชเหมือนเด็ก ๆ”ไวท์เอื้อมมือมาจับมือผมที่ใส่ชุดสติชอยู่...ท่าทางมันจะมีความสุขทุกครั้งที่ผมใส่ชุดนี้...มันบอกว่าผมคือตัวตนและความรู้สึกของมัน...มันรักผมเพราะผมคือหัวใจของมัน....
“ผมให้ไวท์จูงมือ...เดินเล่นสักพักจนผมเหนื่อย จนกระทั่งถึงห้องผมรั้งมันให้นั่งลงข้าง ๆ..ไวท์ยอมนั่งลงและเอื้อมมือมาถอดหัวสติชให้ผม...จังหวะที่ผมเห็นหน้ามัน...ผมโครตคิดถึง...ไวท์ปาดเหงื่อที่กระจายบนหน้าให้ผม....เหมือนไวท์จะกำลังก้มลงหอมแก้มผม..แต่ผมแกล้งฝังจมูกลงบนแก้มมันก่อนที่มันจะหอม...จากนั้นเราสองคนก็ตกอยู่ในภวังค์รัก....และผมได้ปราบพยศเมียสะเร็จ..สักที...
 
จบบริบูรณ์แล้วค่ะ..........ขอบคุณทุกคนที่อ่านนะค่ะ...ตอนนี้อาจไม่ค่อยฟินเท่าไหร่เพราะช่วงนี้โมเม้นความฟินไม่ค่อยมี อิอิ แต่ยังไงก็...อย่าเพิ่งทิ้งกันนะค่ะ ตอนนี้กำลังปั่นเรื่องให่อยู่  เอาใจสาวก กต วว นะค่ะ เจอกันเร็ว ๆ นี้กับ..... รัก...รสมะระ(หวาน) ชื่อเรื่องอาจจะแปลกหน่อย แต่ความฟินไม่แปลกแน่นอนค่ะ เจอกันนะค่ะ ^^