จังหวะรัก สเต็ปแดนซ์

7.7

เขียนโดย AcndyWay

วันที่ 12 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 14.11 น.

  5 ตอน
  2 วิจารณ์
  6,692 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 เมษายน พ.ศ. 2558 14.25 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

3)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

วันต่อมา

พวกผมมาถึงสตูดิโอกลางแจ้งที่ใช้ในการถ่ายทอสดแอบหวั่นนิดๆตอนมาถึงทีมของพวกเรามาในนามของstap five ซึ่งมีสมาชอกห้าคนแตาล่ะทีมแต่งตัวกันาอย่างไม่อายโลกบางทีมที่เป็นทีมร็อคถึงกับแต่งชุดที่มัรเป็นหนังสีดกและเเต่งหน้าสีขาวทาอายไลเนอผนืออะไรสักอย่างที่ตาดฟุแล้วน่ากลัวมากกว่าเท่น่ะผมว่าพวกผมแต่งตัวมาตามสไตร์ตัวเองในตอนแข่งเลืีอมั้ยว่าตั้งแต่ตั้งชมรมขึ้นมาพวกผมยังไม่เคยได้ไปแข่งาี่ใหนมาก่อนเลยนี่เป็นเวทีแรกและอาจเป็นเวทรสุดท้ายหากเราพลาดผสอยู่ในชุดเสื้อฮู้ดแขนยาวสีดำกางเกงสเล็กมีโซ่คล้องอยู่ตรงด้านกระเป๋าซ้ายขวาผมก็ทำมาแบบเซ่อเรียบเอาเป็นว่าตอนนั้นรีบจัดเลยมาสภาพเยี่ยงนี้ส่วนโปรมาแบบเสื้อฮู้ดแขนกุดสีขาวกางเกงยาวถึงเข่าสีดำมีโซ่คล้องคล้ายๆกับผมผมปัดหน้าไปทางขวายาวระต้นคอดูๆไปแล้วอาจเคลิ้มได้ส่วนอาร์มใส่เสื้อกล้ามสีดำเแาเสื้อกันหนาวผูกไว้ที่เอวใส่กางเกงสามส่วนดูสบายๆส่วนผมก้ตามสไตร์มันเซ่อๆนัทมาแนวออกหวานใส่เสื้อแขนยาวลายน่ารักพับแขนเสื้อให้อยู่ระดุบซอกตุวมันอาจเห็นว่าดูธรรมดาแต่ถ้ามันแต่งแบบนี้จะดูดีในสายตาคนอื่นไปเลยใส่กางเกงสีน้ำตาลถึงเข่าผมก็เซ็ตมาอย่างดีในกลุ่มผมว่ามันนี่แหละแต่งตัวดีสุดและส่วนอิอิงมึงมาจัดเต็มเสื้อโชย์ไหล่สีขาวมีเสื้อกล้ามสีดำอยู่ข้างในกางเกงก็สั้นๆคนอื่นจะหาว่ามึงเป็นตุ๊ดน่ะกูว่าผมบอกมันออกไปแบบนั้นตอนก่อนจะเดินทางมันก้บอกกลับมาว่าช่างหัวมันสิกุไม่แคร์แต่กุอายเค้าวีะผมเดินมาลงทะเบียนตรงเต็นท์ะนักงายเห็นพี่สตาฟมองมาทางพวกผมด้วยสายตาแปลกๆ

"พวกน้องอายุเท่าไรกันครับเนี่ย?"

พี่ที่มองพวกผมถาม

"17ครับพี่"ผมบอกออกไปพี่เขาก็ทำหน้าแบบเหวอๆสักสามวิกีอนจะบอกให้พวกผมไปนั่งอยุ่ที่พักมุมด้านขวาผมจึงเดินไปพอไปถึงเท่านั้นแหละถึงกับเงิบเลยจะอะไรล่ะครับผมเจอทีมที่อยุ่โรงเรียนเดียวกับผมทั้งสองทีมเลยไงทีมหนึ่งเป็นทีมผู้หญิงยกกลุ่มจัดได้ว่าพวกหลีอนเชิดๆหยิ่งๆไม่แพ้อิอิงของเาหรอกคับซึ่งบอกได้คำเดียวว่าพวกผมเกลียดขี้หน้ากันยกกลุ่มทีมนี้ได้รางวัลมาก็ถือว่าเยอะแต่เพราะกิริยาของพวกคุนเธอที่เอาแต่อ่อยผู้ชายไปวันๆจึงไม่ค่อยมีคนถุกชะตาสักเท่าไรส่วนอีกทีมเป็นกลุ่มหนุ่มป็อปของโรงเรียนผมเดือนโรงเรียนก็อยู่ในกลุ่มนี้มันเป็นพวกชอบโอ้อวดเอาตัวเองเป็ยใหญ่ท่าทางยโสซึ่งพวกผมก็เหม็นขี้หน้ายกกลุ่มเหมือนกันนั่นแหละพอพวกผมเข้าไปให้ทั้งสองทีมเห็นขี้หน้าปุ้ปพวกทีมผุ้หญิงก็สะบัดหน้าเชิดใส่ทันทีแถมมาด้วยคำพูดที่อยากกระโดดถีบปากที่แดงเป็นสีเลือดของหล่อนในทันที

"เชอะ พวกสมัครเล่นมาที่นี่ก็ตกรอบอยุ่ดีจายขี้หน้าเขาปล่าวๆย่ะเนอะ...คุณทีมDragon"พวกหล่อนว่าเสร็จก็หันไปทางกลุ่มทีมของเดือนรร.อย่างจนอีกฝ่ายทำฟน้ามุ่ยแล้วหันไปทางอื่น

"ดวกฉันเตือนด้วยความหวังดีถ้าไม่อยากเสียหน้าก็กลับไขอความเห็นคนพวกนี้ตั้งชื่อทึมว่าดราก้อนเพาะตั้งมาจากการที่ว่าตนเองนั้นยิ่งใหญ่ส่วนอิพวกที่พึ่งเชิดใส่ผมไปเมื่อกี้มีชื่อว่าทีมโสด เริด เชิด เป็นชื่อที่สันหากันมาตั้งได้อย่าวไม่อายชาวบ้านผมทำหน้าเหยเกก่อนส่ายหน้าเบาๆกับการดูถุกของพวกคุนเทอแล้วเดินไปนั่งตรงมุมอับคนซึ่งเป็นที่ๆใกล่ฝ้ๆกับทีมดราก้อนหรือมังกรพอพวกผมยืนคุยนั่งคุยกันๆด้าักพักพวกมันก็เริ่มหาเรื่อง

"กลับบ้านไปตอนนั้ยังทันน่ะไอ้พวกสวะอย่างพวกแกรอบแรกก็ตกแล้วม้างฮ่าๆ"

คนที่ชื่อไฟดยอร์เป็นคนที่โอหังที่สุดในทีมพูดขึ้นมองมาที่พวกผมอย่างเหยียดหยรมก่อนจะส่งสายตากรุ้มกนิ่มให้กับอิอิงของเรา(ที่งี้ล่ะปกป้องกู:อิง) อิงทำท่าขยะแขยงก่อนจะส่งนิ้วกลางข้างขวาไปให่อย่างไม่กลัวตายกีอนที่หัวหน้าทีมของอีกฝ่ายที่เป็นถึงเดือนรร.พูดขึ้น

"พวกกูเตือนด้วยความหวังดีน้ะยังไงรอบแรกพวกแกก็คงไม่รอด"ไม้อ่อนหรือหัวหน้าของทีมดราก้อนพูดขึ้นแบ้วมองมาทางพวกผม

"อย่าคิดดูถูกพวกเราให้มากจะดีกว่าใช่ว่าพวกฉันจะไมามีฝีมือสักหน่อย"

นัทสวนขึ้นทันทีใบหน้าเริ่มแสดงความฉุนเฉียวมากขึ้น

"เหอะ!ทำเป็นพูดดีๆปเถอะคับถึงยังไงพวกคุนก้คงไปกันไม่รอด"ต้นน้ำสมาชิกในทีมดราก้อนพูดขึ้นเขาเป็นคนค่อนข้างสุภาพกัยคนอื่นเหมือนนัทแต่ก็ยังคงเห็นว่าพวกผมยังอ่อนประสบการณ์ต้นน้ำเป็นคนที่ผู้หญิงส่วนใหญ่หลงใหลเพราเขาทำตัวเป็นสุภาพบุรุษแต่ในสายตาของนัทถือว่าต้นน้ำเป็นเพียงผู่ชายปากดีที่เสแร้งก็เท่านั้น

"อย่ามาดูถูกพวกเราให้มากสิเห้ย!"

ผมตวาดขึ้นพวกทีมดราก้อนเริ่มหันมามองพวกผมรวมทั้งทีมอื่นๆ"ถึงพวกกูจะเป็นเด็กใหท่แต่ก็จะคว้าขัยชนะมาให้ดู!"

ผมพูดแล้วทำทีเก่งกาจชี้หน้าของไม้อ่อนอย่างไม่กลัวสายตาที่เฉือดเฉือนของพวกเขา

"แล้วพวกเราจะคิยดู.."พูดจบไม้อ่อนก็เดินออกไปหน้าเวทีเพราะเสียงประกาศจากพิธีกรเพาาะทีมของพวกเขาถือเป็นอันดับหนึ่งจึงได้รับเกียรติเป็นทีมแรกในการแสดงและพวกเขาก็ทำได้ดีจนน่าตกใจหลังจากที่พวกเขาแสดงจบเสียงเฮหลากหลายก็ดีงขึ้นพร้อมเสียงปรบมืออย่างหล้นหลามนั่นเป็นเพราะเท็คนิคการเต้นที่สุดยอดบวกกับพรสวรรค์ของแตาละคนในทีมที่ไม่ต้องนัดกันก็รุ้ว่าจะเต้นท่าอะไรต่อทำให้ทีมของพวกเขาเต้นได้อย่างพร้อมเพรียงเหมือนกับฝึกมาเป็นเวลานานมันเริ่มทำให้พวกผมใจสั่นขึ้นมาทันที

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา