ยัยตัวร้าย คว้าใจนายเย็นชา

                     ฉันอึ้งกับสิ่งที่เห็นตอนนี้ไปพักใหญ่ๆก่อนจะตั้งสติได้
          สิ่งที่ทําให้ฉันอึ้งคือภาพตอนเช้าที่ฉันกับนายแวมไพร์ล้มทับกัน บนภาพเขียนไว้ว่า
      "เมื่อมีเด็กใหม่อย่างเคนที่แสนจะหล่อเข้ามาขนมผิงแม่ชะนีสาว เอ้ย!!!!!!ไม่ใช่ค่ะสาวป๊อป
 ของเราก็คงจะเก็บอาการไม่ไหวเลยขอเอาตัวเข้าไปแลกแกล้งทําเป็นจะล้มแล้วหนุ่มเคนผู้
หล่อเหลามาดแมนเลยจะเข้าไปช่วยพะยุงแต่แม่ผิงของเราดึงตัวทําให้ล้มลงมาที่พื้นทั้งสอง
คนแต่ยังไม่ได้จุมพิตตามที่แม่ผิงของเราขาดเอาไว้ได้แต่ปลายจมูกแตะกันสยิวเลยค่ะ
เพื่อนๆโรงเรียนชาวแสงตะวัน"
      ฉันรู้สึกปรี๊ดมากกกกกกกกพวกที่ไม่รู้เรื่องราวจริงๆแล้วเอาไปพูดมั่วๆใส่ร้ายฉันอยู่คนเดียว
พรุ่งนี้เช้าแันจะไปโรงเรียนโดยไม่ตกเป็นเป้าสายตาได้ไหมเนี่ย อยากรู้จริงๆใครเป้นเจ้าของเพจนี้ต้อง
ตามไปเช่งซะหน่อย 
                                  ไม่นานฉันก็เลื่อนมาดูเรื่อยๆจนเจอภาพที่อึ้งกว่ามาก
มันคือภาพที่โอ๊คไปต่อยหน้านายแวมไพร์  ยิ่งไปกว่านั้นมีคนอัดคลิบวิดิโอไว้ด้วยตายแน่ๆยัยผิง
            ฉันมาดูคําบรรยายบนภาพ"เรื่องเมื่อเช้าคงจะไปสะเทือนใจโอ๊คหนุ่มหน้าตี๋
ห้องม.6/4มากเลยซินะค่ะเลยทําให้เกิดเหตุทะเลาะวิวาทของเด็กเก่าและเด็กใหม่โดย
สาเหตุคงจะเกิดจากเรื่องเมื่อเช้าที่โอ๊คดันไปเห็นฉากนั้นเข้าพอดีเลยค่ะเลยมาจัดการกับ
เคนสุดหล่อตอนเย็น ตัวต้นเหตุก็คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก สาวป๊อปของเราแน่เลยค่ะ"
         เฮ้ยยยยย นี่มันจะมากไปแล้วนะมาเล่าเรื่องส่งๆเดดๆยังงี้ได้ไงเนี่ยฉันต้องเคลียร์หน่อยและ
      รุ่งเช้า
     ฉันเดินเข้าห้องมาด้วยสายตาที่ทุกคนจับจ้องมองมาดูก็รู้ว่าเรื่องอะไรฉันเดินมานั่งที่โต๊ะ
แอม:"ผิง เรื่องพวกนั้นเธอไม่ต้องไปสนใจนะฉันอยู่ข้างเธอเสมอ"
ขนมผิง:"อื้ม เอ่อ.....แอมรู้มั้ยว่าใครเป็นเจ้าของเพจโรงเรียนอ่ะ"
แอม:"ไม่รู้อ่ะ.......ทําไมหรอ"
ขนมผิง:"จะจัดการซักหน่อยโพสข่าวที่ไม่เป็นความจริงแถมยังทําฉันเสียหายอีก"
            ระหว่างที่ฉันกําลังคุยกับแอมอยู่"มิค"รีบวิ่งมาที่โต๊ะที่ฉันนั่งอยู่
มิค:"ผิงๆ"
                  มิคพูดด้วยนํ้าเสียงที่เหนื่อยแต่แฝงความตกใจอยู่ด้วย
ขนมผิง:"เดี๋ยวๆ ใจเย็นๆมีอะไรมิคค่อยๆพูด"
มิค:"ครูใหญ่เรีกไปห้องห้องปกครอง"
ขนมผิง:"ห่ะ"
     ห้องปกครอง
  ก๊อกกกกกกกก
ครูใหญ่:"เข้ามา"
     ฉันค่อยๆเปิดประตูเดินเข้าไปในห้อง สิ่งที่พบคือ เคน และ โอ๊ค นั่งอยู่ในห้องโอ๊คหันมามองฉัน
ด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม คงจะเกลียดฉันแล้วล่ะสิ ส่วนตาแวมไพร์นั่งอยู่เฉยๆโดยไม่ได้
หันมามองฉัน
                 ฉันค่อยเดินไปนั่งเก้าอี้ข้างๆโอ๊ค
ครูใหญ่:"รู้ใช่มั้ยว่าครูเรียกมาคุยเรื่องอะไร
ขนมผิง:"ระ....รู้ค่ะ"
      ฉันตอบออกไปแบบอึดอัดตายแน่ผิง
ครูใหญ่:"รู้ไหมว่ามันทําให้โรงเรียนเสียชื่อเสียงมากนะ ทําอะไรกันลงไปทําไมไม่รู้จักคิดกัน"
        คําพูดของครูใหญ่ดูเหมือนจะไม่สะทกสะท้านอะไรกับโอ๊ค และ เคนทั้งสองคนนั่งหน้านิ่ง
คงจะมีแต่ฉันสินะที่นั่งเกร็งอยู่คนเดียว
ขนมผิง:"มันไม่ใช่อย่างนั้นนะค่ะครู"
ครูใหญ่:"ภาพมันออกมาอย่างนั้นจะมาแก้ตัวอะไรอีกห่ะ ชนัญญา"
        ฉันสะอึกกับคําที่ครูพูดมา 
ขนมผิง:"มันไม่ใช่อย่างที่ครูคิดนะค่ะครูอานแค่นั้นมากับคนที่อยู่ในเหตุการณ์มันไม่เหมือนกันนะค่ะ
ครูตัดสินที่แค่อ่านมาแต่ไม่ถามว่าความจริงมันเป็นยังไงเนี่ยนะค่ะ"
ครูใหญ่:"นี่ มันจะมากไปแล้วนะชนัญญา"
ขนมผิง:"นี่ พวกนายก็ช่วยกันเล่าความจริงหน่อยสิ"
      ไม่ไหวแล้วนะพวกนี่ไม่ยอมพูดอะไรปล่อยให้ฉันเถียงกับครูอยู่ได้
โอ๊ค:"จะให้เล่าอะไร ในเมื่อมันคือเรื่องจริง"
              ฉันอึ้งกับคําที่โอ๊คพูดมา นายนี่คงจะเกลียดฉันแล้วจริงๆ
ขนมผิง:"นี่ โอ๊คพูดอะไรออกไปทําไมไม่เล่าเรื่องจริง"
โอ๊ค:"ก็นี่แหละความจริงเธอนั้นแหละเลิกโกหกซะที"
         ทําไมนายพูดแบบนี้ออกไปโอ๊ค นํ้าตาใสๆของฉันเริ่มไหลออกมา
ครูใหญ่:"ไม่ต้องมาบีบนํ้าตานะ ครูไม่ใจอ่อนแน่"
           ฉันไม่ได้บีบนํ้าตาแต่มันไหลออกมาเองทําไมชีวิตเปิดเทอมม.6ของฉันมันต้องเป็นแบบนี้
ด้วยเนี่ย
ครูใหญ่:"เอาเป็นว่าครูจะให้ทําทัณฑ์บนก่อน เพราะว่าพวกเธอก็ยังไม่เคยทําอะไรผิดกันมาก่อน"
       หลังจากทําทัณฑ์บนเสร๊จพวกเราก็เดินออกมาจากห้องปกหครอง และ ต่างแยกย้ายกลับห้อง
นีน่า:"ผิงเป็นไงบ้าง ครูว่าไงบ้าง"
                   เข้าห้องมานีน่ารีบเดินมาหาฉันเพื่อจะถามสิ่งเลวร้ายที่ฉันไปเจอ
ขนมผิง:"ไม่มีไรมากหรอก ครูให้ทําทัณฑ์บนอ่ะ"
              ฉันตอบไปด้วยเสียงเรียบเฉยแต่ข้างในรู้สึกแย่มากกกกก
นีน่า:"ห่ะ แกทัณฑ์บนเลยหรอ"
ขนมผิง:"อื้ม"
นีน่า:"แล้วได้บอกความจริงไปรึเปล่า"
ขนมผิง:"บอกไปแล้วแต่ครูไม่เชื่อ โอ๊ค กับ เคนก็ไม่พูดไรเลยปล่อยให้ฉันนั่งเถียงกับครู"
          ฉันพูดออกมาด้วยเสียงสั่นเครือพร้อมกับนํ้าตาที่ไหลออกมาตอนไหนไม่รู้
นีน่า:"ผิง ใจเย็นๆนะ"
    นีน่าดึงตัวฉันเข้ามากอดพร้อมกับปลอบ คงจะมีแต่นีน่าที่เข้าใจและอยู่ข้างฉันเสมอ