ตัวฉันกับโลกที่สูญสลาย

 ในที่สุด..ตอนนี้ก็เข้า'ฤดูใบไม้ผลิ'แล้ว
ดอกซากุระร่วงโรยไปทั่วท้องถนน เป็นวันที่อากาศดีทีเดียว หากมีคู่รักมานั่งจับมือกันใต้ต้นซากุระ คงโรแมนติกไม่น้อย แต่....ใครจะคิดหล่ะ ว่ามันเป็น..จุดจบ..ของโลกใบนี้..
    ร.ร.สตรีโฮชิโนะอุมิ ม.ปลายปี 2-A
"นี่มิยาโกะจัง.." เสียงของใครบางคนเรียกชื่อ
มิยาโกะ เธอพูดก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้เด็กสาวที่นั่งอ่านหนังสือเกี่ยวกับดวงดาวอยู่
"มีอะไรรึปล่าวยุย?"มิยาโกะเอ่ยถาม
"เปล่าหรอก..^^..เห็นมิยาโกะจังนั่งอ่านมานานแล้วหน่ะ คนอื่นเค้าจะกลับบ้านกันหมดแล้วนะ.."
"อ่ะ!" มิยาโกะสะดุ้งขึ้นมาทันที
"โทษที พอดีอ่านเพลินไปหน่อยหน่ะ"
"ไม่เป็นไรหรอก นั้นเรารีบกลับบ้านกันเถอะ^^" ยุยพูดพร้อมกับยิ้มหวานให้
มิยาโกะ 
  ในทางเดินริมระเบียง เด็กสาวทั้ง 2
เดินพูดคุยกันอย่างมีความสุข
"นี่!มิยาโกะจังฉันคิวว่านะชื่อ ร.ร. ที่นี่เหมือนตั้งมาเพื่อเธอเลยนะ ก็มิยาโกะชอบดาว
นี่เนอะ" ยุยพูดให้มิยาโกะฟังก่อนที่เธอจะหันไปมองหน้าต่างตรงริมระเบียง แสงตะวันสาดส่องเข้ามาภายในทางเดิน ถึงจะเริ่มเย็นแล้วแต่ก็ยังมีนักเรียนหลายคนที่ยังไม่กลับบ้าน
"นั่นสินะ...เดี๋ยว!?แล้วมันตั้งเพื่อฉันตรงไหน?" มิยาโกะถามขึ้นมาฉับพลัน
"ก็...'โฮชิโนอุมิ'...แปลว่า..'ท้องทะเลแห่งดวงดาว' นี่นา"ยุยพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะ
 
กึก!
 
"หยุดเดินทำไมหรอมิยาโกะจัง?"
"นั่นมัน 'อายาเสะ โดจิ' ที่อยู่ห้อง C นี่นา
เธอดูแปลกๆไปนะ ปกติเธอต้องร่าเริงกว่านี้
นี่นา เธอเดินกะเผลกด้วย?"
"โย่!"เสียงใครบางคนดังขึ้นจากด้านหลังของทั้ง 2
"อาคามิจัง!?"ยุยพูดขึ้น
"ทั้ง 2 สงสัย โดจิ เหมือนกันหรอ"
"อะ..อื้ม!"ทั้งสองตอบพร้อมกัน
"นั้นเดี๋ยวไปทักโดจิดูนะ!"
อาคามิ เดินเข้าไปหาโดจิก่อนที่จะจับที่ไหล่เบาๆ โดจิค่อยๆหันหน้ามาหาอาคามิ
"แฮร่!!!!!!!!!!"
"กรี๊ด!!!!!!!!!!"
โดจิพุ่งเข้าใส่อาคามิก่อนที่จะกัดต้นคอของเธอ เลือดของเธอพวยพุ่งออกมาเต็มพื้นนักเรียนที่อยู่บริเวณนั้นวิ่งหนีกันชุลมุน
 ก่อนที่อาคามิจะค่อยๆลุกขึ้นแล้วหันมามอง ยุยกับมิยาโกะ ช้าๆอาคามิร้อง แฮร่ ออกมาก่อนที่จะกระโดเข้าใส่ยุย
"ยะ..ยุย!!!!!!"
"ม่าย!!!!!!!!"