ตราบาปสีขาว

9.6

เขียนโดย Chapond

วันที่ 6 สิงหาคม พ.ศ. 2561 เวลา 14.10 น.

  28 ตอน
  115 วิจารณ์
  44.05K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2561 10.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

14) 14 มาดีรึร้าย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

ออกโรงพยาบาลไปแล้วก็กลับมานอนที่ห้องตัวเองแล้วหัดทำตัวให้มีประโยชน์ด้วยเข้าใจมั้ย”พ่อของแก้วสั่งเมื่อรับโทโมะกลับมาที่ค่ายยมวยของเขา

 

 

 

 

 

“คุณพ่อครับ ทำไมผมมานอนห้องนี้ล่ะครับ ถ้าผมเป็นสามีของแก้ว ผมก็ต้องอยู่กับแก้วสิครับ”โทโมะมองห้องพักแคบที่มีแค่ฟูกเก่าๆและหมอนใบเล็ก

แล้วหันมาถาม

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่มีวันจะนอนเตียงเดียวกับแก ไอ้คนสารเลว”แก้วที่เดินเข้ามาได้ยินเข้าก็รีบโวยวายใส่โทโมะทันที

 

 

 

 

 

“เออ ใช่ เพราะแกมันทำเลวกับแก้วไว้มาก เป็นผัวที่ไม่ได้เรื่องไม่เอาไหน ทิ้งแก้วให้เลี้ยงลูกคนเดียวแต่ตัวเองดันไปติดเหล้าติดหนี้พนันจนโดนเจ้า

หนี้ตามฆ่าหนีหัวซุกหัวซุนกลับมาที่นี่ยังไงล่ะ”พ่อของแก้วรีบสร้างเรื่องโกหก

 

 

 

 

“นี่ผมเลวขนาดนั้นเลยหรอครับ”โทโมะอึ้งกับอดีตของตัวเองแล้วหันไปหารัศมีแขที่อุ้มน้ำหนึ่งอยู่

 

 

 

 

“ใช่ค่ะ พี่โทโมะเป็นอย่างที่ลุงเค้าบอกจริง แถมยังชอบซ้อมพี่แก้วบ่อยๆเพื่อไถเงินเอาไปซื้อเหล้าเข้าบ่อนอีก นี่ก่อนเกิดเรื่อง พี่โทโมะกำลังหนีเจ้าหนี้

กับมาที่ค่ายมวยแต่ช้าไปโดนเจ้าหนี้ตีหัวจนสลบความจำเสื่อมอีก”รัศมีแขช่วยพ่อแก้วโกหกทันที

 

 

 

 

 

“ถ้าในอดีตผมเลวมากกับแก้ว งั้นผมขอโอกาสอีกครั้งได้มั้ยครับ ที่จะดูแก้วกับลูก”โทโมะที่เชื่อเรื่องสนิทก็พูดขึ้นแล้วสบตาร่างบาง แก้วชะงักรีบเมิน

มองไปทางอื่นทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาพูดดีชั้นไม่มีวันเชื่อนาย สิ่งที่นายทำมันเลวมากจนชั้นยากจะเชื่อนายได้ ถ้าคิดมาอยู่ที่นี่ก็ต้องช่วยกันทำงานไม่ใช่มานอนสบายๆรู้เอาไว้

ซะ”แก้วรีบพูดตัดบทก่อนที่จะเดินปึงปังหนีโทโมะมาจากตรงนั้น เธอไม่เข้าใจจริงๆว่าพ่อของเธอคิดจะทำอะไรกันแน่

 

 

 

 

 

“เอาน่าแก้ว อย่าหงุดหงิดสิลูกดีซะอีกที่คนที่ทำให้เราเจ็บมาอยู่กับเราแบบนี้ เราจะได้แก้แค้นมันง่ายๆยังไงล่ะ”พ่อของแก้วเดินตามมาพูดกับลูกสาว

 

 

 

 

 

“แต่แก้วกลัวมันจะไม่จบง่ายๆน่ะสิพ่อ อีตานั่นเป็นคนมีหน้าตาในสังคม แม่เค้าก็มีเส้นสายไหนจะเพื่อนไฮโซของเค้าอีก ขืนจับได้ขึ้นมาแล้วฟ้องเรา

ล่ะ”แก้วรีบพูด

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวพ่อจัดการเอง นี่บริษัทที่มันทำงานอยู่ใช่มั้ย ทำเรื่องลาออกไปเลยก็จบ ส่วนมือถือเราก็ยึดเอาไว้แค่นี้ก็จบ”พ่อแก้วพูดก่อนที่จะเดิน

ออกไปเพื่อจัดการเรื่อง

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ แก้วครับ/ไม่ต้องมาจับตัวชั้นนะไอ้เลว”โทโมะที่เก็บของเสร็จแล้วก็เดินเก้ๆกังๆมาทักและแตะไหล่แก้ว แก้วตกใจรีบผลักโทโมะล้มไปกองกับพื้น

อย่างแรงทันที

 

 

 

 

 

“ทำไมแก้วถึงเกลียดผมมากแบบนี้ด้วยล่ะครับไหนว่าเราเป็นสามีภรรยากันไง”โทโมะเห็นสีหน้าท่าทางของแก้วที่เกลียดชังเขาก็พูดด้วยความสงสัย

 

 

 

 

 

 

“ก็เพราะสิ่งที่แกทำมันเลวร้ายกับชั้นมากยังไงล่ะ แกยังจะให้ชั้นมองหน้าแกดีๆได้หรอ ฮึก เรื่องทุกอยางมันเป็นเพราะแก ทั้งๆที่ต่างคนต่างอยู่ไปแล้ว

ทำไมต้องกลับมาเจอกันด้วย ได้ยินมั้ยชั้นเกลียดแก ชั้นเกลียดๆๆๆแก”แก้วระเบิดอารมณ์ว่าใส่โทโมะก่อนภาพแห่งความเจ็บปวดในอดีตจะฉายเข้ามา

ในหัวแล้วน้ำตาก็พาลไหลออกมาไม่หยุด โทโมะอึ้งก่อนจะมองภาพที่แก้วเดินหนีเขาเข้าไปในบ้านแล้วนิ่งคิด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดด นี่มันอะไรกันเนี่ย”เฟย์ลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วต้องกรีดร้องเมื่อพบว่าตัวเองสวมแค่เสื้อคุมอาบน้ำนอนอยู่บนเตียง

 

 

 

 

 

 

“ตื่นแล้วหรอคุณ โอ๊ย ผมเจ็บนะ”เขื่อนเดินเข้ามาในห้องแล้วต้องร้องเมื่อเฟย์เดินเข้ามาทุบเขาเป็นพัลวัน

 

 

 

 

 

 

 

“ฮือ คนเลว คนชั่วคุณทำแบบนี้กับชั้นได้ยังไง ชั้นเป็นลูกน้องคุณนะ/คุณใจเย็นๆก่อนผมไม่ได้ทำอะไรคุณเลยนะ”เฟย์ร้องไห้โวยวายใส่เขื่อนทำให้

เขื่อนต้องรบเอามือปัดป้องเฟย์ไว้

 

 

 

 

 

 

“อ้าว ตื่นแล้วหรอคะ พอดี ชุดรีดเสร็จเรียบร้อยพอดี”แม่บ้านคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องแล้วยื่นชุดให้กับเฟย์

 

 

 

 

 

 

“ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่ได้ทำอะไรคุณเลย”เขื่อนกอดอกมองร่างบางก่อนที่จะยื่นหน้าไปใกล้เฟย์ที่หน้าแดงจัดด้วยความอายก่อนที่จะรีบวิ่งเข้าไป

เปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มาทำไมอีกคะ อย่าคิดว่าเอาคุณป้ามาด้วยแล้วแคทจะให้อภัย”แคทเปิดประตูบ้านมาเจอป๊อปปี้แม่ของเขาก็รีบว่า

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวก่อนสิจ้ะหนูแคท หนูกำลังเข้าใจตาป๊อปผิดนะ”แม่ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

 

 

 

 

“แคทฟังกันก่อนได้มั้ย เมื่อคืนป๊อปไม่ได้มีอะไรกับเฟย์จริงๆนะเมื่อคืนมันเป็นเพียงแค่อุบัติเหตุเท่านั้น”ป๊อปปี้รีบอธิบาย

 

 

 

 

 

“แต่แคทเห็นกับตาป๊อปจูบกับเฟย์นะ”แคทรีบสายหน้าไมเชื่อ

 

 

 

 

 

 

“หนูแคทเชื่อป้าสิลูก ป๊อปเค้าไม่มีอะไรกับเฟย์จริงๆ ถ้าป๊อปรักเฟย์ป๊อปเค้าก็คบกับเฟย์ไปนานแล้วสิลูก ป๊อปเค้ารักหนูคนเดียวนะ”แม่ของป๊อปปี้

พยายามอธิบาย

 

 

 

 

 

“ป๊อปไม่ได้รักเฟย์ ป๊อปรักแค่แคทคนเดียวเท่านั้น ป๊อปเลือกแคทแล้วว่าป๊อปจะหยุดแค่แคทคนเดียวได้โปรดนะครับ ขอร้อง”ป๊อปปี้พูดจบก็ก้มลง

คุกเข่าข้อร้องอ้อนวอนแคท

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปลุกขึ้นมาได้แล้ว แคทยอมเชื่อแล้วค่ะว่าไม่มีอะไรจริงๆ”แคทพูดแล้วดึงป๊อปปี้ที่ยอมคุกเข่าหน้าบ้านของเธอไม่อายคนสัญจรไปมาแถวนั้น ก่อนที่

ทั้งคู่จะกอดกันแน่น

 

 

 

 

 

“เธอทำให้ชั้นเกือบเสียลูกสะใภ้คนนี้ของชั้นไปนะนังเฟย์”แม่ของป๊อปปี้พูดขึ้นเบาๆแล้วยิ้มออกมาอย่างมีแผนการ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมคุณมาอยู่ที่บ้านของผมได้”ป๊อปปี้ที่เดินกลับเข้ามาในบ้านพร้อมกับแคทและแม่ของเขาแปลกใจที่เห็นฟางกำลังนั่งคุยกับพ่อของเขาอย่าง

ออกรส

 

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อกำลังคุยกับลูกค้ารายใหญ่น่ะสิ พอดีคุณเฟียซเค้าอยากติดต่อธุรกิจของเรากับรีสอร์ตของเธอน่ะ แล้วบังเอิญหนูเฟียซเค้าเป็นคนคุยสนุกแถมรู้เรื่อง

กีฬาฟันดาบที่พ่อชอบด้วยสิ”พ่อป๊อปปี้พูดพลางมองฟางที่ดื่มกาแฟแล้วมองฟางด้วยสายตากรุ้มกริ่ม

 

 

 

 

 

 

“งั้นดีเลยค่ะเพื่อเป็นการฉลองวันนี้เราไปทานข้าวนอกบ้านกันนะคะ”แม่ป๊อปปี้รีบพูดตัดบท

 

 

 

 

 

 

“จะไปทานข้าวข้างนอกทำไมล่ะ วันนี้หนูเฟียซซื้ออาหารจีนมาเยอะแยะเลย งั้นเราทานด้วยกันที่นี่ล่ะ หนูด้วยนะจ้ะ”พ่อป๊อปปี้พูดจบก็พาทั้งหมดไป

ทานข้าวด้วยกัน โดยที่ป๊อปปี้รู้สึกไม่พอใจเมื่อเห็นพ่อของเขากำลังเทคแคร์ฟางไม่สนใจแม่ตนเองเลยสักนิด

 

 

 

 

 

“อ๊ะ คุณมาทำอะไรคะเนี่ย”ฟางตกใจเมื่อออกมาจากห้องน้ำแล้วเห็นว่าป๊อปปี้ยืนรออยู่ ชายหนุ่มรีบดึงฟางเข้าไปคุยในห้องน้ำทันที

 

 

 

 

“เลิกยุ่งกับพ่อผมซะ พ่อผมเค้ามีแม่ผมอยู่แล้ว”ป๊อปปี้พูดตามตรง

 

 

 

 

 

“อะไรกันคะ จะให้เฟียซเลิกยุ่งกับคุณลุงได้ยังไง ในเมื่อเรากำลังจะทำธุรกิจด้วยกันแท้ๆ แถมคุณลุงก็คุยเก่ง มีเสน่ห์ดีออกไม่แปลกที่ใครอยู่ใกล้ก็รู้สึก

สนุกไปด้วย”ฟางยิ้มก่อนที่จะจงใจพูดยั่วโมโหป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ ไม่เห็นรึไงว่าเค้าแกคราวพ่อคุณได้เลยนะ แล้วเค้าก็มีเมียแล้ว คุณอย่าเข้ามาทำลายครอบครัวของผมนะ ระวังเถอะคุณคิดอะไรไม่ดีๆเดี๋ยวจะ

ตกนรเอา”ป๊อปปี้รีบว่า

 

 

 

 

 

“ตกนรกงั้นหรอ หึ คนอย่างชั้นเคยตกนรกมาแล้วล่ะ เพราะหลงผิดเชื่อสิ่งที่ผิดเป็นถูกก็เลยต้องทุกข์ทรมานแบบนี้ยังไงล่ะ”ฟางรีบว่าแล้วผลักอกป๊อปปี้

แล้วเปิดประตูห้องน้ำออกไปก็ชะงักเมื่อเห็นแคทยืนอยู่

 

 

 

 

 

“มีอะไรรึเปล่าคะ ทำไมเข้าไปอยู่ด้วยกันในห้องน้ำแบบนี้ได้”แคทถามแล้วมองหน้าป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ต้องขอบคุณคุณป๊อปมากนะคะที่เข้ามาช่วยหาคอนแทคเลนส์ให้เฟียซ พอดีเมื่อกี้เฟียซทำคอนแทกเลนส์ตก เลยวานให้คุณป๊อปมาช่วยหาแล้วเจอ

พอดี ไม่ซีเรียสนะคะ เค้าไม่มีทางนอกใจคุณแคทที่แสนดีแบบนี้ได้หรอกค่ะ”ฟางพูดแล้วเดินไปจับมือแคท

 

 

 

 

“แคทต้องขอโทษจริงๆนะคะที่เข้าใจผิดอีกแล้ว แคทนี่แย่จัง”แคทพูด

 

 

 

 

 

“งั้นเพื่อเป็นการไถ่โทษอาทิตย์หน้าเฟียซกับเขื่อนจะไปที่รีสอร์ตเพื่อถ่ายทำโฆษณาครีมกันแดด คุณแคทไปเที่ยวที่รีสอร์ตด้วยก็ได้นะคะ เฟียซไม่คิด

ค่าที่พักเลยค่ะ”ฟางรีบพูด

 

 

 

 

 

“จริงหรอคะ ป๊อปงั้นเราไปรีสอร์ตคุณฟางกันนะ”แคทพูดแล้วยิ้มออกมาอย่างดีใจแล้วหัวเราะกับฟาง โดยที่ป๊อปปี้มองฟางอย่างไม่ไว้ใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“สรุปว่าเมื่อคืนเฟย์เมาแล้วคุณเขื่อนพาเฟย์มาพักที่คอนโดนี้ก่อนเฟย์จะเผลออ้วกใส่คุณเขื่อนและก็เลอะชุดตัวเองงั้นหรอคะ”เฟย์ที่เดินออกมาทาน

โจ๊กที่เขื่อนทำให้ สรุปเรื่องราว

 

 

 

 

 

“ครับ เมื่อคืนคุณมาแล้วเกือบตกเรือ ผมมาช่วยไว้ทัน แต่ไม่รู้ว่าบ้านของคุณอยู่ที่ไหน เลยพามาที่นี่ก่อน ทานอะไรร้อนๆไปก่อนนะครับ ส่วนนี่ยาแก้

แฮงค์จะได้ไม่ปวดหัว อ๊ะ ปากคุณเลอะนี่ครับเดี๋ยวผมเช็ดให้นะ”เขื่อนพูดพลางเอื้อมมือไปเช็ดขอบปากของเฟย์ที่เลอะอยู่ เมื่อเขื่อนเข้ามาใกล้ทำให้

เฟย์ใจเต้นแรงไม่มีสาเหตุ

 

 

 

 

 

“เอ่อ จริงสิคะ จินนี่ล่ะ เมื่อคืนคุณอยู่กับจินนี่นิ”เฟย์ถามถึงเพื่อนสาวเมื่อนึกขึ้นได้

 

 

 

 

 

 

“รายนั้นกลับบ้านไปกับกวินแล้วครับไม่ต้องหวง วันนี้ผมลางานให้คุณแล้วนะเพราะคุณไม่น่าจะหายแฮงค์แน่ๆ เอาล่ะครับเดี๋ยวทานเสร็จผมไปส่งที่บ้าน

นะครับ”เขื่อนพูดแล้วยิ้มอย่างเป็นมิตรก่อนที่จะพาเฟย์เดินลงไปกับเขา โดยเฟย์ไม่รู้เลยว่า ฟางแอบถ่ายรูปเธอกับเขื่อนไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะคุณแม่”

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

เมื่อลงจากรถของเขื่อนเฟย์กำลังจะเปิดประตูบ้านก็ชะงักเมื่อแม่ป๊อปปี้และลูกน้องเดินเข้ามาหา ไม่ทันที่เฟย์จะยกมือไหว้ ร่างบางก็ถูกแม่เพื่อนตบหน้า

หันอย่าแรง

 

 

 

 

“เธอเกือบจะทำให้ชั้นต้องเสียลูกสะใภ้ของชั้นไป ทำไม อยากได้ลูกชายชั้นมาจนใช้มารยายั่วลูกชั้นหรอห้ะ ทำไมไม่จำว่าลูกชั้นมันเห็นสาวๆแบบเธอ

เป็นแค่ของเล่น รึอยากโดนเหมือนนังฟาง”แม่ป๊อปปี้ไม่รอช้าเดินเข้ามาทึ้งตามตัวของเฟย์ที่ได้แค่ปัดป้องไม่สู้กลับ

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ขอโทษค่ะคุณแม่ตอนนั้นเฟย์แค่เมาเลยเผลอทำอะไรลงไปไม่ทันคิด เฟย์ขอโทษค่ะ”เฟย์รีบยกมือไหว้ด้วยความกลัว

 

 

 

 

 

“ครั้งนี้ชั้นจะให้อภัยเธอเพราะเห็นว่าเธอเป็นเพื่อนป๊อปปี้มานาน แต่ถ้ามีครั้งต่อไปอีก ชั้นจะไม่เอาเธอไว้แน่ ทั้งเธอทั้งแม่เธอที่เป็นแม่บ้านบ้านหนูจินนี่

อาจจะหายไปจากโลกนี้เลยก็ได้ จำเอาไว้”แม่ป๊อปปี้พูดขู่ก่อนที่จะเดินขึ้นรถไป เฟย์มองแม่ของป๊อปปี้กลับออกไปแล้วก็รีบปาดน้ำตาด้วยความกลัว

แล้วกลับเข้าบ้านไป

 

 

 

 

 

 

“งานนี้สนุกกว่าที่คิดแฮะ”เขื่อนที่แอบซุ่มดูยังไม่กลับแอบอัดวีดีโอคลิปตอนแม่ป๊อปปี้ทำร้ายและขู่เฟย์เอาไว้แล้วยิ้มออกมาอย่างมีแผนการ

 

 

 

 

 

“เอาน่าทำหน้าให้มันดีๆหน่อยสิจ้ะญาติคนสวย”เขื่อนส่ายหน้าขำเมื่อเห็นฟางทำหน้าหงิกนั่งรถมากับเขา

 

 

 

 

“ก็ฟางไม่ชอบอีตากวินนั่นนิเขื่อน ทั้งชีกอ นิสัยเสียถ้าเกิดหมอนั่นเล่นตุกติกลวนลามฟางขึ้นมาจะว่ายังไง เพราะเมื่อก่อนกวินก็เคยคิดทำมิดีทิร้ายฟาง

อยู่นะ”ฟางว่า เพราะเมื่อช่วงสายของอีกวัน กวินโทรนัดเธอผ่านเลขาและหอบดอกไม้ช่อโตมาให้เธอเพื่อนัดดินเนอร์กับเธอ

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องห่วงนะ รอบนี้มีเขื่อนอยู่ด้วยทั้งคนเอาล่ะถึงละ”เขื่อนพูดจบก็เดินพาฟางเข้าไปในตัวร้านอาหารที่ชั้นดาดฟ้าของโรงแรมหรูโดยที่เขื่อนนั่งอยู่

อีกมุมที่กวินไม่เห็นเขา

 

 

 

 

 

 

“ผมรู้สึกเป็นเกียรติมากเลยนะครับที่ได้มาดินเนอร์กับผู้หญิงที่ทั้งสวยและเก่งแบบคุณเฟียซแบบนี้”กวินพูดพลางถือวิสาสะกุมมือฟางไว้ ฟางยิ้มออกมา

เล็กน้อยก่อนที่จะชักมือกลับมา

 

 

 

 

 

 

“แหมปากหวานแบบนี้คงจะพูดกับสาวๆคนอื่นมานักต่อนักแล้วสิคะ โดยเฉพาะนางแบบที่ชื่อมิเชล”ฟางรีบพูดดักคอถึงนางแบบเซเลปชื่อดังที่กวิน

กำลังควงอยู่

 

 

 

 

 

“มิเชลกับกวินเราเป็นเพื่อนสายปาร์ตี้ด้วยกันเท่านั้นครับ แต่กับคุณเฟียซผมอยากเป็นมากกว่าเพื่อนคุณ ในงานเลี้ยงของคุณผมดีใจนะครับที่ถูก

เชิญ”กวินพูดก่อนที่จะรีบลุกจากเก้าอี้ตรงข้ามมานั่งข้างๆฟาง แล้วคิดย้อนถึงงานเลี้ยงบนเรือที่ฟางแกล้งยั่วโปรยเสน่ห์ให้เขากลางฟลอร์เต้นรำ

 

 

 

 

 

“มาดินเนอร์กับคุณเฟียซแบบนี้มิเชลเค้าไม่ว่าหรอเพื่อน”แต่ก่อนที่ฟางจะลุกหนี เสียงป๊อปปี้ดังขึ้นทำให้ฟางหันกลับไปทางต้นเสียงแล้วพบว่า ป๊อปปี้

ยืนมองอยู่กับแคทที่กำลังมาหาโต๊ะนั่งในร้าน

 

 

 

 

 

 

“อ้าวป๊อป คุณแคท บังเอิญเจอกันนะเนี่ยไปไงมาไงล่ะ”กวินทัก

 

 

 

 

 

“พอดีแคทกับป๊อปเราไปเลือกของชำร่วยกับแบบชุดแต่งงานที่ร้านมาน่ะสงสัยเลือกเพลินไปหน่อยออกมาก็ค่ำลงแล้วเลยแวะมาหาอะไรทานใกล้ๆแถว

นี้”แคทพูดแล้วยิ้มออกมาด้วยความสดใสทำให้ป๊อปปี้อดยิ้มเอ็นดูไม่ได้ แต่ภาพนั้นกลับทำให้ฟางกำมือแน่น

 

 

 

 

 

“แหม ดีเลยสิคะงั้นทริปที่จะไปที่รีสอร์ตของเฟียซก็ถือว่าเป็นของขวัญฮันนีมูนให้เลยแล้วกันนะคะ เผื่อถ้าชอบบรรยากาศที่นั่นแล้วจะกลับไปหลัง

แต่งงานก็ได้จะได้มีน้องตามมาไวๆ เพราะคุณป๊อปเค้าคงจะรักลูกน่าดู”ฟางพูดแล้วจ้องมองหน้าป๊อปปี้กลับอย่างยียวนกวนประสาท

 

 

 

 

 

”แน่นอนอยู่แล้วครับ ลูกของผู้หญิงที่ผมรักผมก็รักเป็นธรรมดาเราจะได้เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์กันนะแคทมีพ่อ แม่ลูก และป๊อปก็คงสอนลูกว่าอย่าไป

คิดทำลายชีวิตครอบครัวของใคร เดี๋ยวจะตกนรกเอา”ป๊อปปี้ที่นึกเคืองฟางเรื่องพ่อของเขาก็รีบพูดประชดกลับ

 

 

 

 

 

 

“หรือไม่คนที่สอนเองก็อาจจะทำตัวมือถือสากปากถือศีลที่ต่อหน้าลูกอาจจะสอนดี แต่จริงๆแล้วเคยทำอะไรเลวๆไว้ก็ได้”ฟางพูดประชดกลับแล้วจ้อง

หน้าป๊อปปี้อย่างไม่กลัว

 

 

 

 

 

“เอาล่ะค่ะไปหาโต๊ะนั่งดีกว่านะป๊อป/ไม่ต้องหรอกค่ะนั่งด้วยกันดีกว่า เดี๋ยวเฟียซจะได้คุยเรื่องทริปต่างๆที่รีสอร์ตของเฟียซจัดให้ตอนคุณแคทไปที่

นั่น”แคทเห็นท่าไม่ดีของป๊อปปี้และฟางก็รีบพูดแต่ฟางรีบตัดบทสั่งให้ป๊อปปี้และแคทนั่งกับตัวเองและกวินเพราะดีซะอีกที่เธอจะไม่ต้องอยู่กับ

กวิน2ต่อ2 ป๊อปปี้แอบหงุดหงิดเล็กน้อยที่ตลอดเวลาที่นั่งด้วยกันฟางมักจะชอบพูดจาเหน็บประชดเขาเสมอก่อนที่เขาจะลุกขึ้นหนีฟางไปเข้าห้องน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

“ที่แกมานั่งกับชั้นเพราะว่าแกหวงก้างรึเปล่า/หมายความไง”กวินที่เดินตามป๊อปปี้เข้าห้องน้ำไปก็เปิดประเด็นทำให้ชายหนุ่มชะงัก

 

 

 

 

 

“แหมๆไอ้เสือ เรารู้จักกันมาตั้งหลายปียังไงเสือก็คือเสือวันยังค่ำ ชั้นรู้นะว่าแกสนใจคุณเฟียซเหมือนชั้นเพราะคุณเฟียซหน้าเหมือนน้องฟางคู่ขาเก่า

แก”กวินโพล่งออกมา

 

 

 

 

 

 

“เหลวไหล ก็แค่คนหน้าเหมือน เรื่องของฟางมันจบไปตั้งหลายปีแล้วแกจะรื้อฟื้นทำไม รึว่าอยากให้ชั้นบอกว่าแกกับจินนี่เป็นต้นเหตุทะเลาะกับฟางจน

ฟางตกหน้าผาตายแบบนั้น”ป๊อปปี้ตอกกลับกวินไป

 

 

 

 

 

“เหอะ อย่าทำตัวเป็นคนดีไปหน่อยเลยป๊อป ฟางจะไปตายเลยถ้าแกไม่นึกพิเรนทร์หลอกฟันน้องเค้าจนเค้าท้องแบบนั้น แหม คิดแล้วนึกถึงเมื่อก่อน

จริงๆที่แกให้น้องเค้าไปทำแท้งแล้วทิ้ง ไม่คิดเลยว่าชั้นจะเห็นวันนี้วันที่แกรักใครจริงอย่างแคท”กวินว่า

 

 

 

 

 

 

“นายหุบปากซะกวิน เรื่องของฟางมันคืออดีตไปแล้ว เลิกพูดสักที เพราะฟางตายไปนานแล้ว ขืนนายยังพูดแบบนี้อีก เราได้เห็นดีกันแน่”ป๊อปปี้ว่าก่อน

ที่จะเดินออกไปจากห้องน้ำทันที กวินเบ้ปากมองเพื่อนรักอย่างป๊อปปี้ก่อนที่จะเดินไปอีกทางเพื่อสูบบุหรี่แล้วชะงักเมื่อพบกับสาวสวยเซ็กซี่คนหนึ่งที่

ยิ้มให้เขาก่อนที่เขาจะเข้าไปทำความรู้จักเธอโดยไม่สนใจเลยว่าตัวเองมากับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม เลวยังไงก็เลววันยังค่ำ”เขื่อนเดินออกมาจากห้องน้ำภาพไปทางป๊อปปี้ที่เทคแคร์แคทดีต่อหน้าฟางและกวินที่กำลังขอไลน์สาวสวยคนนั้นอยู่

แล้วพูดขึ้นก่อนจะยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจ

 

 

 

 

 

กลับมาอ่านคอมเม้นท์แล้วเห็นคนที่ยืนยันจะให้อัพเรื่องนี้ต่อ คือดีใจมากอ่ะ ดีใจมากจริงๆ

ไม่คิดว่ายังมีคนที่เป็นแฟนคลับ PFแล้วยังตามอ่านอยู่ ขอบคุณน้าาา ขอบคุณมากๆๆๆๆๆ ขอบคุณจากใจเลย

 

งั้นเราสัญญา เราจะอัพต่อจนจบแล้วถ้าไม่เหลือคนติดตามแล้วจริงๆ เราก็จะหยุดอัพแล้วกันนะ ขอบคุณมากค่ะ

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา