แฟนตัวร้ายของนายหื่นกาม(The wanton lust)

9.2

เขียนโดย มาสเตอร์โดรา

วันที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2559 เวลา 18.10 น.

  20 ตอน
  23 วิจารณ์
  23.01K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 มกราคม พ.ศ. 2560 23.17 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

10) อยากให้รู้สิ่งในใจ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

หลังจากตอนนั้นไอ้บ้าจินก้อสลบไปเลยต้องรีบห่ามเข้าโรพยาบาล

 

ตอนนี้ผมก้อนอนเฝ้าเอาไว้หรือว่าให้เค้าเฝ้าผมกันแน่นะ เพราะตั้งแต่เข้ามาในห้องอาการง่วงก้อเริ่มมีอิทธิะลต่อหนังตาผมมากเลยผมพยายามให้ตัวเองตื่นอยู่ตลอดเวลาแต่มันได้ผลกับผมหรอก

 

“คร๊อออกกกก”

 

“พัต พัต ไอ้เตี้ยพัต”

 

“งืมงำๆ อาราย”

 

เสียงอันคุ้นเคยตะโกนข้างหูผมจนสะดุ้งตกใจตื่นขึ้นมา

 

“นี้ให้มาดูคนไข้นะไม่ใช่มาให้คนไข้ดู”

 

“รู้ แต่...มันห้ามไม่ได้”

 

“งั้นกูออกไปซื้อของก่อนนะ”

 

“ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่ออกไปซื้อเอง”

 

เสียงของพี่ปักษาพูดขึ้นพร้อมกำลังเดินออกไปจากห้อง

 

“เดี๋ยวพี่ผมไปด้วย”

 

ผมรีบตะโกนให้พี่เค้าหยุดลงและเค้าก้อหยุดจริงๆ

 

“ตามมาสิ”

 

พี่เค้าหันหน้ามายิ้มให้ผมก่อนเดินออกจากห้องไป

 

แล้วจะโง่รออะไรว่ะ!ผมเิดนตามพี่เค้าจนทันในที่สุดเล่นเอาหอบเลยที่เดียวนี่ติดเทอร์โบอะไรไว้ถึงได้เดินเร็วขนานนี้ว่ะ

 

“พี่รู้จักกับเมฆได้ยังไง”

 

ในที่สุดคำถามที่ค้างคาใจก้อต้องพูดออกมาทำให้เค้าหยุดนิ่งไปสักพักใหญ

 

“ก้อ...เอ่อ….คือ”

 

“คือ…”

 

ผมเน้นพี่เค้าให้รีบตอบไวๆตอนนี้ต่อมเผือกกำลังทำงานเลย

 

“พี่รู้จักกับเมฆนานเแล้วล่ะ”

 

จริงเรอะ!นี่ทำเอาผมถึงกับอึ้งไปเลยว่าคนอย่างเมฆมีความลับกับผมด้วย

 

“แล้วก็…”

 

“ก็….”

 

ผมพยายามเน้นเสียงเพื่อคำตอบที่กำลังจะพุดออกมาจากพี่เค้า

 

“ตอนนี้พี่กำลังคบกับเมฆอยู่”

 

ยี่เล่นเอาช็อกกว่าเมื่อกี้อีกมิน่าล่ะครั้งที่แล้วพี่เค้าถึงหลบหน้าหลบตาผมขนานนั้นที่แท้ก้ออายนี่เอง

 

ผมแสยะยิ้มใฟ้พี่เค้าแล้วรีบซื้อของกลับห้องเล่นเอาจุกเหมือนกันนะไอ้เมฆเดี๋ยวได้เจอบทเรียนข้อหามีความลับกับผม

 

หลังจากที่ไอ้บ้าจินตื่นพี่ปักษากับดมฆก้อขอตัวกลับบ้านไป

 

“นี่พัต”

 

“อะไร”

 

ผมตอบพร้อมกับเปิดหนังสือการ์ตูนที่ซื้อมาตอนที่ไปร้านขายของ

 

“ขอโทษนะที่ทำให้พัตต้องมาเจอเรื่องแบบนี้”

 

“ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่ไอ้บาสนั้นนายไปทำอะไรไว้ล่ะ”

 

“เรื่องมันยาว มีเวลาเล่าใฟ้ฟังทั้งคืน มีเวลาแบบนั้นด้วย^^”

 

“ทะลึ่งแหละ”

 

“พัต”

 

“อะไรหรอ”

 

ผมตอบไปโดยที่ไม่ได้ละสายตาจสกหนังสือเลย

 

“พัตรักพี่รึเปล่า”

 

เจอคำถามนี้เข้าไปทำเอาพูดไม่ออกเลยหาทางหลีกดีกว่า

 

“พัตไปห้องน้ำก่อนนะ”

 

ผมยังลุกเดินไปไม่กี่ก้าวก้อเดินดึงไปสวมกอดไว้ก่อนที่เคเาจะเลื่อนหน้าเจ้ามาใกล้ๆ

 

#โปรดติดตามตอนต่อไป

 

From ไรท์เตอร์::ยังไงก้อช่วยกันติดตาม ตอมเมนต์ โหวตให้ด้วยนะเพื่อเป็นกำลังใจแก่ไรท์ต่อไป><

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา