Open mind. เปลี่ยนใจมารักพี่ชาย '

เช้าวันรุ่งขึ้น
 
               สุดท้ายเมื่อคืนฉันก็ไม่ได้นอนในห้องของตัวเอง แต่ต้องอพยพมานอนรอพ่อที่หน้าทีวีห้องรับแขกจนได้ แต่ในที่สุดพ่อก็ไม่ได้มา เพราท่านคงกลัวว่าฉันคงอาละวาดเรื่องอีตาโทโมะแหง ๆ -_-++ หลังจากอาบน้ำเสร็จฉันสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดแล้วก้าวท้าวออกมาทางห้องน้ำมาพลางมองซ้ายมองขวาด้วยความหวาดระแวง เนื่องจากฉันลืมหยิบเสื้อชั้นในติดมือมาด้วยจึงต้องนุ่งผ้าขนหนูออกมาข้างนอกเพื่อหยิบมันนั่นเอง ฉันยอมรับว่าฉันรู้สึกผวากับอีตาโทโมะในร่างโตเต็มไวอย่างจริงจัง ไม่คิดว่าเด็กน่ารักน่าเอ็นดูคนนั้น พิโตขึ้นมามันหลายเป็นปีศาจในคราบเทพพระบุตรแบบนี้ TT-TT แล้วทำไมฉันต้องมาติดแหง็กอยู่กับปีศาจอย่าเขาด้วย!
 
(_-+ ) ขวับ!
 
               เมื่อเดินออกมาถึงห้องรับแขก ฉันหันขวับไปสังเกตุทางซ้าย
 
( +-_) ขวับ!
 
               และขวา
 
"ทำอะไรอยู่หน่ะ!"
 
"ระวังภัยน่ะสิ! ถ้าปีศาจร้ายมันออกมา เราจะได้ไหวตัวทัน!!!" ฉันตอบกลับไปด้วปฏิกริยาอัตโนมัติโดยที่ไม่ทันรู้ตัว
 
...
...
 
              เอ๊ะ! เมื่อกี้นี้...=()=~
 
"...!" ฉันรีบหันขวับมองหน้าเจ้าของเสียงที่เอ่ยถามฉันในตอนแรกก่อนจะถอยหลังกรูดเมื่อเห็นบรรดาคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า
 
(^_^)(^_^)(^_^)(^_^)(^_^)(^_^) !!!
 
พึ่บๆๆ พั่บๆๆ!!
 
                  ชัดเลย...ชัดเลย T-T ลูกสมุนของอีตาโทโมะนั่นเอง แต่...ทำไมมีเพิ่มอยู่สองคน =_= สงสัยเมื่อคืนเขาอาจจะไม่อยู่ด้วยหล่ะมั้ง T^T' ทำไมลูกสมุนมันเยอะอย่างเน้ !!!
 
                  แต่...ก็ลืมไปเลยว่าคนพวกนี้ก็อยู่ด้วย TTTOTTT'
 
"พวกนาย...TOT//" ฉันชี้หน้าพวกเขาเรียงคน
 
"แหม ๆ ไม่ได้เจอกันนานเธอต้อนรับพวกเราแบบนี้กันเลยเหรอแก้ว ^^" ลูกสมุนตัวที่หนึ่งเข้ามายกแขนขึ้นพาดบ่าเปลือยเปล่าของฉันอย่างหน้าด้าน ๆ ตาสีดำสนิทอถมเจ้าเล่ห์ชั่วร้ายแบบนี้...หมอนี้คือ เควิน เจ้ากรรมแห่งความเกรียนเทะแห่งสรวงสวรรค์ชั้นดาวดึงส์แน่นอนค่ะ! ไม่อยากบอกว่ามันเคยเอา ก.ก.น ฉันไปซ่อนตอนเรียนวิชาว่ายน้ำเมื่อตอน ป.5ด้วย :( สารเลวอย่าไม่น่าให้อภัยตั้งแต่เล็ก ๆ!
 
              และนอกจากเควิน ในกลุ่มแพลทตินั่มคนอื่น ๆก็ยังมี...(เพิ่งระลึกได้ตอนพวกมันแนะนำตัวเมื่อคืน)
 
               เขื่อน..เกรียนขั่นสูง -*- ระดีบความเท่พอๆ กับเควินเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดในการขโมย ก.ก.น ฉันไม่ซ่อนด้วย (เกียดเข้าใส้)
 
              จองเบ...เกรียนคอมพิวเตอร์...เก่งคอมมากม้ากกกกกกกกกกก! ฉลาดที่แต่ไม่เคยใช้ความเก่งให้เป็นประโยชน์ พูดง่าย ๆก็คือใช้เกรียนอย่างเดียว
 
              เคนตะ...เกรียนเหนือแสง...ไอ้ตัวที่เรียกฉันว่าพี่สาวอ่ะแหละ
 
              พิชชี่...เกรียน+แหล =_= บ้านเปิดไร่สตรอเบอรี่ แถมนิสัยก็ยังสตรอเบอรี่อีกด้วย
 
              และป๊อปปี้...เกรียน+ถ่อย หมอนี้ชอบมีเรื่องต่อยตีกับชาวบ้านเขาไปทั่วมาตั้งแต่ก่อนแล้ว เดี๋ยวนี้ก็คงยังเป็นอยู่ ดูจากบาดแผลตามลำตัวแล้วนะ -_-^
 
               ซึ่งแน่นอนว่าคนพวกนี้ล้วนแล้วแต่เคยถูกฉันแกล้งจนวิ่งร้องไห้ขี้มูกโป่งกลับบ้านมาแล้วทุกคน (ตั้งแต่อนุบาลถึงประถม)ซึ่งตอนนั้นพวกเขายังเป็นไอ้หนูตัวเล็กๆ น่าเอ็นดูสุดอยู่เลย แต่ตอนนี้ให้เรียกว่ายักษ์ยังน้องไปด้วยซ้ำ! แล้วไอ้รอยยิ้มปีศาจนั้นมันอะไรกัน พอเห็นฉันสู้ไม่ได้หน่อยคิดจะมาแก้แค้นกันเหรอย่ะ! TOT
 
"ถะ...ถอยไป"ฉันส่งสายตาขุ่นเคืองใส่ทั้งหที่ยืนล้อมรอบตัวของฉันอยู่
 
"แก้วจริงๆเหรอเนี้ย"
 
"ไม่เห็นเก่งเหมือนสามปีก่อนเลยอ่า -3-"
 
"แล้วแต่ตัวแบบนี้ออกมาเดินล่อนจ้อนรอบห้องเนี่ยนะคุณผู้หญิง :) เอ๊ะๆๆๆ หรือว่าเธอคิดจะย่ิงไปหาไอ้โมะที่กำลังนอนฝันหวานอยู่ในห้องน้อออ~~" ไอ้สามหาวเคนตะโน้มหน้าลงมาคุยกับฉัน(สมมติว่าเคนตะสูงแล้วกัน) ใบหน้าของเขาอยู่ห่างจากหน้าฉันเพียงเล็กน้อย
 
"..."ส่วนพวกแพลทตินั่มที่เหลือก็แสยะยิ้มกันออกมาอย่างปีศาจ
 
              ฉันเนี่ยนะย่ิองไปหาอีตาโทโมะ OoOฉันเนี่ยน้าาาาาาา!!!
 
"มะ..ไม่ใช่ยะ ฉันก็แค่จะเข้าไปหยิบ..."ฉันหยุดชะงักไปเล็กน้อยก่อนนจะเชิดหน้าใส่พวกนั้นแล้วพูดไป"...หยิบเสื้อผ้ากับกางเกงเท่านั้น"
 
               จะพูดออกไปได้ไงว่าลืมชั้นใน -_-^!!
"เหรออออออ"
 
               ละ...ลากเสียงยาวแบบนั้นหมายความว่าไง =_=;
 
"เออ!"
 
"แล้วที่ถืออยู่ไม่ใช่เสื้อผ้ากับกางเกงเหรอ ?"
 
"...!!!"
 
"(^____,^)"
 
               พวกแพลทตินั่มต่างพากันแสยะยิ้มแบบผู้ถือไพ้เหนือกว่า(ถ้าฉันสูงกว่าพวกมันก็เหนือกว่าแน่นอน) เมื่อเห็นปฏิกริยาของฉัน  ตอนนี้วงล้อมอันแสนโหดร้ายที่มีฉันยืนเป็นจุดศูนย์กลางเริ่มแคบลงเรื้อยๆ ถ้าเป็นในหนังก็มีไฟสปอตไลต์ใหญ่ๆ ฉายมาที่ตัวของฉัน พร้อมกับกรีบกุหลายที่โรยรอบตัวอย่าแน่นอน TOT  แง้ ๆๆๆโลกมันชั่งโหดร้ายกับผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างฉัน !
 
"จำได้ม้า ^w^ ที่เธอเคยเอาแมลงสาปไปปล่อยในห้องเรียนตอนนั้นฉันกลัวจนฉี่ราดกางเกง อัพอายขายขี้หน้าน้ำตานองมาถึงจนทุกวันนี้เลยน้า"เขื่อนเริ่มรำลึกความหลังอันแสนเจ็บแค้น(ของเขา...แต่ฉันทำ)พร้อมกับโน้มหน้ามาสัมผัสปลายจมูกเบาๆที่ต้นแขนของฉัน "แหม~...ผิวหอมใช่เล่นเลยนะครับพี่สาว"
 
"O_O~"ถอยหลังกรูด
 
" :)~ ทำหน้าตกใจแบบนั้น..."
 
"น่ารักน่า...ชะมัด
 
"ได้อารมณ์จริงๆ"
 
"วะฮะฮ่าๆๆๆๆ"
 
"...!!!" กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พวกมันต้องบ้า บ้านแน่ๆ
 
               ฉันยกมือขึ้นปิดหูของตัวเองพลางดีดดิ้นไปมาในใจด้วยความทรมารลึกไปถึงทรวงคำพูดสามหาวเหล่านั้น พร้อมกับถอยหลังพรวด ๆ หนีคนพวกนี้ จนกระทั่ง...
 
พลั่ก!!!
 
               ชนเข้ากับแผ่นอกของอีตาเขื่อน(ไอ้หน้ายาว)...เกรียนขั้นสูงแห่งแพลทตินั่ม! เขาจึงถือโอกาสรวบตัวฉันเอาไว้ซะเลย! "แหม... :) ตัวเล็กเหมาะมือดีจัง~"
 
"=()=...!!!"ช็อกตาค้างยิ่งกว่าเดิมซะอีก
 
"แถม..."เคนวินกระตกยิ้มพลางเดินย่างสามขึมเข้ามาทางฉันแล้วใช้มือเชนคางฉันขึ้นเตรียมจรดริมฝีปากลงมาช้า ๆ "ริมฝีปากสีชมพูเป็บธรรมชาติอวบอิ่มนี่..."เขาชะงักเอาไว้แค่นั้น่อนจะพูดด้วยน้ำแผ่วเบาราวกำับกระซิบ"มันดึงดูดใจฉันชะมัด"
 
"..." ถะ...ถึงกัลขาสั่นพั่บไจนพูดอะไรไม่ออก
 
              อีกแค่นิดเดียว...อีกแค่นิดเดียวริมฝีปากของฉันก็จะสัมผัสกับริมฝีปากหมอนี้แล้ว!
 
 
...!!!
 
ขวับ!
 
"อ๊ะ! O_O!!!" ร่างฉันปลิวไปตามแรงกระชากของใครบางคนที่ดึงฉันออกไปจากผีศาจหื่นกามอย่างอีตาเควิน ทำเอาฉันลอบหายใจด้วยความโล่งอกสุดฃีวิตที่ไม่ถูกหมอนั่นเขมือบเข้าให้ แต่พอเงยหน้ามองคนที่ดึงฉันออกมาก็ต้ิองแตกพลั่กๆอีกรอบ
 
               โทโมะ...
 
               อีตาโทโมะะะะะะะะะะะะ!!
 
               TOT ใครก็ได้ส่งฉันไปลงนรกทีเส่ะ!
 
"แต่งหวิวออกมาเดินโท่งๆในที่ที่มีผู้ชายเยอะแบบนี้ไม่ค่อยเข้าท่าเท่าไหร่เลยนะ ^____^"
 
"=()=;;" เอ่อ...ทำไมฉันรู้สึกหนาวๆ (เธอไม่ได้ใส่เสื้อผ้า) ร้อย ๆ กับน้ำเสียงและสายตาคู่นั้นของหมอนี่ชอบกลแฮะ (=_=)\ คงคิดไปเองหล่ัะมั้ง
 
"โหยยยยย อะไรวะไอ้โมะ ยืมเล่นแปเดียวเอง" เควินทำหน้างอใส่ผู้เป็นเพื่อน
 



ฮ้าวววววววววววววววว -_O' ง่วงนอนตาจะปิดล้าว

เอ้อ...
- พอดีเราพิมผิด ๆ ขัด ๆ ตกบ้างอะไรบ้างอ่ะ ยังไงก็ขอโทษด้วยน้ะ

ไปนอนหล้ะจุ้บตูด