แฟนตัวร้ายของนายหื่นกาม(The wanton lust)
9.2
เขียนโดย 
มาสเตอร์โดรา
วันที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2559 เวลา 18.10 น.
20 ตอน
23 วิจารณ์
23.59K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 27 มกราคม พ.ศ. 2560 23.17 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
3) ความรู้สึกใหม่กับคุนชายสุดหื่น
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเตรียมตัวอะไรไม่เข้าใจหมายความว่าไงเค้าจะพาชั้นไปไหน
ตอนนี้ทุกอย่างในสมองเหมือนปั่นป่วนไปหมดเลยนี้เค้ามาดีหรือร้ายกันแน่เดาทิศทางไม่ถูกจริงเค้าจะทำอะไรของเค้ากันแน่นะ
“พัตมีคนมาหาลูก”
ช่างเป็นบุคคลที่มีบุญยิ่งนักหรือว่าตายยากกันแน่นะ
“คร๊าาบบ”
นั้นไงว่าแล้วว่าต้องเป็นไอ้บ้านี้คิดผิดรึเปล่าว่ะที่ยอมรับเงื่อนไขบ้านี้นะ
“จะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานไหมชั้นรีบนะ”
“เอ่อ...จะไปแล้ว...ไปก่อนนะครับแม่”
“ไปดีมาดีนะ”
“ครับแม่จะรีบกลับนะครับ”
“บรึ้นนนนนนน”
เหวอ!อะไรว่ะชั้นยังพูดกับแม่ไม่จบเลยนะ
“ฮึ ๆ ๆ”
“หัวเราะอะไร”
“ก้อหัวเราะคนขี้แย้ขาดแม่ไม่ได้”
“แล้วไงพูดแบบนี้ไม่มีแม่กับเค้ารึไง”
“เงียบบบ”
“ทำไมรับไม่ได้อะดิ”
“ชั้นบอกว่าเงียบไง”
อะไรกันพูดแค่นี้ถึงกับเครียดเลยหรอสายตาของเค้าก้อดูเปลี่ยนไปจากปกติชั้นคงไปจี้จุดเข้าแล้วซิชั้นว่าเงียบดีกว่า
หลังจากนั้น2-3นาทีเค้าก้อเริ่มที่จะดีขึ้นจากเมื่อกี้แล้ว
“นี้เรายังไม่รู้จักกันเลยนะ”
อะไรคิดอะไรของเค้าอยู่กันแน่
“อะไร”
“ก้อเป็นแฟนกันต้องรู้จักกันมากซิ”
“หมายความว่าไง”
“ก้ออย่างเอ่อ ชอบอะไร กินอาหารแบบไหน มีอะไรที่กลัวบ้าง อย่างงี้”
“แล้วไงทำไมชั้นต้องรู้ด้วยเรอะ”
“ก้อใช่ไงคงรู้จักชื่อชั้นแล้วใช่ไหม”
“รู้แต่ไม่ค่อยอยากจำซะเท่าไร”
“โหดนะเนี้ย”
“เอ้างั้นให้พูดก่อนเลย”
ผมเงียบไปเพราะขี้เกียจจะตอบปัญหาแบบนี้
“ไม่พูดงั้นชั้นพูดก่อนนะ”
แล้วแต่พูดเพราะยังไงชั้นก้อไม่รับรู้อะไรมั้งนั้นแหละ
“ชั้นนะชอบแมวมาก้ลยนะ แล้วก้อกินอาหารที่ไม่เผ็ด ชั้นไม่ชอบหนอนมี่สุดเลยมันดูน่าขนลุกยังไงไม่รู้ ตานายแล้วนะ”
ผมทำแกล้งหลับไปแต่ได้รู้ว่าเค้ากลัวหนอนแค่นี้ก้อพอแล้ว555++
จากนั้นเค้าก้อไม่พูดอะไรเลยทำให้ผมหลับไปจริงๆด้วย
แล้วจู่ๆรถก้อจอด
“นี้พัตตื่นได้แล้วนะ”
“งึมงำๆ ถึงแล้วเหรอ”
“เอ่อนะซิ”
และอย่างแรกที่ผมก้าวออกมาก้อต้องอึ่งกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าก้อมันคือบ้านที่หลังใหญ่โตซะขนาดนี้
“มาชั้นจะพาไป”
“เดี๋ยวก่อนเดี๋ยว”
รู้สึกว่าคำพูดของผมไร้ค่าสำหรับเค้ามากเค้าจับแขนผมเดินจูงไปที่ไหนซักแห่งในบ้านซึ่งก้อไกลใช่เล่นพึ่งสังเกตนะว่าไอ้คุนชายจินสูงขนาดนี้นะขนาดเมฆสูงกว่าผมตั้ง20เซนมันยังดูเตี้ยเลยถ้ามายืนข้างหมอนี่
หลังจากนั้นเราก้อมาถึงสระว่ายน้ำที่อยู่ด้านหลังของคฤหาส์นี่สิ่งที่ผมเห็นต่อหน้าตอนนี้คือปาร์ตี้เล็กที่มีคนไม่มากแต่ดูถ้าจะสนิทกับจินน่าดูดูไปแล้วทำไมคนอื่นมองชั้นแปลกๆว่ะน่ากลัวสุดๆเลยตอนนี้ ผมเลยรีบเอื้อมมือไปจับแขนไอ้บ้านี่
“เป็นอะไรไป”
“ปะ...เปล่า”
“เปล่าอะไรแล้วจับแขนชั้นทำไม”
“ปล่อยก้อได้”
ผมเลยเอามือออกจากแขนของเค้าแต่ช้าไปเค้ามาจับมือผมแทนนี่ซิ
“อะไรอีกล่ะ”
ผมถามเพราะเขาเป็นคนบอกให้ผมปล่อยแต่เค้ากลับเป็นคนจับมือผมเอง
“ก้อไม่ได้บอกว่าให้ปล่อยนิ”
“จินนนนน”
เสียงใครกันนะแล้วคนที่เรียกล่ะอยู่ไหนกันแล้วเค้าก้อกระชากผมไปที่โต๊ะที่อยู่ไกลจากสระที่สุด
“ว่าไง”
แล้วเค้าก้อยิ้มให้กับเพื่อนผู้ชายคนที่เขาทักมา
“ก้อดีนะ แล้วนี้ใครว่ะไอ้จินไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลยว่ะ”
แล้วเค้าก้อชี้มาทางผมซึ่งสั่นไปหมดแล้วตอนนี้แม้แต่จะมองหน้าคนอื่นยังไม่กล้ามองเลย
“เมียกูเองว่ะ”
คำว่าเมียทำให้ผมต้องหน้าไปมองเค้าทันทีเลย
“ไปมีตั้งแต่เมื่อไรล่ะพรากผู้เยาว์รึเปล่าว่ะเนี้ย”
“พรากผู้เยาว์อะไรว่ะอายุตั้ง18แล้วนะเว้ย”
“แน่ใจแต่ดูจากหน้าแล้วเหมือนพึ่ง16-17เอง”
โดนชมต่อหน้าเลยทำเอาผมหน้าแดงไปเลย ไม่ได้นะต้องออกจากตรงนี้แล้วอายจะตายอยู่แล้วผมเลยกระชากแขนผู้ชายของผม เอ๊ย!! ไอ้บ้าจินออกจากตรงนั้นเลยทันที
“เดี๋ยวสิพัตเดียวก่อนเป็นอะไรอีกล่ะยี่มันงานเลี้ยงนะจะพาชั้นไปไหนกัน หรือว่าจะพาชั้นไป…^^”
ผมเลยรีบปล่อยมือออกจากเค้าแล้วหันมาชี้หน้าแทน
“หยุดความคิดหื่นกามของนายไว้เลยนะ”
“ทำไมล่ะชั้นผิดเรอะ”
แล้วเค้าก้อเอาหน้ามาใกล้ๆหน้าผมผมเลยรีบขยับออกมา
“ชั้นอยากกลับบ้าน”
“อะไรกันยังเที่ยวไม่สนุกเลยจะกลับแล้วหรอ”
“ถ้านายอยากเมี่ยวต่อไปส่งชั้นแล้วค่อยกลับมาก้อได้”
เค้าคิดอยู่นานแล้วเค้าก้อตกลงขับรถไปส่งผมถึงบ้านแล้วผมก้อลงจากรถ
“พัต! ฝันดีนะ”
“อือ…”
แล้วเค้าก้อขับรถออกไปผมเริ่มรู้สึกว่าเค้าไว้ใจได้ขึ้นมาอีกีะดับแล้วนะ
#โปรดติดตามตอนต่อไป
ตอนนี้ทุกอย่างในสมองเหมือนปั่นป่วนไปหมดเลยนี้เค้ามาดีหรือร้ายกันแน่เดาทิศทางไม่ถูกจริงเค้าจะทำอะไรของเค้ากันแน่นะ
“พัตมีคนมาหาลูก”
ช่างเป็นบุคคลที่มีบุญยิ่งนักหรือว่าตายยากกันแน่นะ
“คร๊าาบบ”
นั้นไงว่าแล้วว่าต้องเป็นไอ้บ้านี้คิดผิดรึเปล่าว่ะที่ยอมรับเงื่อนไขบ้านี้นะ
“จะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานไหมชั้นรีบนะ”
“เอ่อ...จะไปแล้ว...ไปก่อนนะครับแม่”
“ไปดีมาดีนะ”
“ครับแม่จะรีบกลับนะครับ”
“บรึ้นนนนนนน”
เหวอ!อะไรว่ะชั้นยังพูดกับแม่ไม่จบเลยนะ
“ฮึ ๆ ๆ”
“หัวเราะอะไร”
“ก้อหัวเราะคนขี้แย้ขาดแม่ไม่ได้”
“แล้วไงพูดแบบนี้ไม่มีแม่กับเค้ารึไง”
“เงียบบบ”
“ทำไมรับไม่ได้อะดิ”
“ชั้นบอกว่าเงียบไง”
อะไรกันพูดแค่นี้ถึงกับเครียดเลยหรอสายตาของเค้าก้อดูเปลี่ยนไปจากปกติชั้นคงไปจี้จุดเข้าแล้วซิชั้นว่าเงียบดีกว่า
หลังจากนั้น2-3นาทีเค้าก้อเริ่มที่จะดีขึ้นจากเมื่อกี้แล้ว
“นี้เรายังไม่รู้จักกันเลยนะ”
อะไรคิดอะไรของเค้าอยู่กันแน่
“อะไร”
“ก้อเป็นแฟนกันต้องรู้จักกันมากซิ”
“หมายความว่าไง”
“ก้ออย่างเอ่อ ชอบอะไร กินอาหารแบบไหน มีอะไรที่กลัวบ้าง อย่างงี้”
“แล้วไงทำไมชั้นต้องรู้ด้วยเรอะ”
“ก้อใช่ไงคงรู้จักชื่อชั้นแล้วใช่ไหม”
“รู้แต่ไม่ค่อยอยากจำซะเท่าไร”
“โหดนะเนี้ย”
“เอ้างั้นให้พูดก่อนเลย”
ผมเงียบไปเพราะขี้เกียจจะตอบปัญหาแบบนี้
“ไม่พูดงั้นชั้นพูดก่อนนะ”
แล้วแต่พูดเพราะยังไงชั้นก้อไม่รับรู้อะไรมั้งนั้นแหละ
“ชั้นนะชอบแมวมาก้ลยนะ แล้วก้อกินอาหารที่ไม่เผ็ด ชั้นไม่ชอบหนอนมี่สุดเลยมันดูน่าขนลุกยังไงไม่รู้ ตานายแล้วนะ”
ผมทำแกล้งหลับไปแต่ได้รู้ว่าเค้ากลัวหนอนแค่นี้ก้อพอแล้ว555++
จากนั้นเค้าก้อไม่พูดอะไรเลยทำให้ผมหลับไปจริงๆด้วย
แล้วจู่ๆรถก้อจอด
“นี้พัตตื่นได้แล้วนะ”
“งึมงำๆ ถึงแล้วเหรอ”
“เอ่อนะซิ”
และอย่างแรกที่ผมก้าวออกมาก้อต้องอึ่งกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าก้อมันคือบ้านที่หลังใหญ่โตซะขนาดนี้
“มาชั้นจะพาไป”
“เดี๋ยวก่อนเดี๋ยว”
รู้สึกว่าคำพูดของผมไร้ค่าสำหรับเค้ามากเค้าจับแขนผมเดินจูงไปที่ไหนซักแห่งในบ้านซึ่งก้อไกลใช่เล่นพึ่งสังเกตนะว่าไอ้คุนชายจินสูงขนาดนี้นะขนาดเมฆสูงกว่าผมตั้ง20เซนมันยังดูเตี้ยเลยถ้ามายืนข้างหมอนี่
หลังจากนั้นเราก้อมาถึงสระว่ายน้ำที่อยู่ด้านหลังของคฤหาส์นี่สิ่งที่ผมเห็นต่อหน้าตอนนี้คือปาร์ตี้เล็กที่มีคนไม่มากแต่ดูถ้าจะสนิทกับจินน่าดูดูไปแล้วทำไมคนอื่นมองชั้นแปลกๆว่ะน่ากลัวสุดๆเลยตอนนี้ ผมเลยรีบเอื้อมมือไปจับแขนไอ้บ้านี่
“เป็นอะไรไป”
“ปะ...เปล่า”
“เปล่าอะไรแล้วจับแขนชั้นทำไม”
“ปล่อยก้อได้”
ผมเลยเอามือออกจากแขนของเค้าแต่ช้าไปเค้ามาจับมือผมแทนนี่ซิ
“อะไรอีกล่ะ”
ผมถามเพราะเขาเป็นคนบอกให้ผมปล่อยแต่เค้ากลับเป็นคนจับมือผมเอง
“ก้อไม่ได้บอกว่าให้ปล่อยนิ”
“จินนนนน”
เสียงใครกันนะแล้วคนที่เรียกล่ะอยู่ไหนกันแล้วเค้าก้อกระชากผมไปที่โต๊ะที่อยู่ไกลจากสระที่สุด
“ว่าไง”
แล้วเค้าก้อยิ้มให้กับเพื่อนผู้ชายคนที่เขาทักมา
“ก้อดีนะ แล้วนี้ใครว่ะไอ้จินไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลยว่ะ”
แล้วเค้าก้อชี้มาทางผมซึ่งสั่นไปหมดแล้วตอนนี้แม้แต่จะมองหน้าคนอื่นยังไม่กล้ามองเลย
“เมียกูเองว่ะ”
คำว่าเมียทำให้ผมต้องหน้าไปมองเค้าทันทีเลย
“ไปมีตั้งแต่เมื่อไรล่ะพรากผู้เยาว์รึเปล่าว่ะเนี้ย”
“พรากผู้เยาว์อะไรว่ะอายุตั้ง18แล้วนะเว้ย”
“แน่ใจแต่ดูจากหน้าแล้วเหมือนพึ่ง16-17เอง”
โดนชมต่อหน้าเลยทำเอาผมหน้าแดงไปเลย ไม่ได้นะต้องออกจากตรงนี้แล้วอายจะตายอยู่แล้วผมเลยกระชากแขนผู้ชายของผม เอ๊ย!! ไอ้บ้าจินออกจากตรงนั้นเลยทันที
“เดี๋ยวสิพัตเดียวก่อนเป็นอะไรอีกล่ะยี่มันงานเลี้ยงนะจะพาชั้นไปไหนกัน หรือว่าจะพาชั้นไป…^^”
ผมเลยรีบปล่อยมือออกจากเค้าแล้วหันมาชี้หน้าแทน
“หยุดความคิดหื่นกามของนายไว้เลยนะ”
“ทำไมล่ะชั้นผิดเรอะ”
แล้วเค้าก้อเอาหน้ามาใกล้ๆหน้าผมผมเลยรีบขยับออกมา
“ชั้นอยากกลับบ้าน”
“อะไรกันยังเที่ยวไม่สนุกเลยจะกลับแล้วหรอ”
“ถ้านายอยากเมี่ยวต่อไปส่งชั้นแล้วค่อยกลับมาก้อได้”
เค้าคิดอยู่นานแล้วเค้าก้อตกลงขับรถไปส่งผมถึงบ้านแล้วผมก้อลงจากรถ
“พัต! ฝันดีนะ”
“อือ…”
แล้วเค้าก้อขับรถออกไปผมเริ่มรู้สึกว่าเค้าไว้ใจได้ขึ้นมาอีกีะดับแล้วนะ
#โปรดติดตามตอนต่อไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.6 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
