BangGang หลงรักนายสายลับ

   "พ่อ!!! ทำไมพ่อทำอะไรไม่ปรึกษาฉันก่อน ทำไมพ่อถึงไม่นึกถึงมีนาล่ะ ถ้ามีนาได้ไปอยู่ในห้องที่มันมีแต่เด็กห่วยๆล่ะ มีนาจะทำยังไง"
ไม่รอช้าที่จะให้พ่อเอื่อยปากพูด ฉันต้องเหวี่ยงก่อนเพราะถ้าพ่อพูดฉันจะเหวี่ยงไม่ออกเลย-_-" ฉันจึงต้องชิงพูดก่อน ใช้ฉันโกรธพ่อถึง ตับ ไต ไส้ พุง เลยทีเดียว
   "ลูกจำได้ใช่ใหมวันที่ลูกเดินตรวจโรงเรียนแล้วเข้าไปในห้องเก็บข้อสอบ ทุกคนคิดว่าลูกไปดูข้อสอบเพื่อที่จะได้มีผลการเรียนดี"    
   "แต่....วันนั้น....ลูก....."   
   "พ่อรู้ว่าลูกไม่ทำอย่างนั้นแน่นอน พ่อมั้นใจในตัวลูก พ่อรู้ว่าลูกของพ่อเป็นยังไง"     
   "แล้วทำไมพ่อถึงต้องเรียกมีนาเข้ามาในห้องนี้ด้วยล่ะ ถ้าพ่อมั่นใจในตัวมีนา ว่ามีนาจะไม่มีทางทำอย่างนั้นแน่นอน-_-" 
   "พ่ออย่ากจะบอกลูกว่า ที่พ่อต้องจับฉลากคัดห้องเพื่อให้ลูกได้พิสูจตัวเองว่าลูกเก่งจริง " 
   "พิสูจยังไงเหรอค่ะพ่อ ให้มีนาไปอยู่ห้องท้ายกับพวกห่วยแตกเหรอค่ะ~" 
   "ใช้!!! พ่อจะให้มีนาทำให้นักเรียนที่ห่วยต้องมีผลการเรียนตามมาตรฐานที่คุณครูทุกคนจัดให้ ถ้าลูกทำได้ลูกก็จะได้ไม่โดนไล่ออกจากโรงเรียน แถมอาจจะโดยยกย่องอีกว่าเป็นคนที่ทำให้โรงเรียนดีขึ้น^^" 
   "0_0" หา!!!ไล่ออกจากโรงเรียนเลยเหรอ รื่องแค่นี้นะ" 
   "ใช้ พ่อจึงจะต้องให้มีนาพิสูจไง"
   "แต่มีนา...."
   "พ่อรู้ว่าลูกต้องทำได้ พ่อมั้นใจในตัวลูกนะ:)"  
พ่อพูดจบแล้วลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ แล้วมาตบใหล่ฉันเบาๆ ทำให้ฉันมีกำลังใจขึ้น แต่คงไม่มากที่จะไม่กังวนเกี่ยวกับเรื่องนี้หนอกนะ วันนี้มันเป็นวันที่โลกจะพลิกหรือไงเนี้ย ทำไมฉันถึงได้ซวยขนาดนี้ ฉันจะบ้าตาย จะบ้าตาย จะบ้าตาย~~
   "เอา นายณัฐนน เข้ามาได้เลย"
พ่อเดินกลับไปที่นั่งที่เดิมแล้วเรียกเลขาให้เรียก นายเนสเวอร์ให้เข้ามาพบ จากนั้นฉันก็เดินออกมาอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย แต่...ทำไมพ่อถึงเรียกนายเนสเวอร์ให้เข้ามาพบในเวลาเดียวกันกับฉันล่ะ แต่ช่างมันเถอะ คงจะไม่ใช่เรื่องของฉันล่ะมั้ง ฉันคิดไปเรื่อยเปื่อย จนนึกขึ้นได้ว่าพ่อรู้เรื่องนี้ได้ไง ก็นายท๊อปบอกกับฉันว่ากล่องวงจรในห้องนั้นมันเสียนิ แล้วทำไมพ่อถึงรู้เรื่องนี้ได้ล่ะ หรื่อว่านายท๊อปเป็นคนบอกพ่อฉันเอง แต่...ไม่น่าใช้ เข้าเป็นเพื่อน (สนิท) ของฉัน ไม่น่าจะบอกให้พ่อรู้ เพราะเขาสัญญากับฉันไว้แล้ว ว่าถ้าเขาผิดสัญญาจะเลี้ยงข้าวสิบมื้อ แน่นอนที่เขาต้องตอบตกลงเพราะฉันเป็นคนกินเยอะ เข้าก็เลยกลัวว่าจะได้จ่ายเยอะนะสิ งั้นโทรถามเขาก่อนล่ะกัน ฉันกำลังจะยิบโทรสับขึ้นมา แต่.... ทันใดนั้นเอง..นายเนสเวอร์กลับเดินมาชนทำให้โทรสับของฉันหล่น แตกกระจายเหมือนน้ำที่กำลังแตกกระจายอย่างรุณแรง0_0!!!
   "นี้นาย!!!!!" ฉันตะโกนด้วยความโกรธสุดฤกธิ์ เหมือนภูเขาไฟละเบิดเลย ฮ่าๆๆ
   "ฉันขอโทด" เขาทำเสียงอ้อนวอนฉันเลยทำให้ฉันใจอ่อนไปแว้บนึ่ง
   "ขอโทดแล้ว ฉันได้โทรสับคืนมาใหมห่ะ" ฉันทำเสียง เหมือนปีศาจที่กำลังโกรธสุดฤกธิ์ ก่อนที่จะนึกได้ว่า...นี้มันเลยค่าบหนึ่งมาแล้ว แถมยังเป็นค่าบฟิสิกซ์ อีก "นี้นาย!!ค่อยมาเครียกันทีหลังนะ ฉันต้องไปล่ะ และไม่ต้องดีใจนะว่าฉันจะไม่เอาเรื่องนาย ฉันจะเอาเรื่องนายให้ถึงที่สุดแน่ ลองดูสิ"
   "ค่าบผม~~~" เขาลากเสียงยาวเหมือนล้อเลียนฉัน แต่ฉันไม่มีเวลามาเถียงเรื่องไร้สาระแบบนี้หรอดกนะ