Under my skin

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ผลัวะ
 
 
 
 
แต่แล้วก่อนที่จะเกิดอะไรขึ้น ป๊อปปี้ก็กระเด็นตกเตียงไปเมื่อเจอกับฟางที่ถีบเขาออกสุดแรง
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าเข้ามานะ ผู้ชายโสโครกอย่างนาย หลงผิดแค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว ไอ้ชั่ว”ฟางไม่รอช้ารีบรวบ
ผ้าห่มแล้วคว้าที่เขี่ยบุหรี่ข้างเตียงมาขู่
 
 
 
 
 
 
 
 
“จุ๊ๆ อย่าทำแบบนี้สิน้องฟาง ไม่สิ ว่าที่เมียของชั้น อย่าคิดว่าตัวเองใสซื่อไม่รู้เรื่องไปหน่อยเลยว่า
แม่เรา2คนเค้าจับพวกเราแต่งงานกันน่ะ”ป๊อปปี้หัวเราะก่อนจะนุ่งผ้าเช็ดตัวแล้วพูดอย่างอารมณ์ดีไม่
สนใจท่าทางที่อ้าปากเถียงไม่ออกของฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่ แต่ชั้นไม่ได้รักนาย นายเองก็ไม่ควรจะทำแบบนี้กับชั้น ชั้นไม่ใช่ผู้หญิงข้างทางนะ”ฟางโวยวาย
ใส่ป๊อปปี้ไม่หยุด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้ๆ ใจเย็นสิจ้ะคนสวย พี่ก็แค่ทดลองสินค้าก่อนใช้งานจริงไง แล้วก็ได้รู้ว่าสินค้ารายนี้สด ซิง เอ้ย
ใหม่แบบนี้จนไม่อยากจะให้ใครเลย”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มเยาะออกมาเหมือนเห็นทุกอย่างเป็นเรื่องเล็ก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
ฟางลุกขึ้นก่อนที่จะง้างมือตบหน้าป๊อปปี้อีกครั้งสุดแรงแล้วต้องทรุดลงไปกองกับพื้นแล้วนิ่วหน้าด้วย
ความเจ็บ
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าออกแรงเยอะสิจ้ะคนสวย ครั้งแรกของสาวๆก็เจ็บแบบนี้ล่ะ”ป๊อปปี้พูดเรียบๆแล้วค่อยๆประคอง
กอดฟางมานั่งบนเตียงด้วยกันดีๆ
 
 
 
 
 
 
“ครั้งนี้ชั้นถือว่าพลาดกับนาย แต่ชั้นบอกไว้เลยนะว่าชั้นจะไม่ยอมนายอีก เพราะชั้นมีแฟนแล้ว เลิก
ยุ่งกับชั้น และชั้นจะไม่มีวันแต่งงานกับนาย จำไว้”ฟางพูดก่อนที่จะฝืนลุกขึ้นสวมเสื้อผ้าแล้วออก
จากห้องทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึๆ แล้วเรามาดูกับแม่แมวน้อยของชั้น ว่าเธอพยศชั้นไม่ได้หรอก”ป๊อปปี้ยิ้มเล่ห์มองฟางเดินออก
ไปก่อนที่จะเดินมาหยิบคลิปวีดีโอที่ตัวเองถ่ายบทรักของเขาและฟางเมื่อคืนนี้แล้วพึงพอใจที่เห็น
ฟางในคลิปตอบสนองเขาแม้จะเมาไม่ได้สติ
 
 
 
 
 
 
“คนอย่างชั้นไม่มีผู้หญิงหน้าไหนปฎิเสธชั้นได้หรอก”ป๊อปปี้พูดอย่างมั่นใจ
 
 
 
 
 
 
“ฮึก เลว ชั่ว คนฉวยโอกาส”เมื่กลับมาถึงบ้าน ฟางแอบเดินลัดเลาะมาทางหลังบ้านเพื่อกันไม่ให้คน
อื่นเห็นเธอแล้วสบถออกมาพลางถูไถเนื้อตัวด้วยความรังเกียจสัมผัสของป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“พี่ฟาง เกิดอะไรขึ้นคะ”จังหวะที่ฟางกำลังเดินเขาไปในห้อง เฟย์ที่เห็นฟางเข้าก็รีบทัก
 
 
 
 
 
 
 
 
 “ปะ เปล่า ไม่มีอะไรหรอกเฟย์ เอ่อ พี่ขอร้องนะ อย่าบอกว่าเราเห็นพี่ในสภาพแบบนี้กับใคร
นะ”ฟางตกใจหน้าถอดสีไม่คิดว่าเฟย์จะมาเห็นเข้าก็รีบขอร้องแกมบังคับก่อนที่จะรีบเข้าห้องแล้วล้อ
คประตูแล้วเข้าไปในห้องน้ำของเธอก่อนที่จะเปิดฝักบัวให้ไหลทั่วร่างบางเพียงหวังจะล้างคราบที่ถูก
ป๊อปปี้สัมผัสนั้นออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 “นึกยังไงถึงได้ชวนพวกเรามาที่โรงพยาบาลของแกวะโทโมะ มองไปทางไหนมีแต่คนป่วย ไม่มี
สาวๆให้ชื่นใจเลยสักนิด”เขื่อนที่เดินมากับโทโมะและกวินอดที่จะบ่นไม่ได้เมื่อถูกเพื่อนรักบังคับให้
มาหา
 
 
 
 
 
 
 
“ช่วยไม่ได้ ไอ้คุณชายเพื่อนเรามันอยากะเบี้ยวทำไมล่ะ ช่วงนี้เป็นอะไรก็ไม่รู้ เห็นติดแม่แจเลย
อย่างกับจะอ้อนขออะไรสักอย่าง”โทโมะบ่นอุบเมื่อคิดถึงป๊อปปี้ที่ช่วงหลังๆมักอยู่กับแม่ตลอดไม่มา
สังสรรค์กับพวกเขา
 
 
 
 
 
 
 
 
“มีอะไรก็รีบว่ามา วันนี้ชั้นมีนัดดูหนังกับจีน่านะ”กวินพูดพลางดูนาฬิกาข้อมือตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
“โอ้โห เพื่อน ห่างกับจินนี่คนสนิทได้ก็มีสาวใหม่ทันทีเลยนะ”เขื่อนเห็นกวินพูดถึงผู้หญิงคนอื่นก็รีบ
แซวทันที เพราะโดยปกติแล้วกวินกับจินนี่มักจะตัวติดกันจนใครๆก็หาว่าทั้งคู่เป็นแฟนกันอยู่เสมอๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เงียบไปเลยเขื่อน รายนั้นเค้าอยู่ลอนดอน และอีกอย่างเราก็เพื่อนกันทำไมต้องไปไหนมาไหนด้วย
กันล่ะ ขอมีเวลาส่วนตัวกับสาวๆหน่อยเถอะ”กวินบ่นก่อนที่จะเดินมานั่งที่ร้านกาแฟกับโทโมะและ
เขื่อนในโรงพยาบาล
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย ขอโทษค่ะ ขอโทษ”ระหว่างเขื่อนที่รอคิวรับกาแฟอยู่นั้น สายตาก็หันไปเห็นเฟย์ที่ซุ่มซ่ามปัด
ราววางขนมหล่นเกลื่อนกลาดไปหมดก็แอบขำก่อนที่จะเดินเข้าไปช่วยเฟยืเก็บขนม
 
 
 
 
 
 
 
“เราเคยเจอกันมาก่อนที่ไหนรึเปล่าครับ”เขื่อนนิ่วหน้าสงสัยเมื่อเห็นเฟย้องตัวเองตาไม่กระพริบ
 
 
 
 
 
 
 
“ปะเปล่าค่ะ เอ่อ ขอตัวก่อนนะคะ”เฟย์หน้าแดงจัดก่อนที่จะรีบลุกขึ้นวิ่งหนีเขื่อนไป
 
 
 
 
 
 
 
“ชื่อพรปวีร์งั้นหรอ”เขื่อนเหวอเมือ่เห็นท่าทางลุกลี้ลุกลนของเฟย์แล้วทำกระเป๋าสตางค์หล่นก็ส่าย
หน้าก่อนที่จะหยิบกระเป๋าสตางค์เฟย์กลับมาที่โต๊ะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวนี้ไม่ชอบพวกสาวอึ๋มๆนมตู้มๆแล้วหรอครับ”กวินเห็นเขื่อนที่คุยกับสาวน้อยอย่างเฟยืก็รีบถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
“บ้า ไม่ได้ชอบเว่ยน้องเค้าทำของหล่นไว้เดี๋ยวเย็นนี้พวกเราเอาของไปคืนน้องเค้าก่อนมั้ยแล้วค่อย
ไปปาร์ตี้บ้านหวาย”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ เดี๋ยวมานะ”โทโมะที่นั่งคุยกับเพื่อนๆสักพักพลันสายตาเห็นใครคนหนึ่งที่ห้องฉุกเฉินก็รีบวิ่ง
ออกไปทันที
 
 
 
 
 
 
“เพราะความซุ่มซ่ามผมแท้ๆเลยต้องให้คุณหนูแก้วเดือดร้อน”วินมอเตอร์ไซค์คนหนึ่งที่นอนบนเตียง
คนไข้พูดกับแก้ว
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องห่วงนะพี่ก้าน เดี๋ยวค่ารักษาทั้งหมดแก้วะออกให้เอง”แก้วพูดแล้วยิ้มให้กับวินมอเตอร์ไซค์
ในวินของเธอที่ถูกรถชนในวันที่เธอกำลังกลับเชียงใหม่ เธอจะเลือกทิ้งตั๋วเครื่องบินเพื่อมาส่งลูก
น้องทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใจดีกับลูกน้องแบบนี้เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยเนาะแก้ว”เมื่อลูกน้องของเธอเข้าไปในห้องฉุกเฉิน
แล้วโทโมะก็ยิ้มแป้นก่อนที่จะขยับเข้ามาใกล้
 
 
 
 
 
 
 
“นายมาทำอะไรแถวนี้โทโมะ”แก้วชะงักนิดนึงก่อนที่จะถามโทโมะต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใส่เสื้อกาวน์แบบนี้ก็เป็นหมอน่ะสิ แก้วจำไม่ได้หรอตอนนั้นเราก็เคยบอกว่าเราอยากเป็นหมอ จะได้
มาดูแลคอยทำแผลให้แก้วไง”โทโมะยิ้มแป้นคิดถึงอดีตที่แก้วเป็นนักกีฬาโรงเรียนและตัวแม่ของ
กิจกรรมกีฬาสีมักจะเจ็บตัวจากกีฬาที่เล่นจนต้องเข้าห้องพยาบาลบ่อยๆทำให้โทโมะที่อดีตเคยจีบ
แก้วประกาศว่าจะต้องเข้าเรียนหมอให้ได้เพื่อดูแลแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้ เพราะชั้นดูแลตัวเองได้น่า และอีกอย่างชั้นไม่จำเป็นต้องพึ่งใคร”แก้ว
พูดอย่างไม่ใส่ใจ
 
 
 
 
 
“แก้วก็เลยหักอกเรากลางงานพรอมเรียนจบสินะ”โทโมะเห็นท่าทางของแก้วที่เย็นชาใส่ก็เศร้าและ
พาลคิดถึงอดีตที่เขาเคยถูกแก้วหักอก
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ตอนนั้นชั้นขอโทษที่ทำร้ายนายไปแบบนั้น ก็ชั้นยังไม่อยากมีใครนี่นา”แก้วเห็นท่าทางของโท
โมะที่เศร้าก็ชะงักก่อนจะพูดต่อ
 
 
 
 
 
 
 
“ตอนนั้นไม่อยากมีใครงั้นตอนนี้ก็มีได้ งั้นเราขอยืนยันคำเดิมแล้วกัน เราะจีบแก้ว”โทโมะเงยหน้า
ขึ้นมาแล้วยิ้มแป้นทำให้แก้วเหวอกับท่าทางของโทโมะโดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาใครคนหนึ่งมองมา
อย่างไม่พอใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมฟางต้องมาด้วยคะคุณแม่ วันนี้ฟางจะไปดูหนังกับเพื่อนนะคะ”ฟางบ่นอุบเมื่อถูกแม่ของ
ตนเองพามาออกงานเลี้ยงสังคมไฮโซในคืนที่เธอนัดดูหนังรอบดึกกับพ้อยท์
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรคะคุณลูกขา คืนก่อนก็ไปนอนกับพ้อยท์แล้ว คืนนี้หนมีเวลาออกงานสังคมกับคุณแม่หน่อยสิ
คะ”แม่ฟางพูดแล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
 
 
“ผมว่าน้องเค้าอาจจะอึดอัดกับบรรยากาศงานก็ได้นะครับคุณน้า เพราะมีแต่ผู้ใหญ่ทั้งนั้น”ป๊อปปี้ที่
เดินควงแม่ของเขาเข้ามาทักทายฟางและแม่ทำให้ฟางชะงักมองหน้าป๊อปปี้อย่างเกลียดชังเมื่อ
คิดถึงเหตุการณ์คืนนั้นที่ถูกเขาข่มเหงโดยที่เธอไม่มีสติแบบนั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตายแล้วป๊อปปี้ น่ารักจังเลยนะคะ หมู่นี้ออกงานสังคมกับคุณแม่บ่อยๆแบบนี้ สาวๆของเราไม่ว่าหรอ
จ้ะ”แม่ของฟางยิ้มแป้นก่อนจะพูดกับป๊อปปี้ด้วยความเอ็นดูในตัวชายหนุ่มจนออกนอกหน้า
 
 
 
 
 
 
 
 
“ผมไม่มีแฟนครับคุณน้า ตอนแรกไม่คิดจะมีใครจริงจังสักคน จนกระทั่งได้เจอกับลูกสาวคนน้า
ทำให้ผมเริ่มเปลี่ยนความคิดที่ครองโสดไปทันที”ป๊อปปี้พูดแล้วทำทียิ้มหวานให้กับฟางจนฟางแอบ
เหวอกับท่าทางที่ทำเป็นชายหนุ่มที่แสนดีต่อหน้าแม่เธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางขอตัวก่อนนะคะ”ฟางพูดแล้วรีบเดินหนีป๊อปปี้ออกไปข้างนอกงานเลี้ยงทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอตัวทำไมล่ะคะน้องฟาง เดินหนีมาแบบนี้เนี่ยเดี๋ยวคุณแม่เข้าเป็นห่วงนะคะ”ป๊อปปี้รีบเดินมาดัก
ฟางแล้วพูดพลางทำสายตากรุ้มกริ่มโลมเลียไปทั่วฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดจาหวานๆใส่ชั้น ลับหลังแม่ชั้นแล้วเผยธาตุแท้ตัวเองมาสิ”ฟางวายวายแล้วเดิน
หนีไปหาคิกเทลดื่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าสะดีดสะดิ้งเลยน่าที่รัก ไหนๆเราก็รู้ลึกไปถึงไส้ถึงพุงกันอยู่แล้ว จะมาแง่งอนใส่กันทำไมใน
เมื่ออนาคตเราต้องแต่งงานกัน”ป๊อปปี้ยิ้มเยาะแล้วเดินเข้าไปใกล้ฟางก่อนที่แอบใช้มือลูบไล้ฟางที่
สะโพกมน ซ่า ฟางตกใจและโกรธจัดคว้าแก้วค้อกเทลที่ดื่มสาดใส่หน้าป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตายแล้วลูกฟางทำไมทำตัวไม่น่ารักใส่พี่ป๊อปแบบนี้ละคะ”แม่ฟางและแม่ป๊อปปี้ต่างตกใจเมื่อเห็น
ฟางสาดน้ำใส่ป๊อปปี้ก็รีบเดินเข้ามาแล้วดุลูกสาวเบาๆ
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณน้า น้องเค้าอาจจะไม่ได้ชอบที่ผมคอยมาดูแลเอาใจใส่น้อง ผมคงจะน่า
รำคาญเกินไปสำหรับน้องเค้าจริงๆ”ป๊อปปี้แสร้งทำเป็นเศร้าๆแล้วพูดกับแม่ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แน่นอนย่ะ รู้ตัวก็ดีแล้วนิว่าชั้นไม่ชอบนาย ชั้นเกลียดนายจำเอาไว้”ฟางโมโหรีบว่าป๊อปปี้ต่อ
 
 
 
 
 
 
 
“หนูฟางทำไมก้าวร้าวกับพี่ป๊อปแบบนี้ ไม่รู้ล่ะเสาร์อาทิตย์นี้ที่เราะไปบ้านสวนคุณยายที่แม่จะให้
ป๊อปปี้ไปกับเราเพื่อชดเชยที่หนูทำกิริยาไม่น่ารักแบบนี้/คุณแม่”แม่ฟางยื่นคำขาดท่ามกลางฟางที่
ร้องออกมาเสียงหลง โดยหันกลับไปมองหน้าป๊อปปี้ที่ต่อหน้าทำเป็นเศร้าแต่ลับหลังกลับทำหน้าล้อ
เลียนฟางที่สุดท้ายขัดใจแม่ไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้เค้ามีแม่ของฟางเป็นแบ้ค แล้วฟางล่ะจะหาแบ้คอัพมาช่วยได้ไงหนอออออ
 
 
 
 
อย่าพึ่งหายไปนะ พยายามกลับมาอัพแล้วววว