เมื่อฉันมีเพื่อนเป็นผี

9.2

วันที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2560 เวลา 20.35 น.

  14 ตอน
  4 วิจารณ์
  15.63K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2562 23.15 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) อะไรในห้อง?

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
เมื่อหันหลังไปกลับพบแค่เพียงยันต์สีแดงที่ติดอยู่หน้าห้องวางบนหนังสือพิมพ์ซึ่งมันไม่เคยอยู่ในห้องนี้เลยแน่ๆ แต่กลายเป็นว่ามันวางงอยู่บนโต๊ะหนังสือ
ฉันจำใจเดินไปหยิบหนังสือพิมพ์ทิ้งแต่สายตามันดันไปสะดุดกับหัวข้อข่าว...
'นักศึกษาสาววิทยาลัยดังถูกฆ่าข่มขืนภายในห้องพักซอยxxx อ่านต่อหน้า14'
เห้ย!! นี่มันหอที่ฉันพักอยู่นี่!!! 
"พรึ่บๆๆ!!"
ฉันรีบเปิดหนังสือพิมพ์ไปหน้าสิบสี่อย่างเร็ว
'นักศึกษาถูกฆ่าข่มขืนปริศนาในห้องพักย่านxxxไม่พบร่องรอยการต่อสู้ไม่พบคราบอสุจิหรือร่องรอยของผู้ต้องหาเพียงเชือกที่รัดคอนักศึกษาสาวไว้เบื้องต้นตำรวจจึงสันนิษฐานว่าเป็นการฆ่าข่มขืนเพราะมีรอยชีกขาดที่อวัยวะเพศไม่มีทรัพย์สินสูญหายอย่างใดและคนร้ายยังเป็นปริศนาเพราะไม่ทิ้งร่องรอยอะไรไว้เลยและที่เกิดเหตุยังกล้องวงจปิดเสียพอดีด้วย...'
"......."
ฉันถึงกับพูดอะไรไม่ออก ทำไมฉันไม่ศึกษาให้ดีก่อนจะเข้ามาพักที่นี่กันนะ! ภายในข่าวไม่ได้บอกด้วยว่าเสียชีวิตชั้นในห้องไหนแต่ฉันชักเริ่มกลัวๆแล้วสิและหนังสือพิมพ์นี้เป็นหนังสือของ2ปีก่อนด้วยสงสัยแม่บ้านคงเอามาอ่าละลืมเก็บไปด้วยล่ะมั้ง
แต่เดี๋ยวนะ! ฉันจำได้ว่าฉันได้ยินเสียงคนพูดนี่นา! 
จากนั้นฉันจึงมองรอบๆห้องตัวเอง
ข้างตัวฉันมีเพียง เตียงที่ติดกับผนังของห้องและโต๊ะหนังสือที่วางข้างๆกันพร้อมกับพัดลมที่วางอยู่ริมห้อง1ตัวและมีเพียงตู้เสื้อผ้าเล็กๆที่เป็นของหอนี้วางไว้ติดกับกำแพงอีกฟากนึง
แล้วตะกี้เสียงใคร?
ใช่แล้ว! มันคือเสียงของใคร!
จากนั้นฉันจึงรีบจัดข้าวของโดยเร็วฉันหยิบไม้แขวนเสื้อพร้อมเปิดกระเป๋าหยิบผ้าละแขวนใส่ตู้เสื้อผ้าทันทีหนังสือนิยายตลาดนัดจำนวนหลายeaและหนังสือเรียนนั้นฉันหยิบมันวางเรียงกันบนโต๊ะหนังสือเพียงแปปเดียวทุกอย่างจึงเรียบร้อย
ฉันรู้สึกตะหงิดใจเกี่ยวกับที่นี้แล้วสิทั้งเรื่องเสียงคนและของเคลื่อนย้ายเองหึ่ยยย!! พูดไปแล้วขนฉันมันยิ่งลุก! นี่ขนาดอยู่ยังไม่ถึงวันเลยฉันก็เจอเรื่องแปลกๆแล้ว 
"เห้อออ"
ฉันถอนหายใจพร้อยล้มตัวลงนอนบนเตียงพร้อมหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเล่นfacebook
'สอบเข้ามหาลยได้แล้วเกือบไม่รอดแล้วสิได้เกรด3.85เอง'
จ้าาาา อิตอแหล
ฉันเลื่อนอ่านหน้าฟีดข่าวละมาสดุดตรงสเตตัสของยัยเตยศัตรูแสนรักที่บาดหมางกันอย่างยาวนานเพียงเพราะนางพยามทำตัวใสตลอดเวลาแต่พอมาอยู่กับฉันมันคืออีกคนนึงไปเลย คิดละก็หมั่นไส้
'กระทู้ผีพันทิป'
อ่าห้ะลองเข้าไปดูสักหน่อย
'ค่ายลุกเสือสยองขวัญ'
'โรงแรมเก่า'
'ผีในห้องพัก'
ฉันคลิกเรื่องที่สามทันที
'สวัสดีผนะคะเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเราคือเรื่องมีอยู่ว่าเมื่อปีก่อนเราเช่าหออยู่ย่าน...(ไม่ขอบอกนะคะ)ที่นั่นเราอยู่ชั้นสามเราจำได้ว่าเราขนของขึ้นไปตอนเกือบเที่ยงคืนที่นั่นจะมี4ชั้นค่ะแต่เราอยู่ชั้น3เราเอาของไปยังไม่เยอะเพราะว่ามีของที่กำลังจะขนมาอีกเราหยิบข้าวหยิบของและขึ้นลิฟท์มาชั้นสามค่ะบรรยากาศวังเวงมากเงียบสุดๆแถมทางเดินก็น่ากลัวอีกด้วยแต่ด้วยค่าห้องที่ถูกแถมห้องก็ใหญ่พอควรเราจึงตกลงว่าจะพักที่นี่ ทีนี้เราก็วางข้าวของละอาบน้ำเลยทันทีแต่พอเราอาบน้ำเสร็จกระเป๋าที่วางไว้บนเตียงกลายเป็นกระจัดกระจายเต็มเตียงเลยค่ะตอนนั้นเาคิดทันทีว่าต้องเป็นฝีมือโจ(เพราะเรายังไม่ได้เอาของออกจากกระเป๋าเลยกะอาบน้ำออกโทงๆไปเลยอ่ะค่ะ)เราเลยหยิบผ้าขนหนูขึ้นมาใส่ก่อนละเงียบรอฟังเสียงโจค่ะ แต่กลับไม่มีเสียงอะไรเลยได้ยินแต่เสียงหายใจของเราค่ะแต่สักพักนึงก้เหมือนมีเสียงคนพุฃูดขึ้นมาว่า'ช่วยด้วย'ตอนนั้นสติเรากระเจิงเลยค่ะเก็บข้าของออกจากห้องบทั้งผ้าขนหนูละก็ไม่คิดกลับไปอีกเลยพอมาเจอข่าวว่ที่หอนั้นห้องที่เราอยู่เกิดการฆ่าข่มขืนขึ้นค่ะสงสัยเขาคงอยากให้เราช่วยทำบุญมั้งคะเราเลยไปทำบุญในวันต่อมาเรื่องก็มีอยู่แค่นี้ค่ะ...'
ค่ะมีแค่นี้.....
กรี๊ด!!!! นี่มันหอที่ฉันอยู่แน่ๆ!! ฉันล่ะขออย่าให้ห้องทีฉันอยู่เป็นห้องเดียวกับกระทู้นั้นเลย พลีสสสสสส
"กลัวหรอจ๊ะ!"
"....."
เสียงมันชัดมากดั่งมีคนมาพูดข้างหูฉันแค่นี้แค่นี้ฉันก็รู้แล้วว่าฉันเจอกับอะไร!
"ตอบสิ!"
"ฮึก...."
เสียงมันมาอีกรอบทำให้น้ำตาของฉันไหลอาบแก้มด้วยคความหวาดกลัว
"ฉันมาดีนะ!"
มะ...ไม่ไหวแล้ว
"ฟุ่บบบ"
จากนั้นฉันจึงไม่รู้สึกตัวอีกเลย...
........

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา