รักหมดใจ นายจอมโหด

ซุบซิบ ซุบซิบ

  ตั้งแต่เข้าห้องเรียนมาก็มีแต่คนมองฉันแล้วก็ซุบซิบอะไรกันไม่รู้

  "เธอเธอ ใช่ทานตะวันดาวมหาลัยของคณะเราป่ะ" ผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างหลังฉันพูดขึ้น

  "ผิดคนแล้วเราไม่ใช่ดาวมหาลัยหรอก" ฉันว่าแล้วหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านไม่อยากจะสนใจคนรอบข้างที่กำลังซุบซิบเรื่องฉัน

  "เธอ ชื่ออะไรหรอ" ผู้หญิงที่เพิ่งเข้ามาใหม่เมื่อกี้ถามขึ้น

  "หืมเราหรอ" ฉันชี้ที่ตัวฉัน

  "อื้ม เราไอซ์น่ะ" คนชื่อไอซ์ว่าแล้วนั่งลงข้างๆฉัน

  "เราทานตะวัน เรียกตะวันก็ได้" ฉันว่าแล้วยิ้มให้กับไอซ์

  "ตะวันดาวคณะของเราคนใหม่หน่ะหรอ" อีกแล้ว ฉันไม่ใช่ดาวของคณะน่ะ

  "เข้าใจผิดแล้วแหละ เราไม่ใช่ดาวอะไรนั่นหรอก" ฉันว่า

  "หรอ นั้นเราเป็นเพื่อนกันน่ะ" ไอซ์ว่า

  "จ้ะ" พอฉันทำความรู้จักกับไอซ์เสร็จ อาจารย์ที่เข้าสอนก็เข้ามาพอดี ดีที่วันนี้ฉันเรียนแค่ช่วงเช้า

เลิกเรียน

  "ตะวันจะไปไหนต่อรึเปล่า" ไอซ์ถามขึ้นเมื่อเก็บชีทที่ได้จากอาจารย์เมื่อกี้เสร็จ

  "คงไม่อ่ะ" ฉันว่า

  "นั้นเราไปหาไรกินกันไหมเขาว่ากันว่าที่โรงอาหารมหาลัยที่นี่มีแต่ของอร่อยน่ะ"

  "อื้มเอาสิ"

  "เอ่อ น้องใช่ทานตะวันรึเปล่าค่ะ" รุ่นพี่ผู้หญิงที่เข้ามาถามขึ้นเมื่อฉันกำลังจะเดินจากห้อง

  "อ่อใช่ค่ะมีอะไรรึเปล่าค่ะ" ฉันถาม

  "คือพี่เป็นรุ่นพี่ที่คณะนี้น่ะเป้นลีดหน่ะจ้ะช่วยไปห้องซ้อมลีดกับพี่ได้รึเปล่า" 

  "เอ่อก็ได้ค่ะ" ฉันว่าแล้วเดินตามพี่ที่เป็นลีดไป ไอซ์ก็ตามมาด้วย

ที่ห้องซ้อมลีด

  "มาแล้วๆ" พี่ผู้หญิงเปิดห้องเข้าไปฉันก็ต้องตกใจเมื่อเจอกับมินณ์ไหนว่าไม่ได้เรียนที่นี่ไง แล้วก็มีคนหน้าตาสวยหล่ออยู่ที่นี่ด้วยแต่ดูแล้วไม่น่าจะอยู่คณะเดียวกัน

  "มากันครบแล้ว คือ มหาลัยเนียจะมีการประกวดดาวและเดือนของมหาลัย พี่เลือกมาได้6คนเพราะว่าพอน้องๆเข้ามาก็มีคนเอารูปน้องๆไปลงเว็บบอร์ดของมหาลัยเรา" แล้วทำไมฉันต้องถูกเลือกด้วยเนีย

  "เอ่อพี่ค่ะหนูขอออกได้ไหมค่ะ" ฉันว่าทำให้ทุกคนหันมามองรวมทั้งมินณ์ก็ด้วย นี่เราพูดอะไรผิดไปรึเปล่าเนีย

  "น้อง น้องน่ารักมากเลยน่ะพี่ก็เชียร์น้องอยู่ยังไงก็ประกวดเผื่อคณะเราด้วยน่ะ" พี่ลีดเดอร์เมื่อกี้เดินมาเกาะแขนฉันแล้วพูดเชิงอ้อน พี่ไม่ใช่เบี้ยนใช่ไหมค่ะ

  "เอ่อ ก็ได้ค่ะ" 

  "นั้นดีเลยตั้งแต่พรุ่งนี้เป้นต้นไป พวกพี่ๆจะเอารูปน้องไปแป๊ะตามคณะและมหาลัยของเรา ถ้าใครที่โดนเลือกเป็นดาวและเดือนมหาลัยเยอะที่สุดก็จะได้ไปแห่งานของมหาลัยเราด้วยน่ะ ขอถ่ายรูปน้องๆเก็บไว้เลยล่ะกันน่ะครับ" พี่ผู้ชายว่า จากนั้นพวกเราก็แยกย้ายกันไปถ่ายรูป รู้สึกเขินๆเหมือนกันน่ะแต่จะทำไงได้ล่ะ

กว่าจะเสร็จนานชะมัดเลย

  "เลยเวลาแล้วอ่ะยังไงเราจะเลือกตะวันเป็นคนแลกเลยน่ะเราไปก่อนน่ะ"ไอซ์ว่าแล้วรีบวิ่งขึ้นรถไปสงสัยคนขับรถจะมารับเห็นว่าบ้านรวยอยู่เหมือนกัน

  "ตะวัน" เสียงมินณ์ดังขึ้น

  "อ้าวมินณ์ ไม่อยากเชื่อเลยน่ะว่าเราสองคนถูกเลือกมาประกวดดาวและเดือนมหาลัย"

  "นั่นสิ ตกใจนิดๆน่ะ" ก็มินณ์ดันหล่อขนาดนี้จะไม่ได้เป็นได้ไงกัน

  "ก็น่ะ"

  "ไปกันเลยรึเปล่า"

  "ไปไหนหรอ"

  "อ้าว นี่ลืมหรอที่นัดกันไงว่าจะไปกินข้าวด้วยกันหน่ะ" ลืมซะสนิทเลย

  "ขอโทษน่ะพอดีเราลืมหน่ะ"

  "ไม่เป็นไรหรอก^^" ทำไมรู้สึกเขินนิดๆแต่กลับไม่ค่อยรู้สึกอะไรมากเลย

 Rrrrr

  "แปปน่ะโทรศัพท์เข้าหน่ะ ฮัลโหลค่ะ" ฉันรับสายแล้วเดินออกห่างจากมินณ์มาประมาณหนึ่ง

  'ตะวันจะกลับรึยังให้พี่ไปรับรึเปล่า' พี่เวนี่

  "ตะวันขอไปทานข้าวกับเพื่อนแล้วจะกลับน่ะค่ะ" ฉันว่า

  'กับไอ้มินณ์รึเปล่า'

  "พี่เวรู้" ฉันว่า รู้ได้ยังไงกัน

  'รู้สิ' รู้ได้ไงเนีย

  "เอ่อ"

  "เพราะพี่อยู่นี้" เห้ย โผล่มาเงียบๆตกใจหมดเลย อยู่ๆพี่เวก็โผล่มาอยู่ตรงหน้าฉัน

  "พี่เว" ฉันพูดเสียงเบา

  "ตะวันไอ้หมอนี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง" มินณ์เดินมาหยุดอยู่ข้างหลังฉันแล้วมองหน้าพี่เวอย่างหาเรื่อง

  "หึ ฉันก็เป็นรุ่นพี่ของตะวันที่คณะนี้หน่ะสิ อีกอย่างแกมันเด็กคณะอื่นไม่ใช่รึไง" พี่เวว่า

  "ฉันมารับตะวันไปกินข้าว" หมับ มินณ์ว่าแล้วจับที่ข้อมือฉัน

  "ฉันไม่อนุญาต" พี่เวพูดเสียงเรียบ แต่กลับรู้สึกขนลุก

  "แกมีสิทธิอะไร" มินณ์ว่าอย่างหาเรื่อง

  "เพราะตะวันเป็นคนของฉัน" หมับ พรึบ พี่เวว่าแล้วจับที่ข้อมือฉันอีกข้างแล้วดึงฉันให้ไปอยู่ที่อ้อมกอดของพี่เว ทำไมฉันกลับรู้สึกใจเต้นแปลกๆอย่างงี้ล่ะ แล้วที่ว่าคนของฉันนั้นหมายความว่าไงกัน

  "มินณ์ทำอะไรอยู่ว่ะไม่มาสักทีฉันรอตั้งนาน" บุคคลอีกคนดังขึ้นจากข้างหลังพี่เว พอเราทุกคนหันไปตามเสียง พี่เวกับพี่แมนก็ดูเหมือนจะตะใจที่ได้เจอกันทั้งคู่เงียนิ่งทำให้ทุกอย่างเหมือนหยุดนิ่งไม่มีการพูดอะไรทั้งสิ้น

  "พี่มาอยู่ที่นี่ได้ไง" พี่แมนเป็นคนพูดขึ้นก่อน

  "อย่ามาเรียกฉันว่าพี่ ฉันไม่นับญาติกับแก ตะวันกลับบ้าน" พี่เวพูดจบแล้วดึงแขนฉันให้เดินตามแต่ฉันกลับรู้สึกเหมือนจะวิ่งซะมากกว่า อะไรกัน เกิดอะไรขึ้นกันแน่เนีย