My love ภารกิจ(รัก)ลับจับนายให้อยู่หมัด

9.2

เขียนโดย yuri

วันที่ 24 กันยายน พ.ศ. 2554 เวลา 19.58 น.

  21 ตอน
  138 วิจารณ์
  35.01K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

5)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
---พักกลางวัน---
"โอ๊ยยย!! ใจเย็นๆจะรีบไปามควายที่ไหนฮะ"เสียงฉันเองแหละแหะๆ
"เทอนั้นแหละแก้ว เดินชักช้าอยู่ได้" ทำไมฉันต้องสละเวลาอันมีค่าไปดูหนังหน้าไอ้มือหนึ่งนั้นด้วยเนี้ย เกิดหน้าเหมืออึ่งโดนสิบล้อทันขึ้นมาฉันจะฆ่าพวกเทอหมกส้วม(พี่แก้วคะถ้าไม่หล่อคงไม่ได้เป็นมือหนึ่งหรอกคะ)
   กำแพลงสูงประมาณสามเมตรตั้งตระหง่าอยู่ตรงหน้าฉันกับยัยเฟร์
"สูงขนาดนี้แล้วจะปีนยังไงเนี้ย เรากลับกันเถอะเฟร์"
"ไม่ได้นะแก้ว มาถึงขนาดนี้แล้วจะถอยทับกลับง่ายๆได้ไง"
ยัยเวอร์ พูดเหมือนจะไปออกรบอีกอย่างกำแพงโรงเรียนเบอร์นาร์ดอยู่ติดกับโรงเรียนเรานะยะขนาดกำแพงยังใ้อันเดียวกันเลย
"เอางี้ เทอเหยียบหลังฉันปีนขึ้นไปแล้วกระโดดลงไปเลยแล้วกัน" ยัยบ้าพูดเหมือนหนังจีนกำลังภายใน
"ทำไมเราถึงไม่รอให้ร.ร.เลิกก่อนจะได้ไม่ต้องมาปีนกำแพงแบบนี้"
"ไม่ได้ๆๆๆๆ เราจะชักช้าไม่ได้เราจะต้องค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับมือหนึ่งรีบปีบเร็วๆเดี๋ยวอาจารย์ก็มาเห็นหรอก" ยัยเฟร์ดันฉันขึ้นบน้นไม่ก่อนจะบังคัยให้กระโดดลงไป
"ถ้าฉันขาหักล่ะ"
"ไม่้องห่วงเดี๋ยวบอกฟางจ่ายค่ารักษาให้"
"ถ้าฉันตายล่ะ"
"ไมต้องห่วงเดี๋ยวบอกฟางให้จักงานศพให้"
"ฉันขอถอนตัวได้ไหม"
"ฉันก้จะไปบอกทุกคนว่าเทอโกงการประกวด" ยัยเพื่อนทรยศเอ๊ยยยยยยยย!!! TToTT
"มีใครอยุ่ตรงนั้นน่ะ" ตายแน่ เสียงอาจารย์
"รีบโดดเร็วๆ ฉันเอาตัวรอดได้" ยัยเฟร์บอก
"เออๆ ก็ด้ายยยยย"ฉันกลั้นใจแล้วกระโดดลงไป
แอ๊ก!!
ในขณะที่ฉันมึนๆงงๆ เพราะหล่นมาก้นจ๊ำบ๊ะกับอะไรนิ่มๆก็มีเงาของใครไม่รู้มายืนอยุ่ตรงหน้าคงไม่ใช่อาจารย์ของเซนต์เบอร์นาร์ดหรอกนะ
พอฉันเงยหน้าขึ้นไปมองหัวใจดวงน้อยๆนี่ก้หยุดเต้นไปชั่วขณะO////O
พะ...ผู้ชายหล่อเป็นบ้าเลย ริมฝึปากสุดเซ็กซี่ จมูดโด่งอย่างคนถือตัวกะผมที่เซ็ดแบบครตเท่นั้นอีก
แบบนี้ก็เห้นท่ากระโดดลงมาจากกำแพงแบบพิสดารองฉันแล้วอะดิ
"ว้าวๆๆๆๆ พลังก้นของเทอนี่เจ๋งดีแฮะ ^o^" ริมฝีปากสุดเซ็กซี่ไม่ได้ขยับแล้วเสียงมาจากไหน
ผู้ชายผมสีออกบร์อนสว่างๆๆๆๆมากๆๆๆ  ตาสีน้ำาลที่แฝงไปด้วยความขี้เล่นกำลังส่งยิ่งมาให้ฉันใต้เท้าของเขามีผู้ชายร่างสะบักสะบอมนอนจมกองเลืออยุ่
ไม่ใช่สิมันมีผุ้ชายนอนสะบักสะบอมกองอยู่รอบๆตัวฉันเลยต่ากหาก
ล่ะ นี่มันสมรภูมิรบรึไงฟะ ทำไมผู้ชายหน้าหน้าหรอใสกิ้งถึงได่ใจคอโหเหี้ยมเช่นนี้
"ไอ้โมะยัยนี่เจ๋งดีว่ะ" นายนั้นหันไปพูดกะผู้ชายที่นอนพิงต้นไม้อย่างสบายใจ
-----------------------------------------------------------------------------------
เม้นๆด้วยนะคะ  :P

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา