หัวใจของมาเฟีย

9.3

เขียนโดย Chapond

วันที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 เวลา 01.06 น.

  46 ตอน
  268 วิจารณ์
  104.21K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 01.36 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

27) 26 เมฆหมอกในมังกรทองอีกรอบ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

“แม่ขอโทษนะลูก แม่ขอโทษจริงๆที่แม่ปล่อยให้ลูกต้องเจ็บตัวถ้าเลือกได้แม่ก็อยากจะเจ็บแทน

หนูนะแองจี้”

 

 

แอ๊ด

 

 

 

 

 

กลางดึกวันเดียวกันฟางที่รบเร้าขอเขื่อนให้มาเยี่ยมแองจี้ที่นอนพักฟื้นที่โรงพยาบาลก่นจะกุมมือ

ลูกสาวที่นอนหลับอยู่แล้วร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

“เป็นนักโทษทำไมไม่อยู่ที่บ้านมาทำไมที่นี่/ชั้นแค่อยากจะเยี่ยมลูก ชั้นกลับก็ได้”ป๊อปปี้เดินออก

มาจากห้องน้ำเห็นฟางก็รีบว่าทำให้ฟางรีบปาดน้ำตาแล้วจะเดินหนี แต่ป๊อปปี้กลับดึงฟางมากอด

เอาไว้ไม่ให้ไปไหน

 

 

 

 

 

“ปล่อยนะ อยากให้กลับบ้านไม่ใช่รึไงจะรั้งทำไมกัน”ฟางขืนตัวออกจากอ้อมกอดของป๊อปปี้แล้ว

พูดแต่ป๊อปปี้นึกสนุกกลับกอดฟางเอาไว้ทำให้ฟางใจเต้นรัวกับการกระทำของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ที่นี่คือโรงพยาบาลไม่ใช่โรงแรมม่านรูดจะทำอะไรก็เกรงลูกที่นอนบนเตียงด้วยนะคะ

ป๊อป”จังหวะนั้นเองขนมจีนที่เข้ามาหาป๊อปปี้เห็นภาพที่ป๊อปปี้และฟางกอดกันก็พูดเสียงแข็งแล้ว

มองฟางด้วยสายตาเกลียดชัง ฟางรีบผละออกไปจากอ้อมกอดป๊อปปี้และรีบออกปากห้อง

 

 

 

 

 

 

“ถ้าหนมจีนไม่มาคงจะมีอะไรเกินเลยกับมันใช่มั้ยคะป๊อป/หนมจีนอย่าพูดเหลวไหลน่า”ขนมจีน

รีบตัดพ้อก่อนที่ป๊อปปี้จะรีบแย้ง

 

 

 

 

 

 

 

“รึหนมจีนพูดผิดตรงไหนคะ ในเมื่อมันเห็นๆกันอยู่ว่าป๊อปยังรักมีเยื่อใยให้มัน ยังปกป้องมันจนลืม

ไปว่ามันทรยศป๊อปพ่อมันฆ่าพ่อป๊อปนะป๊อปยังจะรักมัน แล้วหนมจีนล่ะ หนมจีนทั้งรักทั้งทำทุก

อย่างเพื่อให้ป๊อปเป็นใหญ่ที่สุดแต่ป๊อปกลับลืมแล้วมีบ้านเล็กตลอดทำไมคะ ฮึก”ขนมจีนโพล่ง

ออกมาด้วยความอัดอั้นก่อนที่ป๊อปปี้จะดึงขนมจีนไปจูบเพื่อไม่ให้เธอระเบิดอารมณ์เสียงดังกว่านี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอเถอะขนมจีนอย่าร้องเลยนะ ผมขอโทษนะที่ทำให้คุณต้องเจ็บแบบนี้ เมื่อกี้ผมแค่อยากแกล้ง

ยัยนั่นไม่ได้มีอะไรเกินเลยอีกแล้วนะ ผมจะไม่มีวันกลับไปหายัยนั่นอีกได้โปรดอย่าร้องเลยนะ

อย่าร้องนะ”ป๊อปปี้ปาดน้ำตาให้ขนมจีนและกอดปลอบไม่ให้เธอร้องไห้ ภาพทั้งหมดอยู่ในสายตา

ของฟางที่แอบดู ฟางเอามือปิดปากไม่ให้เสียงสะอื้นร้องดังออกมาประจวบเหมาะที่เขื่อนเดินมา

เห็นภาพนั้นแล้วเข้าใจทันทีว่าฟางร้องไห้เพราะอะไร

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง/กลับบ้านกันเถอะเขื่อน”เขื่อนเอื้อมมือไปแตะไหล่ฟาง ฟางชะงักรีบปาดน้ำตาก่อนที่จะเดิน

หนีแล้วพูดขึ้น เขื่อนไม่สนใจกลับดึงฟางไปกอดเพราะเข้าใจกับความรู้สึกฟาง ฟางร้องไห้โฮ

ออกมาเมื่อถูกเพื่อนชายกอดปลอบใจทั้งคู่กอดกันอยู่เนิ่นนานก่อนที่จะแยกและกลับบ้านไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีบ้านเล็กที่ไหนอีกคนอย่างชั้นต้องเป็นผู้หญิงหมายเลข1ของมังกรทองเท่านั้น”ขนมจีนที่

ออกมาจากห้องหลังจากแยกกับป๊อปปี้พูดขึ้นด้วยเสียงเฉียบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะมานั่งเสียใจกับการกระทำของตัวเองแบบนี้ทำไมล่ะครับ น่าจะสะใจที่ทำร้ายคนอื่นได้ตาม

แบบที่คุณหนูชอบทำมากกว่านะครับ”โทโมะเห็นแก้วร้องไห้ก็เดินเข้ามาซ้ำเติมทันทีทำให้แก้ว

หันขวับไปมองอย่างไม่พอใจก่อนที่จะรีบเดินหนีแต่โทโมะรีบเดินมาดัก

 

 

 

 

 

“ชั้นก็ได้รับผลจากการกระทำชั้นไปแล้วไงจะเอาอะไรอีก แต่ชั้นบอกไว้เลยนะว่าถึงแม้นังฟางจะ

ไม่ทำร้ายแองจี้ แต่ชั้นก็ไม่มีวันให้อภัยคนที่ฆ่าพ่อกับน้องตัวเองได้หรอก ไม่ต้องมายุ่งกับ

ชั้น”แก้วผลักอกโทโมะก่อนที่จะเดินหนีชายหนุ่มไป

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่คนที่ฆ่าพ่อแม่เรา มันก็ไม่สมควรได้รับการให้อภัย”โทโมะพูดออกมากับตัวเองก่อนที่จะเดิน

หนีไปอีกทางโดยที่พิมแอบมองโทโมะอยู่นั้นอดกังวลถึงความร้ายกาจของโทโมะไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าย้อนเวลากลับได้ชั้นคงไม่ยอมให้หลี่จางทำอะไรริวจิกับแพรวแน่นอน”มาดามหลี่กับอุษามอง

ดูโทโมะที่ตรงคุมลูกน้องของมังกรทองด้วยความสงสารก่อนที่จะพูดออกมาเหมือนรู้เรื่องอะไร

บางอย่าง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มาทำไมไปเลยนะ ใกล้เธอทีไรชั้นเจ็บตัวตลอดเลย”แองจี้เห็นฟางมาเยี่ยมตนเองก็รีบไล่ก่อนที่

จะหันหน้าหนีแกมงอน

 

 

 

 

 

 

 

 

“อาหารเป็นพิษควรจะต้องทานอะไรอ่อนแต่ต้องมีสารอาหารครบแม่เลยต้มซุปผักมาให้นะ/ไม่กิน

ถ้าเธอวางยาชั้นอีกจะว่ายังไง”ฟางพูดก่อนที่แองจี้จะรีบสวนกลับออกมาทันที

 

 

 

 

 

 

“โถ่ แองจี้ อย่าคิดแบบนั้นสิหนูคือลูกของแม่แม่จะทำแบบนั้นทำไมล่ะ”ฟางพูดแต่แองจี้ยังคง

มองด้วยความไม่ไว้ใจทำให้ฟางต้องแกะซุปออกมาและกินให้แองจี้ดู

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ทำอะไรน่ะ/เห็นมั้ย ไม่มีพิษ เพราะถ้ามีพิษ แม่ก็คงตายก่อนเราไปแล้วล่ะ ทานซะเถอะนะ

เดี๋ยวแม่จะไปคุยกับหมอที่ดูแลไข้เราให้”แองจี้ทึ่งก่อนะโวยวายออกมากับการกระทำของฟาง

ฟางตอบกลับก่อนที่จะเดินไปจัดการเรื่องอาการป่วยของแองจี้ เมื่อกลับเข้ามาก็ชะงักเมื่อเห็น

ขนมจีนเอาอาหารฟาสฟู้ตมาให้แองจี้ทาน

 

 

 

 

 

 

“ของพวกนี้แองจี้ยังทานไม่ได้นะมันมีรสชาติที่โดดเกินไปถ้ากินไปสุ่มสี่สุ่มห้าเดี๋ยวก็อาการทรุด

ลงไปหรอก”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาสาระแน แกเป็นใครชั้นเป็นใครอย่ามายุ่ง”ขนมจีนว่า

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ยัยนี่เป็นหมอยังไงซะก็ต้องรู้ว่าแองจี้ทานอะไรได้ไม่ได้บ้าง และที่สำคัญยัยนี่เป็นแม่แท้ๆก็

ปล่อยๆให้เค้าอยู่ด้วยกันบ้างเถอะน่า”ป๊อปปี้เดินเข้ามาแล้วพูดขึ้นแต่ไม่ยอมมองหน้าฟาง ฟาง

ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มออกมาไม่คิดว่าป๊อปปี้จะช่วยเธอครั้งนี้ ขนมจีนเห็นท่าทางของป๊อปปี้กับฟางก็

ตบโต๊ะไม่พอใจก่อนที่จะเดินฮึดฮัดออกมากห้อง

 

 

 

 

 

 

 

“แกจะไม่มีวันได้กลับไปเป็นสะใภ้ของที่นี่ได้หรอกนังฟาง”ขนมจีนมองภาพที่ฟาง ป๊อปปี้และแอง

จี้อยู่ด้วยกันผ่านช่องประตูหน้าห้องพักแองจี้แล้วดินออกมาด้วยความแค้นเคือง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถึงแม้ตอนนี้ป๊อปปี้เค้าจะออกไปแล้วแต่ฟางต้องระวังตัวดีๆนะ เพราะที่นี่ยังเหลือคนที่จ้องจะเล่น

งานฟางได้ทุกเมื่ออยู่เลย”เขื่อนพูดขณะที่เดินอยู่กับฟางในบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

“อื้อ ขอบใจนะ ฟางเองก็ตั้งใจล่ะว่าจะใช้ความดีทั้งหมดชดใช้ความผิดที่ป๊าเคยทำมาเผื่อสักวัน

พวกเค้าจะใจอ่อนกัน/จ้า แม่คนดีของเขื่อน นี่ดูมีน้ำมีนวลขึ้นเยอะเลยนิ สงสัยเขื่อนคงไม่ห่วง

อะไรมาแล้วล่ะมั้ง”ฟางตอบก่อนที่เขื่อนจะยิ้มให้กับฟางด้วยความเอ็นดูพร้อมกับทักฟางเมื่อเห็น

หลายวันมานี้ฟางดูมีน้ำมีนวลขึ้นผิดหูผิดตา

 

 

 

 

 

 

 

 

“บ้าน่าเขื่อน นี่ไม่ต้องไปทำกายภาพบำบัดให้เฟย์หรอ ถึงได้มานั่งคุยกันได้แบบนี้”ฟางถามอย่าง

แปลกเพราะ ช่วงหลังๆเขื่อนมักจะอยู่กับเฟย์ไม่ค่อยได้มาหากันแม้กระทั่งบางครั้งฟางจะมาคุย

กับเขื่อนก็จะไม่ได้คุยนานเพราะจะต้องไปดูแลเฟย์ที่ล้มรึไม่ก็เรียกเขื่อนอยู่เสมอ

 

 

 

 

 

 

 

 

“นอนหลับน่ะความจริงแล้วเขื่อนว่าไม่ต้องไปกายภาพบำบัดให้เฟย์แล้วล่ะ”เขื่อนพูดแล้วนิ่งเงียบ

เหมือนมีอะไรบางอย่างอยู่ในใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีมาขลุกอยู่ด้วยกันอีกแล้วว่างมากนักรึไงยะ”แก้วเดินเข้ามาเห็นเขื่อนและฟางก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“พวกเราคุยกันด้วยความบริสุทธิ์ใจนะครับอย่ามาจ้องจับผิดหาเรื่องกันแบบนี้ดีกว่า”เขื่อนว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นก็ไม่ได้ว่าอะไรนิก็แค่จะมาบอกว่าวันนี้ม๊าจะให้ทุกคนมาทานข้าวพร้อมหน้ากันเพื่อต้อนรับ

แองจี้กลับมา แล้วก็ไม่ต้องไปแอบทำกับข้าวให้หลานชั้นกินอีกล่ะเพราะวันนี้ เค้าจ้างเชฟโป้งมา

จากโรงแรมส่วนพวกเธอมีหน้าที่อะไรก็ไปทำๆซะสิ”แก้วพูดก่อนที่จะเดินไปคุยโทรศัพท์แล้ว

ชะงักเมื่อแอบเห็นโทโมะและพิมคุยกันลับๆล่อๆก็รีบปรี่เข้าไปแอบฟังทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ถ้าคุณป๊อปรู้เรื่องเค้าต้องรู้แน่ๆว่าเด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกของเค้าทำยังไงดีโทโมะ”พิมร้องไห้กอด

คนรักแน่น

 

 

 

“ใจเย็นๆนะพิมเอาอย่างนี้มั้ยคืนนี้จะมีงานเลี้ยงที่บ้านใหญ่เราหนีตามกันไปมั้ย ตอนนี้โทโมะรู้แล้ว

นะว่าโทโมะคือใครมากไหน เราไม่ต้องรักกันหลบๆซ่อนๆอีกแล้วนะ เราจะสร้างครอบครัวอยู่ด้วย

กันพ่อ แม่ ลูก”โทโมะเสนอความคิดก่อนที่พิมจะร้องไห้โฮกอดคนรักด้วยความตื้นตันแก้วยิ้มออก

มาอย่างร้ายกาจก่อนที่จะอัดคลิปนั้นไว้ทั้งหมดแต่พลันสายของโทโมะหันไปเห็นแก้วพอดี ชาย

หนุ่มไม่รอช้ารีบตามไปเอาเรื่องแก้วที่เดินหนีตนเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะทำอะไรน่ะครั้งก่อนไม่เข็ดรึไงคุณหนู/นี่อย่ามาสั่งชั้นนะก็เห็นอยากอยู่ด้วยกันไม่ใช่รึไง ถ้าชั้น

เอาคลิปนี้ไปบอกพี่ป๊อปพวกนายก็จะได้อยู่ด้วยกันไง แต่จะนรกรึสวรรค์ชั้นไม่รู้นะ โอ้ย”โทโมะ

คว้าแขนแก้วเอาไว้แล้วพูดขู่ก่อนที่แก้วจะย้อนกลับอย่างไม่กลัวทำให้โทโมะบิดข้อมือแก้วอย่าง

แรงจนแก้วเจ็บแก้วโมโหจึงเตะเข้าที่หน้าแข้งก่อนที่จะรีบหนีไปโดยที่โทโมะมองตามอย่างหัว

เสียที่จัดการแก้วไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

“คลิปอะไรน่ะแล้วถ้าป๊อปรู้นังพิมจะถูกกำจัดอีกคนงั้นสิ”ขนมจีนที่บังเอิญมาเห็นทั้งคู่และได้ยิน

เข้าพอดีก็พึมพำแล้วคิดแผนขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กลิ่นชาใหม่หรอฟางทำไมหอมดีจัง/อ๋อ ใช่ค่ะ พอดีว่าฟางอ่านเจอว่าชาตัวนี้จะช่วยบำรุงเลือด

ได้ดีฟางเลยลองซื้อมาชงให้คุณท่านค่ะ แล้วก็เอามาเผื่อเฟย์ด้วยเพาะวันนี้เหมือนเขื่อนบอกกับ

ฟางว่าเฟย์ไม่ต้องไปกายภาพบำบัดแล้วแสดงว่าอาการของเฟย์เริ่มดีขึ้นมากแล้วแน่ๆเลยค่ะ”มา

ดามหลี่ถามเมื่อฟางชงชามาให้ดื่มหลังอาหารอย่างทุกวันก่อนที่ฟางจะตอบไปตามความจริง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ประจบสอพลอดีจริงๆนะ นี่หวังว่าตัวเองจะกลับมาเป็นสะใภ้ที่นี่ล่ะสิท่า”ขนมจีนแขวะ

 

 

 

 

 

 

 

“เลิกพูดได้แล้วน่าขนมจีน แล้วนี่ตาป๊อปไปไหนทำไมไม่ยอมกลับมาทานข้าวด้วยกัน ทั้งๆที่วันนี้

ลูกสาวตัวเองกลับมาจากโรงพยาบาลแท้ๆ/ก็คงจะไปตามคนผิดมาลงโทษน่ะสิคะ”มาดามหลี่

ตัดบทพลางเปลี่ยนเรื่องถามถึงป๊อปปี้ก่อนที่ขนมจีนจะพูดออกมาอย่างอารมณ์ดี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มือถือแก้วหายไปไหนไม่รู้เหมือนกันค่ะเชฟโป้งช่วยโทรตามทีได้มั้ย”ทางด้านแก้วที่นั่งข้าง

หนุ่มคนสนิทมองหามือถือตัวเองก็แปลกใจเพราะเมื่อเย็นยังอยู่กับตัวเองแล้วนี่หายไปไหนกัน

โครม แล้วทุกคนต้องหันไปตามเสียงเมื่อจู่ๆป๊อปปี้ให้คนโยนกระเป๋าเสื้อผ้าและลากพิมออกไป

ทำให้ทุกคนต้องรีบไปดูทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่คิดเลยนะว่าผู้หญิงหน้าซื่อแสนดีอย่างเธอจะสวมเขาชั้น เธอนี่มันเลวกว่าป๊อปปี้ซะอีก”ป๊อปปี้

ตวาดว่าพิมที่ร้องไห้ออกมาสะอึกสะอื้นก่อนที่จะโชว์คลิปที่แก้วอัดความลับของโทโมะกับพิมออก

มาอีกครั้งทำให้โทโมะหันขวับไปมองที่แก้วด้วยสายตาโกรธจัด

 

 

 

 

 

 

 

“ต๊าย ที่น้องแก้วชอบว่านี่มันเป็นความจริงหรอ นี่แกคบชู้จริงๆหรอ แหม สันดานแม่ค้าตลาดมันก็

ต่ำแบบนี้จริงๆสสินะ/อย่าว่าพิมนะ”ขนมจีนยิ้มเยาะออกมาอย่างสะใจก่อนที่โทโมะจะเข้าไปช่วย

พิมแต่ก็ถูกทำร้ายและจับตัวเอาไว้

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้ว คุณท่าน น้องเฟย์เป็นอะไรน่ะ”แต่แล้วทุกคนต้องตกใจอีกครั้งเมื่อมาดามหลี่ไอเป็น

เลือดและปวดท้องเช่นเดียวกับเฟย์

 

 

 

 

 

 

“ฟางนี่เธอเอาชาอะไรให้คุณแม่กิน”อุษาตกใจเพราะหลังจากมาดามหลี่ดื่มชาของฟางก็เกิด

อาการแบบนี้ ป๊อปปี้ผละจากพิมเดินตรงไปหาฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ฟะ ฟางไม่รู้/นี่เธอทำอะไรย่ากับน้องชั้น เธอทำอะไรห้ะ”ฟางอึ้งตกกับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนที่ป๊อปปี้

จะตรงเข้าไปตะคอกใส่เธอ

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่รู้จริงๆ ชั้นก็แค่เอาชาให้คุณท่านกินตามปกตินะกะแค่เปลี่ยนสูตรเท่านั้นเองเพราะเห็นว่า

สูตรตัวนี้มันบำรุงเลือดให้คุณท่านกับน้องเฟย์”ฟางตอบไปตามตรงด้วยความตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“บอสครับเราได้กลิ่นกำมะถันจากโถชานี้ครับ/ไปค้นหาหลักฐานสิว่าแม่นี่วางยาคุณท่านรึ

เปล่า”ลูกน้องของป๊อปปี้รีบเอาถ้วยชาไม่ดมแล้วบอกป๊อปปี้ก่อนที่ขนมจีนจะแผดเสียงสั่งลูกน้อง

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“บอสครับเราเจอผงกำมะถันตกอยู่ในห้องคุณฟางแล้วก็นี่ครับ”ลูกน้องของฟางขึ้นไปรื้อค้นห้อง

ของฟางแล้วพบหลักฐานซองกำมะถันก่อนที่จะเอาจดหมายและหลักฐานที่อยู่ของนายเกริกก้อง

ที่ติดต่อมา ป๊อปปี้หันขวับไปมองฟางที่ร้องไห้ออกมาพลางส่ายหน้า แล้วภาพในอดีตของเขา

และเธอในวันที่พ่อของฟางทรยศแล้วทำเรื่องเลวร้ายฉายซ้ำเข้ามา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อีกแล้วนะที่ครอบครัวเธอทำร้ายครอบครัวชั้น ครั้งแรกชั้นเชื่อเพราะมันมีหลักฐานเพียงพอว่าเธอ

ไม่ได้วางยาลูกของเรา แล้วนี่มันคืออะไร พ่อเธอฆ่าพ่อชั้น น้า แล้วก็ไปป์ไปยังไม่พออีกหรอ จะ

เอาย่ากับน้องชั้นไปอีกแล้ว จิตใจเธอทันทำด้วยอะไรฟาง”ป๊อปปี้ที่อ่านข้อความในกระดาษเสร็จ

ก็ระเบิดอารมณ์ออกมาด้วยความผิดหวังในตัวฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป อย่าไปนะชั้นไม่ได้ทำจริงๆนะป๊อป เชื่อใจชั้นอีกครั้งจะได้มั้ย”ฟางน้ำตาไหลออกมาเมื่อ

เห็นหลักฐานที่จู่ๆก็โผล่มาในห้องเธอก่อนที่จะขอร้องป๊อปปี้ที่ยืนหันหลังใส่เธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอกันทีชั้นจะไม่ให้อภัยเธออีกแล้วต่อไปนี้จะไปตายที่ไหนก็ไป ชั้นขอไม่รับรู้อะไรทั้ง

นั้น”ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาก่อนที่จะรีบพาเฟย์และมาดามหลี่ไปที่โรงพยาบาล และพวกลูก

น้องมังกรท้องก็ตรงเข้ามาจับตัวฟางและพิมลากออกไปจากบ้านทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

กำลังะใจอ่อนกันแท้ๆกลับมีเรื่องอีกแล้ว

 

 

แต่คราวนี้จะมีคดีพลิกแน่นอน แล้วก็เป็นจุดเปลี่ยนของฟางกับโทโมะอีกด้วย

 

 

อย่าพึ่งหายไปกันน้าาา มาอัพแล้ว ยังอ่านกันอยู่มั้ยอ่ะ

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา