บอดี้การ์ดหน้าใส สะกิดหัวใจยัยหน้าหวาน

4.9

วันที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2554 เวลา 20.24 น.

  2 ตอน
  11 วิจารณ์
  7,249 อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) เป็นเจ้านายเธอไม่ได้จริงๆ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
                                                บทที่2
                                    เป็นเจ้านายเธอไม่ได้...จริงๆ
               ฉันเดินออกมานอกห้องก็เห็นบอดี้การ์ดทั้ง2คนยืนเฝ้าอยู่ ฉันตรงดิ่งเข้าไปที่นายบอดี้
การ์ดหน้ายาวทันที
               "นี่!"ฉันเรียกเขาด้วยน้ำเสียงที่อยากร้องไห้ที่สุดT_T
               "มีอะไร"
               "ฉัน..ชอบนายอ้ะ"ฉันพูดออกไปโดยที่ฝืนหัวใจตัวเองสุดๆ
               "พูดเป็นเล่น"นายหน้ายาวตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชาแต่แฝงไปด้วยความหวัง
               "จริงๆนะ ฉันไม่โกหกนายหรอก"
               "......................................................"
               "น..นายคบกับฉันได้มั้ย?"
               ".........................................."
               "ที่เงียบนี่แปลว่าตกลงใช่มั้ย?"
               "I swear"   
               "นายสัญญาแล้วนะ"
               "I swear"
          ~~ฉันดีใจจนแทบกลั้นอาการไม่อยู่ เมื่อเขาตอบว่าI swear(ไอสแวร์=สัญญา)
               "ชีวิตฉันที่ญี่ปุ่นเต็มไปด้วยอันตรายต่างๆ ซึ่งคนที่เกี่ยวข้องกับฉันอาจร่วมเป็น
เหยื่อของแก๊งมาเฟียคู่อริที่มีชื่อว่าแก๊งมังกร3หัว ตอนนี้มังกรทั้ง3หัวยังไม่เปิดเผยตัวให้
แก๊งมาเฟียอันดับ1ในญี่ปุ่นBattle blood Guyซึ่งมีฉันเป็นหัวหน้าแก๊งได้รับรู้ฉะนั้นผู้ที่จะไป
ร่วมชะตากรรมกับฉันจะต้องมีคนคอยคุ้มครอง...."
                "พอๆๆๆถึงนายพูดอะไรฉันก็ไม่เข้าใจหรอก"ฉันรีบพูดตัดบททันที
         ~Attention please, All Nippon Airline Flight NH769 ~Attention please, All
Nippon Airline Flight NH769
           ภายในสนามบินโตเกียวนาริตะของประเทศญี่ปุ่น มีผู้คนมากมายที่เดินพลุกพล่าน
อลหม่านอยู่รอบๆ ของสนามบิน หญิงสาวร่างบางที่เดินอยู่ท่ามกลางมนุษย์ผมหลากสี กำลัง
จ้องมองรอบๆ สนามบินด้วยความตื่นตา
            พาสเซิ่ลลากฉันส่วนเฟรนก็ลากเลิฟไปขึ้นรถตู้ส่วนตัวที่เตรียมไว้อยู่แล้ว รถตู้ค่อยๆ
เคลื่อนตัวไปเรื่อยๆจนถึงคฤหาสน์หลังใหญ่ ที่ทำจากไม้สักปกคลุมไปด้วยต้นไม้ใหญ่หลาก
ชนิด ดูๆน่ากลัวพิลึก-_-
            ฉันลงจากรถพร้อมกับเลิฟแล้วพากันเดินตามพาสเซิ่ลไปติดๆโดยมีเฟรนตามประกบ
ข้างหลัง เมื่อสาวเท้่าเข้ามาถึงหน้าคฤหาสน์ซึ่งมีประตูสีดำอยู่ พาสเซิ่ลประสานมือขึ้นมาทำ
ให้เลิฟเอ่ยถาม
             "พาสเซิ่ล!ทำอะไรน่ะ"
             "เขาเป็นWho devoted upon a nightmare.(ผู้อุทิศตัวแด่ฝันร้าย)"เฟรนกระซิบบอก
กับเลิฟ แต่บังเอิญว่าฉันดันหูดีไปได้ยิน^^        แต่..ตกลงว่าพวกนายนี่เป็นใครกันแน่เนี่ย
            "เทวดาที่โดนไฟแผดเผาจนปีกมอดไหม้ นางฟ้าไร้ปีกผู้เงียบเหงา ปิศาจที่เข้าใจ
ความเจ็บปวดเป็นอย่างดี"จู่ๆพาสเซิ่ลก็พูดออกมาลอยๆ ทำให้ฉันเบนความสนใจจากเลิฟ-
เฟรนไปทางพาสเซิ่ล
              ???????????ที่นายพูดมันหมายความว่าไงเนี่ย???????????????????
              ฉันสาวเท้าตามพาสเซิ่ลเข้าไปในตัวคฤหาสน์ เมื่อเดินเข้าไปก็พบกับ ผู้ชายหัวหลาก
สีนั่งกันเต็มไปหมด ชายคนที่มีผมสีเทายาวไสลด์ต้นคอจ้องมาที่ฉันเพียงคนเดียว ทำไมไม่
มองไปที่ยัยเลิฟเหมือนคนอื่นๆล่ะยะ 
               ฉันเกร็งสุดฤทธิ์เมื่อคนอื่นๆหันพรึ่บมาทางฉันโดยละสายตาจากยัยเลิฟมาทันควัน
ฉันมีอะไรผิดปกติหยอออออออออออ?
                ฉันเอื้อมมือไปประสานกับมือพาสเซิ่ล ทำให้คนที่ฉันจับมืออยู่ก้มหน้าลงมองมือ
ของฉันและเขาที่ประสานกันแน่น ฉันเงยหน้าขึ้นสบตาของพาสเซิ่ลด้วยแววตาที่เต็มไปด้วย
ความที่อยากจะไปจากจุดนี้จริงๆ     พาสเซิ่ลที่เป็นคนอ่านใจคนออกลากฉันไปยังห้องที่มี
ประตูสีน้ำตาลที่ทำด้วยไม้สักเนื้อดี  แล้วปล่อยมือฉันออก 
                 "พาสเซิ่ล ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว ฉันอยากกลับเมืองไทยแล้วฮือT_T"
                 "นางฟ้าไร้ปีกผู้เงียบเหงาได้ทำลายสัญญาที่เคยสาบานไว้ด้วยกัน แต่ในเมื่อนาง
ฟ้าได้สัญญาแล้ว ปิศาจที่เข้าใจความเจ็บปวดเป็นอย่างดี ก็ไม่สามารถปลดปล่อยนางฟ้าให้
หลุดจากกำมือได้"
                  "นายจะพูดแบบนั้นมันก็ได้สิ นี่มันบ้านนายนี่นา"ฉันรีบแย้งทันที
                  "ขอให้นางฟ้าจงคิดถึงเรื่องที่ปิศาจได้เป็นอัศวินไปคอยคุ้มครอง"พาสเซิ่ลพูด
ออกมาแล้วหมุนตัวเดินหนีไป ซักพักเลิฟกับเฟรนก็เดินเข้ามา
                  "เธอ2คนน่ะ นอนที่นี่ละกัน"เฟรนพูดออกมาแล้งเดินออกไปข้างนอก
                  อะไรกันคนพวกนี้ มีแต่หันหลังให้
                  "แพรว เรากลับบ้านกันเถอะ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว"เลิฟพูดประโยคที่มีความ
หมายเดียวกับที่ฉันพูดกับพาสเซิ่ลเมื่อกี๊
                  "พาสเซิ่ลเขาจะไม่ปล่อยฉันไป"ฉันพูดประโยคที่พาสเซิ่ลพูดเมื่อกี๊
                        เลิฟและแพรวชักอยากกลับบ้านซะแล้วสิ แต่จะทำยังไงเมื่อพาสเซิ่ลไม่ให้
กลับ คอยติดตามตอนต่อไปนะคะ จะอัพในเร็วๆนี้เนี่ยแหละ
                    
                                                                                      
              

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
4.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
4.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา