Stop at First Love รักครั้งสุดท้ายให้ยัยหน้าจืด

บทที่ 2
     หลังจากที่เครียร์เรื่องนายปริ๊นให้เพื่อนสาว เน้นว่าสาว เพราะผู้ชายมันไม่สนใจยัยซินคนนี้หรอก อย่าให้พูดดิมันเจ็บนะ T^T
“ซิน แกจะรีบไปไหนน่ะ รึว่า จะไปตามที่ปริ๊นนัด!!”
“จะบ้าหรอย่ะ ยัยคิม ฉันก็บอกไปแล้วไงว่าฉันกับนายนั่นไม่มีอะไรในก่อไก่ทั้งนั้น!!”
“ก่อไผ่ -o-“
“มุข-*-”
     ฉันกับคิมเดินคุยกันไปยังโรงอาหารเพราะนี่มันเวลากลางวันแล้วดังนั้นฉันจะกินให้ลืมเรื่องพวกนั้นให้หมดเลย คอยดูสิ!!
โพล๊ะ
     น้ำสีแดงที่กระจายออกมาจากลูกโป่งสีขาวที่ถูกโยนมาจากด้านบนอาคาร ทำให้เสื้อของฉันเปลี่ยนจากสีขาวเป็นสีแดงทันตาเห็น
      อ่า กลับบ้านแล้วเสื้อเละแบบนี้ถูกพี่ชุนบ่นหูชาแน่เลย ให้ตายสิ =^=
“กรี๊ด ยัยซินเสื้อแกอ่ะ เสื้อแก !!”
“เออ เสื้อฉันไม่ใช่เสื้อแก ร้องยังกับว่าแกเป็นคนโดนเองเลยนะ -__-”
    ฉันหันไปพูดเสียงเนื่อยๆกับคิมที่ทำหน้าตาเลิกลั่ก แล้วรีบดึงฉันไปทางห้องน้ำทันที ฉันจะกินข้าวนะยัยบ้า มาห้องน้ำแบบนี้คงไม่ได้พามากินขี้ใช่ป่ะ - -?
“เฮ้ย ยัยบ้าทำอะไรเนี่ย ฉันเปียกเป็นลูกแมวตกน้ำอยู่แล้ว”
   ฉันมองยัยคิมที่วักน้ำขึ้นมาสาดใส่ฉัน จริงๆมันเปียกแค่เสื้อนิดเดียวเองนะ แต่พอยัยนี้ช่วยแล้ว สรุปว่าฉันเปียกทั้งตัวเลยล่ะ
“แกเสื้อแกเละนี่ เดี๋ยวก็ถูกพี่ชุนสุดหล่อของฉันว่าหรอก!!”
  ของแก พี่ชายฉันไปเป็นของแกตั้งแต่เมื่อไหร่กันย่ะ แต่ก็…
“ขอบใจนะ” สำหรับความหวังดี
“อืม ไม่ต้องขอบจงขอบใจ ก็ฉันมันเป็นเพื่อนที่แสนดีนี่น่า โฮะๆๆๆ”
“จ้าๆ”
โรงอาหาร
“เอ่อ ซินแกไปฆ่าชั่วโครตของพวกเขารึเปล่าน่ะ”
“เท่าที่จำได้ ก็เปล่าล่ะนะ -o-“
“แต่ว่า....”
“อืม ฉันรู้แล้วล่ะ อึก”
      ฉันกลืนน้ำลายลงคออย่างอยากลำบาก นี่มันเกิดอะไรขึ้นทำไมนักเรียนหญิงทุกคนถึงจ้องมองฉันด้วยสายตาอำมหิตแบบนั้นล่ะ ฉันจำได้ว่ายังไม่เคยก่อเรื่องเดือนร้อนให้เลยนะ เอ๊ะ รึว่าที่เขาปาลูกโป่งใส่เพราะว่าถ่ายโฆษนาผงซักฝองโอโมรี่อยู่ แต่ฉันกับวิ่งออกไป เขาเลยยกเลิกงานไป อ่า งั้นก็แย่น่ะสิ =O=
“ซินซิน ห้อง 6-A สินะ”
    นักเรียนหญิงที่น่าจะรุ่นเดียวกับฉันเดินเข้ามาถาม
“อืม แค่พูดว่าซินซิน ในโรงเรียนนี่จะมีใครอีกล่ะ”
“หึ นั่นสิ ชื่อแปลกๆก็ต้องเป็นของคนหน้าตาแปลกๆอยู่แล้ว แถมคนตั้งเขาคิดอะไรอยู่ทำไมถึงนึกชื่อโง่ๆนั่นออกมานะ”
“ว่าไงนะ! ชื่อนี่พี่ชุนเขาตั้งให้ฉันนะ เธอกล้าดียังไงมาว่าแบบนี้!!”
    ฉันตรงปรี่เข้าไปกระชากคอเสื้อยัยนักเรียนหญิงแล้วตะคอกใส่อย่างแรก กล้าดียังไงมาว่คนที่มีบุญคุณของฉัน
“นะ..นี่เธอ ถอยออกไปนะ!!”
“ซิน!!”
   คิมวิ่งเข้ามาประคองฉันให้ลุกยืน เพราะดันล้มไปกับแรงถึงงที่ยัยพลังช้างสารผลักฉันให้ห่างจากตัวหล่อน คิดว่าเธอกล้าคนเดียวรึไง เพื่อนในห้องของฉันต่างรู้ดีทั้งนั่นว่าถ้าพูดถึงพี่ชุนไนแง่ลบ แล้วผลมันจะออกเป็นยังไง เอาเป็นว่าฉันเกือบถูดไล่ออกจากโรงเรียนเลยล่ะ!!
“อย่านะ ซินซิน ถ้าแกชกหน้ายัยไฝนี่ ก็ถูกไล่ออกจากโรงเรียนน่ะสิ พอเถอะนะ”
“อย่าห้ามฉัน คิม ยัยพวกนี่ว่าพี่ชุนนะ ฉันยอมออกจากโรงเรียนก็ได้ แต่ก่อนไปขอตบ เตะ ต่อย ยัยนี่สักทีเถอะ!!”
    ฉันดิ้นจนหลุดออกมาจากพันธนาการของคิมที่กอดฉันเอาไว้ไม่ให้ไปชกหน้ายัยปลาไหลมีไฝที่จมูกนี่ ถึงจะถูดไล่ออกก็ชั่งเถอะ ฉันไม่แคร์เรื่องแบบนั่นอยู่แล้ว
พรึบ
“อ๊ะ!!”
“พอได้แล้วครับ สุดสวย ^^”