พ่อหนูเป็นซุปเปอร์สตาร์..

9.6

เขียนโดย TKRLov€lวoร์

วันที่ 14 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 00.02 น.

  30 chapter
  486 วิจารณ์
  40.94K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2558 13.15 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

24) เพื่อนใหม่!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
                Kaew say
                ใช่เขาลุกมาโดยไม่ได้มองเลยว่าฉันยืนอยู่ข้างหลังเขาฉันเห็น เห็นว่าเขาเป็นคนเขียนมันทั้งหมดที่อยู่บนพื้นทรายตอนนี้เพราะเขาไม่ได้ลบมันนี้ก่อนจะลุกขึ้นนะ
“กะ แก้ว!” ฉันไม่ได้โต้ตอบเขาสักนิด ใช่ฉันได้แต่ยืนจ้องใบหน้าของเขาด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยจนบ้างครั้งฉันก็รู้สึกว่ายังกลัวกับใบหน้าของตัวเองเลยตอนนี้เขาได้แต่ก้มหน้าลงโดยไม่สบสายตาของฉันฉันรู้ว่าเขาคงไม่กล้าที่จะมองฉันเป็นแน่และตอนนี้เขาค่อยๆย่อตัวลงใช่ความพยายามจะลบในสิ่งที่เขาเขียน จะลบกันง่ายๆขนาดนั้นเลยหรือไงไม่มีทางฉันจับมือเขาพร้อมกระชากคนที่ตัวใหญ่กว่าให้หยุดในการกระทำนั้น
“นายคิดว่านายเขียนแล้วนายจะลบมันง่ายไปหรือป่าว?” ฉันถามเขาด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งนิ่งซะยิ่งว่าลมทะเลในตอนเช้าซะอีก
“เออ….คือว่าฉัน”
“นายมีอะไรที่จะบอกฉันใช่ไหม ฉันเห็นนายอึกอักมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ นายมีอะไรหรือป่าว?”
“คือ…. ฉันกับเธอจะมีโอกาสกับมาเป็นเหมือนเดิมได้หรือป่าว? ฉันไม่รู้หรอกนะว่าทำไม แต่ฉัน…”
“ฉันว่านายอย่าผูกใจเจ็บไว้กับฉัน และอีกอย่างนายก็กำลังจะหมั้นกับคุณแบมไม่ใช่หรือไง ทำไมต้องกลับมาคิดเรื่องอดีตที่ผ่านของฉันกับนายด้วยละ ส่วนเรื่องลูกฉันนะไม่มีปัญหาถ้าเขาจะไปมาระหว่างฉันกับนายอยู่แล้ว” เจ็บคะถึงจะพูดไปแบบนั้นก็เถอะมันเจ็บแปลบๆขึ้นมาเลยละ หลายคนคงสงสัยทำไมฉันถึงปฎิเสธ ชีวิตของฉันนะมันสั้นลงเรื่อยๆนะสิฉันถึงอยากให้เขาได้ไปเจอกับอนาคตที่ดีกว่าฉันคนนี้
“ฉันคิดไว้แล้วว่าเธอจะตอบแบบนี้ แต่ฉันขออะไรเธอได้ไหม?”
“อะไร? ถ้ามันไม่ยากเกินความสามรถของฉัน ฉันจะทำให้นาย”
“……”
“แก้ว! โทโมะ! แย่แล้ว!!!เราต้องรีบไปพัทยาเดียวนี้เลย” จู๋ๆเฟย์ก็วิ่งมาพอดีเอ่อขัดจังหวะ แต่ค่อยยังชั่วหน่อยอิอิ
“ไปทำไม?”
“ก็พายุโทรมาตามแต่เช้าเลยนะสิ งานด่วนของพวกนายนั้นและชิ ฉันละกะว่าจะได้พักผ่อนซะหน่อยเชียวไม่หน้าเอาพวกนายมาด้วยเลยจริงๆ ให้ตายเถอะ!!” เฟย์บ่นอุบพร้อมกับเดินกลับไปเก็บของที่บ้านพัก
“ไหนแกรอบรีบไงเฟย์ฉันยังไม่เห็นแกจะไปเก็บของเลยนิ!” ฉันและโทโมะเดินตามมาแต่เห็นเฟย์นั่งหน้ามุ้ยอยู่ตรงชุดโต๊ะหินอ่อนหน้าบ้าน
“ฉันเบื่อ!!”
“นี้เฟย์ไปเก็บของสิ เราต้องไปถึงพัทยาก่อนเที่ยงนะ พวกป๊อปจะได้มีเวลาซ้อมเร็วสิ!!” เสียงฟางตะโกนดังออกมาจากบ้านพักนั้นเองมันทำให้เฟย์หัวเสียเข้าไปใหญ่และเดินสะบัดก้นเข้าไปเก็บของทันทีแถมทิ้งขี้กองใหญ่ไว้ด้วย
“พวกนายอ่ะมันน่าลำคาญแบบนี้ละถึงแก้วได้ปฏิเสธนายไง หึ้ย หงุดหงิด!!!!”
“อะไรของเขาอะ” นายยังมีหน้ามาถามฉันอีก
“ไม่รู้สิชั่งมันเถอะนายก็รีบไปเก็บของเถอะไปฉันจะได้ไปมั้ง”
“และเธอไม่เดินไปก่อนละมาสั่งฉันทำไมไปสิ!!”
“เอ่อๆ ไปแล้ว!!” ฉันเดินหนีโทโมะเข้าไปเก็บของทันที
 
                ผ่านไป 20 นาที ทุกคนก็เก็บของเสร็จตอนนี้พวกเราก็มารออยู่หน้าบ้านพักแล้วละ ป๊อปก็เป็นคนไปขับรถตู้ออกมาจากหลังบ้านเพื่อมารับพวกเรา
“ป๊อปนายสลับกันขับรถกับฉันคนละครึ่งทาง OK ไหม?” ฉันเสนอเพราะเราทั้งคู่ก็ต่างเป็นคนขับรถเร็วด้วยกันทั้งคู่นั้นและถึงได้เสนอตัวเองแทนจองเบที่ขับสลับกับป๊อปตอนขามาอยู่
“แต่เธอรู้ทางเหรอแก้วเธอพึ่งเคยมานะ”
“ใช่ๆพึ่งกลับมาจากญี่ปุ่นอีกต่างหาก” ฉันหันขวับไปทางต้นสียงนั้น
“ไม่เป็นไรฉันจำได้นะ จะได้ถึงเร็วๆไงไม่ดีเหรอ?”
“ก็ได้! ตามนั้น เธอนั่งข้างคนขับเลยแล้วกันนะแก้วฉันจะได้บอกทางให้เธอด้วยมาๆ”
“จ้า!!” จากนั้นพวกเราก็ขึ้นเรถนั่งประจำทีเรียบร้อย ครึ่งทางเรียกป๊อปเป็นคนชิวอยู่แล้วละ พอถึงจุดพักคราวนี้ถึงตาฉันแล้วดูหน้าแต่ละคนเป็นกังวลกับการเปลี่ยนตัวคนขับครั้งนี้มากเชียวละ ฉันไม่ทำหลงหรอกน๊า โด่
“ม๊าอย่าหลงนะเดี๋ยวพวกป๊าสายโทษม๊าแน่ หึ้ย!!”
“นี้ยัยสาฉันไม่ได้คนขับรถกระจอกจะหลงง่ายๆหรอกนะขอบอกไปขึ้นรถได้แล้วไป!!” จากนั้นฉันก็ขึ้นขับสลับที่นั่งกับป๊อป ป๊อปค่อยบอกทางฉันอยู่ตลอดเวลา ชวนคุยเรื่องการขับรถบ้าง กัดกันบ้างเป็นบางทีในเวลาที่ไม่เข้าหูกัน จนคนที่นั่งดูจากข้างหลังทั้งหมดกระแฮ่มเป็นเสียงเดียวกันทำนองจะบอกว่ามากเกินไปแล้วมั้ง!!
“น้อยหน่อยม๊า! อาป๊อป!  ป๊าและคนอื่นๆ รวมสาก็อยู่บนรถนะ ไม่ได้อยู่กันสองคน ชิ๊!!”
“แหะๆ!” และเราทั้ง 2 ก็นั่งเงียบและป๊อปก็ค่อยบอกทางมาเป็นระยะๆจนถึงพัทยาโดยไม่หลงสักนิดเดียว
 
“ไอ้พายุพวกเรามาแล้ว!!” เขื่อนตะโกนเรียกพายุที่ยืนกระวนกระวายอยู่!
“เอ่อมากก็ดีแล้วไปซ้อนด่วนเลยนะห้ามพลาดด้วยงานเนี่ยอ่ะ!!”
“พวกข้าเคยทำให้เอ็งเสียใจด้วยเหรอว่ะไอ้เพื่อนรัก!” เคนตะกอดคอพายุเดินเข้าไปที่ห้องพักนักแสดง
“เอออ!”
“พวกฟางก็เข้าไปด้วยกันเลยเร็วๆนะ!” ป๊อปเร่งสาวๆที่เดินกันอยู่
“จ้าๆ!!”และแล้วพวกเราก็มาถึงห้องพักแล้วละ
“พวกเธอก็มากันด้วยเหรอ?” พายุหันไปถามสาวๆที่เดินตามพวกหนุ่มๆเข้ามา
“ย๊ะ! และอย่าพูดมากนะฉันอารมณ์เสีย!!” เฟย์เหวี่ยงใสพายุและเดินผ่าเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ทันที
“ขอโทษแทนเฟย์ด้วยนะ” แก้วที่เดินตามหลังมาก็ก้มหัวขอโทษแทนเพื่อตัวเองที่ทำตัวเหวี่ยงใส่พายุ
“มะ ไม่เป็นไร ❤_❤” พายุซึ่งไม่รู้ว่าคนที่ก้มหัวขอโทษเป็นใครหรอกแต่ว่าตกหลุมรักแรกพบเข้าซะแล้วสิ
“อะแฮ่ม!! น้อยๆหน่อยเมียเพื่อนไอ้เวร!!” จู่ๆเขื่อนก็เดินเข้ามาตบหัวพายุอย่างจังเลย
“ทะเธอแก้วแฟนไอ้โมะงั้นเหรอ โห่เสียดายอ่า!!”
“ไอ้พายุ!!” จู่ๆเสียงอันเฮี้ยมและอำมหิตก็ดังขึ้น
“ล้อเล่นนะล้อเล่น” แก้วไม่ได้ขัดอะไรแค่ยิ้มตอบคนตรงหน้าไปแค่นั้น
“อะๆ ซ้อมๆ!” เขื่อนพูดขึ้นหวังเปลี่ยนเรื่องไม่ให้ทะเลาะกัน
 
                จากนั้นหนุ่มๆ ทั้ง 5 ก็เลือกเพลงโชว์กันแล้วก็เริ่มซ้อมไปเรื่อยๆ จนกระทั่งพายุที่ออกไปคุยกับเจ้าของบริษัทเดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่ซี๊ดๆ ดูเป็นกังวลมาก
“มีอะไรเหรอว่ะ?” ป๊อปซึ่งเขาดูเป็นผู้ใหญ่ที่สุดกลุ่มหยุดซ้อมเดินเข้ามาหาเพื่อนหนุ่มทิ้งเพื่อนทั้ง 4 คนซ้อมต่อไป
“ไม่มีอะไรหรอกว่ะ!”พายุตอบปัดไปเพราะไม่อยากเพื่อนเพื่อนหนุ่มที่ตั้งใจซ้อมต้องเคลียดไปด้วย
“เอ่อแล้วไหนคนที่ต้องเต้นรำด้วยว่ะ? มายัง?”
“มาแล้ว 2 คนนะ เอ็งอย่าพูดมากนะรำคาญ!! ไปซ้อมไป!! คุณสองคนช่วยไปซ้อมกับคนที่ใส่แว่นกันไอ้ที่หน้าลิงๆก่อนนะครับเดี๋ยวเรื่องที่เหลือผมจัดการเองครับ”
“ค่ะ ^^”
 
“นายเป็นไรหรือป่าวพายุ?” ฟางที่นั่งมองอยู่นานก็เดินเข้ามาถามพายุผู้จัดการของทั้ง 5 หนุ่ม
“มีเรื่องนิดหน่อยนะ จริงสิ!!” พายุที่นั่งก้มหน้าก้มตาโทรหาคนที่บริษัทว่าสามารถสงใครมาแทนได้บาง แต่ก็คิดได้ถึงแผนใหม่ และยิ้มชั่วร้ายสงมาหาฟาง
“อะ อะไร?”
“ทะ เธอช่วยฉันหน่อยสิ”
“อะไร?”
“นั้นไง!” พายุหันหน้าไปทางจองเบและเคนตะที่จับคู่เต้นรำอยู่กับพิมและจินนี่!
“แกจะบอกฉันว่า….” พายุไม่ได้พูดไรแค่พยักหน้าเป็นเชิงว่าใช่ “ไม่!!! และอีกอย่านะมันขาดอีกสองจะไปหาที่ไหน”
“นั้นไง! มีตั้ง 3 จะกลัวอะไร! ฉันถือว่าเธอตกลงแล้วนะ ช่วยบอกให้หน่อยนะนะ”
“หึ้ยยังไม่ตกลงสักนิด เอ่อ! ฉันถือว่าช่วยบริษัทนายไม่ให้ขายหน้าแล้วกัน”
 
“นี้!” ฟางเดินมาทางสามสาวที่นั่งกึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่
“น้าฟางมีอะไรเหรอค่ะ?” ฐิสาที่ไม่ได้มีทีท่าแบบเฟย์และแก้วจึงหันมาทางฟาง
“อ่อฐิสาพอดีเลยมานี้หน่อยสิ!” ฐิสาเดินตามฟางออกมาอย่างว่าง่าย
“อะไรเหรอค่ะ?”
“คืองี้นะ @$#@%#$^^%*$&#^@%!$@#%^#$^” จากนั้นฟางก็ร่ายยาวให้ฐิสาฟังฐิสาก็ตกใจมาก
“อะไรนะ ไม่อ่า ยังไงสาก็ไม่ทำน๊ะ พวกม๊ากับน้านั้นและค่ะที่ต้องช่วย!”
“เฟย์นะไม่น่ามีปัญหา แต่แก้วนะสิ”
“ม๊าต้องช่วยแน่นอนค่ะ อีกอย่างม๊าร้องเพลงเพราะมากๆเลยนะ ฐิสารับประกันเลย ม๊าร้องเพลงเพราะมากๆถ้าเป็นนักร้องนะดังพอๆกับป๊าแน่คนต้องหลงใหลเสียงม๊าแน่นอนค่ะ ^^”
“งั้นเราต้องช่วยพูดกันป่ะ” จากนั้นทั้งคู่ก็เดินมาที่ที่เฟย์และแก้วนั่งนอนสะลึมสะลืมกันอยู่
 
“เฟย์แก้ว” เฟย์กับแก้วที่นั่งสะลึมสะลืมก็พยักหน้าตอบโดยไม่พูดสักคำ
“คือว่าหนูมีไรจะบอกค่ะ ฟังน๊า! แล้วก็ห้ามปฏิเสธเด็จขาดด้วย” เฟย์กับแก้วพยักหน้ารับงึกๆเป็นการตอบตกลง
“แกสองคนรับปากและน๊าห้ามปฏิเสธ” ทั้งคู่ก็พยักหน้างึกๆตอบอีก ทำให้ฟางกับฐิสาหันมองหน้ากันและยิ้มแฉง
“งั้นไปกัน!” ฟางและฐิสาก็ลากทั้งคู่ออกจากห้องซ้อมไปหาพายุทันที!
“เฮ้หยุด!! ทั้ง 2 คนมี่ไรกันเนี้ยะห๊ะ!! ลากเรา 2 คนมาทำไม??” เฟย์เอ่ยถามขึ้นเพราะตอนนี้ตัวเองนั้นง่วงเหลือเกิน
“คือ…”
“น้าเฟย์ น้าฟาง และก็ม๊าต้องขึ้นมินิคอนครั้งนี้ด้วยในสถานะนักร้องจำเป็นค่ะ”  ฐิสาพูดแย้งขึ้นมาก่อน
“อะไรนะ >o0” เฟย์และแก้วตกใจมากจากที่สะลึมสะลือกับตาสว่างขึ้นในทันที
“ก็อย่างที่ฟางกับฐิสาบอกนั้นและนะ ผมขอร้องนะครับนะนะ” พายุคุกเข่าของร้องเฟย์และแก้ว
“ไม่อ่ะ แก้วทำไม่ได้หรอกบ้าเหรอทำไร ร้องเพลงก็ไม่เก่งไม่เคยร้องเลยด้วยซ้ำนะ”
“ให้พูดใหม่นะแก้วแกแน่ใจเหรอว่าแกไม่เคยอ่ะ!! เหอะไม่รู้และแกอะตกลงแล้วแกต้องทำนะ เพราะแกไม่เคยผิดคำพูดทั้งคู่เลย!”
“เออ…. แต่แกไม่บอกก่อนนิว่าทำอะไรอ่ะฟาง”
“จริงด้วยพี่ฟางไม่ได้บอกแก้วกับเฟย์ก่อนนิน๊าว่าให้ทำไรโด่!!” เฟย์เสริมคำพูดของแก้ว
“น๊าครับแก้ว เฟย์ ผมขอร้องไม่งั้นผมต้องแย่แน่ๆเลยนะ”
“เฟย์แล้วแต่แก้วถ้าแก้วตกลงเฟย์ก็ไม่มีปัญหา หึ้ย!!” แก้วอ้ำอึ้งอยู่นาน
“ม๊า!ช่วยเถอะนะค่ะ เพื่อแฟนคลับและคนไข้ของม๊าที่ชอบเพลงของป๊าด้วยนะ”
“ก็ได้ แต่ว่าแก้วเต้นไม่เป็นหรอกนะ เพลงก็ร้องงึกงักอ่ะ!”
“เย้!” ฐิสากับพายุกระโดดีใจที่แก้วตอบตกลง
“ไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวฉันให้คนมาสอนอยู่นี้นะ” พายุก็หายเข้าห้องไปนานก็เดินออกมาพร้อมกับสองสาว
“คุณพิมคุณจินนี่นี้คนที่จะมาช่วยพวกเราครับ”
“สวัสดีค่ะ ^^”
“สวัสดีค่ะฉันฟางนะ ส่วนนี้เพื่อนฉันเฟย์กับแก้วค่ะ ^^” ฟางแนะนำตัวเองและเพื่อนให้รู้จักกัน
“สวัสดีค่ะยินดีที่ได้รู้จัก”
“เช่นกันค่ะ ^^”
“พิมกับจินนี่ช่วยสอน 3 สาวเต้นด้วยนะ”
“OK คุณเฟย์ คุณฟาง คุณแก้วมาค่ะ เดี๋ยวพิมกับจินนี่เต้นให้ดูก่อนเนอะ!” ทั้งคู่ก็ประชิดตัวกันเต้นรำทำให้เฟย์ฟางและแก้วอึ้งในท่าเต้น
“พายุไหนแกบอกว่าเต้นกับร้องเพลงไงนี้มันอะไร??” ฟางแย้งขึ้น
“ก็เต้นไง เต้นรำนะสิตกลงแล้วห้ามปฏิเสธซ้อมไปเลย!!”
“ขี้โกงง!! ไม่ยอมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!” เฟย์ฟางแก้วตะโกนลั่นห้องซ้อมอีกห้องนึง
 

เค้ามาอัพแล้วน๊ารีดเคอร์ผู้น่ารักทั้งหลาย
แล้วก็ฝากเรื่องรอยรัก รอยบาปด้วยนะ ฟางเริ่มอาฆาตแค้นโดยแก้วเป็นคนลงมือเพราะไร..
ลองอ่านดูติดชมได้จ้าไรเตอร์ไม่ว่าไรน๊าา

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา